ย้อนปมดราม่า! SLAM DUNK สุดยอดการ์ตูนในตำนาน ตั้งใจจบแบบนี้จริงๆ หรือถูกตัดจบ? | วิเคราะห์บอลจริงจัง 

จบแบบนี้ก็ดีนะครับ เป็นการจบปลายเปิด ให้แฟนการ์ตูนได้คิดต่อ อีกอย่างนัดที่แข่งกับซังโนก็เขียนได้สมบูรณ์แบบแล้ว ถ้าเขียนต่ออาจจะ ทำให้นัดอื่น ๆ อาจจะยากที่จะเขียนให้สมบูรณ์เหมือนตอนแข่งกับซังโน

Jump เคยลงบทสนทนาระหว่างอาจารย์กับคนเขียน Kuroko เกี่ยวกับประเด็นนี้ไว้เมื่อเกือบ ๆ 10 ปีก่อนแล้ครับ สรุปความได้ว่า 1. แกตัดสินใจให้แมตช์การแข่งกับ Sannoh เป็นการแข่งนัดสุดท้ายใน Slam Dunk ตั้งแต่ตอนที่แกวาดผังประกบคู่การแข่งอินเตอร์ไฮแล้ว 2. แกสร้างตัวละคร Morishige (เจ้าเด็กยักษ์จอมโหนแป้นที่ Sakuragi แกล้งไปชน แต่ดันล้มซะเอง) กับ Tsuchiya (เอซของทีมที่ถล่มคู่แข่งนัดแรกของ Shohoku อย่าง Toyotama ตอนรอบคัดเลือกมาแบบยับ ๆ) ออกมา เพื่อให้คนอ่านเห็นภาพความแข็งแกร่งของระดับประเทศ และมองว่า Morishige สร้างอิมแพ็กได้ดีมากซะด้วย 3. แก "โคตร" เกลียดการดำเนินเรื่องแบบที่พระเอกจะต้องชนะไปเรื่อย ๆ เพื่อให้เนื้อเรื่องดำเนินต่อไป 4. ตอนวาดนัด Shoyo/Sannoh ที่แพลนไว้แล้วว่า Shohoku จะชนะ แกก็ยังแอบเผลอปันใจไปให้และไม่อยากเขียนตอนแพ้อีกตะหาก

สแลมดั้งค์เลือกจบในช่วงนี้เหมาะที่สุดแล้วละ เพราะปัญหาของมังงะหลายๆเรื่องที่แต่งต่อเนื่องยาวๆ คือความสนุกมันมักจะดรอปลง หลังเลยจุดพีคของเรื่องไปแล้ว สาเหตุหลักๆก็คือเมื่อมังงะเรื่องนึงมันดัง สนพ ก็ต้องสั่งให้ผู้แต่งแต่งเรื่องต่อไปยาวๆ เพื่อเลี้ยงกระแสไปเรื่อยๆ ซึ่งบางครั้งมันก็อาจจะขัดแย้งกับเจตนาของผู้แต่ง ซึ่งก็ทำให้เกิดปัญหายอดนิยมอย่าง สเกลพลังเพี้ยน เนื้อเรื่องออกทะเล ไม่ก็ยืดเรื่องจนน่าเบื่อ และเมื่อความนิยมตกลงเรื่อยๆ ก็ต้องถูกตัดจบ ทำให้ตอนจบออกมาไม่ค่อยดี หรือน่าจดจำเท่าที่ควรนัก จนทำให้เกิดประเด็นอย่าง เรื่องนี้ควรจะจบตั้งแต่ช่วงไหน อย่างดราก้อนบอล หลายคนก็มักจะบอกว่า ดราก้อนบอลควรจบตั้งแต่ภาคฟรีสเซอร์ ไม่ก็ภาคเซลล์ เถียงกันไม่จบไม่สิ้น ซึ่งสแลมดั้งค์คือไม่มีปัญหานี้เลย เพราะเลือกที่จะจบในขณะที่เรื่องกำลังพีคถึงขีดสุด ทำให้มันเป็นตอนจบที่น่าจดจำ เป็นตำนาน และมีการพูดถึงอยู่ตลอด จนถึงปัจจุบัน แม้จะไม่ได้มีการออกภาคใหม่ๆมาเลยก็ตาม

ถ้าจำไม่ผิด สมัยนั้นอ่านในหนังสือการ์ตูน BOOM เปิดอ่านไปเรื่อยๆลุ้นว่าอาการบาดเจ็บหลังซากุระงิจะหายเมื่อไร จะได้รอชมความอัจฉริยะของแกต่อ เปิดถึงหน้าสุดท้าย ตัดจบ ก็ฉันมันอัจฉริยะไง จบแบบๆงง ช็อคมากครับตอนนั้น ยังไม่อยากเชื่อว่าจะจบจริงๆ รอลุ้นภาค2แบบเด็กตั้งใจรอ สุดท้ายผ่านมาหลายปี จบแบบนี้ก็คลาสสิคดีครับ

