ทำไมยิ่งโตยิ่งไม่มีเพื่อน เพื่อนที่เคยมีหายไปไหนหมด | I have no friends | คำนี้ดี EP.523 

กดติดตามช่องใหม่ของคำนี้ดีได้ที่ bit.ly/kndstudio มีคลิปใหม่รอทุกคนอยู่เพียบ 😊

ไม่เคยกลัวโดนนินทาเพราะไม่สนใจคนอื่น ไม่เคยกลัวโดนหักหลังเพราะไม่มีเพื่อน ไม่มีเพื่อนสักคนยังดีกว่ามีเพื่อนเยอะแต่ไม่มีใครจริงใจกับเรา

พอเราโตขึ้นเราก็รู้ชัดขึ้นว่า คนแบบไหนที่ต้องการจะคบ คนไหน toxic คนไหนจริงใจน้อยที่สุด ในที่สุดตัดจนไม่เหลือ😂

ส่วนตัวจำนวนเพื่อนไม่สำคัญมากเท่ากับคุณภาพของเพื่อนๆที่เรามี ตราบใดที่เราเป็นคนดีมีเมตตา และเพื่อนๆเราก็เหมือนกัน นั้นแหละคือดีแล้ว

ผมเคยเพื่อนเยอะ คบตั้งแต่มัธยมจนจบมหาลัย รักมาก แต่วันนึงเมื่อบ้านผมล้ม ฐานะผมไม่สามารถไปกิน ดื่ม เที่ยว ได้เหมือนคนอื่น รู้ตัวอีกทีผมก็ตัวคนเดียวแล้วครับ แรกๆเสียใจครับ แต่ตอนนี้ ไอ ดอนท์ แคร์!

พอยิ่งโตขึ้นเราว่าสิ่งสำคัญกว่าการมีเพื่อน คือ “ความสัมพันธ์ที่ดี” มากกว่านะ รู้สึกก็ใช้ชีวิตได้อย่างราบรื่นดีไม่ทุกข์ เพราะสุดท้ายแล้วเพื่อนที่จะอยู่เคียงข้างเราและเราพร้อมจะอยู่เคียงข้างคือ “ครอบครัว”ค่ะ

ยิ่งโตยิ่งคัดคุณภาพ อยากอยู่กับตัวเอง หาความจริงใจได้ยาก ส่วนมากเข้ามาเพราะมองเห็นผลประโยชน์ในตัวเรา

พอแก่แล้ว เพื่อนไม่ใช่ความจำเป็นของชีวิต เหมือนตอนช่วงวัยรุ่น เราสามารถอยู่ได้ตามลำพังคนเดียว ไปไหนคนเดียวได้ กินคนเดียวได้ เที่ยวคนเดียวได้ คิด-แก้ปัญหาด้วยตัวเองได้ มีความสุขตามลำพังได้นะ😊

เพื่อนของผมคือ “หนังสือ” รู้สึกมีความสุขทุกครั้งเมื่อได้สัมผัส ได้อ่าน ได้กลิ่นของหนังสือ

เราเป็นสาย introvert แบบไม่รู้ตัวตอนเด็ก พอโตมาก็ชัดขึ้นเรื่อยๆ เวลาไปกับกลุ่มเพื่อนหัวข้อ topic ไม่ค่อยตรงกัน มีแต่นินทา ด่ากันลับหลัง กลับมาก็เครียด ดราม่าเก่ง สุดท้ายเลยลองถอย สบายใจดี

พบเพื่อนดีๆ ที่จริงใจ ก้อในยูทูปนี่ล่ะค่ะ ได้เรียนรู้ให้คิดในสิ่งดีๆ เตือนสติเรา ดึงสติเรา ในวันที่เราคิดแย่ๆ รู้สึกแย่ๆ และดำเนินชีวิตรอบคอบ สงบมากขึ้น เพื่อนตัวเป็นๆ คุยด้วยแล้ว ไม่ค่อยทำให้สบายใจเท่า คิดว่ามีน้อยที่สุดดีกว่าค่ะ

เพื่อนน้อยแต่มีคุณภาพ ดีกว่ามีเพื่อนมาก แต่หาความจริงใจไม่ได้😉

อยู่คนเดียวให้เป็น เพื่อนพึ่งมันให้น้อย อีกอย่างเรื่องทุกใจ บอกคนในครอบครัวหรือเก็บไว้ ไม่มีไครดีในโลกเท่าตัวเราเอง

เรา แทบจะไม่มีเพื่อนเหลือเลย. ยิ่งมาอยู่ต่างประเทศแล้ว เพื่อนที่เคยเรียน เหลือคนเดี่ยว เราเลยคิดว่าเราแปลกกว่าคนอื่นสะอีก. ตอนนี้พยายามไม่ยึดติดกับการมีเพื่นเพราะ ถูกหักหลัง. ทำดีกับใครแบ้วโดนทำลายทุกที. ตอนนี้ไม่มีเหลือและ. อย่าเอาความสุขไปไว้กับคนอื่น. เราสามารถมีความสุขได้ที่ตัวเรา

เหมือนมีเพื่อน แต่จริงๆไม่มีเคยสักคน ตอนนี้เพื่อนคือ0คน

เมื่อเราโตขี้นเราจะรู้ว่าใครที่จะอยู่กับเราได้นานที่สุด จริงใจต่อกันที่สุด ชีวิตเราจะต้องผ่านอะไรใหม่ๆ คนใหม่ๆ สิ่งใหม่ๆ แต่เวลาจะทำให้เรารู้ใจคน เราชอบคำนี้มาก "เมื่อเราโตขึ้นเวลาจะทำให้เรารู้ว่าคนไหนดีกับชีวิตเราคนไหนไม่ดีกับชีวิตเราจนเหลือแค่คนที่จริงใจกับเรา"

