Απαγγέλλει ο ίδιος ο ποιητής .Συνοδεύει στην κιθάρα ο Νότης Μαυρουδής. Το video χρησιμοποιείται για λόγους εκπαιδευτικούς και επ' ουδενί για κερδοσκοπικούς.
Δεν ξερω εαν θα μπορεσει κανενας αλλος να το απαγγειλει πιο ωραια απο τον ιδιο τον ποιητη. Η Ελλαδα οπως την αγαπησαμε. Τι εικονες!! Σε ευχαριστουμε Γ. Ριτσο
Τον Ριτσο κσι την ποιηση του επιδερμικα γνωριζα....τωρα ο χρονος εγινε συμμαχος μου και το μονο που μπορω να πω ειναι ενα μεγαλο ευχαριστω για το μοιρασμα της ζωης που ο αμθρωπος αυτος απλοχερα αφησε παρακαταθηκη σε ολους εμας...
You prolly dont give a damn but does anybody know a trick to get back into an Instagram account?? I was stupid lost the account password. I love any assistance you can offer me.
... Αυτές οι πέτρες δεν βολεύονται κάτω απο τα ξένα βήματα, αυτά τα πρόσωπα δεν βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο, αυτές οι καρδιές δεν βολεύονται παρά μόνο στο ΔΙΚΙΟ...!!!!!
Μεγάλος Έλληνας ποιητής άφησε το στίγμα του αναλοιωτο στο πέρασμα του χρόνου! Με μια μοναδική παρακαταθήκη. Που μας άφησε δεν θα σε ξεχασουμε ποτέ Γιάννη Ρίτσο!!!
Μην δει το σχόλιο σου η κορη του Ρίτσου μόνο. Διότι κάνει παρατηρήσεις σε όσους αποκαλούν τον ποιητή απλά αντιφασίστα και τους φωνάζει πως ηταν αντιφασίστας Κομμουνιστής και οχι απλά αντιφασίστας. Ξεχωρίζει τους αντιφασίστες σε κομμουνιστές και μη η κ.Ερη.
Δε σε φοβάμαι κι ας μου λες, κρατάω μαχαίρι, έχω στα στήθια μου τους στίχους του Σεφέρη, έχω του Γκάτσου την Αμοργό, έχω τον Κάλβο, τον Σολωμό. Δε σε φοβάμαι. Δε σε φοβάμαι κι ας μου λες, φύγε Μελίνα, έχω έναν ήλιο φυλαχτό απ’ τη Βεργίνα, έχω τον Όλυμπο, τον Υμμητό, το Παλαμίδι, την κύρα της Ρω. Δε σε φοβάμαι. Δε σε φοβάμαι, δε σε φοβάμαι, με την Ελλάδα εγώ ξυπνάω και κοιμάμαι. Δε σε φοβάμαι κι ας μου λες, φύγε σου λέω, έχω μια θάλασσα αγάπες στο Αιγαίο, έχω στην Κρήτη ένα Θεό, ένα ακρωτήρι κι ένα σταυρό. Δε σε φοβάμαι. Δε σε φοβάμαι κι ας μου λες, φύγε απ’ τη μέση, έχω ένα δέντρο στην Επίδαυρο φυτέψει, έχω μια ορχήστρα κι ένα βωμό, έχω το λόγο μου τον τραγικο. Δε σε φοβάμαι.
"...... ο δρομος ο πιο μακρινος ειναι ο πιο κοντινος στην καρδια του Θεου....." ουδεν σχολιο......ολη μου την αγαπη απλοχερα προσφερω στον ποιητη μας, γνωριζοντας οτι κι εκει που ειναι θα τη λαβει.
Ριτσε εσυ ησουν τοτε.Τωρα ειμαστε εμεις εδω και οσο δυσκολα κ εαν γινουν τα πραγματα,ειμαστε εδω για να ξανασηκωσουμε ορθια την πατριδα.Σ'ευχαριστουμε για την προσφορα σου.
Σπουδαία λόγια, με ζεστασιά στη φωνή, που, από πόσο πόθο να προέρχεται άραγε; όσο και να προσπαθεί η προκλητική κιθάρα να τραβήξει την προσοχή... αχ! νότη, νότη...
Τον θυμαμαι γερασμενο,με την Ελενη -την αδελφη του-ενα βραδακι στου Γιαννη του Σαντορινιου.Εκει στην υπογεια την ταβερνα με ρετσινα,κεφτε και φαβα......ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ.......
melania jfk την Ελλάδα πρέπει να την κυβερνούν αυτοί που δεν θα δεχτούν να λάβουν αργύρια και δάφνες για την δράση τους. Αυτοί που δεν θα το κάνουν για την δόξα και την καταξίωση...
Γιάννης Ρίτσος Οχι, δεν είναι αλήθεια. Δεν είναι αλήθεια. Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες. Σταματήστε τις. Ο Ιωσήφ Στάλιν δεν πέθανε. Είναι παρών ο Στάλιν στο παγκόσμιο πόστο του. Ο Στάλιν ανεβάζει στις επάλξεις των πέντε ηπείρων τις σημαίες της ειρήνης. Ο Στάλιν ετοιμάζει με το σκόρπιο αλεύρι του κόσμου Ενα ολοστρόγγυλο καρβέλι υγείας. Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες. Σταματήστε τις. Οσο κι αν μονόφθαλμα κανόνια στρέφουν το μαύρο ρύγχος τους ίσα κατά την υψικάμινο των ελπίδων μας ο Στάλιν αγρυπνεί στο παγκόσμιο πόστο του. Σώπα γιαγιά και σκούπισε με το τσεμπέρι σου τα μάτια σου. Οταν σβύνει η φωτιά σου κάτω από το τσουκάλι σου Είναι ο Στάλιν που σκύβει και φυσάει τη φωτιά σου ν' ανάψει. Οταν λείπει από το τραπέζι μας το ψωμί κι από το στρώμα μας τ' όνειρο κι απ' το δώμα μας το λυχνάρι είναι ο Στάλιν που ανάβει τα μεγάλα ηλεκτρικά στον ορίζοντα κι ακούμε κάτω από τα τούνελ της νύχτας τη βοή των τραίνων που μεταφέρουν λάδι και ψωμί και κάρβουνο στους πεινασμένους. Γιατί ο Στάλιν είναι ο πρωτογιός των προλετάριων κι ο Στάλιν είναι ο πατέρας τους. Για τούτο κι ο πιο μαύρος τοίχος της πιο μαύρης νύχτας. Είναι γιομάτος απ' τους σωλήνες του φωτός. Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες Οι αιώνες σκαρφαλώνουν στην κορυφή της ψυχής του ν' ανασάνουν μην πείτε πως ο ήλιος ορφάνεψε. Κοιτάχτε. Κάθε ήλιος και σελίδα - μέρα με την ημέρα - με τους ήλιους των 74 χρόνων του έφτιαξε ένα χοντρό βιβλίο από ατσάλι και τ' ακούμπησε στα γόνατα του κόσμου Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν. Με τ' όνομά του ανοίγει η Ιστορία τις πύλες της στον Άνθρωπο. Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν.
