به باور نیچه آزادی در ساحت وجودی انسان تنها با آزادی از احساس شرم میسر می شود، و تنها با رهایی از احساس شرم است که می توان آزاد و استوار بر زمین وجود خود ایستاد.
این آزادی هرگز با غلبه بر احساس شرم و گناه حاصل نمی شود بلکه از پذیرش قلبی آنها حاصل می شود.
ما برای رهایی از احساس گناه در زندگی خود تنها دو راه داریم: 1) هرگز به کسی در زندگی خود نه نگوییم و هرگز در داخل مرزهایی که جامعه، دیگران و سنت برای ما تعیین می کنند زندگی کنیم که بهای چنین زیستنی بسیار سنگین است. ما خویشتن و امکان فراتر رفتن از محدودیتهای خود را در زندگی از دست خواهیم داد. هیچ مرزی را جابجا نخواهیم کرد و برای تمام زندگی مغلوب جهان و دیگران باقی خواهیم ماند. ما ناچار خواهیم شد تا چون "صفر" در جمع و تفریق و ضرب دیگران و جهان حاصلی پیوسته یکسان باشیم.
2) احساس گناه را به تمامی از میان برداریم و این ما را با سایکوپاتی بی رحم بدل خواهد ساخت که هیچ مرزی برای نیکی و شر نمی شناسد.
راه سوم که چهارمین بخش از سمینار کیمیاگری با احساسات سایه به آن می پردازد تنها از پذیرش درجه ای از احساس گناه در زندگی عبور می کند زیرا که توانایی بر دوش کشیدن احساس گناه و توانایی با این احساس زیستن یکی از مهم ترین ویژگی های رشدیافتگی شخصیت است.
22 окт 2023