ทุกวันนี้ เหลือเพื่อนอยู่ในชีวิตจริงๆ ไม่เกิน 3 คน.. ที่เหลือเป็นแค่คนรู้จัก. บางราย ก็ลดสถานภาพ เป็นเพียงแค่คนที่"เคย"รู้จักเท่านั้น

เพิ่งถกเรื่องนี้กับสามีว่าทำไมเราสองคนไม่มีเพื่อน เมื่อไม่นานมานี้เพิ่งเสียเพื่อนที่สนิทที่สุดในชีวิตไป 2 คน คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนเกือบ 20ปี คนนึงเราเพิ่งจับได้ว่าสร้างเรื่องโกหกเรามาตลอดเวลาที่รู้จักกัน กับอีกคนที่เรียกว่า best friend ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมากลายเป็นว่าพยายามเอาเปรียบเราเรื่องเงิน...คือจะเอาชื่อเราไปใช้ในการฟอกเงินโดยที่ให้ตัวเองได้ผลประโยชน์ ทุกวันนี้มีสามีเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุด ทำกิจกรรมด้วยกัน ปรึกษาปัญหาทุกเรื่องในชีวิต เพื่อนยังพอมีแต่ไม่ได้ลึกซึ้งเหมือนเมื่อก่อน ท้ายที่สุดตนเป็นที่พึ่งแห่งตน และครอบครัวเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด

นี่แหละความจริงของชีวิต หุหุ เด็กๆ ก็ไม่ได้สนใจอะไร พอทำงานเท่านั้นแหละ เพื่อนๆ ก็ทยอยแต่งงานแต่งการไป มีลูกมีเต้า สุดท้ายแต่ละคนก็แยกย้ายกันไปมีชีวิตและความรับผิดชอบของตัวเอง มีเพื่อนดีๆ นั้นดีแน่ เพราะบางทีเราก็อยากหาคนบ่น หาคนระบาย(บ้าง) แต่ก็พึงระลึกไว้เสมอว่า เพื่อนถึงสนิทแค่ไหน แต่พอแก่แล้วก็ไม่ได้ตัวติดกันตลอดเวลาเหมือนตอนวัยรุ่นแล้ว - ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนครับ ความจริงที่ไม่เปลี่ยนไม่ว่ายุคไหน...เป็นกำลังใจให้คนเริ่มแก่ทุกคนครับ 😁

มีเพื่อนน้อยมากๆๆๆอายุเริ่มเยอะ​ มันก็เป็นไปตามธรรมชาติ​ เราจะรู้ด้วยตัวเราเองว่าคนใหนใช่​ คนใหนไม่ใช่​ ส่วนมากจะดูใจเราเองนี่แหล่ะ​ ดูและอยู่คนเดียวแบบไม่มีเพื่อนก็ได้​ เรามีครอบครัวนะลูกกับสามีนั่นแหล่ะค่ะเพื่อน​ เพื่อนรัก❤️🇸🇪

เพื่อนตายแทนเราได้ป่าวอย่าไปให้ความสำคัญมาก บางทีคำว่าเพื่อนมันก็เป็นดาบสองคม เวลามันได้ดีมันก็ไม่เห็นเราเป็นเพื่อนหรอก สุดท้ายชีวิตใครก็ชีวิตมัน

ส่วนตัวมาอาศัยอยู่ในยุโรปได้หลายปีแล้ว บอกเลยมีเพื่อนคนไทย แค่ 1-2 คนโดยมากแค่พูดคุยแต่ไม่สนิทชิดเชื้อ ต่างคนต่างอยู่ข้อดีคือมีเวลาในการพัฒนาภาษาและสิ่งใหม่ๆให้กับตัวเอง เลยไม่คิดว่ามันเป็นปัญหาจะมีบ้างคือเพื่อนชาวต่างชาติคุยรู้เรื่องมากกว่าคนไทยด้วยกัน

ส่วนตัวแล้วเป็นคนปลีกตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อนเองครับ ไม่ใช่เข้าสังคมไม่ได้ แต่เลือกที่จะอยู่คนเดียวมากกว่า อยู่คนเดียวสบายใจมาก นานน้านทีจะออกไปสังสรรค์ด้วยไม่ให้มันลืมหน้าเราก็พอ 😂😂

เพื่อนของเราคือความเงียบชอบอยู่คนเดียวมาก​สงบสุขดี

คนไทยมีความเป็นมิตร ภาษาไทยจึงมีคำว่า "เพื่อน" อยู่ในคำตลอด เพื่อนบ้าน เพื่อนร่วมงาน เพื่อนร่วมสถาบัน ฯลฯ แต่ภาษาอังกฤษ เขาระบุชัดเจน Colleague ไม่ใช่ friend และ neighbor ก็ไม่ใช่ Friend กว่าเราจะซึ้งในเรื่องนี้ก็เจ็บมาเยอะกับเพื่อนร่วมงานและเพื่อนบ้าน เราเป็นเด็กบ้านนอกคิดว่าเพื่อนร่วมงานก็คือเพื่อนของเรา แต่มันไม่ใช่อย่างนั้น เหมือนที่แอดกล่าวไว้ว่าการทำงานหรือเมื่อเราเติบโตขึ้น มันมีสิ่งอื่นๆเข้ามาเป็นตัวประกอบให้มิตรภาพมันไม่สวยงามอย่างสมัยเด็ก แต่นี่ไม่ได้นับว่าหากเราพบคนที่เคมีตรงกันนะ เพราะเพื่อนสนิทมากของเราอีกคนหนึ่งในชีวิตก็เพิ่งได้เจอกันเมื่อตอนอายุ 30 ผ่านมาสิบกว่าปีแล้วก็ยังเป็นเพื่อนที่่รักและสนิทกันอยู่

