พระพุทธเจ้าปฎิเสธความรักหรือไม่ ? รักใครก็ไม่สมหวังมีแต่ทุกข์ ความรัก หรือ กรรม ทำให้คนตาบอด ข้อคิด 

กรรมทั้งนั้น…… ซึ่งไม่ว่าจะเก่งแค่ไหน ถ้ายังมีความเห็นยึดมั่นว่า ความรู้สึกเป็นเรา ความคิดนี้เป็นของเรา ก็จะเชื่อความรู้สึกและความคิด โดยจะหลง คิดไปเองแต่แรกว่าเขาคนนั้นต้องดีอย่างนั้นอย่างนี้ คือมีใจพร้อมจะเชื่อไปก่อนอยู่แล้ว พอเขาพูดโน่นพูดนี่นิดหน่อยก็ทึกทักเอาเองว่าต้องใช่อย่างนั้น(อย่างที่ใจขอมา)แน่นอน เราจึงพร้อมทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้อยู่ใกล้ เป็นคู่ มีความสัมพันธ์ หลงรักคนที่ในอนาคตต่อไปจะรานน้ำใจเราซึ่งเป็นผลจากการที่เราเชื่อความรู้สึกและความคิด (ไปเอง) “ของเรา” ที่กรรมส่งมาจนในที่สุดมาพบความจริงว่า เขาไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด เป็นเราที่เข้าใจผิดไปเชื่อใจที่สั่งมาเอง แต่กว่าจะถึงตอนนั้น แทนที่จะรู้ตัว เห็นตามจริงว่าเป็นเราที่คิดไปเอง ก็กลายเป็นโทษกันระหว่างสองฝ่ายไปแทนว่าไม่รักษาสัจจะวาจาที่เคยมีให้กันสมัยความหลงยังครอบงำอยู่ และสร้างกรรมใหม่ต่อกันไปเสียอีกโดยไม่ได้ใช้หนี้กรรมเก่าเลย อธิบายเป็นกงกรรมกงเกวียน หรือกฎแห่งกรรมก็คือ กรรมเก่าของเรา กรรมใหม่ของเขา มันเป็นวงจร เพราะกรรม (๑) ที่เราเคยทำไว้ส่งผลให้เรามาเจอกับคนที่มีอนุสัย(นิสัย)แบบนี้เพื่อส่งผลทางใจให้เขาทำกรรม (๒) กับเรา (ตามที่เราเคยทำกับคนอื่นให้ทุกข์แบบนั้น) ซึ่งคนที่ก่อกรรม (๒) กับเราก็จะต้องไปรับผลที่ทำกรรม (๒) โดยไปเจอกับคนที่ก่อกรรม (๓) และทอดต่อๆ สืบกรรมกันไปเป็นวงจรอุบาทว์ที่ไม่มีวันจบ วนไปวนมาอย่างนี้และซับซ้อนยิ่งๆขึ้น การตัดวงจรก็ควรตัดที่ส่วนของเราให้ได้ก่อน เป็นการชิงออกจากเกมงูกินหาง โดยกรรมจะหมดช้าจะหมดเร็วนั้น ขึ้นอยู่กับที่แต่ละคนสะสมไว้ กฎแห่งกรรมนั้นไม่เคยไม่เที่ยงตรง สร้างเหตุไว้อย่างไรก็ย่อมได้รับผลเช่นนั้นแน่นอน ที่จะไม่ยอมรับเพราะบอกว่าเราดีกับเขา แต่เขาไม่ดีกับเรานั้นจึงเป็นการเข้าใจผิดของเราเองที่ว่า เราทำกรรมกับคนนี้อย่างไร คนนี้จะต้องทำกรรมแบบเดียวกันกับเราคืนมาเป๊ะๆเดี๋ยวนี้ตอนนี้ (ลองคิดง่ายๆว่าเราดีกับทุกๆคนที่เข้ามาดีกับเรา ตอบแทนเขาได้เท่าที่เขาทำให้เราหรือเปล่า) เช่น เราคิดว่าเราดีกับแฟนคนนี้ แฟนคนนี้ก็ต้องดีกับเรา จึงจะเรียกได้ว่า ทำดีได้ดี ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว “กรรมจะเลือกจัดสรรให้เราได้รับผลทั้งร้ายและดีที่เราเคยทำไว้แน่นอน แต่ไม่จำเป็นต้องได้รับตอบจากคนๆ เดิมที่เราเคยทำเสมอไป” เช่นกรรมที่เราเคยทำไว้กับพ่อแม่ อาจจะเคยพูดไม่ดีกับท่าน ทำให้ท่านเสียใจ เราก็อาจได้รับผลนี้จากแฟน จากเพื่อนที่ทำงาน และคนอื่นๆได้ เพราะเราไม่เคยแคร์พ่อแม่ เราจึงพูดไม่ดีกับท่าน และเพราะว่าเราไม่แคร์ท่าน ดังนั้นถ้าท่านพูดไม่ดีกับเรา เราก็อาจจะไม่รู้สึกเจ็บช้ำแบบเดียวกัน กรรมจึงจะจัดสรรให้เราพบ เราเจอ เรายึด เรารักคนๆใหม่ ที่จะสามารถดึงดูดให้เราต้องทุกข์ แบบเดียวกับที่พ่อแม่ทุกข์มากเพราะรัก เพราะยึดเรามาก ดังนั้นเวลาจะกล่าวอ้างถึงกฎแห่งกรรมนี้ ก็ต้องใช้กับทั้งสองข้าง อย่าใช้ข้างเดียว อย่างที่มักจะได้ยินใครหลายคนพูดกันเป็นประจำ เวลาเผชิญกับคนไม่ดีที่มาทำสิ่งที่เขาไม่ชอบใจว่า“เดี๋ยวมันก็เห็น ว่ากรรมมีจริง” หรือ “ทำกับเราอย่างนี้ เดี๋ยวกรรมก็สนองเข้าให้บ้าง” นี่คือการเข้าใจข้างเดียวเพราะถ้าเข้าใจอย่างถ่องแท้และมองอย่างเป็นกลางจะรู้ว่า กฎแห่งกรรมได้ให้ผลกับคนที่กล่าวเช่นนั้นไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

