Мен 11 жасымда Түркістаннан Қызылордаға отбасымызбен көшкен болатынбыз папамның жұмыс бабымен.Бүкүл ағайын Түркістанда,Қызылордада ешқандай туысымыз жоқ.24 жыл Қызылордада өмір сүрдік.мен тұрмыс құрып балалы шағалы болғанмын.папам пенсияға шығып ап адемі ел болып отырдық.Ағамның жұмысы Түркістанға ауысып сол жаққа қайтадан көшу жоспары құрылды.папамда қуанды ағайынның ортасына баратынына.Енді көшіп кетті,мен жалғыз қалғандай өте ауыр сезімдемін,осы олеңді тыңдап барлық ағайын ата анам басқа жақта мен жалғыз қалғандаймын.Өзің көшіп кеткен білінбейді,жаныңнан ата анаң көшіп ,берекелі шаңырақ өзгенің шаңырағына айналған қиын екен.өте ауыр екен