Халық даналығында: «Біреуге ор қазба, өзің түсесің» деген нақыл бар. Сайып келгенде біреуге ор қазу - көре алмаушылық, іштарлық, қызғаншақтық, күншілдік деген жүректі қатайтатын жаман қасиеттерден шығады. Жүрегі қатты адам біреудің жақсылығын жақтырмай, кемшілігін көреді.
Бірде қарт кісі ескі досымен дастарқан басында отырып:
Бөлме ішіне мұқият зер сал, қоңыр түсті заттарды есіңде сақта, - дейді. Расымен, бөлме ішінде қоңыр түске боялған заттар өте көп болатын. Бұл тапсырманы оңай орындайды. Сонда қарт кісі оған:
Енді көзіңді жұмып, көк түсті заттарды атап шық, - дейді. Әлгі досы сасып қалғаннан:
Мен тек қоңыр түсті заттарға мән бердім. Көк түсті ешнәрсе байқаған жоқпын, - деп жауап қатады. Қария досына қарап:
Енді көзіңді ашып қара. Көк түсті зат сен ойлағаннан да көп. Осы секілді өмірден тек жамандықты іздейтін болсаң, оларды міндетті түрде табасың. Олар өміріңнің бір бөлшегіне айналып кетеді. Сол себепті, тек жақсылыққа сен, - деген екен.
Бұл жерден шығатын түйін қандай? Біреудің жақсылығын көргің келсе, жақсылығын көресің. Жамандығын теремін деген жанға міндетті түрде жамандығы табылады. Ал ешкімге ор қазбай, кең пейілді, жомарт, қайырымды болсаңыз, Жаратушының да пендесіне берер сыйы мол. Мүмкін болса, адамдарды құрметтеп, өзгеге жақсылық жасап жүргенге не жетсін! Ешкімнің біреуде есепсіз кеткен есесі жоқ, себебі, Алланың есебі әрқашан түгел.
8 янв 2024