แต่เนื่องจากกรรมที่เราทำมาด้วยความไม่รู้มีนับไม่ถ้วนเท่ากับที่เราหลงเกิดมานาน การแก้กรรมไปเรื่อย ๆ จึงไม่ใช่ทางออกของความทุกข์ที่แท้จริง รูปแบบการเดินทางของจิตในสังสารวัฎส่วนใหญ่เป็นไปในลักษณะวน ที่จะมีทางที่แน่ชัด ตรง มีอยู่ทางเดียวคือเดินทางธรรม เพราะกิเลส ความไม่รู้ มันพาเราหลงไปซ้ายที ขวาที สับสนไม่รู้จะเอาอย่างไรกับชีวิต ชีวิตขึ้นอยู่กับวิบากกรรม สิ่งแวดล้อม เสียงข้างนอก คนรอบข้าง จะพาไปทางไหน เราจะเริ่มอยู่เหนือกรรมเมื่อเรารู้เท่าทัน และมีเป้าหมายที่ชัดเจน การเดินไปทางตรง คือการมีธรรมเป็นที่พึ่ง การเดินไปทางนิพพานคือการเจริญมรรค การภาวนา ทางแก้เบื้องปลายของทุกข์ในเรื่องความรักจึงทำได้ด้วยการภาวนา การภาวนาแบ่งออกเป็นสองส่วนคือ การทำสมถะและวิปัสสนา การทำสมถะช่วยให้ใจสงบลงจากกิเลสชั่วคราว บรรเทาการฟุ้ง คิดมาก เพราะอยากในกาม เพราะโกรธแค้น หรือกิเลสต่าง ๆ เพื่อให้จิตมีคุณภาพพอที่เจริญวิปัสสนา เช่น คนทั่วไปขณะที่กำลังทุกข์มาก ก็เอาแต่คิดไม่หยุด คิดทีไรก็คิดไปในทางเพิ่มทุกข์ อารมณ์แบบนี้ไม่เอื้อต่อการให้เห็นสิ่งต่าง ๆ ตามจริง หรือมีกรรมอยู่ รู้ทั้งรู้ว่ายังไม่เห็นทางชัดดี แต่ก็โดดไปทำสิ่งต่าง ๆ มั่ว ผลที่ได้คือการลองผิดลองถูก เมื่อจิตสงบลงแล้ว นำมาเจริญวิปัสสนาต่อ ภาวนาทั้งสมถะและวิปัสสนาควบคู่กันไป วิปัสสนาจะช่วยให้จิตเห็นสิ่งต่าง ๆ ตามจริง เห็นตามจริง ก็คือเห็นตรง คือ ให้เห็นว่า กายใจนี้ ที่เป็นอยู่ในปัจจุบันนี้ก็ยังเป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ แปรปรวน เมื่อกายใจเรายังสั่งควบคุมไม่ได้ เป็นไปตามอำนาจกรรมที่ทำให้หลง ภาวนาไปจนจิตคลายความสำคัญผิด เห็นว่ากายใจเรายังไม่ใช่ของดี ไม่น่าครอบครอง เราก็จะไม่หลงอยากครอบครองคนอื่น เมื่อไม่มีตัวเรา ก็ไม่มีผู้แบกทุกข์ ระหว่างทางจนกว่าจะถึงทางที่สุด คือนิพพาน ที่ใจถอนความเห็นผิดและเหตุแห่งทุกข์ได้หมดแล้ว การมีคนรักก็เหมือนมีเพื่อนร่วมทาง เพื่อนร่วมเป้าหมาย ที่พากันส่งเสริมกันไปทางนี้เท่านั้น รักแท้จะมีได้เมื่อใจเราหมดกิเลส ความรักจึงไม่ขึ้นลงตามอารมณ์ และความไม่รู้ เมื่อหมดกิเลส ก็สงบ เป็นสุข ตลอดไป เข้าถึงความรักที่ให้ต่อใครได้อย่างไม่เป็นทุกข์อีกเลย