เหลือแต่เพื่อนแบบคุยได้แต่ไม่ลึกซึ้ง ไม่มีเพื่อนที่เป็นเพื่อนสนิทมาหลายปีแล้ว 😂

เป็นคนที่ปฏิเสธเวลามีคนชวนไปงานเลี้ยง ไปกินข้าว คือเป็นคนที่ไม่ชอบการแชร์ประสบการณ์ชีวิตกับใครเลยค่ะ นอกจากครอบครัว

เพื่อนที่ดีถ้ามีก็จะมีชีวิตที่ง่ายขึ้น เพราะเพื่อนๆจะช่วยเหลือกัน อยากมีเพื่อนดีๆเยอะๆนะ

บางทีการอยู่คนเดียว ดีที่สุดครับ no people no trouble 💪

เคยรู้สึก ว่าสนิท กับเพื่อน คนหนึ่ง ตอนเรียน พอทำงาน แล้วคุยกันถึงเรื่องเก่า ๆ เรารู้สึกว่าเพื่อน ไม่ใช่อย่างที่เราควรคบในวัยผู้ใหญ่...

นี่มันประเด็นประจำตัวผมชัด ๆ ไม่มีเพื่อนเลยถ้าไม่นับเพื่อนร่วมงาน

เราสามารถmake friends เป็นเพื่อนกับคนได้ตลอดชีวิต ในหลายๆช่วงวัย ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องกังวลว่าจะมีเพื่อนมากหรือเพื่อนน้อย บางคนพบกันแค่หนึ่งนาที ก็กลายเป็นเพื่อนที่คอยช่วยเหลือเกื้อกูลกันตลอดชีวิตได้ บางคนรู้จักกันตั้งแต่เด็ก ก็เป็นแค่คนรู้จัก ที่สำคัญ เราควรมีกัลยาณมิตรในชีวิต ไม่ใช่หมายถึงเพื่อนทางธรรมอย่างเดียว แต่คือเพื่อนที่มีเมตตาต่อกัน คอยช่วยเหลือเกื้อกูลกันทั้งกายและใจ

ชอบพอตแคสแนวนี้มากๆค่ะ อยากให้มีบ่อยๆเยอะๆเลย เพราะส่วนตัวเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมากกก การมีเพื่อนน้อยบางทีก็รู้สึกโหวงเหวงใจ แต่ก้มีความสบายใจเป็นกำไร เพราะมากคนก็มากความ มีเพื่อนดีเป็นของขวัญ ชีวิตจะเกิดมารู้สึกคุ้มค่าเยอะเลย ปริมาณอาจไม่สำคัญเท่าคุณภาพจริงๆนั้นแหละ ^^

บางทีเพื่อนหาย บางทีก็เป็นเราเองที่ห่างโดยไม่รู้ตัว แต่ชีวิตโตขึ้นทำงาน จัน-ศุกร์ เพื่อนจาก10เหลือ5..จนเหลือ0 เจอกันก็ทักเหมือนเดิม แต่ก็ไม่ค่อยได้เจอ ยิ่งคนที่ไปทำงานไกลบ้านถ้าไม่หาแฟนเหงาตายแน่นอน ผมพึ้ง24ปีนี้ผมจะไปทำงานกทม.ละด้วย ห่วงที่สุดก็คือคนที่บ้าน พ่อ แม่ น้องชาย ผมรักที่สุดแล้ว

เพื่อนน้อยแต่มีคุณภาพก็พอ

ถ้ามีการจัดอันดับคน introvert ผมก็น่าจะอยู่อันดับต้นๆของประเทศ ถ้ามีการจัดอันดับคนเพื่อนน้อย/ไม่มีเพื่อน ผมก็น่าจะเป็นตัวท็อปๆของประเทศอีกเช่นกัน

เพิ่งอายุ 20 กว่าอยู่เลย แต่เป็นปีที่เริ่มต้องทำงานคนเดียวเกือบตลอด เลยรู้สึกว่าตัวเองไม่มีเพื่อนตลอดเลย จางออกไปจากชีวิตทุกคนจนหมดแล้ว...

นี่ไม่ใช่แค่คำนี้ดีนะ แต่มันคือคำนี้ตอบชีวิตชัดๆ 555+ 😂😂😂

เพราะสมัยเรียนหนังสือในโรงเรียน/มหาลัย สิ่งที่ใกล้เคียงคำว่า "เพื่อน" จริง ๆ แล้วเป็นแค่ "เพื่อนร่วมห้อง/ชั้น" หากแต่พอห่างกันไปก็จะเห็นได้ว่าสิ่งที่เราเคยเรียกว่าเพื่อนนั้น เป็นเพียงคนที่อยู่ในสถานที่เดียวกัน เป็นเพียงเพื่อนในสถานการณ์บังคับเท่านั้น

เราอยู่ในกลุ่นเพื่อนรู้สึกอึดอัดใจ ทั้งเรื่องความคิดที่แตกต่างกันแบบเราไม่สามารถแสดงความคิดเราได้ การให้ความสำคัญที่แตกต่างกัน

เพื่อนมีมาก ก้เพราะสังคมที่ทำอยุ่ จริงๆเเล้วไม่มีจะดีกว่า มันมายา เพื่อน ลองจนดุสิ ลองไม่หน้าตาในสังคมสิ...ใครจะมาคบน้อยคน..

