Аққу деген құс болар, Ақ бауырынан аппақ мамық түлеткен, Айдынын аңсап, алқына ұшып жыр еткен. Ақ ұлпа ұя - аруана дала кемеңгер, Баршаңа сәлем Маңғыстау атты түбектен! Маңғыстау деген - май бүйір серке, паң дала, Талайлар кеткен таңдайын қағып таңдана. Ақбөбектен арнасын алған сұлулық Мақтаулы қала Ақтауға жатыр жалғана. Маңғыстау - түбек түйіле қалса түнерген, Сүйіне қалса сезіммен нәзік гүл өрген. Бұл қаладан Досан шыққан Иса мен Жауының жанын жаһаннамға жіберген. Маңғыстау деген - тектілер туын тіккен жер, Шайқалып шаңырақ қансырап қанша тіктелді ел. Жандармдар да, жаналғыштар да бата алмай, Жауының өзі тағдырдан зауал күткен жер. Маңғыстау деген - киелі мая, кер үлек, Кекетіп жүрме: "Қақталған кунге тері" деп. Құлағын жымып сұрлана қалған даланы Ойлаңдар - үнсіз бөрі деп, Қапыда қалмаң өлі деп. Маңғыстау деген - ақ шағыл менен аппақ нұр, Ар-иманыңмен ақ босағасын аттап кір. Не дегенменен тектіден туған тентектер Атаның салтын ананың тілін сақтап тұр! Маңғыстау деген киелі қазық ат байлар Құлыны туар анадан алып қасқа айдар Маңғыстау деген Әбіш пен Әмин,Естөре Көкірегінде көмбелі жиһаз,отты ой бар Арыңды сенің Маңғыстау өлеңімменен қорғаймын Азбаса екен атаның қаны сол қайғым Маңғыстау сені жырлаған сәтте тереңнен Қаңтардағы құйынды қырау таңдаймын Төрлетің қонақ көңілдер сыйға кенелсін Жатаған төбе жар қабақ тауға теңелсін Толқыған көңіл торқалы тойдың үстінде Халқым-ау саған осыдан артық не дерсің
