ทยอยเขมร เถา 

เพลงอัตราจังหวะสองชั้น ทำนองเก่าสมัยอยุธยา เป็นเพลงหน้าพาทย์สำหรับประกอบกิริยาครุ่นคิดหรือความโศกเศร้าเสียใจของตัวละคร และมีผู้แต่งเป็นเพลงเถาหลายทางด้วยกันในอัตราจังหวะสามชั้นที่แต่งขยายนี้ ครูแตง (ปี่) แต่งทางหนึ่งเป็นทำนองเที่ยวแรก พระประดิษฐไพเราะ (มีดุริยางกูร) แต่งทางหนึ่งเป็นทำนองเที่ยวกลับทางเปลี่ยน จางวางทั่ว พาทยโกศล แต่งทางหนึ่ง ต่อมามีนักดนตรีแต่งตัดครบเป็นเพลงเถา นิยมนำมาบรรเลงขับร้อง เพลงที่แต่งแต่ละทางต่างก็เพิ่มกลเม็ดเด็ดพราย เพิ่มลูกล้อ ลูกขัด ลูกเล่นต่าง ๆ อย่างไรก็ตามแม้จะมีทำนองอยู่หลายทาง เมื่อบรรเลงด้วยวงเครื่องสายจะนิยมใช้ทางของครูแตง (ปี่) บรรเลงทั้งสองเที่ยว แต่เมื่อบรรเลงด้วยวงปี่พาทย์เที่ยวแรกใช้ทางของครูแตง (ปี่) เที่ยวเปลี่ยนหรือเที่ยวกลับจะใช้ทางของหลวงประดิษฐไพเราะ (มี ดุริยางกูร) บรรเลง (บรรเลงโดยวงปี่พาทย์ไม้เเข็ง กรมศิลปากร)