เป็นเกือบทุกข้อตั้งแต่ช่วงเรียนมหาลัยเลยค่ะ555 อาจเพราะจังหวะชีวิตเราไม่ดีด้วยแหละ ไม่อยากสนิทกับใคร สกรีนคนเพราะเราใจดีเกินไปเลยเจ็บเยอะ และคิดว่าแต่ละคนมีเพื่อนสไตล์เดียวกันอยู่แล้วงี้

ทุกคนมีโลกของตัวเอง ยุคนี้เพื่อนคงไม่ใช่สาระที่จำนวนมีเพียงคนหรือสองคนก็เพียงพอแล้วที่สามารถคุยได้ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน

จริงครับ เรื่องปริมาณเพื่อนที่ค่อยๆหายไป มันเป็นเรื่องของเวลาของชีวิตคน ยิ่งเข้าวัยกลางคน ลและยิ่งไม่มีครอบครัว ยังไม่แต่งงาน นี่ยิ่งเจ้าใจเลย ส่วนใหญ่มีครอบครัว หาเวลาเจอกันสะดวกยากขึ้น จะให้หาเพื่อนกลุ่มวัยเดียวกันก็ยาก ทุกคนก็มีเพื่อนสนิทในกลุ่มอยู่แล้ว หาเพื่อนรุ่นน้องก็ยังมีระยะห่าง หาเพื่อนรุ่นแก่กว่าก็มีช่องว่างอยู่ดี โฆษณาที่เห็นปาร์ตี้นั่นน่าจะเป็นช่วงวัยมหาลัยเพิ่งจบใหม่กับวัยทำงานตอนต้น แล้วหลังจากนั้นไม่นานก็ต้องมีชีวิตของตัวเองไปโดยอัตโนมัติ จะทำได้มากก็แค่ติดต่อทางโซเชียลเท่าที่มี

พอยิ่งโต เริ่มรู้สึกว่าเพื่อนอยู่คนละโลกกับเรา คนละแนวคนละความเชื่อ คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง เพื่อนตามเราไม่ทัน ไม่น่าเชื่อว่าเราไม่ได้เป็นคนเดียวที่คิดแบบนี้

สมัยนี้ เรามีเพื่อนในโลกออนไลน์ ส่วนใหญ่ครับ ไม่จำเป็นต้องมีบนโลกจริงหรอก

ตอนเด็กไม่ค่อยมีเพื่อนมีแต่คนรังแก โตมาคบเฉพาะคนที่ดีกับเรามีความสุขครับ

คือถ้ามีแต่เพื่อนหูเบา เพื่อนเราเผาเรือน เพื่อนกิน เพื่อนเกาะแต่พอขอพึ่งมันบ้างเสือกพึ่งไม่ได้ เพื่อนตอแหล เพื่อนชวนลงทางต่ำ - ไม่มีนั่นแหละ ดีสุดแล้ว ถ้าจะหาเพื่อนต้องอย่างที่พระพุทธองค์สอนคืออย่างต่ำสุดคือไม่เลวกว่าเรา ถ้าดีกว่านั้นคือดีกว่าเรา เพราะเพื่อนดีจะดึงเราขึ้น

เราเคยมีแฟน เป็นทั้งเพื่อน ทั้งแฟนทำใจอยู่หลายปี จึงรู้การอยู่คนเดียว มีความสุข

ตอนนี้31แล้ว เพื่อนเก่าๆเคยมีแต่ห่างๆหายๆจนตอนนี้ นอกจากคุยกับที่บ้าน ที่ทำงาน ก็ไม่ได้คุยกับเพื่อนหรือติดต่อกันแล้ว จะเรียกว่าตอนนี้ เท่ากับมีเพื่อน 0 แต่ก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร เพราะไปไหนมาไหนคนเดียว เที่ยวต่างจังหวัดคนเดียว ไม่ได้รู้สึก แย่อะไร ไม่ได้ไม่มีเพื่อนใหม่เพราะความกลัวหรือมีประสบการ์ณแย่กับเพื่อน แต่คิดว่าวัยนี้แล้ว จะมานั่งหาเพื่อนก็ไม่จำเป็นด้วยไลฟ์สไตล การใช้ชีวิต ก็ตอบโจทย์ตัวเองดีอยู่แล้ว อีกอย่าง เวลาผมไปไหน การได้คุยกับคนแปลกหน้ามันสนุกกว่าและมันสบายใจกว่า

เพื่อนแท้หายากมากครับ ผมเคยคิดว่าผมมีเพื่อนแท้ แต่ที่จริงไม่มีเลย เกือบได้ติดคุกเพราะเพื่อน เวลาปกติไม่เคยทักหาถามว่าสบายดีไหม แต่เวลาเดือนร้อนทักหาตลอด ตั้งแต่วันนั้นมาผมเลิกคบหมดเลย อยู่คนเดียวอยู่กับครอบครัวสบายใจสุดแล้ว

แอบดีใจนิดๆที่มีคนเป็นเหมือนกับเรา ฮรือ นี่ขนาดผมยังอยู่ในวัยใกล้จบมหาลัยแล้ว ระหว่างทางเพื่อนหายไปเยอะมาก ไม่ว่าจะเพื่อนมัธยมเอย เพื่อนที่เคยสนิทกันตอนเข้ามหาลัยแรกๆ นี่ต่อไปไม่รู้จะได้เจอคนแบบเดียวกันกับเราไหมตอนไปต่อป.โท TT

