@@__atephe__ دقیقآ، تصور میکنم اطلاعت بسیاری از متخصصین هم در زمینه بیماری مظلوم ADHD کمه، به همین خاطر خیلی اوقات تشخیص اشتباه میدن و مسیرهای درمانی رو که میرن فرد مبتلا رو از مقصد دور میکنه و حتی گاهی منجر به قضاوت نابجای اونها مبنی بر بی مسئولیتی بیمار تلقی میشه! که این خودش کلی بر احساس شرم و خجالت فرد مبتلا به ای دی اچ دی می افزاید.
درود و سپاس. باید بگم هر سخنرانی که انجام می گیرد تعداد بیشتری از ما مدیون استاد می شویم که اینگونه خرد و نگرش ژرف خود را در اختیار ما قرار می دهند. به گمانم حداقل نقش ما نشر و گسترش این رویکرد فکری به دیگران است تا اندیشیدن و رفتار سالم را بیاموزند. به شخصه این مهم را حداقل وظیفه ی خودم می دانم. پیروز و پاینده باشيد استاد عزیزمان. 🙏🥀🥀🥀
انگار داشتین داستان زندگی منو تعریف میکردین. خودم هیچ وقت نمیتونستم انقدر دقیق راجبش حرف بزنم و اصلا انقدر دقیق راجب مشکلم و ابعادش اطلاع نداشتم. چقدر خوشحالم که باهاتون اشنا شدم. مرسی که هستین و دانش و توجه تون رو بی منت در اختیار ما قرار میدین استاد عزیز. ❤️
چه قدر قشنگ شما تحلیل می کنید. من با دو ADHD زندگی می کنم و دقیقا همین هایی که شما فرمودید هستند. راه حلی که من پیدا کردم این است که اگر کسی که این اختلال را ندارد با کسی که این اختلال را دارد زندگی کند، در صورتی که نفر دوم بخواهد تغییر کند، الگوهای رفتاری نفر اول را می گیرد و بعد از مدتی حتی اگر آن هسته اولیه وجود داشته باشد، الگوهای رفتاری شکل گرفته در اطراف آن محو می شوند.
مطالب بسیار مفید و موثر هست … نکته ای که در مورد افراد با نقص توجه وجود داره خانواده و اطرافیان نزدیک هستند که علت نقص توجه هم هستند و یک آدم با اختلال توجه آدم تنهاییه و این موضوع در بعضی شرایط تصمیم‌های غلط رو باعث میشه و فرد دچار تنگنای شدیدی میشه که رهایی خیلی سخت بدست میاد
دکتر مکری عزیز وجودتون موهبت بزرگی برای افرادی مثل منه که اطلاع کمی از دنیای عجیب درون مغزشون دارند و این کسب آگاهی تاثیر عمیقی بر روی کیفیت زندگی من گذاشته. سایتون مستدام
من اختلالم توی ۳۲سالگی تشخیص داده شد و متاسفانه خیلی از موقعیت ها و از همه دردناک تر عشقم رو بخاطر این اختلال از دست دادم. زندگیم به دو بخش قبل از تشخیص و بعد از تشخیص تقسیم شده و دارو خیلی به زندگی جدیدم کمک کرده ولی متاسفانه نمیتونم از آسیب هایی که تو گذشته بخاطر این اختلال دیدم بیرون بیام چون خیلی هاشون دیگه جبران شدنی نیست
واقعا از شما ممنونم دکتر من تحت نظر روان پزشک هستم و ریتالین مصرف میکنم، دقیقا تمام این موضوعات که بهش اشاره کردید رو داشتم، از صمیم قلبم از رسوندن این آگاهی با صبر حوصله به ما ازتون مچکرم❤
بسیار عالی توضیح دادید. من خودم مشکل عدم توجه و یا بیش فعالی ندارم ولی شنیدن این فایلها کمک می کند در برخورد با چنین افرادی سیاست بهتری اتخاذ کنم و قدرت همدلی و درک احساس این افراد را در من تقویت می کند. لطفا برای افزایش حس همدلی در مدیران هم مطلب بگذارید. 🙏🏻