#พระพุทธเจ้าทรงปฎิเสธความรักหรือไม่ ? จากสิ่งที่พระองค์ตรัสว่า "ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ "จริงหรือที่ว่า - ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ ?" คำกล่าวที่ว่า"ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์" เป็นคำกล่าวที่มองความรักในแง่ร้ายเกินไปหน่อยหรือเปล่าครับ ฟังดูใจร้ายเกินไปสำหรับปุถุชนคนธรรมดาที่ต้องใช้ชีวิตทางโลกอยู่นะครับ เพราะความรักพ่อกับแม่จึงตัดสินใจใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน และเพราะความรักอีกนั่นแหละที่ท่านทั้งสองตัดสินใจมีลูก และเลี้ยงดูเราจนเติบโตมาถึงวันนี้ ถ้าโลกนี้ไม่มีความรัก มนุษย์ก็อาจจะสูญพันธ์ไปแล้วก็เป็นได้จริงไหมครับ แล้วเหตุใดจึงกล่าวว่า "ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์" ละครับ น่าจะกล่าวว่าความรักมีทั้งสุขและทุกข์ มีทั้งด้านที่รื่นรมณ์และขมขื่น ทำให้หัวใจเราพองโตและทำให้ใจเราห่อเหี่ยวก็ได้ ทำให้เราอยากมีชีวิตอยู่เพื่อคนที่เรารัก หรือทำให้เราไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปเมื่อต้องสูญเสียคนที่เรารัก สรุปว่าผมไม่เห็นด้วยกับคำกล่าวนี้ทั้งหมดครับ สำหรับปุถุชนที่ยังอาจจะต้องใช้ชีวิตกี่ยวข้องกับทางโลกอยู่ผมเห็นว่าความรักเป็นสิ่งจำเป็นครับ แต่ต้องเป็นรักที่มีความเข้าใจอย่างถูกต้องตรงธรรม ขอบคุณครับ คำพูดที่ว่า “ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์” ไม่ได้เป็นการปฏิเสธว่า “ที่นั่นไม่มีสุข” แต่เป็นการชี้ให้เห็นความจริงอีกแง่หนึ่งที่คนเรามักมองข้ามไป คือมักเห็นแต่ว่า ความรักทำให้เป็นสุข การมองเห็นความรักแต่แง่เดียว ทำให้คนเราไม่รู้จักเตรียมใจรับมือกับความทุกข์ โดยเฉพาะเมื่อเกิดความไม่สมหวังขึ้นมา ความรักที่กล่าวถึงนั้นหมายถึงความรักแบบปุถุชน (เรียกอีกอย่างว่าเสน่หา หรือสิเนหะ) ซึ่งเป็นความรู้สึกที่เจือด้วยกิเลส (เช่นปรารถนาที่จะเสพเสวยสุขเวทนาจากอืกฝ่าย หรือมีความคาดหวังให้อีกฝ่ายตอบสนองความคาดหวังของตน เชิดชูยกย่องตน ตามใจตน) พูดอีกอย่างคือประกอบไปด้วยความยึดติดถือมั่นในตัวตน มีความยึดมั่นว่าเป็นตัวกูของกู รวมทั้งยึดมั่นให้เป็นคงที่ไม่แปรเปลี่ยน ความรักเช่นนี้จึงนำไปสู่ความทุกข์ได้ง่าย เพราะไม่มีอะไรที่คงที่ ไม่แปรเปลี่ยน อีกทั้งไม่สามารถเป็นไปตามใจเราได้ตลอดเวลา เช่น ถ้าเขาไม่รักเราอย่างที่เราต้องการ ก็เป็นทุกข์ ถ้าเขาต้องการครอบครองเรา เป็นเจ้าเข้าเจ้าของเรา เราก็เป็นทุกข์ เขาไม่ชื่นชมเรา ไม่ตามใจเรา โต้เถียงเรา คิดต่างจากเรา เราก็เป็นทุกข์ ยังไม่ต้องพูดถึงว่า หากเขามีอันเป็นไป หรือเราต้องสูญเสียเขาไป ก็ยิ่งเป็นทุกข์หนักขึ้น ทั้งหมดนี้คือสิ่งทีเราต้องแลกกับ ความสุขที่จะได้จากความรัก บ่อยครั้งทุกข์ที่เกิดนั้นกลับมากกว่าความสุขด้วยซ้ำ

