Күмбірле қазағымның домбырасы, Шертеді екен қазақтың әр баласы. Іштегі шығарады көңіл күйін, Ақын болсын батыр болсын ер данасы. Бес саусақ перне басып зуылдайды, Жел болып, қасқыр болып, інгендей аңырайды. Тасырлап ат тұяғы дүбірлетіп, Аққу болып көктеде сұңқылдайды. Сағат. 01-40.08.07.2024.Бота.
Нағашы атам домбырашы Жақып деген, Сол кездері келін бетін ашып берген. Мен білмеймін өмірге де келмегенмін, Өз анам әңгіме қып айтып берген. Ондай адам жүз жылда бір туады екен, Ақын болу, домбырашы бұл тұқым қуады екен. Жырымды қара сөзбен өрнектеймін, Жырларым бір кітапқа сияма екен. Сағат. 01-54.08.07.2024.Бота.
