Παραδοσιακά τραγούδια από την περιοχή του Κλειτσού Ευρυτανίας. Πρόκειται για μερικά από τα πλέον γνωστά τραγούδια της περιοχής σε ρυθμό 3/4 (ρυθμός του τσάμικου χορού), τα οποία ωστόσο χορεύονται πάνω στα βήματα του τοπικού "Κλειστού" χορού. Το πρώτο, είναι ένα τοπικό τραγούδι της αγάπης (σε άλλες παραλλαγές κλέφτικο - ηρωικό) όπου αναφέρονται πολλά από τα χωριά της περιοχής του Κλειτσού. Το δεύτερο είναι ένα από τα πλέον διαδεδομένα παραδοσιακά τραγούδια σε ολόκληρη την Ελλάδα. Κάθε τόπος έχει δημιουργήσει τη δική του παραλλαγή. Αλλού μπορεί να χαρακτηριστεί ως "Παραλογή", αλλού ως τραγούδι "της αγάπης", ενώ σε άλλες περιοχές ανήκει στα κλέφτικα και ηρωικά τραγούδια. Είναι γνωστό και διαδεδομένο από τα Δωδεκάνησα και την Κρήτη μέχρι την Μακεδονία και την ευρύτερη Θράκη και από την Κέρκυρα και την Λευκάδα έως τα βάθη της Καππαδοκίας.
Τα τραγούδια παρουσιάστηκαν στη Βράχα στις 22/7/2012 στο Συνέδριο Ιστορίας και Πολιτισμού για τη δημοτική ενότητα Φουρνά. Τραγούδησαν και χόρεψαν μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Καρπενησίου (Ανδρεάκης Λάμπρος, Βροντάκη Ελένη, Δανιήλ Ζωή, Δαράβαλης Ιωάννης, Δαράβαλης Μιχαήλ, Καλαμπάκας Χρήστος, Κατσαρός Θεόδωρος, Κοσμά Αλίκη, Κώση Σοφία, Μανέλα Γεωργία, Σταματελοπούλου Γεωργία, Τουφεκούλα Ευαγγελία, Τσιώλης Γεώργιος, Φαρφαρατζή Δέσποινα, Χαντζοπούλου Μαρία και η Χουσιάδα Γιάννα).
Φλογέρα: Σουλιώτης Αθανάσιος,
Βιολί: Πολύζος Απόστολος
Σαντούρι: Δαράβαλη Ελένη,
Λαούτο: Χαλαστάνης Ιωάννης, Μπαλλάς Ιωάννης,
Νταούλι: Καραγιάννης Κωνσταντίνος
Ταμπουρά και Διδασκαλία χορωδίας: Ηλιόπουλος Αναστάσιος,
Διδασκαλία χορών: Μανέλα Γεωργία
Οι στίχοι:
Στη Βράχα βγαίνει αυγερινός και στη Κορίτσα η πούλια
και στη Φουρνά, στον Πλάτανο κάθεται η Μαριγούλα
(Μάνα μ' για δε με πάντρευες, φοντά ημαν στον καιρό μου
στα δικαεφτά, στα δικαουχτώ βαριά στο εικοσιένα.
Τώρα καιρός μου πέρασε το τι παντρειά να κάνω.)
Μηλίτσα που ήσταν στο γκρεμό - κρίνε μ', αγάπη μ', δε βαστώ
τα μήλα φορτωμένη -μια χαρά ήταν η καημένη
Τα μήλα σου λιμπίζουμαι -και σένα συλλογίζουμαι,
και το γκρεμό φοβάμαι -και όλο σένα συλλογάμαι.
-Κι αν τον φοβάσαι τον γκρεμό -κρίνε μ', αγάπη μ', δεν μπορώ
κι έλα το μονοπάτι -βάσανα πο' χει η αγάπη
(Το μονοπάτι μ' έβγανε -στην κόρη που με γλένταγε
στης αγάπης μου την πόρτα -όπως πήγαινα και πρώτα.
Βρίσκω τις πόρτες κλειδωτές -πικρά 'ν' τα λόγια που μου λες
γιε μ', και τα κλειδιά παρμένα -κι ωχ αλίμονο σε μένα
Σκύφτω, φιλώ την κλειδονιά -κόρη μου να σ' αντάμωνα
αχ να σου 'λεγα καμπόσα κι ας μου κόβανε τη γλώσσα).
7 сен 2024