เคยมีการสนทนาระหว่างพระพุทธเจ้ากับเทวดา เทวดานั้นบอกว่า "คนมีบุตรย่อมยินดีเพราะบุตร คนมีโคย่อมยินดีเพราะโค" พระพุทธเจ้าตรัสตอบว่า "คนมีบุตรย่อมเศร้าโศกเพราะบุตร คนมีโคย่อมเศร้าโศกเพราะโค" ในคำตรัสดังกล่าวพระองค์ไม่ได้ปฏิเสธคำพูดของเทวดา แต่ชี้ให้เห็นอีกด้านหนึ่งของความจริง พระพุทธเจ้ามิได้ปฏิเสธความรักของปุถุชน แต่ทรงเห็นว่ามันเป็นสุขที่เจือด้วยทุกข์ เช่นเดียวกับ กามสุข ซึ่งทรงเปรียบเสมือนคบไฟที่ทำด้วยหญ้าแห้งแม้จะให้แสงสว่าง แต่ก็มีควันที่ระคายเคือง บางครั้งก็เปรียบคนที่เพลินในกามสุขว่า เหมือนกับคนถือคบเพลิงทำด้วยหญ้าแห้งเดินโต้ลม หากไม่รู้จักวาง ก็จะโดนไฟไหม้มือและอวัยวะต่าง ๆ อย่างไรก็ตามหากพูดถึงสัดส่วนแล้ว ทุกข์นั้นมีมากกว่าสุข เป็นเพราะเหตุนี้พระพุทธองค์จึงส่งเสริมให้เรามีความรักที่ประณีตขึ้น นั่นคือ เมตตาหรือกรุณา เพราะเป็นความรู้สึกที่เจือด้วยกิเลสน้อย มุ่งประโยชน์สุขของอีกฝ่ายยิ่งกว่าผลประโยชน์ของตนเอง ไม่ปรารถนาการครอบครอง หากเรามีความรักแบบนี้มาก ๆ เราจะทุกข์น้อยลง นอกจากเราจะเป็นสุขแล้ว ยังทำให้อีกฝ่ายเป็นสุขอย่างแท้จริงด้วยครับ