ทำคลิปออกมาเรื่อยๆนะครับ ติดตามทั้งเพจและช่องยูทูปครับ ❤

ส่วนตัวคิดว่าการ์ตูนแนวกีฬาที่เจอเรื่องคล้ายกับ Slam Dunk คือ Eyeshield 21 ครับ รายนั้นเหมือนว่าจะโดนขอให้วาดยืดต่อเหมือนกัน เลยไปต่อที่ภาคการแข่งระดับประเทศ แต่กลายเป็นว่าเหมือนเรื่องจะเริ่มตันแล้วจริงๆ ทำให้ความสนุกลดลงไปเยอะมาก สุดท้ายก็ต้องฝืนจนจบแบบเสียไม่ได้ (มีเล่าระหว่างหน้าคั่นตอนด้วยว่ามีหลายฉากที่ถูกตัด) ถ้าไม่ได้มองเรื่องแนวคิดที่ว่า บก. ขอให้โชโฮคุชนะซังโน บางทีการจบแบบนี้อาจจะดีที่สุดแล้วจริงๆ เพราะถือว่าฉีกมุมจากการ์ตูนสูตรสำเร็จมากๆ ถ้าไปต่อ ก็มีโอกาสที่ความสนุกจะน้อยลงแบบ Eyeshield 21 ครับ (ศึก Christmas Bowl ควรเป็นศึกสุดท้ายของเรื่องจริงๆ เพราะเคลียร์ปมได้หมดแล้ว ภาคแข่งทั่วประเทศเหมือนทำมาเพื่อยืดเรื่องมากกว่า)

เป็นเพราะจบแบบนี้ไงถึงเป็น"ตำนาน" ❤️👍🤟

สรุปก็คือ ทฤษฎีข้อ 2+4 ครับ คือตั้งใจให้แพ้ซังโนก่อนก่อนแล้วค่อยไปแก้มือในช่วงอินเตอร์ไฮฤดูหนาว หรือฤดูร้อนถัดไป และระหว่างทางก็ต้องไปเจอกับยอดนักบาสและทีมบาสต่างโรงเรียนมากมาย ที่จะช่วยทำให้โชโฮคุกลับมาแข็งแก่งขึ้น และกลับมาชนะเทคโนซังโนได้ คือจะไม่ได้แค่พัฒนาการของซากุรางิคนเดียวเท่านั้น แต่จะเห็นพัฒนาการของทีมโชโฮคุทั้งทีมเลยจริงๆ ซึ่งผู้อ่านจะได้เห็นซากุรางิตั้งแต่เป็นไอ้เด็กปี 1 ยังโตไปเป็นรุ่นพี่ปี 3 ที่นอกจากจะมีฝีมือการพัฒนาการเล่นบาสที่เก่งขึ้นกว่าเดิมแล้ว ยังมีประสบการ์ที่เพิ่มมากขึ้น ที่จะช่วยสอน , ดูแล และกระตุ้นรุ่นน้องในทีมได้ด้วย ซึ่งแบบนี้ อย่าว่าแต่วาดต่อเนื่องถึงปี 1996 เลย ต่อให้วาดถึงปี 2000 ก็ยังสามารถไปได้ต่อ และน่าจะทันถึงอ้างอิงถึงความยิ่งใหญ่ในยุคของ เลบรอนด์ เจมส์ และ โคบี้ ไบรอั้น ได้เลยด้วยซ้ำ!! แต่ในเมื่อกอง บก.ขอร้อง( แกมบังคับ )ให้อาจารย์วาดให้โชโฮคุชนะซังโน และความแชมป็ได้ในปีแรกเลย อาจารย์แบบ อ้ะ!! เขียนแบบนั้นให้ก็ได้ ก็เหมือนกับว่า อาจารย์ได้เอาตอนจบจริงๆที่โชโฮคุจะสามารถโค่นเทคโนซังโนลงได้จริงๆในตอนสุดท้าย ลัดเอามาเขียนให้ก่อน แล้วเนื่อเรื่องที่จะเจอกับๅทีมอื่นๆต่อไปค่อยมาว่ากัน แต่ในเมื่อ อาจารย์เอาตอนจบจริงๆที่คิดไว้อยู่ในหัว เอามาลงวาดให้ตามที่กอง บก.ต่องการก่อนเลย( ซึ่งจบได้พีคแค่ไหน ก็กลายเป็นตำนานการจบที่สมบูรณ์แบบที่สุดไปแล้ว ) และพอจะให้วาดเข้ารอบต่อๆไปเจอทีมต่างๆและชนะไปเรื่อยๆ อาจารย์จึงมีความรู้สึกว่า ถ้าฝืนวาดต่อไปโดยที่ไม่ได้เป็นแนวทางที่เราวางเอาไว้ตั้งแต่แรก เนื้อเรื่องความเข้มข้นก็จะไม่สนุกเท่าเดิมอีก และในเมื่อวาดให้แต่ละรอบมันสนุกกว่าเดิมตามรอบลึกๆที่โชโฮคุฝ่าเข้าไปไม่ได้แล้ว อาจารย์จึงตัดจบและพอแค่นี้ ให้ตอนจบของการ์ตูนเรื่องนี้อยู่ในช่วงความดีใจที่พีคที่สุดล่ะครับผม โดยยังไม่ต้องถึงปลายทางแต่อย่างใด

