Цяжка паэткам у такія часы. Калі гуляеш па правілам сістэмы, то здраджваеш сабе, а сістэма цябе паглынае. Калі слухаеш сябе, пішаш пра тое што адчуваеш - сістэма цябе цкуе і забівае. І здаецца, што выйсця няма, асабліва калі застаешся зусім адна супраць вялікага цмока "сістэмы" ў самым шырокім сэнсе гэтага слова.
Адзін з вершаў Жэні... *** Свет адкрыты і босы На Радзіме маёй - Жаўруковыя росы І трава зверабой. Тут не хваляцца шчасцем, Як жывецца - жывуць, Ды любыя напасці Лекам песні звядуць. Ах, як добра пяецца Пра лясок-невысок, Пра Марусіна сэрца І яе паясок. Паясочкам - сцяжына, Перавяслам - жытло, І любоў, і Айчына, Так, як з роду было.
Дзякуй за памяць... * * * Памяці Яўгеніі Янішчыц Ноч. Дарога шорхае аб днішча. Маіх думак блытаны сувой… Дзякуй Богу, што ты ёсць, Янішчыц, Твае вершы і сыночак твой. Нам з табой зямелька стрэчу зычыць - Упадзе з труны апошні цвік. Мы за рукі возьмемся, Янішчыц, І не разамкнем іх ні на міг. А пакуль жыццё маё - іржышча. Босая іду, як пад цягнік. Табе добра, Жэня, Ты - Янішчыц, Я ж - табой забыты чарнавік.
Дзякуй, спадар Андрэй! Вельмі цікавы выпуск. А на беларускай мове і мау́чу і размау́ляю. Дзеці ма мной таксама па-беларуску гавораць, а у́нукі, нажаль, не. Унучка крыху спрабавала, але аднадумцау́ мала, таму практыкі размовы няма.
Некалі я вельмі шмат слухаў Таццяну Беланогаю. У яе ёсць песня на верш Эн Сэкстан якая мне вельмі падабалася, але я ніколі не цікавіўся хто аўтар тэксту. Вось сёння даведаўся ад вас пра трагічны лёс паэткі :( ...Паэт з'яўляецца на свет, Як ластаўка, як выстрал...
Вельмі цікава слухаць пра асобу паэта як пра чалавека. Гэты выпуск паказаў, як асабістае жыцьцё моцна ўплывае і зьяўляецца неад'емнай часткай паэзіі. Дзякуй! ❤
Вялікі дзякуй. Плакала, калі вы чыталі верш пра сына. Ўвогуле, у школе урокі беларускай літаратуры даносілі вялікае задавальненне. І сама пісала вершы па-беларуску. Даўно жыву замяжой, але няма нічога больш прыемнага да сэрца чым родная мова.
Прывитанне, мы и без системы бываем жестокими, неблагодарными, это простая библейская правда борьбы добра и зла в сердце каждого человека и в обществе, не цитата, но мысль всю жизнь страдавшего великого Достоевского, белоруса.
Беражыцеся спакусы класці на паперу прарочыя радкі, яны заўжды здзяйсняюцца. Сістэма ўзносіла... і знішчыла ( але..., ніхто не сыходзіць раней чым патрэбна сусвету). Літаратурнае асяроддзе небяспечнае, асабліва пачаткоўцам, гэта каршуны. Там і самаўпэўненасць вопыту і зайздрасць да ўсяго новага, незвыклага, незвычайнага... Яўгенія жыве ў сваіх непаўторных радках.
Спасибо большое за видео! 🙏🏻 Очень горжусь, что я родственница такого великого человека! Евгения Янищиц- двоюродная сестра моего отца. Лично ее я не застала, но много слышала фактов о ее жизни и о ее личности от папы, от тети Марии Андреевны. Всегда с нежностью и восхищением читаю о ней все, что появляется в сети и храню ее книжки, подписанные автором. ❤
