@@louhedel322 ((( تقدیم ب شما لوح دل ))) زندگیم را چون بادبادکی بدست کودک بازیگوش درونم سپرده ام هرجا خواست ب پرواز درآورد هرجا میل داشت توقف کند گاهی چنان مرا ب اوج آسمان ب ذوق میآورد که شکرگزارم و نیک سرشت گاهی چنان مرا ب زمین می کوبد ک خشمگینم و بدل کاش می توانستم افسار نفس را محکم بگیرم و روح را تا ابد ب آرامش و شادی دعوت کنم کاش می توانستم عشق ب شکرگزاری را چنان سزوارانه انجام دهم ک نفسم کور و کر و لال و قلبم پاک و شاد و آزاد گردد ... چ کنم زندگیم در جدال نفس خویش است گاهی برده ام گاهی باخته ام.... بی تردید تنهایی انسان را کاملتر نخواهد کرد اگر تمامیت خودت را ب خدا نسپاری آرزو کرج