อาจารแกตั้งใจให้แพ้ซังโนเพราะ พระเอกมันพึ่งมาจะให้ชนะแชมป์ได้ไง ค่ายอยากให้ชนะซังโนเป็นแชมป์อินเตอร์ไฮ แต่จารอยากให้แพ้แล้วอีกปีนึงค่อยไปชนะ แต่ค่ายไม่ยอม อาจารเลยให้ชนะแต่บาดเจ็บแล้วแพ้รอบต่อไป แล้วจารแกติสเพราะแกบอกว่าชนะลาสบอสแล้วไม่มีแพชชั่นจะทำ😅 ค่ายขัดนักจบแบบนี้เลย แล้วจารแกก็ติสหลายเรื่องชอบจบดื้อๆ

เป็นการ์ตูนชอบที่สุด น้ำตาไหลทุกครั้งที่อ่านถึงตอนจบ สมบูรณ์แล้วครับ สำหรับเรื่องนี้

ขอบคุณครับ ข้อมูลฟังง่าย และชัดเจนครับ

จบแบบนี้สมบูรณ์แบบแล้ว เพื่อเป็นตำนาน เนื้อเรื่องมาถึงจุดพีคที่ชนะซังโนแล้ว ถือว่าจบสวยเลย เหมือนนักเตะที่แขวนสตั๊ดตอนยังเล่นในระดับสูงหรือเฟอกี้ที่วางมือตอนได้แชมป์พรีเมียร์ลีก ส่วนตัวผมเองไม่ได้ชอบบาสอะไร แต่ก็หัดเล่นบาสเพราะเรื่องนี้เลย 😂😂😂

อาจารย์เขียนบทให้เล่นกับ emotion ของคนอ่านได้ตามหลักของการเป็นตำนานแล้วครับ เมื่อใดก็ตามที่อารมณ์ไปถึงจุดพีคแล้วทิ้งไว้ตรงนั้น สมองมันจะจดจ่อ เพื่อรอการลง เพราะอารมณ์ของสมองชินกับการขึ้นและลง เช่นกับการสำเร็จความใคร่ของคนเรา ฉะนั้นการขึ้นแล้วไม่ลง สมองจะรอ จดจ่อ หากมีอะไรมาสะกิดให้ล้ำลึกถึงเหตุการณ์ที่ค้างคานั้น จะทำให้สมองจดจำได้เป็นอย่างดี นั่นเลยเป็นเหตุผลทางวิทยาศาสตร์สมอง ว่าทำไมสแลมดังก์ถึงเป็นตำนานในความทรงจำของผู้ที่ได้อ่านมัน และเมื่อใดก็ตามที่อาจารย์เกิดเขียนตอนต่อไป ให้ถึงวาระบริบูรณ์ เช่นพระเอกได้แชมป์ญี่ปุ่น หรือได้ไปโด่งดังใน NBA บทสรุปแบบนี้จะทำให้สมองพีคถึงขีดสุดและลงอย่างสงบ เราจะสุข ณ ขนาดนั้น แต่สมองก็จะลดการจดจ่อลงไปเรื่อยๆ จนไม่จดจ่ออีกต่อไป.

เพลงประกอบก็สุดยอดครับ

ชอบมากครับ มีคลิปคุยเรื่องอื่นๆบ้าง ได้มุมมองแปลกๆเพิ่มขึ้น

1. อาจารย์ตั้งใจไว้ว่าให้โชโฮคุ ถึงจุดสูงสุดด้วยชัยชนะซังโน แล้วจบ อย่างที่เป็นอยู่จริงๆ หรือ 2. ตัวอาจารย์ต้องการให้แพ้ เพื่อที่อาจารย์จะได้ดำเนินเรื่องต่อ ทีมต้องพัฒนา ระหว่างนี้มันสามารถสร้างเรื่องให้โชโฮคุได้แข่งขันกับทีมอื่นๆเพื่อพัฒนาทีมได้อีกเพียบ ก่อนที่สุดท้ายจะจบที่ชัยชนะซังโนในจุดสูงสุดแบบที่อาจารย์ต้องการ แล้วค่อยอวสานก็ได้ แต่ในเมื่อ บก. ต้องการให้ชนะ ณ เวลานั้นเลย อาจารย์คงมองว่าถ้าแบบนี้ มันถึงจุดสุงสุด ใน เวลานั้นไปแล้วสำหรับโชโฮคุ เลยต้องตัดจบ

