از دست دادن جزیی از جریان زندگی است
از دست دادن فرصت ها جز جدایی ناپذیر زندگی ما است.
نمی توان با این موضوع مبارزه کرد و حسرت خوردن تنها واقعیت را از ما دور می کند. حسرت دردی را از ما دور می کند که باید درکش کنیم و اجازه دهیم از بدنمان عبور کند. ما به زندگی مان برسیم و تا آن فرصت هم کارش تمام شود و برود، برود و جزیی از گذشته ای شود که قرار نیست مدام با حسرتی داغ شود.
به هر حال فلسفه ی زندگی هرچه که باشد گویی با از دست دادنی دائمی عجین است که راه فراری از آن نیست و قطعا این از دست دادن ها آسان نیست اما آن قدرها غیر قابل تحمل هم نیست.
ما از دست می دهیم، پدر و مادر های ما هم فرصت های زیادی را از دست داده اند، قرار است کودکانِ ما هم از دست بدهند.
برای دست کشیدن و رها کردنِ موقعیت و با شخصی، باید اول “از دست دادن” را به نوعی تجربه کنیم. یعنی باید “از دست دادن” را حس کنیم و برای این حس کردن باید بتوانیم واقعیت های دنیا را آنگونه که هستند ببینیم.
ما برای هر به دست آوردنی، چیزی را از دست می دهیم...
#روانشناسی
متن: #پونه_مقیمی
اجرا: #امیرنظام_صمدآبادی
19 июл 2019
