Τον Γιώργο Μαρίνο τον γνώρισα το καλοκαίρι του 1962 όταν εμφανιζόταν στην «Οδό ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι. Του είχα ζητήσει συνέντευξη για το περιοδικό «Πρώτο» και ο Γιώργος είχε έρθει στο ραντεβού μας στον Εθνικό Κήπο όμορφος, ζωηρός, γεμάτος κέφι για ζωή. Δέσαμε αμέσως. Γι' αυτό, από τότε δεν έπαψα ποτέ να τον παρακολουθώ σε κάθε του βήμα, από τα «Ταβάνια» της πρώτη του εποχής μέχρι τη «Μέδουσα», όπου πέρασε και τα περισσότερα χρόνια του. Κάποια στιγμή, βρεθήκαμε μαζί και στο Στρατό. Ακόμα τον θυμάμαι στον Ραδιοφωνικό Σταθμό Ενόπλων Δυνάμεων Ελλάδος, όπου κάναμε τη θητεία μας το 1965, σε μια επιφυλακή λόγω «πορείας ειρήνης», να στήνει μια αυτοσχέδια παράσταση για μας τα φανταράκια, στη Στέγη του Σταθμού και να ξεκινάει σ’ αυτήν από τις Σουλιώτισσες και το «χορό του Ζαλόγγου», για να φτάσει στην Μαίρυλιν Μονρόε.
Στο Γιώργο Μαρίνο λοιπόν, ομολογώ ότι είχα και έχω αδυναμία. Γι αυτό και η «Μουσική βραδιά» που του αφιέρωσα τον Μάρτιο του 1976, ήταν ένα ελάχιστο δείγμα της αγάπης μου.
Η εκπομπή μαγνητοσκοπήθηκε σχεδόν ολόκληρη στη «Μέδουσα» όπου τότε εμφανιζόταν. Ο Γιώργος αλλά και η Μίκα Ζαχαροπούλου που σκηνοθέτησε την εκπομπή είχαν τρελά κέφια. Εκείνη την σαιζόν ο Μαρίνος είχε κοντά του τη Μαρίνα τον Βλάση Μπονάτσο και τον Τάκη Αντωνιάδη. Εμείς καλέσαμε στην εκπομπή την Δήμητρα Γαλάνη, τον Γιάννη Σπανό, τον Θέμη Ανδρεάδη αλλά και τον Παύλο Μάτεσι και τον Γιώργο Λιάνη, για να μιλήσουν γι’ αυτόν.
Ο Γιώργος μού έχει πει ότι θεωρεί αυτή την εκπομπή την καλλίτερη απ’ όσες έχει κάνει στην τηλεόραση και η αλήθεια είναι πως κυριολεκτικά τον «απογείωσε» και τον έκανε δημοφιλή σε όλη την Ελλάδα. Εγκωμιαστική δε, ήταν και αυτή τη φορά η κριτική της Μαρίας Παπαδοπούλου, στα «Νέα». Μέχρι που ο Φώτης Μεσθεναίος, διευθυντής τηλεόρασης εκείνη την εποχή, μού είπε όταν κάποια στιγμή τον είδα στο γραφείο του, «Επιτέλους, εσένα δε θα σού γράψουν κακή κριτική;».
10 апр 2015
