Είναι όμορφο να αγαπάς τον εαυτό σου κ τη ζωή! Άνθρωποι θα μπουν κ θα βγουν από τη ζωή μας..τι να φοβηθείς εσύ που έχεις εσένα να σ αγαπά;; την ευτυχία δεν μας τη δείχνουν οι άλλοι.. Είναι μέσα μας και την μοιραζόμαστε!!!
Όσες φορές και αν το νιώσεις δεν θα βάλεις μυαλό γιατί για εμάς οι μεγάλες αγάπες και οι μεγάλοι έρωτες είναι κομμάτι του εαυτού μας και πάντα θα υπάρχει ένας Σωκράτης να μας ωθεί στις μνήμες και στην λήθη του μεγάλου έρωτα που κάποτε αισθανθήκαμε στα βάθη της καρδιάς μας και ποτέ δεν θα ξεχάσουμε γιατί για κάποιους ο έρωτας δεν απομυθοποιείται!!!Σε ευχαριστούμε για όλα
Φοβερή η εικόνα και τα συναισθήματα του τραγουδιού... Να στέκεσαι μόνος και έρημος κάτω από ένα δέντρο στην μέση του πουθενά , να κλαίς, να οδύρεσαι για την χαμένη, την προδομένη αγάπη σου. Να νιώθεις τα μέλη σου παραλυμένα από τον ψυχικό πόνο και την απέραντη μοναξιά της στιγμής. Να τα νιώθεις σαν τα ξερά κλαδιά ενός δέντρου, μια στιγμή απόλυτης ακινησίας, παραίτησης, αδράνειας , σχεδόν άδειος από ζωή... Και έτσι, σε αυτή την κατάσταση περιμένεις και περιμένεις και περιμένεις... την λάμψη ενός νέου έρωτα...
Σωκράτη και τις 25 φορές που έχω έρθει να σε δω σε συναυλίες και σε μουσικές σκηνές ένα έχω να πω... Είσαι ανάμεσα στα μεγάλα ονόματα που έγραψαν ιστορία στο ελληνικό πεντάγραμμο.
Πέθανα....μα ζω ακόμα...ζω μα .έχω ήδη πεθάνει... ζωή... χωρίς ζωή... ένας ζωντανός νεκρός...που ζει μέχρι να πεθάνει... ζωή που περνά χωρίς να τελειώνει... αβάσταχτος ο πόνος... ατελείωτο μαρτύριο.... χωρίς ... Ανάσταση... .
τι πω ρε φίλε ....ανατριχιάζω κάθε φορά που ακούω ,αυτό το τραγουδι , η βαθιά συναισθηματική φωνή του Σωκράτη το πάει στον ουρανο !!! βεβαίως να δώσουμε συγχαρητήρια και στον στιχουργο , Ορφέα Περιδη!!
σας παραπεμπω μαζι και εμενα ενα μερος του μυθου ειναι πασα αληθεια το υπολοιπο ειναι εν ολιγοις τρεια αναμεσα σε αυτα υπαρχει αλλο ενα επι τρεια επειδη ο καθενας μας ξεκιναει με αλλη αρχη ο παρανομαστης δεν ειναι παρα ωσ ενα σημειο ελαχιστο κοινος .ευκλειδηια διαιρεση
