Қоянды шалмай алар қара қаншық, Сұңқарға жем тілеген болар талшық. Есіме, беу, қарағым, сен түскенде, Сыртым сау, болып жүрмін баурым балшық. Жүгірген құмнан құмға құмай тазы, Жігіттің малдың азы мұңайтады. Жігіттер, малым аз деп мұңаймаңыз, Бір күні өлім келіп шұнайтады.
Бұл əнді кезінде айтуға рұхсат бермеген.Бұл əн алаш ордашылардың гимні болған.Ғарифолла Құрманғалиев ағамыз атын өзгертіп аңшының зары деп айтқан екен.Мұхиттың əні қара қаншық əні.
Самалтау басқа ән.Оны да естігенбіз,кім болсаңда қыйсық ,қыңыр сөздеріңді жиыстырып отыр.Бұл әнде қасқырдан иесін құтқарып қалған ит туралы айтылатын болғаннан кейін қобыздың үнімен қасқырдың ұлыған дауысы мен тащы иттің үргенін салғаны өте жарасымды болып тұр.Ішің күйсе тұз жала,сенің көкіген сөзің керек емес.Менде тыңдарманның бірімін.Ал жүрегің жарылып кетсін.
Зарламаңдар.Қара қаншықта "беу" деген шылау жоқ болатын болмысына!Әнді бұзбаңдар қарғысы атады!Бұл ән жүректен шыққан шын тебіреністен. сендер сияқты компьютерден емес енеді.