สรุปก็คือ ความรักเป็นสิ่งสำคัญต่อชีวิตก็จริง แต่เราก็ต้องเห็นมันตามความเป็นจริง ว่ามันให้ทั้งสุขและทุกข์ อีกทั้งยังมีความรักที่ประเสริฐกว่าเสน่หา นั่นคีอเมตตากรุณา ยิ่งเป็นเมตตากรุณาของพระอริยเจ้าด้วยแล้ว ยิ่งให้แต่สุข ปราศจากทุกข์ เพราะไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นอย่างไร เช่น ล้มหายตายจากไป หรือทำตัวไม่น่ารัก ท่านก็วางอุเบกขาได้ ขณะเดียวกันเมตตากรุณาก็ไม่ได้ลดลง ดังที่ พระพุทธเจ้าตรัสว่าพระองค์ทรงมีเมตตาต่อพระเทวทัตเท่ากับที่ทรงมีต่อพระราหุล

สาธุค่ะ

สาธุครับ

ความรักยึดติดทุกข์ทุกๆคนค่ะ ไม่ว่าเราจะรักสิ่งใด เราปล่อยไปตามเวลา ทุกๆสิ่งมีเวลามาและจากไปทั้งนั้นเลยค่ะ ยิ่งรักและไปยึดเราทำร้ายตัวเราเอง เราเองปล่อยวางค่ะ แม้แต่ลูกของเราเอง พลัดพรากจากความรักมาเย๊อะยิ่งเจ้าใจคำว่าความรักเลยค่ะ

เช่นกันค้ะ ตอนนี้อายุ52 ปีแล้วได้ผ่านการแต่งงานมาโดน หักหลัง.แม้มีแฟนก้อโดนเค้าไม่จริงใจตลอดทั้งชีวิต ในบั้นปลายชีวิตนี้ขออยู่ตัวคนเดียวสบายใจมากๆ.ไม่มีคาวมรักแบบนั้นแล้ว หัวใจว่างแต่เป็นสูข

ใช่เหมือนโดนสาปเลย มีความรักมีแต่ทุกข์ ทุกวันนี้กับสามีแยกกันอยุ่แต่ยังเอื้ออาทรต่อกันก็ดีนะไม่ต้องทะเลาะกันเหมือนตอนอยุ่ร่วมกัน กลับคิดถึงและรักกันมากขึ้น เพียงแต่เรามีชีวิตอิสระกันทั้งคุ่มีความสุขไปอีกแบบ เราก้อเข้าหาทางธรรมเป็นเครื่องยึคเหนี่ยวจิตใจ

จริงดิ้คับ🙂😅

@@ccmik4912 จริง​จ้ะ​

รักตัวเองให้มากๆดีที่สุด​ วางความพอใจไม่พอใจออกจากใจเราให้ได้ทุกอย่าเป็นของชั่วคลาวทั้งนั้น​

@@keomaninaki9118 ค เ คนเค ใจค สา

เป็นเหมือนกันใช่มั้ย รักทีไรกลายเป็นทุกข์ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง

เหมือนกันเลยค่ะ

เหมือนกันเลยค่ะ

@@จินตนาอุ่นทวง-จ5ม มีเบอไมครับอยากรู้จ้กครับขอนะครับเบอร์

เหมีอนกันมีรักกึโดนหลอก

@@ดวงกมลศิริปรุ-ง5ษ ผมจะไม่หลอกไครคาปถ้าผมมีรัก

เหมือนกันรักใครก็ไม่หยั่งยืน

เหมือนกันเลยค่ะ

เหมือนกันเลยค่ะ ถูกทิ้งตลอดทั้งๆที่เรารักและทำทุกอย่างให้ให้ทุกอย่างทำทุกอย่างให้เพื่อทำดีกับเขาให้เขารักเรามาก พึ่งรู้ว่าทำดีให้เขารักมันใช้ไม่ได้เสมอไปอยู่วาสนาเราชาตินี้คงอาภัพรัก

อย่าไปผูกพยาบาทกับเขาค่ะ..หากคุณเข้าใจในธรรม..คุณจะคิดได้ว่าคุณได้ใช้กรรมเขาหมดแล้วในชาตินี้ค่ะ..การสาปแฉ้งคือการผูกกรรมข้ามภพข้ามชาติอีกจะไม่หลุดพ้นสักทีค่ะ...