รวยขนาดนี้คงไม่ได้ขัดแย้งกับกองบก.แล้วจริงๆ แหละ ถ้าไปเรื่อยๆ มันก็จะค่อยๆ ดรอปลงไปแล้วจริงๆ แต่ถ้ามีตอนพิเศษมาบ้างก็คงจะดีอ่ะ

อยากให้วิเคราะห์อิตโต้บ้างจัง

If you free can you tell me where you buy slam dunk t shirt you wear in this videos I try to find for buy this but i not found can you tell me please I so like slam dunk anime

ถ้าเจอกับทีมที่มีพระเอกชื่อ ไอคาวะ(dear boy)ใครจะชนะครับ การ์ตูนบาส ชอบ2เรื่องนี้ หนังสือboomถ้าเป็นกีฬา ก้อแสลมดังค์ อายชีลย์21 ปริ๊นออฟเทนนิส😊❤

ชอบการเอาnbaมาเป็นแรงบันดาลใจหลายอย่าง เช่น ชุดโชโงคุแดง=ชิคาโก้บูล์ ซากุรางิ=เดนนิสรอดแมน รีบาว รุคาว่า=จอร์แดน เทพทำแต้ม คาดแขนดำ เปลี่ยนมือเลอัพ โชโยเขียว=บอสตั้นเซลติก ทีมคนสูงเหมือนทีมแลลี่เบิร์ดรวมคนสูง ไคนันม่วง=เเอลเอเลเกอร์ มากิ=เมจิกจอนสัน พอยการ์ดเทพ

จบแบบนี้มันคือความจริงในโลกนี้ มีผิดหวัง สมหวัง และเป็นไปได้ในโลกความจริง นี่ล่ะคือกีฬา ที่แท้จริง

จากแฟนSLAM DUNK FCทีมโรงเรียนเรียวนันครับ ทุกอย่างจบแบบลงตัวแล้วครับ ที่เหลือปล่อยให้เป็นจินตนาการของผู้อ่าน ว่าตัวละครแต่ละคนจะดำเนินต่อไปยังไง ทำให้ผู้อ่านอินกับการ์นตูนมากขึ้น นี้คือเสน่หาของเรื่องนี้ครับ

ผมมองว่า อาจารย์แกยังไม่อยากจบ เพราะมีตัวละครหลายคนที่ แนะนำออกมาตอนท้าย โดยเฉพาะ มีคนนึงที่กระโดดได้สูง น่าจะเอามาดวลกับพระเอก แต่จบซะก่อน

SLAM DUNK ผมว่ามันรีบจบเกินไป อย่างน้อยควรให้ ซากุระงิ ได้เรียนจบจากโชโฮคุก่อน แต่ก็เข้าใจอาจารย์นะ เพราะถ้าอาคางิจบไปแล้ว จะหาเซ็นเตอร์ที่ไหนมาแทนได้ รูปแบบการเล่นของทีมก็เปลี่ยนไป มันไม่ใช่ NBA ที่อยากได้ใครก็ดึงเข้ามาได้

เพราะซากุรางิเก่งเกินไปแล้วสำหรับคนเล่นบาส4เดือน - ฉากหลบ จั้มชูต - อัลเลฮูป - รีบาวขั้นเทพ -กระโดดดั้งจากจุดโทษ ถ้าวาดต่อ ซากุรางิจะเก่งแบบเวอร์วัง เป็นตัวบุกที่โหด มาก ทั้งโดดสูงกว่าชาวบ้าน ความคล่องตัว ไหนจะโยกหลบ จั้มชูตได้อีก มันจะผิดคาแรคเตอร์ซากุรางิที่เป็นกลายเป็นตัวเทพ แบบรุคาไปเลย

ลายเส้นของเรื่องนี้สุดยอดมากๆครับ

กลับมาเชียน วากาบอน ก่อนนนน ข้ามมาตอนเจอโคจิโร่เลยก็ได้ ฮาๆ

น่าเสียดายเลยที่ให้ชนะซังโน ถ้าแพ้เรายังจะได้ดูต่อไปอีกเรื่องนี้ทั้งสนุกและฮา ถ้าแพ้แล้วเขียนต่อแสดงว่าอาคางิกับมิสึอิและพี่แว่นต้องจบชั้นเรียนและต้องหาคนใหม่มาแทนอย่างนั้นสินะเพราะอยู่ปีสาม อยากรู้เลยว่าจะออกแบบคนใหม่มายังไง 😁