มีเพื่อนน้อยมากค่ะ ไปทำงานกลับมาอยู่บ้านกับสามีและลูก แต่ก็มีความสุขดีค่ะ

เมื่อคนเราอายุสูงขึ้น ในวัยชราเราต้องอยู่ได้ด้วยตนเอง อัตตาหิ อัตตาโน นาโถ เพราะเราต้องเตรียมเดินทางต่อไป หลังจากความตาย เตรียมเสบียงให้พร้อมด้วยธรรม

ข้อ 3 คือใช่มากกกกก โดนมาเยอะ เจ็บแล้วเจ็บอีก จนเริ่มกลัวกับการเจอคนใหม่ๆ หรือสนิทกับใคร ต้องสร้าง space between them เยอะขึ้น ทุกวันนี้เพื่อนหายไปทุกปีๆ บางปีมาก บางปีน้อย เพื่อนแทบจเหลือศูนย์แล้ว

ตอนเด็กเป็นเพื่อนกันมันไม่มีอะไรคิดเยอะ มีแต่สนุก เล่นกัน พอโตมาเจอกันตามคนต่างมีครอบครัว ต่างมีฐานะดี ไม่ดีต่างกันเวลาพูดกันก็มีแต่ความฟุ้งเฟ้อ มันหรูหรา ไปเที่ยวกัน แต่เราไปไม่ได้เหมือนเขาเพราะต้องทำงาน เลยไม่เอาดีกว่าเราคุยกับเขาไม่รู้เรื่องล่ะ

ธรรมดาน่าเบื่อ อยู่ตนเดียวสนุกกว่า แบะไม่เหงาไม่เปลือง

โคตรดีเลยอ่ะ ทำไมเราถึงเพิ่งมาเจอช่องนี้ ฟังจบ กดติดตามทันทีเลยค่ะ

แทนที่จะมีเพื่อน เป็นเพื่อน แต่มี่พี่ และ น้องมาแทนที่ ซึ้งมันดีมากกกก ดีกว่ามีเพื่อนสนิทอีก เพื่อนสนิทบางคนถึงจะสนิทมาก แต่ก็ห่างเหินออกไป ด้วยบรรยายไม่ถูก อยากจะบอกว่า ถ้าจะคบใคร่เป็นเพื่อนสนิท หรือมีเพื่อนสนิทอยู่แล้ว ขอให้ดูดีๆ เขาสนิทในใจเรา แต่เราไม่ได้สนิทในใจเขาก็ว่าได้นะ เพื่อนจริงแท้ is a rare material ที่หายากที่สุดในโลก If you cant find one, be one.

เราล่ะคนนึง555 ยิ่งโตยิ่งมีเพื่อนน้อยแต่เพื่อนสนิทจริงๆไม่มี เป็นคนคุยไม่เก่ง ไม่ชอบประจบประแจง เป็นคนทำอะไรรวดเร็ว ถ้าทำธุระของตัวเองชอบไปคนเดียว ทำคนเดียว และเป็นคนชอบเกรงใจ ยิ่งสนิทยิ่งเกรงใจมาก โตขึ้น ความรับผิดชอบมากขึ้น มีความเห็นแก่ตัว ไม่จริงใจ เข้าหาเพื่อผลปย.ตัวเอง คล้ายๆปัญหาเพื่อนให้เราช่วยแก้ แต่ปัญหาเราต่างหาข้ออ้างไม่อยากช่วย ชอบเอาเปรียบกัน เจอมาเยอะเลยเริ่มเบื่อ ขก.ใส่ใจ ที่ต้องคอยเป็นคนเข้าหา คบได้ แต่**เราต้องพึ่งตนเองให้ได้

เป็นหลายข้อมากๆและเป็นตั้งแต่ตอนเด็กด้วยเลยสนิทกับคนยาก แต่ยังมีโอกาสได้เจอเพื่อนสนิทอยู่ ส่วนช่วงจบใหม่ๆหายไปหลายคนจริงๆ ของเรายังพยายามติดต่อไปบ้างรายปี55 ถ้ามีโอกาสก็จะได้เจอกันเราไม่ค่อยคาดหวังว่าเขาจะคิดเหมือนกันกับเราเพราะรู้ว่าแต่ละคนเจออะไรมาไม่เหมือนกัน คิดว่าโซเชี่ยลสำหรับเรายังช่วยให้เราพอรู้ว่ามนุษย์คนอื่นสนใจอะไรอยู่55ยังมีเรื่องที่คุยกันได้เพราะเมื่อก่อนตามใครไม่ทันเลยแบบเขาไปรู้เรื่องนี้มาจากไหน งงเลยมีเรื่องที่คุยกับคนอื่นได้น้อยมากถ้าไม่ใช่งานอดิเรกแบบเดียวกัน

ไม่เคยมีเพื่อนตั้งแต่ตอนเรียน เลยไม่เศร้ามาก เพิ่งมารู้สึกว่าก็ดีเหมือนกันนะ🤣😂ปลอบใจตัวเอง ก็อยากมีนะ แต่มันไม่มีอ่ะ คงเป็นคนแปลกเกินไป ไม่ค่อยสวย จนด้วยแหละ เลยไปไหนกับใครไม่ค่อยได้