+100

อารมณ์มันก็เกิดดับปนกันไปตามเรื่องของมันเราเเค่ดูมันทุกอย่างรวมทั้งความรักคนรอบข้างคือความรับผิดชอบล้วนๆค่ะอยู่กับสถานการณ์ความเป็นจริงที่เกิดขึ้นทุกขณะจะไม่ทำให้เราสร้างกรรมใหม่เพิ่มขึ้นค่ะ

แต่ความเป็นจริงแล้วลองชั่งน้ำหนักดูแทบจะเสมอกันครับทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ทั้งสองฝ่ายเป็นได้หมดทั้งผู้กระทำและผู้ถูกกระทำ ยกตัวอย่างกรณีของผมเองยังไม่รู้เลยว่าตัวเองผิดอะไรรักครอบครัวซื่อสัตย์กับลูกเมีย..แต่ก็ถูกหักหลัง ตอนนี้ก็หาเงินเลี้ยงลูกอย่างเดียว หมดความไว้วางใจให้ใครอีกล่ะ

@@ประทวนทรงประโคน ผมก็โดนเหมือนคุณเลยครับ

@@kritgame สู้ๆครับเดี๋ยวมันก็ผ่านไปครับ

ผู้ชายมีหำ🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣

ไม่เสมอไปหรอกคับ

Cc Cc . 7 months ago ; คุณพูดว่า; “ ผมเอาหัวใจถวายวัดไปนานแล้วครับ /Kung 👍 ดีค่ะ โมทนาสาธุบุญด้วยค่ะ🙏.

เปรต พัชร ไอ้เขี้ยวเสือหน้าตัวเมีย

สู้ๆครับ สักวันคงเจอรักดีๆครับ

@@ภาคีนัยสิริพงศ์ ขอบคุณค่ะ

เหมือนกันเลยค่ะ เจอแต่คนเจ้าชู้ ล่าสุดคบมา 7 ปี สุดท้ายหลอกเรา สวมเขาและหลอกใช้เงินเรามา 1 ปีกว่า T_T เจ็บและเสียใจมากๆกลัวการมีความรักไปเลยค่ะ

@@kookkie1361 โดนหลอกคบซ้อน 1 ปีเหมือนกันค่ะ เจ็บทรมานจริง ๆ รู้ดวยตัวเองยิ่งเจ็บ

เอางี้ เทอลงมาเกิดเพียงลำพังโดยการสลับกับคู่ของเทอเพื่อที่คนนึ่งจะค่อยช่วยเหลือเทอโดยที่เทอมองไม่เห็นเขา นี่เรามาเตือนสติให้เฉยๆ เพื่ออาจมีความจริงใจจึงผลัดกันมาเกิดแต่เทอลืมเเค่นั้นเอง

แต่เมื่อสลับกันกลายเป็นเทอที่คอยช่วยเหลือคนที่เทอรัก และคนที่เทอรักลืม ลืมว่ามีเทออยู่ลืมว่าเคยพูดว่าจะสลับกันมาเกิดแล้วเขาก็ไปมีแฟนอีกคนไปมีครอบครัวอยู่บนโลก เทอจะมองเห็นสัจจะธรรมบนโลกไหม ทีนี่กลับมาปัจจุบัน"เทอเข้าใจคนที่แสวงหาความรักและความรักหรือยัง"ทำไมพระพุทธเจ้าทรงสละการครองเรือนเทอเข้าใจหรือยัง"เทอเป็นคู่บารมีกับเรามาหลายภพหลายชาติ"อันนี้พระพุทธเจ้ากับคู่ของพระองค์มีความบีสุทธิ์ซึ่งกันและกันและคู่ของพระพุทธเจ้าต้องมีปัญญาเพราะถ้าไม่มีปัญญาบารมีเขาหลุดจากการเป็นภรรยาของเจ้าชายสิตทัตทะไปนานแล้ว😈