بدون اغراق در هیچ فرهنگی تلفیق شعر وموسیقی،همچون ایران زمین نیست.خصوصا اینکه کلام زیبای پیر عشق استاد شهریاروصدای گرم وپر وسعت اقای معتمدی،درهم بیامیزند.انگاه شاهکاری این چنین خلق خواهد شد.
به به چه نوای زیبایی. خدمت دلنوازان موزیک و دگر هنر های ایران زمین،ما در زمان گذشته 20-25 ملیون جمعیت ما بود.در حاضر نزدیک به چهار برابر انیم. زمانی که این تازیان از بین بروند،میهن ما از هر لحاظ شکوفان می گردد. بقول معروف”نا برده رنج،میسر نشود گنج”.مردم ما دیگه مردم سال ۵۷ نیستن. درس بزرگی آموختیم با هزنیه خیلی بالا. به امید روز نو و نو روز نو.عشق من خاک من.و دیار من.و باور دارم به انروز.