สแลมดังก์เป็นการตูนเรื่องเดียวที่ชอบที่สุด ในคอมพิวเตอร์มีครบทุกตอนและดูซ้ำจนนับไม่ได้ ผมให้พี่ลงใส่แผนซีดีไว้ด้วย ทุกตอน

อยากให้ทำคลิปการ์ตูนออกมาเรื่อยๆ เลยครับ เพราะเคยเห็นพี่เคลื่อนไหวในกลุ่มซื้อขายการ์ตูนครับ

อ.ให้ความสำคัญกับทุกคาแรคเตอร์ แม้แต่ตัวสำรองก็มีบทพลิกเรื่องได้เลย เนื้อเรื่องยอดเยี่ยมจริงๆ

จบแบบนี้ดีแล้วครับ ผมมีครบทุกเล่ม ผมว่าดีกว่าโคนันนะ ร้อยกว่าเล่มมันก็เยอะเกิน 1ใน2 มังงะที่ผมชอบเลย slam dunk กับ gto

ช่วง Slam dunk ออกเป็นสมัยช่วงที่เล่นบาสพอดี เลยอินกับเรื่องนี้มาก ไม่เวอร์เหมือนการ์ตูนกีฬาหลายๆเรื่อง เสียดายที่จบเร็วไป ตอนภาค the first เป็นอะไรที่ดีใจมากได้กลับมาดูอีกครั้ง ได้เห็นมิยางิเป็นไปเล่นใน NBA จริงๆอยากเห็นคนอื่นๆว่าเรื่องราวในอนาคตจะเป็นอย่างไรบ้าง เสียดาย😂😂😂

อยากให้รีเมคใหม่จัง

สิ่งสุดยอดอีกอย่างที่คุณอาจจะลืมพูดถึงไปคือลายเส้นครับ มันสวยงาม สมจริง สัดส่วนร่างกาย การเคลื่อนไหวร่างกาย ท่าทางต่าง ๆ มันสมจริงมาก ๆ

สรุปตอนดวล มากิ กับ เซนโด เซนโดเอาชนะมากิได้ไหมครับ

เคยฟังบทสัมภาษณ์อาจารย์คนเขียน เขาบอกแค่ว่า แมชเจอซังโน คือที่สุดของที่สุดแล้วที่โชโฮคุงัดทุกไม้เด็ดเพื่อออกมาชนะ และอาจารย์ไม่สามารถคิดมุกหรือจินตนาการต่อไปได้แล้ว ที่จะให้ชนะทีมอื่น ๆ ได้สนุกมากกว่านี้อีก จึงตัดจบไว้เพียงเท่านี้ ส่วนเรื่องต่อมาคือ Vagabond ที่ตัดจบไม่วาดต่อ อาจารย์เหมือนจะย้ายไปทางงานศิลปะมากขึ้น เรื่อง Vagabond คือ ภาพวาดในการ์ตูนมันแทบจะออกมาเป็นงานศิลปะแล้ว ทั้งลายเส้น และทุกอย่าง ๆ จนทำให้เครียดมาก ทั้งจะต้องมาคิดบทและต้องมาวาดงานศิลปะลงการ์ตูน ท้ายที่สุดก็ตัดจบ เพราะเครียดวาดต่อไม่ไหว

จะให้เขียนแพ้แล้วมาชนะปีต่อไป วนๆไปสามปีจะเห็นพล็อตแบบโอตาคุน่องเหล็กมันแอบน่าเบื่ออยู่นะ ส่วนตัวผมว่าดีมากๆแล้วที่ทำให้จบในปีเดียวแบบนี้ไปเลย เป็นตำนานไปจนถึงทุกวันนี้คนยังพูดถึงกันอยู่ อนิเมะเคยทำแบบตัดจบที่ก่อนไปแข่งอินเตอร์ไฮ ต่อมาก็ทำจบฉบับเล่าเรื่องผ่านเรียวตะแทน

เนื้่อหาเหมือนของ Toonmamu ใน Blockit เลยครับ

ทฤษฎีที่ 3 ตัดทิ้งไปได้เลย ไม่มีทางแน่นอน ทฤษฎีที่ 2 ก็พอจะเป็นไปได้แต่สุดท้ายเนื้อเรื่องจะออกมาเป็นยังไงก็ขึ้นอยู่กับอาจารย์ผู้แต่งเรื่องนั้นๆอยู่ดี เคยมีให้เห็นเยอะแยะว่าบก.ไม่เห็นด้วยไม่อยากให้เขียนเนื้อเรื่องแบบนี้แต่สุดท้ายถ้าตัวอาจารย์ผู้เขียนดื้อหรือเชื่อมั่นในตัวเองว่าเขียนแล้วจะออกมาดีเนื้อเรื่องก็จะออกมาตามอาจารย์อยู่ดี ส่วนตัวเชื่อทฤษฎี 4 กับ 1 แต่หนักไปทาง 4 มากกว่า เพราะตัวอ.อิโนะอุเอะแกเป็นศิลปินมีความติสความใช้อารมณ์นำพาอยู่แล้วด้วย ดูได้จากวากาบอนที่ก็จบอีหรอบเดิมกับแสลมดังก์หรือเรียลที่อยู่ดีดีก็หยุดไปหลายปี

