به به عجب ترکیبی من هر دو شما عزیزان رو با دقت و علاقه دنبال میکنم از جهت اینکه هر دو استاد رو جزو معدود الیت اهل فکر، عمیق، دارای ایده و قابل اعتنای عصر حاضر ایران میدونم
من فکر میکنم منظور قاضیان این بود که توضیح بدهد که چرا جامعه ایران برخورد متناسب به این جنایت نشان نداد. من در ایران زندگی نمیکردم. رفیق نزدیک مرا در ان سال اعدام کردند و من ۲۰ سال بعد از ان خبردار شدم، با اینکه مادر من در اواخر همان سال ۶۷ به در خانه او رفته بود ، مادر او فقط گفته بود که رفیق من در خانه نیست و رفته است بیرون. نمیدانم این از ترس بوده و یا از شرم. اگر بقیه خانواده های زندانیان هم این چنین بودند نتیجه این شد که این تعداد جوانهای ما را کشتند و اب از اب تکان نخورد.
