به به صدای خدا از حنجره استاد چه نجوای ملکوتی پدید اورده بود صدات مثل اذان رحیم موذن زاده که کافر مسلمان می کرد روح مرده رو به کالبد می اورد استاد روحون شاد جنت مکانین السون استاد محمد حسن بهجت تبریزی .❤ ب
قربون صدای لرزان و اندوهگین تو برم سرنوشت من هم مثل استاد شهریار دردآور است انشاالله خداوند روح آن مرد بزرگ و رنج کشیده را قرین رحمات بی انتهای خود نماید
MOST OF THE TIME ⏲ I CAN SEE MYSELF IN OUSTAT SHARIYAR SHOSE,I ,AM IN A SITUATION THAT HE WAS ,ATLIST HE LEFT BEHIND WHEN HE WAS IN HIS HOMETOWN, BUT I HAVE NO HOPE TO DIE IN MY OWEN COUNTRY .NOT EVERY ONE CAN UNDERSTAND THAT WHAT I ,AM SAYING . ❤ HIM EVEN BETTER THAN ALL .
مست آمدم اي پيـــر که مستـــانه بميــرم مستـــانه در اين گـــوشـــه ي ميـــخانه بميــرم درويشــــــــم و بگــــذار قلـنـــــدر منـشــــانه کاکل همه افشان به ســـر شــانه بميــــرم ميخانه به دور ســـــــر من چــــرخد و اينـــم پيـــمــان که به چــرخيــــــدن پيمانه بميــرم من بلبــــل عشـــاق به دامي نشـــــوم رام در دام تو هــــم بي طــمــــع دانه بميـــــــرم شمعي و طواف حرمي بود که مي خواست پروانـه بــزايــم مــن و پــروانـه بميــــــــــــــرم مــن در يتيــمـــــم صدفـــم سيــنه درياست بگذار يتـيـــمانه و دردانــه بميــــــــــــــــــــرم بيـگانـه شــمـــردند مـــرا در وطن خـــويــش تا بي وطن و از هـمـــه بيــــگانه بميــــــــرم کو ني زن ميــخــانه بـگــــو جــان به لب آور تا با تـــب و لب بــــــر لب جــانــانه بميـــــرم آن ســـلســــله ي زلـف که زنار دلـــــم بــــــود در گردنـــــم آويز که ديــــــوانه بميــــــــــــــرم ايـن ديـر مغـان ته چــک ايران قديـــــم است اينجاست که من بي چک و بي چانه بميرم در زنــدگي افســـانه شـــدم در هـــمه آفاق بگذار که در مرگ هــــم افســــانه بميــــــرم در گوشـــه ي کاشـــانه بســـي سوختـــم اما آن شمــع نبــــودم که به کاشـــــــانه بميــــــــــــــــــــرم
منظومه تلخ عاشقی ایشون حاصل ستم بستگان رضا خان میرپنج هست .تمام کنید این شر ورای پهلوی و جمهوری اسلامی را .ایرانی بدنیا آمدن ایرانی زیستن و در این خاک آرمیدن
مفتون همدانی سی سال زودتراز استاد شهریار شعری هم‌وزن و هم‌قافیه وهم معنی در مدح مولا علی نوشته .شعر علی ای همای رحمت.با توجه به مراوده و دوستی شهریار با میرزاده عشقی که همشهریه مفتون بوده خیلی سوالها در ذهن ایجاد میشه.البته مورد مشابه زیاده اگه شعرهای مفتون رو بخونید متوجه خواهید شد .وحدیث مفصل خواهید خوند ازین مجمل.