มีสแลมดังก์ กับ คนเก่งฟ้าประทาน ที่ผมพลาดตอน ไปเพราะ ช่อง9 ไม่ฉายต่อ ยังค้างคาใจมา 20 กว่าปี

นี่คือการ์ตูนที่ทำให้ผมมาเล่นบาสตอนมอปลาย มันบอกให้เราเรียนรู้ถึงความพยามเพื่อไปข้างหน้า

เป็นการจบที่น่าเสียดายจริงๆ แต่ก็ดีสุดๆ ฉากซากุรางิไฮไฟว์รุคาว่าแม่งดีงามจนผมน้ำตาไหลเลย 😢

จบสวยงามแล้วครับ เทียบกับดราก้อนบอล ในความเห็นผม ควรจะจบตั้งแต่ภาคเซลล์หรือบู

ที่ขำเลย ซากุรางิ คือเลอัพแล้วบอลชนแป้นมาโดนหน้า ผมนี้ขำ เลยติดตามเรื่องนี้จนจบ บอกเลยสนุกและฮาสุดๆ

สำหรับยุคผมมันคือที่สุดของการจบ แต่เหมือนถูกบังคับให้กระชั้นจบ ตอนที่อ่านรู้สึกว่าทีมพระเอกต้องแพ้ แล้วค่อยไปชนะซังโนในอีก 10-20 เล่ม แต่ไม่ว่ายังไงก็เหมือนปูให้ต้องจบด้วยการชนะซังโน

จริงๆควรแพ้ซังโน แล้วปีหน้ามาแก้มือในยุค ซากุรางิ ในปีหน้า

ที่แกบอกว่าแกชนะซังโนคือที่สุดแล้ว มันก็ไปเข้าแก๊บข่าวลือที่บอกว่าตอนแรกตั้งใจให้แพ้พอดีเหมือนกันอ่ะ เพราะถ้าเป็นแบบนั้นเขียนต่อไป มันก็ต้องกลับมาชนะได้อยู่ดี

เนื้อหาทำดีอยู่แล้วครับ แต่อยากให้พูดช้าลง หรือ น้ำเสียงนุ่มลงนิดนึงครับ จะฟังสบายขึ้น แล้วใช้คำว่าครับน้อยลง จะดูใกล้ชิดคนฟังมากขึ้น จะฟังลื่นไหลขึ้นครับ ตอนนี้ฟังแล้วรู้สึกเร้าใจ รวดเร็ว เหมือนฟังคนอ่านข่าว แค่ความรู้สึกของคนชอบฟัง youtube ครับ ถ้าไม่ชอบก็ขออภัยด้วย 😊

รอชมประวัติตอนจบ Vagabon ด้วยครับ อิอิ

แรงบันดาลใจที่ทำให้อยากเล่นบาส คือ slam dunk กับ kobe

จบแบบรู้สึกอิ่ม​ไม่อยากให้มีต่อมีความสุขกับตอนจบมาก​เพราะผมกว่าจะดูจบต้องรอวันเสาร์​อาทิตย์​เหนื่อยเเละยาวนานมากเป็นปีมั้งกว่าจะดูจบ​ว่าละก็คิดถึงตอนหัดจีบสาวใหม่ๆ

ฟันธงว่า ภาคต่อ ไม่ควรทำ ถ้าหากจะมี ควรมีหลังจากภาคแรกจบเลย ไม่งั้นล่ม ให้เป็นตำนานงี้แหละ ดีแล้ว ถ้าหากมีภาคฤดูหนาว ต้องมาลำบากหาเซ็นเตอร์ใหม่ ตัวสำรองมือดีใหม่ เรียวนั้นก็ต้องหาเซนเตอร์ใหม่ ไคนันหาการ์ดใหม่ โชโยตัวครบ สู้ลำบากแน่ๆ

ดูจากวองกาบอน จารย์น่าจะเบื่อเองแหละ ปูเรื่องยาวแต่ตัวเองหมดแพชชั่น มีแนวโน้มแบบนี้บ่อยมาก เสียดายมาก ทุกเรื่องของแก ดูไปลุ้นไปว่าอย่าพึ่งหยุดเขียนๆๆๆ แต่โลจิคแกทั้งถูกและไม่ถูก ในด้านศิลปะ ดราก้อนบอลมันจบไปนานแล้ว แต่เมื่อมันยังเขียนยืดมา ไม่ดีเท่าเดิมแต่มันก็กลายเป็นตำนานจากรุ่นสู่รุ่นให้ภาคตำนานได้มีที่ยืนตลอดไป