ผมเป็นintrovertครับ เพื่อนไม่ค่อยมี ไม่ชอบสังสรรค์ ชอบวิ่ง ดูหนังดูซีรี่ย์เล่นเกมคนเดียว เพื่อนหายหมดก็ดีไม่ต้องรอใคร อยากไปไหนก็ไปทำอะไรก็ทำ

ผมอายุ35ตอนนี้เพื่อนแทบไม่เหลือสักคนจริงๆ บางครั้งก็เหงามากนะ แต่ยังดีที่แฟนผมเขาเป็นทุกอย่างให้

ตอนเรียนเจอเพื่อนวัยเดียวกัน เวลาปรับตัวเข้าหากันซึ่งไม่ใช่เรื่องยาก ด้วยวัยและความคิดที่ไม่ต่างกันมาก พอทำงานเจอเพื่อนร่วมงานต่างวัย เวลาปรับตัวอาจค่อนข้างยาก ด้วยวัยและความคิดที่อาจจะต่างกันแล้วแต่คน ทำให้จำนวนเพื่อนระหว่างตอนเรียนกับทำงานซึ่งต่างกัน และโอกาสหาคนที่เข้ากับเราได้และเราเข้ากับเขาก็ยาก ตอนทำงานมีแต่เรื่องผลประโยชน์แอบแฝงเสมอในรูปแบบความสัมพันธ์ต่างๆไม่แปลกถ้าโอกาสมีเพื่อนจะยากเพราะเราต้องระวังตลอด เพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะหวังดีกับเราแต่อย่าถึงขั้นระแวงจนเสียเพื่อนไป ส่วนเพื่อนตอนเรียน จะมัธยมหรือมหาลัย โอกาสเจอกันตอนทำงานใหม่ๆยังพอหาโอกาสเจอกันได้จะนัดกินข้าว นัดเที่ยวได้เพราะตอนนั้นมีเงิน มีเวลาแล้ว แต่ควรรีบหน่อยหลังจากนั้นเพื่อนบางคนอาจต้องย้ายงานที่ไกลขึ้น บางคนต้องแต่งงาน มีลูกโอกาสเจอจะยากมากกก ช่วงเวลาของเพื่อนหลังจากนั้นเวลาของเพื่อนจะมีแค่ งาน+ครอบครัว+ตัวเอง ไม่เหมือนแต่ก่อนที่มีแต่ งาน+เพื่อน+ตัวเอง กว่าจะเจอกันจริงๆก็ตอน 50+ ที่ตอนนั้นฐานะมั่นคงแล้วไม่จนเหมือนแต่ก่อน มีเวลาขึ้น ลูกก็จบมหาลัยทำงานแล้ว ภาระต่างๆก็เริ่มน้อยลง(แต่ไม่ใช่ทุกคน) แต่ถ้าจะเจอกันจริงๆ 60 ถ้าเพื่อนอยู่ครบทีมไม่มีใครตายระหว่างทาง คุยรู้เรื่อง นั้นถือเป็นเรื่องยินดีช่วงเวลาหลังจากนั้นมาลุ้นกันว่าใครตายก่อน555

ที่ผ่านมามีแต่เพื่อนกิน ทั้งแทงข้างหลัง ทั้งเอาเปรียบ ที่คบเพราะผลประโยชน์ล้วนๆ โตขึ้นเจ็บปวดมาเยอะกับคำว่าเพื่อน ตอนนี้ก็เลยถอย เลิกคบ จนตัวเองคือเพื่อนแท้ที่สุดของตัวเอง ไม่ได้มิงโลกในแง่ร้าย แต่เราแบ่งประเภทของเพื่อนให้เป็นแค่เพื่อนที่รู้จักกันแค่นั้น

เป็นคนหนึ่งค่ะ ที่ไม่มีเพื่อน บางครั่งก็คิดนะค่ะ เป็นเพราะเราไม่ดีหรือเปล่า แต่พอมีเพื่อนแล้วต้องมานั่งทะเลาะกันกัดกัน อวดใส่กัน แล้วเพื่อนก็เอาแต่เรื่องเครียดมาให้ ส่วนเพื่อนอีกคนก็ทำอะไรไม่เป็นเลย เราต้องคอยช่วยตลอด . เลยมีโมเม้นอยากอยู่คนเดียวค่ะ คบกันแล้วไม่จริงใจ ไม่รู้จะคบไปทําไม่ คบไปแล้ว ไม่ทำให้เราสบายใจไม่ฉลาดขึ้น ไม่รู้จะคบไปทําไม่ค่ะ นี้ความคิดเห็นส่วนตัวนะค่ะ บางครั้งเราคิดนะค่ะ ว่าเราเป็นคนไม่ดีหรือเปล่า

ฉันเกิดมาโชคดีเรื่องเพื่อน มีน้อยมากๆ แต่ดีสุดๆ ใครๆก็บอกว่าอิจฉาทุกข์สุขอยู่เคียงข้างตลอด กำลังใจจากคำพูดก็มีความสุข ต่อสู้กับชีวิตได้ต่อไป การมีเพื่อนเยอะๆก็ดีมากๆแต่สำหรับฉันแค่นี้ก็สุขใจ

มายกมืออีกคนในวัย 35 ไม่มีเพื่อนเลยจ้า ทุกวันนี้มีแค่พ่อแม่ ที่เจอกันทุกวัน มีเพื่อนสนิทแต่อยู่คนละจังหวัด นานๆ เจอกันที ปีละครั้ง หรือ นัดไปเที่ยวกันบ้างปีละครั้ง ด้วยหน้าที่การงานเนอะ แต่ก็ไม่ได้ทุกข์หรือเหงาอะไร เพราะชอบอยู่คนเดียวอยู่แล้ว เอาว่ามีก็ดี ไม่มีก็ได้ 555