دکتر عزیزم من تازه با شما آشنا شدم و جلسه اول دیدم و الان دارم جلسه دوم میبینم واقعا تمام حرفاتون عالیه من پسری ۱۲ ساله دارم که با توجه به پدر و عمه و دختر عمه ..بیش فعال .دچار بیش فعالی و اختلال اجتماعی هست واقعا از سن ۵ ۶ سالگی پسر من دارو مصرف می کنه اون موقع بع دلیل کم خوابی و به حرف نیفتادن و ..تشخیص داده شد که بعد ۷ سالگی دیگه صد در صد شد چون اصلا درس یاد نمی گیره تازه اگر من خودم بکشم یه جمله حتی یه جمله یاد بگیره دو ساعت بعد دوباره یادش میره حافظه کوتاه و بلندش اصلا کار نمی کنه به مرور زمان الان که کلاس هفتم هست اصلا درس نمیخوانه و اینکه تو دبستان هر سال یه مدرسه بود و سال بعدش قبولش نمی کردن و درباره رفتارش هیچ دوستی نداره و دهن جواب و اصلا هیچ کاری بلد نیست یعنی از پس هیچ کاری بر نمیاد .خیلی لجباز و پر حرف و فقط صبح تا شب گوشی بازی و پلی استیشن مشغوله .. اصلا نه تکلیف می‌نویسه نه درس میخوانه دیروز مدرسه منو خواست و گفت ایشون حتما مردود میشه دارو هم ویاس ۷۰ و چندین داروی دیگه میخوره ولی دارو شاید سی درصد تاثیر داره و اینکه سی جلسه نوروفيدبک و سی جلسه بازی درمانی رو در ۹ سالگی فرستادم و بعد سال گذشته فرستادم از این دستگاه برق برای فعال کردن مغز هست رفت وهی مشاوره ولی من هیچ تغییری حس نمی کنم دکتر بگید چه کنم من واقعا از دست این پسر و پدر خودمم دارم دچار مشکل میشم تحمل من تموم شده و صبرم به شدت پایین آمده دکتر میبرمش پارک با همه زد و خورد داره میفرستم باشگاه این بازی نمیدن و دیگه نمیدونم چه کنم هر چی باهاش حرف میرنم انگار با دیواری انکار نه انگار دکتر واقعا درمانی نیست این بچه با این شرایط من خیلی نگرانشم .تک فرزندم هست . آقای دکتر تمام دستاش و انگشتاش زخم هست بعد خون میاد لیس میزنه دکتر من باید چه کنم؟
دکتر جان خیلی مدیونتونم و شما خیلی به من کمک کردین که وصفش در یه کامنت خیلی سخته خدا حفظتون کنه برا ما❤❤❤❤❤❤❤❤❤ (خیلی وقت بود می خواستم ازتون تشکر کنم اما به نظر دچار کمال گرایی و وسواس در شروع بودم اما الان به خودم گفتم سیاست just do it mentality رو استفاده کنم و خیلی حساسیت به خرج ندم)
همه مطالب شما رو پیگیری میکنم ولی این چند تا ویدیو آخر فوق‌العاده پرکتیکال و مفید بود برام. بعد از چهل سال بالاخره متوجه شدم مشکل اصلی ام کجاست. الان متوجه میشم چرا نه داخل و نه خارج از ایران درمان پیدا نکردم.
درود و سپاس آقای دکتر مکری گرانقدر و گرامی. استاد عزیز وقتی افراد گروه ای دی اچ دی در کودکی در ناهماهنگی با دیگران و ناهماهنگی با روال معمول رفتار اجتماعی هستند بسیار مورد سرزنش قرار می گیرند مخصوصا از طرف والدین و آموزگاران که همیشه شاکی و ناراضی هستند از پر سر و صدا بودن و پر جنب و جوش بودن و عدم تبعیت از نظم و قواعد رایج که از این کودکان سر میزنه و همین تنبیه و توبیخ ها باعث تجربۀ کمبود محبت و نا امنی ناشی از تایید نشدن از طرف دیگران میشه که در بزرگسالی این احساس نا امنی باعث می شه که برای در امان بودن زیادی خوب باشند تا بلکه بتونن مورد تایید باشند و احساس امنیت کنند برای همین زیادی فداکاری می کنند و کمال گرا می شن و همچنین ممکنه بعضی از نشانه های اختلال شخصیت مرزی در آنها بروز پیدا کنه بسیاری از آنها بخاطر اینکه در کودکی مورد محبت و تایید نبوده اند و با ذهنی که در کودکی داشته اند دلیل منطقی ای هم برای بی مهری دیگران نمی دیده اند همیشه نوعی از بی اعتمادی و ترس از دیگران و عدم امنیت را در ناخوداگاه خودشون دارند که ریشه های مکانیزمهای رفتاری حفظ بقا از طریق امنیت داشتن رو تحت تاثیر قرار میده فکر می کنم این همون چیزیست که شما به عنوان احساس بدهکاری به دیگران و جامعه از آن یاد کردین آنها تا می تونن سعی می کنند که دیگران را خشنود کنند تا تایید بشن و احساس کنند که در خطر نیستند. باشد که همیشه به تندرستی باشین و شادکامی و آرامش و آسایش
