"დაუმორჩილებელი" (Invictus) 

"დაუმორჩილებელი" (Invictus) - უილიამ ჰენლი.
ღამის წყვდიადი თუმც მაფარია,
შავი ქვესკნელის კვნესაც სულ ისმის,
მადლობა ღმერთებს, ვინც კი არიან,
გაუტეხელი ჩემი სულისთვის.
გარემოების მკაცრ მარწუხებში
არ დამცდენია ოხვრა და კვნესა,
კომბალს მინაცვლებს ბედი უხეში,
სისხლიან ქედს კი არ ვიხრი დღესაც.
რისხვის და ცრემლის საუფლოს იქით
გამოკრთის ზაფრა სიგრილის, ბნელის,
თუმც ბოლო წლებზე შავბნელი ფიქრი
ჩემს შეშინებას ამაოდ ელის.
და მერე რა, თუ ვიწროა ბჭენი,
თუ გზაც განსაცდელს გადაუნისლავს,
მე ვარ ბატონი ჩემი არჩევნის:
მე ვარ უფალი ჩემი სულისა.
William Henley
Invictus: The unconquerable
Out of the night that covers me,
Black as the pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.
In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
My head is bloody, but unbowed.
Beyond this place of wrath and tears
Looms but the horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds and shall find me unafraid.
It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul.
Уильям Хенли
Непокорённый
Из-под покрова тьмы ночной,
Из чёрной ямы страшных мук
Благодарю я всех богов
За мой непокорённый дух.
И я, попав в тиски беды,
Не дрогнул и не застонал,
И под ударами судьбы
Я ранен был, но не упал.
Тропа лежит средь зла и слёз,
Дальнейший путь не ясен, пусть,
Но всё же трудностей и бед
Я, как и прежде, не боюсь.
Не важно, что врата узки,
Меня опасность не страшит.
Я - властелин своей судьбы,
Я - капитан своей души.