ยิ่งแก่ ไม่เพื่อนก็เรา ทยอยป่วยสิ้นชีพกันไปข้างครับ

เพราะคนเราคิดมากหรือมีฟิลเตอร์ในการมองสิ่งต่างๆมากไป รวมถึงการคาดหวังในการจะมีเพื่อนสักคนเยอะไป บางทีมันก็จะปิดกั้นตัวเองจากการมีเพื่อนได้นะคะ ส่วนตัวมีเพื่อนเยอะ แต่เพื่อนสนิทน้อย เพราะเราrankingเพื่อนหลายlevelsค่ะ นอกจากนี้จะมีคนที่อยู่ในrankแค่คนรู้จักเท่านํ้น เราก็เจอคนทำไม่ดีกับเรามาพอสมควรเหมือนกัน แต่ถึงเวลาเราจะสามารถrankเค้าไปอยู่ในlevelคนรู้จัก หรือคนเคยรู้จัก แล้วก็จบไป ส่วนตัวคิดว่าการมีเพื่อนไม่ต้องใช้เหตุผลมากค่ะ

เป็นบทความที่ดีมากๆครับ ทำต่อนะครับ

ชองความที่พูดผสมไปด้วยจิตวิทยา ชวนคุย เเต่คุณก็มีภาษาอังกฤษเเทรก ทำให้ได้สำเนียง คำศัพย์ เพลินดีค่ะ พึ่งรู้จักช่องนี้🥹

เราอาจจะรู้จักความจริงของชีวิตมากขึ้น เพื่อนที่ดีที่สุดคือ สุนัข🤣🤣

ถ้าเป็นคนไม่มีเพื่อนแล้วอยากมีเพื่อนก็เปิดใจและพยายามหาเพื่อนใหม่ครับ อยู่ที่ไหนก็หาเพื่อนได้ยิ่งยุคสมัยนี้ติดต่อสื่อสารง่าย เริ่มจากงานอดิเรกอะไรก็ได้ แล้วค่อยหาเพื่อนจากกิจกรรมนั้นๆก็ได้ พอได้เริ่มเปิดใจให้เพื่อนใหม่ แล้วทีนี้ก็จะนำพาเพื่อนคนใหม่ๆเข้ามาในชีวิตโดยอัตโนมัติครับ

ผมเป็นคนใจดี เห็นอกเห็นใจ ช่วยเหลือ แบ่งปัน ก็เลยถูกแทบทุกคนที่รู้จักเอาเปรียบตลอด เราเป็นผู้ให้ตลอด เป็นผู้เสียสละอยู่ฝั่งเดี๋ยวตลอดแบบ 1 for all เสียทั้งเงิน ทั้งเวลา โดยที่ไม่ได้ผลประโยชน์จากพวกเขา หรือมีบ้างแต่น้อยมาก และหลายคนหลายความคิด บางคนก็นินทา ใส่ร้าย บางคนก็ต่อหน้าอย่าง ลับหลังอย่าง สร้างปัญหาให้เรา นำคานมั๊ก ก็เลยไม่ชอบเพื่อน

The best friend is my dog. He never betray or ask anything making me feel uncomfortable.

ผมเองก็เป็นแบบนั้น และยิ่งใช้ชีวิตต่างประเทศด้วย และยิ่งต้องเข้ากับเพื่อนต่างชาติ

ผมให้ความสำคัญกับเพื่อนมาก มี 100 ให้ 100 แต่พอถึงเวลาเพื่อนมีแฟนเมื่อไหร่เรากลายเป็นของตายทันที ไม่คิดถึงไม่สนใจ พอจะเที่ยวค่อยติดต่อมา น้อยใจมาก อิจฉาคนที่เขามีเพื่อนแท้เพื่อนตาย นั่นคือสิ่งที่ล้ำค่ายิ่งกว่าของขวัญใดๆ ยิ่งโตยิ่งหาเพื่อนแท้ไม่ได้ เพราะพอโตขึ้นคนเราจะมีอะไรในหัวเยอะ ยากจะเข้าใจ

ยังไม่ทันฟังเลย like ให้ก่อนเลย เพราะมันจึกใจจริงๆ 555555 สมัยเด็กๆ คือขวนขวายการมีเพื่อน อะไรๆ กะเพื่อนๆๆๆ หายใจเข้าออกคือเพื่อน ทุกวันนี้คือ....แล้วแต่เลย ครอบครัวพ่อแม่ต้องมาก่อน เพื่อนรอแปบนะ 😅

ไม่ค่อยมีเพื่อนตั้งแต่เด็ก แล้วก็ชอบถูกบูลี่บ่อย อยู่มหาลัยยังโดนเพื่อนสมัยมัธยมบูลี่ผ่านโซเชี่ยลจนเป็นทั้งโรคกลัวทั้งสังคมและโซเชี่ยล ขาดความมั่นใจ และไม่ไว้ใจคน ตอนนี้ความรู้สึกพวกนั้นเราด้านชาหมดละ จนเหมือนเป็นคนเย็นชา

ใช่ครับยิ่งโตยิ่งไม่มีเพื่อน แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไร.

