จุดตั้งต้นของการภาวนาจุดแรกเลย คือต้องรู้สึกตัว
รู้สึกตัวก็คือ สภาวะที่จิตใจอยู่กับเนื้อกับตัว
คือสภาวะของสมาธิที่ดีนั้นเอง
สมาธิที่ดี คือสภาวะที่จิตใจตั้งมั่น
อยู่กับเนื้อกับตัวโดยที่ไม่ได้บังคับไว้
ความรู้สึกตัวเป็นเรื่องใหญ่
เมื่อก่อนที่คนไม่รู้จัก ไม่เน้นเรื่องความรู้สึกตัว
แต่ไปเน้นเรื่องความสงบ
เน้นรูปแบบของการปฏิบัติ
เช่น ต้องเดินจงกรมวันละ 10 ชั่วโมง นั่ง 10 ชั่วโมง
คิดว่าเดินจงกรมได้นาน นั่งได้นาน คือขยันปฏิบัติ
แท้จริงแล้ว จะเป็นการปฏิบัติหรือไม่ปฏิบัติ มันอยู่ที่จิตต่างหาก
ถ้าจิตไม่ถูก จิตใจไม่ได้อยู่กับเนื้อกับตัวเลย
จิตใจฟุ้งซ่าน ลืมเนื้อลืมตัวอยู่ แล้วก็ทนเดิน
นั่นคือ อัตตกิลมถานุโยค คือทรมานตัวเอง
ไม่ได้อะไรขึ้นมา มันทรมานอย่างเดียวเลย
ทรมานกาย ทรมานใจ
ถ้าเราแค่รู้สึกตัวขึ้นมา จิตใจอยู่กับเนื้อกับตัว
จิตตั้งมั่น จิตมีสมาธิอยู่ มีสติระลึกรู้กาย ระลึกรู้ใจอยู่
ถึงจะอยู่แค่ช่วงเวลาไม่นาน แต่จิตตั้งมั่นขึ้นมาจริงๆ
ช่วงเวลาไม่นานนี้ สมัยโบราณบอกว่า
ชั่วเวลาช้างกระดิกหู งูแลบลิ้น
ท่านบอกบุญกุศลที่เราได้มหาศาล
เพราะการที่เรารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาได้
เป็นจุดตั้งต้นไปสู่มรรคผลนิพพาน
เป็นบุญที่ใหญ่มหาศาล
ถ้าเรารู้สึกตัวไม่ได้ คุณงามความดีทั้งหลายไม่มีเหลือจริงหรอก
พระพุทธเจ้าท่านเคยแสดงธรรมไว้บทหนึ่งว่า
ท่านไม่เห็นมีธรรมะอะไรเลย
ที่จะทำให้อกุศลดับไป แล้วกุศลเจริญขึ้น
ท่านไม่เห็นมีธรรมะอะไรสำคัญเท่ากับความรู้สึกตัว
--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
4 สิงหาคม 2562 ไฟล์ 620804 ซีดีแผ่นที่ 83
--
ติดตามข่าวสาร อ่านพระธรรมคำสอน และดาวน์โหลดไฟล์เสียง
เว็บไซต์ทางการ: dhamma.com
dhammateachings
/ dhammadotcom
line.me/ti/p/~@dhammadotcom
ปฏิทินแสดงธรรม
www.dhamma.com/calendar/
แผนที่เดินทางไปวัด
goo.gl/maps/Abb5nS95um62
24 сен 2019
