ทำไมพระโมคคัลลานะ​ ใช้เท้าเขย่าปราสาท​ พระอินทร์​ ชั้นดาวดึงส์ 

พระอรหันต์ไม่โกรธแน่นอน

@@Channel-pt8yo ตัดคำว่าโกรธออกจากต้นคลิปแล้วค่ะ

@@ตะวันพลายแสงยามแรงกินเหล้า ตัดคำว่าโกรธออกจากต้นคลิปแล้วค่ะ

แล้วพระอรหันต์หิวข้าว ปวดขี้ มั้ย?

การแสดงฤทธิ์ของ พระโมคคัลลานะมีความเมตตา พรหมวิหาร4 เป็นที่ตั้ง

ถูกต้องแล้วโยม

ขอบคุณค่ะ

มันกำลังปรามาสพระรัตนตรัยแบบไม่รู้ตัวเอง

ตัดคำว่าโกรธตรงต้นคลิปออกแล้วนะค่ะ​

@@sangtham สาธุ ขออนุโมทนาบุญด้วยครับที่ได้เผยแพร่พุทธประวัติอย่างถูกต้อง

ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณค่ะ🙂

🙂

🙂

ขอบคุณสำหรับคำที่ถูกต้องค่ะ

คราวหน้าจะปรับปรุงค่ะ🙂

แล้วจะให้เชื่อคนไร้ศีลธรรมอย่างคุณเหรอครับ

@@ตะวันพลายแสงยามแรงกินเหล้า ธรรมะที่แท้จริง ย่อมทนต่อการเพ่งพิสูจน์ ธรรมะที่พระพุทธเจ้าประกาศนั้นสอดรับไม่ขัดแย้งกันเองตั้งแต่ต้นจนจบ เป็นธรรมะที่ประกอบด้วยเหตุผล และเราไม่ควรเชื่อเพียงเพราะผู้สอนเป็นคนดีมีศีลธรรมเท่านั้น

ท่านยังไม่ได้เข้าพระนิพพานตอนนั้นนะครับ..ท่านได้รวมร่างขึ้นมาใหม่แล้วก็เหาะไปทูลลาพระพุทธเจ้าก่อนแล้วค่อยไปพระนิพพาน

ใช่ค่ะท่านหนีเท่าไหร่ก็ไม่พ้น

@@sangtham การหนีกรรมด้วยพิธีกรรมนับว่าโง่เขลาที่สุดในพุทธศาสนา แต่การหนีกรรมด้วยการทำบุญเพื่อให้ กรรมชั่วเจือจางพระพุทธองค์ก็ไม่โมทนา แต่การเห็นสัจจะคือความจริงว่าทุกสิ่งไม่เที่ยง เกิดขึ้นแล้วก็ดับสลายไป เพราะทนต่อการบีบคั้นไม่ไหวเป็นภาวะที่ไม่อาจเข้าไปครอบครองจับจองด้วยความรู้สึกว่าเป็นเราเป็นของเราหาได้ไม่ เพราะสัจจะความจริงคือสุญญตาคือทุกภาวะแม้แต่พระนิพพานมิอาจยึดถือว่าเป็นเราของเราได้ หน้าที่หรือสิ่งที่เราจะทำกับสังขารได้ คือการสำรวมใจไม่เข้าไปยึดมั่นในสังขารว่าเป็นเรา(ศีล) ตั้งสติมั่นที่จะไม่เข้าไป เพลิดเพลินยินดีกับ สังขาร(สมาธิ) เห็นทุกข์และโทษของสังขารที่ปรากฏอยู่ ณ ขณะนั้น ว่าไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ยึดถือไม่ได้( ปัญญา) นี่ชื่อว่าการดำเนินไปในมรรค โดยไม่เห็นผิด(มิจฉาทิฏฐิ)ว่ามีเราเป็นผู้ดำเนินหรือมีเราเป็นผู้หลุดพ้น ย่อมแจ่มแจ้งแก่ใจเสมอในสุญญตาธรรม ทั้งขณะที่นั่ง ที่ยืน ที่เดินหรือขณะที่นอน โปรดพิจารณาโดยอย่าใช้ความคิดแต่จงดูจงเห็นใน ขณะนี้ว่ามันไม่มีผู้ดูไม่มีผู้เห็น มีแต่สังขาร(สิ่งปรุงแต่ง) คือมีตามีภาพ มีการรับรู้ทางตา(เกิดแต่ระบบประสาทตา)สัง ขารสามอย่างนี้มาประชุมกันจึงเกิดผัสสะ เพราะผัสสะเป็นปัจจัยจึงเกิดเวทนาคือรู้สึกเป็นสุขหรือทุกข์ เพราะความ สุขจึงเกิดความอยากได้ เพราะเกิดความทุกข์จึงอยากหนี ธรรมเหล่านี้ล้วนเป็นสังขารหมใช่สัตว์ใช่คนใช่เราใช่ของเรา ก็หาไม่เกิดขึ้นเพราะมีเหตุมีปัจจัยหมดเหตุหมดปัจจัยก็ดับสิ้นสลายไป เป็นธรรมดา สาธุ ขอมอบธรรมนี้แด่ท่านผู้มีปัญญา

@@ตะวันพลายแสงยามแรงกินเหล้า แล้วยังไงจะตอนไหนแล้วนิพพานไหมจะรวมร่างไม่รวมร่างแล้วตายไหมก็แค่ ขี้เกียจพูดยาวก็เท่านั้นแค่ต้องการชี้ให้ดูว่าสุดท้ายก็หนีกรรมไม่พ้น บักห่ารากซะแตก

คิดไว้เหมือนกันค่ะ🙂

🙂

🙂

ขอบคุณค่ะ

ใช่ค่ะ🙂

😁ใช่ค่ะ​ ยังมีอยู่ในอารยันเลยค่ะ​ ไปไกลมาก