ใช่คะเป็นความจริงคะเพื่อนสนิทๆๆ เริ่มหายไปทีละคนเมื่อเราอายุมากๆ ขึ้นอ่ะคะและตอนนี้เลยอยู่คนเดียว แบบไปเที่ยวไหนคนเดียวหรือไป ตามที่ไหนๆๆๆคนเดียวแล้วอ่ะคะ แล้วเราไม่มีคนรู้ใจหรือคนข้างกาย แบบเพื่อนๆๆเราอ่ะ เลยรู้สึกว่าอยู่ คนเดียวบางทีก็เหงาอ่ะแต่ก็ทำใจ พยายามยอมรับกับเรื่องนี้ให้ได้

ถ้าเป็นคนเข้ากับคนง่ายก็ไม่ยากหรอกค่ะ มันทำได้แต่เพื่อนช่วงทำงานมันจะคิดอีกแบบ คนกลัวเพื่อนหักหลัง เดี๋ยวนี้คนหาผลประโยชน์เก่ง

ขอบคุณนะคะ

เมียผมมันไม่มีเพื่อนเลย มันเลยลากผมห่างจากเพื่อนไปด้วย ตอนนี้ก็นึกถึงครอบครัวอย่างเดียวเลย เพื่อนแทบไม่มี เลี้ยงลูกทำงานหาเงิน ชีวิตเป็นแบบนี้ไปแล้ว

ดีสุด!👍

ถ้าไม่มีเรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง ผมว่าโตไปเราจะมีเพื่อนกันเยอะกว่านี้ ทุกวันนี้มีพอโตไป ทุกคนก็จะมองผลประโยชน์เข้าหาตัวเอง ก็ไปหากันคนรู้จัก ถ้าอยู่แบบไม่ได้ผลประโยชน์ก็คงไม่ช่วยเหลือ ที่ได้ดีก็อวดเบ่งใส่คนอื่น เพราะฉะนั้นถ้ารวย อย่างบอกญาติ บอกเพื่อน เพราะมันไม่ได้ทำให้เกิดผลดี

เราเพื่อนน้อยอยู่แล้ว ตอนนี้แทบไม่มีเลย 55555 โดนมากคลิปนี้

มีเพื่อนที่สนิทมากๆอยู่แค่คนเดียว และก็เป็นคนที่พอใจกับการรู้จักคนเผินๆไปทั่วด้วย ก็มีความสุขดีนะ

ใช่เลย หัวข้อตรงกับใจ แล้วมันทำให้รู้สึกแย่ซะด้วย มีเพื่อนสนุกกว่า

ตั้งแต่เรียนมหาลัยเพื่อนม.ต้น+ม.ปลายหายหมดเลยต่างคนก็ต่างไปมีชีวิตตัวเองอ่ะเนอะ😢 ทุกวันนี้มีเพื่อนคุยแค่2-3คนแต่ก็ไม่ค่อยเจอกันนานๆเจอที ถึงจะเหงาไปบ้างแต่ก็พยายามหาอะไรทำเยอะๆ

พอมีลูกมีครอบครัว เอาเวลาให้ลูกให้ครอบครัว100%มันก็เลยไม่มีเวลาสังสรรปาตี้หรือแม้แต่เล่นโซเชี่ยว 😊👍🏻แต่ถ้าเวลาเพื่อนมีอะไรให้ปรึกษาหรือมีปัญหาเราเต็มที่ แต่เวลาไม่มีเลยให้ครอบครัว100%

คลิปพอดแคสต์ย้ายไปลงที่ช่องยูทูบ THE STANDARD PODCAST แล้ว bit.ly/SUBthestandardpodcast กดติดตามเพื่อให้ไม่พลาดคลิปใหม่ๆ

นี่เป็นคนที่ชอบหาเพื่อนมากเพราะคิดว่าคนไม่มีเพื่อนมันน่าอาย ตั้งแต่ ม.ต้น ม.ปลาย มหาลัย ก็จะเป็นคนพยายามเข้าหาเพื่อนตลอด และกูก็ถูกโดนมองข้ามตลอด ต่อให้ทำดีก็แล้วจนตอนนี้มีประสบการณ์เยอะมาก ยิ่งโตยิ่งทำให้รู้ว่าเพื่อนไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต แต่เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เรารู้ว่ามีก็ดีไม่มีก็ได้ ใครอยากจะคบก็คบ

ดีใจมากครับ

เพื่อนน้อยลง เพราะเราถือสาอะไรๆมากขึ้นตามช่วงชีวิต พอถือสาอะไรมากเกินไปคนเรามักตีตัวออกห่างต่อกัน... ตอนเด็กคนเราไม่ค่อยมาถือสาอะไรมาก เลยไม่ค่อยโกดกันไม่ค่อยคิดมาก ไม่เก็บมาถือสาเยอะ

เราก็น้อย เพื่อนที่คบยาวนานและตลอดไปคือเพื่อนประถม มัธยม เพราะเป็นเพื่อนในหมู่บ้าน อำเภอเดียวกันเรียนด้วยกันจนจบมัธยม มหาลัย ทำงาน แยกย้ายไปไหนก็กลับมาเจอกันที่หมู่บ้านอยู่ดี(เด็ก ตจว) เพื่อนที่ทำงานมันเหมือนเป็นคนรู้จักย้ายงานก็ห่างหายกันไป

ดีมากคับ

ข้อ 3 นี่ตัวตนผมเลย ปัจจุบันมีเพื่อนน้อยมาก แฟนก็ไม่มี เพราะไม่กล้าทุ่มเทให้คนอื่นเต็ม 100% แต่กับผู้หญิงไม่ค่อยเป็นงงตัวเองเหมือนกัน ! 😂