Күлемін де жылаймын, Жылаймын да күлемін. Неге ғана бұлаймын, - Өзім ғана білемін. Өкінбеймін өмірге Босқа келген екем деп. Өкінемін бір күнде Түк бітірмей кетем деп. Мен сүйемін өмірді Құшақтаймын жарымдай. Бірде болам көңілді, Бірде тұрам қайғырмай. Білмеген жан өлерін Қайтып сүйер өмірді. Білмей қайғы келерін, Қайтіп болар көңілді? Дәл осыны түсінбес Адамдар бар, не шара! Іші қуыс, сырты мес, Тас бауырлы бишара. - Жылама сен, күл, - дейді. Күлсем және сенбейді. Қаратер боп тергейді, - Неге күлдің сен? - дейді. Күле білмес қуыршақ, Жылай білмес, - ақиқат. Күлсек, яки қайғырсақ - Бәрі болар оған жат. Ол сорлының ойынша - Даурығумен күн өтсін. Бар арманы - тойынса, Құлқын үшін күнелтсін. Бас көтерсе төсектен, Өз үйіне сыймайды. Дүниедегі өсектен Дым қалдырмай жинайды. Ішкенге мас, жесе тоқ, Құр даурығу, бос ыржаң. Қуаныш жоқ, қайғы жоқ, Неткен сонша сорлы жан. Осындай дос көргенде, Қайтіп қана шыдарсың. Ойлап - ойлап келгенде, Күлерсің де жыларсың.
 Поэзия Қасым Аманжолов. Күлемін де жылаймын 13.11.2016 Нұртілеу Сиязбаев 0 Comments Жылаймын да күлемін, Күлемін де жылаймын, Қасым Аманжолов өлеңдері, Қасым Аманжолов. Күлемін де жылаймын, Қасым поэзиясы, Неге ғана бұлаймын Күлемін де жылаймын, Жылаймын да күлемін. Неге ғана бұлаймын,- Өзім ғана білемін. Өкінбеймін өмірге Босқа келген екем деп. Өкінемін бір күнде Түк бітірмей кетем деп. Мен сүйемін өмірді Құшақтаймын жарымдай. Бірде болам көңілді, Бірде тұрам қайғырмай. Білмеген жан өлерін Қайтып сүйер өмірді. Білмей қайғы келерін, Қайтіп болар көңілді? Дәл осыны түсінбес Адамдар бар, не шара! Іші қуыс, сырты мес, Тас бауырлы бишара. -Жылама сен, күл,- дейді. Күлсем және сенбейді. Қаратер боп тергейді, -Неге күлдің сен?- дейді. Күле білмес қуыршақ, Жылай білмес,- ақиқат. Күлсек, яки қайғырсақ - Бәрі болар оған жат. Ол сорлының ойынша - Дауруғумен күн өтсін. Бар арманы- тойынса, Құлқын үшін күнелтсін. Бас көтерсе төсектен, Өз үйіне сыймайды. Дүниедегі өсектен Дым қалдырмай жинайды. Ішкенге мас, жесе тоқ, Құр даурығу, бос ыржаң. Қуаныш жоқ, қайғы жоқ, Неткен сонша сорлы жан. Осындай дос көргенде, Қайтіп қана шыдарсың. Ойлап- ойлап келгенде, Күлерсің де жыларсың.
Ей, тәкаппар дүние! Маған да бір қарашы. Танисың ба сен мені? Мен қазақтың баласы! «Тағы жұрт» деп тағы да, Танымассың, білмессің. Өйткені мен қазақпын, «Англичанин» емеспін. Танисың ғой сен оның Өзінен бұрын мылтығын, Дәріптейсің қасиетін Адамы түгіл, итінің. Мен де оны бір кезде Етігінен танығам Қадай басып өкшесін, Далама кеп қаңғыған. «Тағы» дейтін халқымды, Дозақ дейтін даланы. Кен қазам деп көр қазып, Ақтаратын моланы. Жылап жатса бір қазақ, Күлуші еді-ау ол өлі! Соның бәрі сұрқия Сұм патшаның әлегі. Екі аяқты ақ патша Көп батырды шеңгелін. Cap далада сарғайдым, Қасіретпен шөлдедім. Мынау қара көзімнен Сансыз дария жас ақты. Өз етімді өзіме Кесіп алып асатты. Айтып-айтпай, не керек, He көрмеді бұл қазақ! Дүние бүгін ұялар, Айтпа, ойбай, аузың жап
Күлемін де жылаймын, Жылаймын да күлемін. Неге ғана бұлаймын,- Өзім ғана білемін. Өкінбеймін өмірге Босқа келген екем деп. Өкінемін бір күнде Түк бітірмей кетем деп. Мен сүйемін өмірді Құшақтаймын жарымдай. Бірде болам көңілді, Бірде тұрам қайғырмай. Білмеген жан өлерін Қайтып сүйер өмірді. Білмей қайғы келерін, Қайтіп болар көңілді? Дәл осыны түсінбес Адамдар бар, не шара! Іші қуыс, сырты мес, Тас бауырлы бишара. -Жылама сен, күл,- дейді. Күлсем және сенбейді. Қаратер боп тергейді, -Неге күлдің сен?- дейді. Күле білмес қуыршақ, Жылай білмес,- ақиқат. Күлсек, яки қайғырсақ - Бәрі болар оған жат. Ол сорлының ойынша - Дауруғумен күн өтсін. Бар арманы- тойынса, Құлқын үшін күнелтсін. Бас көтерсе төсектен, Өз үйіне сыймайды. Дүниедегі өсектен Дым қалдырмай жинайды. Ішкенге мас, жесе тоқ, Құр даурығу, бос ыржаң. Қуаныш жоқ, қайғы жоқ, Неткен сонша сорлы жан. Осындай дос көргенде, Қайтіп қана шыдарсың. Ойлап- ойлап келгенде, Күлерсің де жыларсың
Күлемін де жылаймын, Жылаймын да күлемін. Неге ғана бұлаймын,- Өзім ғана білемін. Өкінбеймін өмірге Босқа келген екем деп. Өкінемін бір күнде Түк бітірмей кетем деп. Мен сүйемін өмірді Құшақтаймын жарымдай. Бірде болам көңілді, Бірде тұрам қайғырмай. Білмеген жан өлерін Қайтып сүйер өмірді. Білмей қайғы келерін, Қайтіп болар көңілді? Дәл осыны түсінбес Адамдар бар, не шара! Іші қуыс, сырты мес, Тас бауырлы бишара. -Жылама сен, күл,- дейді. Күлсем және сенбейді. Қаратер боп тергейді, -Неге күлдің сен?- дейді. Күле білмес қуыршақ, Жылай білмес,- ақиқат. Күлсек, яки қайғырсақ - Бәрі болар оған жат. Ол сорлының ойынша - Дауруғумен күн өтсін. Бар арманы- тойынса, Құлқын үшін күнелтсін. Бас көтерсе төсектен, Өз үйіне сыймайды. Дүниедегі өсектен Дым қалдырмай жинайды. Ішкенге мас, жесе тоқ, Құр даурығу, бос ыржаң. Қуаныш жоқ, қайғы жоқ, Неткен сонша сорлы жан. Осындай дос көргенде, Қайтіп қана шыдарсың. Ойлап- ойлап келгенде, Күлерсің де жыларсың.