از صحبت ها و سواد شما استاد لذت زیادی رو میبریم و راهکار ها و پیشنهاد های شما در زندگی شخصیمان اجرا میکنیم و جواب های مثبتی میگیریم تشکر از ویدیو های زیبای شما
خیلی ممنونم از شما. فکر میکنم اینها همه مهارت هایی هست که در کودکی میتونیم آموزش بدیم با بازی...و بچه های بیش فعال یکم سخت تر یاد میگیرن ولی اینامهارت های پایه ست که برای همه لازمه...ی جورایی کمکاری خانواده بازم اینجا دیده میشه
اوت و علمی به حل مشکلات مرسی اقای دکتر غزیز. عمرت پر از برکت. من بسیاری از مشکلات در اطرافیان و امتیازاتی که داشتم زا بهتر درک میکنم. ممنون از روشنگری شما
آقای دکتر بی نهایت ممنون از محتوای بی نظیری که تولید کردین و و به رایگان در اختیار ما گذاشتین.فقط قسمت بعدی که فرمودین رو پیدا نمیکنم. منتشر نشده هنوز؟
سلام و خسته نباشید خدمت دکتر مکری عزیز این مجموعه بسیار برای خود من مفید بود،امیدوارم سلامت باشید و قسمت های بعدی رو هم اضافه کنید،لطفا راهکارهای دیگه ای رو هم برای درمان افراد بزرگسال ارائه بفرمایید،این روزها بخاطر مسایل پیچیده اجتماعی عدم تمرکز به یه مکل فراگیر تبدیل شده. موفق باشید
بعد از 42 سال تجربه های شکست پشت سر هم، و عملا تمام نکردن هیچ کاری، و شروع نکردن هیچ کاری به معنای واقعی کلمه، تمام درد ها و زخم هام باز شد و مرحم آن جلوی چشمانم هویدا کشت 😭😭😭😭😭😭😭😭🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
نمیدونم چطور ازتون تشکر کنم دکتر عزیز 🌹🌹🌹 انگار بیست و شش سال از زندگی منو تو یک ساعت خلاصه کردید. راه درمانش چیه دکتر جان؟ من پیش هر روانشناسی رفتم یه چیزی بهم گفتن یکی گفت افسردگی، یکی گفت دوقطبی یکی دیگه گفت تراما😢 داروهاشونو هم مصرف کردم ولی جوابی نگرفتم. پشت گوش انداختن کارا ، دقیقه نودی بودن، کمالگرایی در شروع تمتم صفات بدی هست که من در اونا خلاصه میشم. با اینکه عاشق درس خوندنم و هوش خیلی خوبی دارم ولی این مسائل بشدت داره به زندگیم ضربه میزنه. ممنون که هستید 🌹
جناب دکتر من ده سال آزگار هستش که در این چرخه بی نهایت افتادم، این چند ماه گذشته رو یک شب یا دو شب میان خوابیدم، به اندازه ده نفر کار و تلاش میکنم اما همش بار رو دوشم سنگینتر میشه، من نمیدونستم انقدر علائم مشابه دارن آدمهایی مثل من، فکر میکردم یک میس فیت تنها هستم که این راه رو برای اولین باره دارم میرم. امشب فهمیدم اینکه اگر فقط یک نفر باشه درک کنه آدم رو...چقدر از بار روی دوشم یا قرض اجتماعیم کم میکنه، خیلی سبک شدم، تمام ویدئو رو با بغض و اشک نگاه کردم که بلاخره یکی پیدا شد بفهمه چرا دست و پا میزنیم. حالا با وجدان راحت تر نسبت به دیروز باید روی خودم کار کنم تا از این دور باطل خارج شم و یکم به دور و اطراف نگاه کنم، من همیشه فقط داشتم میدویدم و خودم هم میدونستم دارم زندگیمو از دست میدم اما آگاهیشو نداشتم تا فکری بحال وضعیتم کنم.الان خواستم یک قرض اجتماعی جدید برای خودم درست کنم و بگم امیدوارم جبران کنم و این حرفا..بجاش فقط از ته دل ازتون سپاسگزاری میکنم، به بقیه دوستان هم میگم ابزار رهایی ما دانش و آگاهیست، در راهش گام بردارن و بدونن تنها نیستن
در مورد اینکه کارها رو دقیقه ۹۰ جمع میکنم هم قطعا واسه همه ما وقتایی پیش اومده که نتونستیم کار رو جمع کنیم و از دست دادیم و به خودمون قول دادیم از دفعه بعد نمیذاریم واسه دقیقه ۹۰ ولی بازم فراموش کردیم. شخص خودم توی دانشگاه بیشتر از ۴۰۰واحد اخذ کردم تا بتونم ۱۹۰ واحد مهندسی رو پاس کنم اونم با معدل نه چندان خوب ولی اون موقع از اختلالم خبر نداشتم و
