ძალიან მომწონს კამიუს ეს ნაწარმოები - "დაცემა". ის გამორჩეულია და კამიუს შემოქმედების მწვერვალად მიმაჩნია. მიუხედავად ჩემი პატივისცემისა, ლევან ბერძენიშვილს არ ვეთანხმები რომ კამიუ ოპტიმისტია. იქნებ ის რეალისტია, მაგრამ არა ოპტიმისტი. ნაწარმოები ისეთი სიღრმით გამოირჩევა, რაც უთუოდ ხანგრძლივი ფიქრის, საკუთარ თავში ჩაძირვის, განსჯისა და ფილოსოფიური აზროვნების შედეგია. ეს არის ადამიანი, რომელიც შეიგრძობს დაცემისა და ამაღლების დიდებულებას, უკიდურესი უბედურების და უკიდურესი ბედნიერების ჰარმონიული თანაარსებობას, რომელიც ადამიანის არსის ფილოსოფიურ გაგებას ემყარება.