ผมเห็นด้วยกับ อาจารย์นะ ถ้าลากต่อผมว่ากร่อยแน่นอน จบนี้แหละกำลังดีครับ😊

เคยมีคนทำ time line ไว้ (ค้นหาใน Google เจอเลยคับ) ซากุรางิย้อมผมแดง เป็นเหตุการที่เกิดขึ้นก่อน เดนนิส ร็อดแมน จะย้อมผมสีแดง และย้ายมา Bull ดังนั้น การ์ตูนไม่ได้เลียนแบบตัวผู้เล่นคับ แต่มันเป็นความบังเอิญเท่านั้น

เป็นเด็กยุค90 อยากให้เรื่องนี้มีต่อจริงๆ แบบอยู่ๆก็จบ😭

เป็น1ใน 2เรื่องในดวงใจ slam dunk และ Blue

ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับ สแลมดั้ง หรอกนะครับ (ผมดูอย่างเดียวครับ) งั้นผมขอถาม กูรู หน่อยครับว่า แล้วถ้าเกิดว่าวันใดวันนึง สแลมดั้ง กลับมาเขียงต่อ มันยังคงไปต่อได้อยู่หรือป่าวครับ ก็ในเมื่อ ไม่มี มิสิอิน อาคางิ โคมูระ เพราะทั้ง3คนก็เรียงจบไปแล้ว

นึกถึงตอนมัธยม ก่อนจะไปแข่งบาส จะเอาสแลมดังก์มาวนกันอ่านกับเพื่อนๆในทีม

สำหรับเราเจ้าตัวยักษ์ที่สูง 199 หนัก 100 กิโล เป็นตัวที่ทำให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของระดับประเทศ อยากให้ทีมโชโฮคุมาเจอด้วยมากที่สุด มากกว่าซังโนอีก พอจบแบบนี้เลยงงเลย เชื่อทฤษฎีที่ 2 นะ แพ้ซังโนไปแล้วมาล้างตากันรอบชิง เชื่อว่าก็ยังทันเหมือนเดิม ไม่หมดมุกหรอก ขนาดทีมพระเอกเขียนวนมาตั้งกี่แมชแล้ว ยังสร้างอารมณ์ให้ลุกขึ้นสู้ได้โดยเรื่ิองไม่เคยซ้ำกันได้ทุกครั้ง

ส่วนตัว ผมว่า.. อาคางิ น่าจะมาจาก เดวิด โรบินสัน ทั้งทรงผม, ริมฝีปากหนา ที่สำคัญ ท่าดั้งสองมือ จากการงอแขน ก่อนสับวงห่วง มีท่าประจำ เดวิด โรบินสัน เลย

สำหรับเราถือว่า ดีแล้ว มันน่าจดจำ และมันสวยงาม 😢😢😢 มันคือความทรงจำ เลยคะ

ส่วนตัวก็รู้สึกว่า รีบจบเกินไปเหมือนกัน ถึงหลายๆคนบอกว่าจบแบบนี้ดีแล้ว แต่สำหรับนะเรา มันยังดีได้กว่านี้และไปต่อได้กว่านีั เรายังไม่เห็นตัวเอกได้ ฝึกเทคนิคอะไรอีกมากมาย คือมันยังมีมากกว่านั้นอ่ะ แต่ก็ยอมรับตอนจบที่อาจารย์แกจบไปแล้ว❤🏀

โตมากับดราก้อนบอล สแลมดั๊งค์ และคนเก่งฟ้าประทาน ❤

เมื่อก่อนเชื่อว่าคือดราม่าตัดจบเพราะรำคาญ​กอง บก. แต่หลังๆ มารู้ความอินดี้ของอาจารย์คนเขียน เลยคิดว่าน่าจะเป็นเพราะตัวเแกเองนั่นแหละ 😅

❤ รักการ์ตูนเรื่องนี้ สนุกมากกกกกก

อารมณ์คนวาดรูปก็จะประมาผณนี้ล่ะคับ พอตอนสนุกนี่หยุดไม่อยู่ไอเดียพรั่งพรูมาก แต่พอไม่อยากวาดก็จะหยุดไปเลย ผมเคยเป็นอยู่

ผมว่าจบแบบนี้สมบูรณ์แบบที่สุด นึกถึงสมัยร้านเช่าการ์ตูน😊😊

แบบนี้ก็ดีครับคุณวิท ฟังง่าย กระชับ โทนเดียวกับอ่านในวิเคราะห์บอลจริงจังครับ

ชอบแบบ podcast ครับ บางทีขี้เกียจอ่าน 555

แปลก ทำไมเราอ่านแล้ว ดันไปชอบ เซนโด กับ มากิ มากกว่า เลยไม่ได้อินตอนจบ แต่ก็เป็นการ์ตูนตอนจบที่ประทับใจคนอ่านที่สุดตลอดการ สำหรับผม

ต้องดูถาค มูฟวี ล่าสุด the first slam dunk นั่นแหละ คือคำอธิบายและขยายส่วนต่างๆของเนื้อเรื่อง เป็นตอนจบของจริง(ซึ่งไม่ต่างจากใน มังงะ)

เป็นการ์ตูนที่ดีมากๆ ไม่เหมือนวันพีช พอขายได้ออกทะเลไปเรื่อย ผมเลิกอ่านตั้งแต่ชนะไอ้ตัวสายฟ้าได้แค่นั้นพอละ ที่เหลือวนลูปชนะไปเรื่อยอัพพลังไปเรื่อยบ้าบอ

กลับมารันยูทูปบ่อย ๆ นะครับ

จบแบบนี้ดีแล้วครับ ได้จดจำอยู่ในใจ

กด sub ให้แล้วครับ ynwa

รอติดตาม h2 อาดาจิ มิซึรุ นะครับ

งดงามและอิ่มเอมครับ...เฉียบ!!!

เรื่องที่ว่า ซากุราหงิ มี reference มาจาก rodman เคยดูช่องอื่นทำไทม์ไลน์มาเทียบกัน เขาบอกว่า ซากุราหงิ จะมาก่อน rodman นะครับ นี่ก็ไม่รู้ว่าอันแบบไหนถูกกันแน่

ดูช่อง เก้า หรือ หนังสือ จำได้ว่า รุกคาว่า ถอดเสื้อโชว์ไปทีมชาติอะไรนิละ.. จำไม่ได้ชัวร์ๆ นะครับ

1ใน3การ์ตูนในดวงใจเลยครับ❤❤❤

การ์ตูนกีฬาที่ชอบที่สุด🤗🥰

เคยคิดว่าซากุรางิจะไปอเมริกาจบที่ไปโอลิมปิกระดับชาติไรเงี้ย

ทำอีกครับ เฟสบุ้คมันดูไม่มั่นคงแล้ว เป็นทางสำรองไว้ดีครับ

แกเหมือนอยากจบแบบปลายเปิดมากกว่า ให้คนอ่านไปเดาเอาเองว่าจะเป็นไงต่อ เลยกลายเป็นที่ถกเถียงกันมาจนปัจจุบัน

Vagabond นี่ก็สนุกมาก

สมัยนั้นตอนที่อยู่ๆมันก็จบไปแบบนั้น เราก็รู้สึกไปแล้วว่านี่มันคือการตัดจบ พอแกมาเขียนเรื่องใหม่ๆเราก็เลยไม่คิดตามผลงานแกต่อเพราะกลัวมันจะจบแบบดื้อๆแบบนี้อีก

ชอบจบแบบนี้แหละดีที่สุดละ

รุคาว่า น่าจะได้ต้นแบบมาจาก Kobe ครับ

เพราะการตัดจบนี่แหละ ที่ทำให้คนพูดถึงจนทุกวันนี้

จริงๆชอบจบแบบนี้นะ มันอิมแพคสุดๆ แล้วอินสุดๆไปเลย

ก็เห็นด้วยนะ ชนะ ราชาบาสม.ปลายได้มันจุดสูงสุดแล้ววววววว

การ์ตูนกีฬาที่ยืดเยื้อ จนน่าเบื่อ จากที่เคยชอบเป็นเกลียดเลย คือเรื่อง The Prince of Tennis ตอนผมหัดตีเทนนิสใหม่ๆ เล่ม 1 เพิ่งจะออก ตอนแรกยังไม่เวอร์ เทคนิคยังพอเอาจากเรื่องจริงมาปรับใช้ แต่ตอนนี้นี่ออกทะเลไปไกลเลย ไม่ไหวจริงๆครับ จากชอบเป็นเกลียดเลย

เดนนิส ร็อดแมน คือ ไอดอลผมนี่สิ❤

เนื้อเรื่องยังไปได้โคตรไกลและเยอะมาก…เพราะเป็นแค่การแข่งระดับม.ปลายแถมระดับเขตภาคพื้นที่เท่านั้น….เหลืออีกเยอะให้เขียน..ทั้งมหาลัย-ระดับประเทศ-ทีมชาติเยาวชน-ทีมชาติชุดใหญ่..ลีคอาชีพ…จนไปถึงNBA….ถ้าเป็นสมัยนี้/ไม่รู้จะมีกี่ภาค😅😅😅

การ์ตูนกีฬา พล็อตมันก็วนเวียน แข่ง ดราม่า ความรัก ตอนจบแม้ตอนอ่านยังอยากอ่านต่อ แต่ก็ยอมรับว่าจบแบบนี้ก็ไม่แย่ แค่เสียดายอดหวีดรุคาว่าต่อ

การ์ตูนในดวงใจผมเลยเรื่องนี้

เซน เซย้าาาา. ..