ვენაცვალე ამის დამწერს, მასსში სახლობს წმინდა სული. ეგ თვალებით არ კითხულობს სიმართლეა აზრი თქმული. სიმართლეა შენი გრძნობა, სულ თბილია შენი გული. ასეთია ქართველობა და იესოს სიყვარული.👍
@@beka236 მესმის რო არ მოგეწონა , და კარგია რო საკუთარი აზრი გამოთქვი, მარა ამ ფორმით “ ნახ*იზე გაშვებით “ რატო გაგიჩდა სურვილი რო თანამემანულესთვის გული გეტკინა. ამის ავტორს ხო წარმოგიდგენია რა მაგრად გაუტყდა შენი კომენტარი. მართლა თუ არ დაგეზარება მომწერე რა მუღამი აქ ადამიანის შეურაწყოფას როდესაც შენთვია არაფერი დაუშავებია .
ჩემი მეუღლე ისე მიყვარს ნამდვილად მჯერა ასეთი საუკუნო სიყვარულის. გალაქტიონს არ ვაკადრებ შევადარო ამ ლექსის ავტორი, თუმცა ფაქტია რო ეს ლექსიც მაგარია და რეალობაა.
საღოლ მაგარი ლექსია გალაქტიონის მესაფლავეს ბოლომდე სცემ პასუხს ამლექსით უბრალოდ როგორც ჩანს აქ ვინც წერს კომენტარებს იმგენმა ვერჩაწვდა ამორივე ლექსის აზრს❤❤❤❣❣❣
1.რომ არა გალაკტიონის "მესაფლავე" არ იქნებოდა ეს კარგი ლექსი,რისითვისაც კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა გალაკტიონს. 2."მესაფლავე"-ში მოყვანილი სიყვარულის ისტორია ბუნების კანონზომიერებაა და პრაქტიკაშიც ხშირია ეგეთი შემთხვევები.ამ ლექსის შემთხვევაში კი ავტორი 14 წლის მოზარდი გოგონას სიყვარული მოაქვს სამაგალითოდ რაც ვფიქრობ აცდენილია რეალობას. 3."მესაფლავე" ჰქვია ლექს და მთელი ლექსის მცნებაა ის რომ ცხოვრება გრძელდება და ცხოვრებას სიყვარული სჭირდება!
ლექსი კარგია მაგრამ გალაკტიონის მესაფლავეს პასუხი არ ჭირდება ყველა პასუხი "მესაფლავეშია" უბრალოდ აზრს უნდა ჩაწვდე სიღრმისეულად მესაფლავე შეუდარებელია ყველა კითხვაზე პასუხი სწორედ იქაა და არანაირ პასუხს არ საჭიროებს
სიცოცხლე მუდამ გლოვაᲨი გაატარო????? ეს გმირობა არაა როცა უფალი გაᲫლევს უნარს რომ გააᲩინო ᲨᲗამომავალი სიცოცხლე აᲩუქო პატარას უფრო ᲦვᲗისნიერი საქმეა სიყვარული ყველა სიყვარულს Შორის წმინდა უანგარო არის დედა_Შვილობა დედა _ სამᲨობლო ამ სიტყვაᲨიც მᲨობლობაა ფუᲫე განსჯის საგნად დატოვა სწორედ "გენიოსმა" იმიტომ არის გენიოსი ესაა მოწოდებაც რომ ცხოვრება არ უნდა დამᲗავრდეს უნდა გაგრᲫელდეს Თქვენ მარტო გარედან Შეხედენ ამ გენიოსის Ჩანაფიქრს
ვფიქრობ ეს ლექსი ქალის ხმას არ უნდა წაეკითხა💜💙 გენიალურია! ესეც სასწაულია მაგრამ მესაფლავე იდეალურია! ორივეში სიყვარულის ორი გამოვლინებაა გარდაცვალევის შემდეგ.. სიტყვები სულს რომ შეეხოს და ააფორიაქოს გენიალური უნდა იყოს ჰოდა მე ამას გენიალურს ვუწოდებ🤗
სხვათაშორის ეს ლექსიც ძალიან ძლიერია, თუმცა გალაკტიონის იდეა სულ სხვა იყო. ჩემი აზრით ეს ორი ლექსი ერთმანეთს ავსებს და ერთი მეორეს უფრო მეტად სრულყოფს.
უკეთესი იქნებოდა გენიოსი არ გამოგეყენებინა, და შენი შემოქმედებით, ანუ, გენიოსობით გეთქვა სათქმელი, ის მართლა გენიოსი კი გეთყოდა, ვაი შენს პატრონსო, ან ურესსაც. ასე რომ ლექსი კარგი იყო, მაგრამ ჯობდა "მეს" დაეწერა და არა ......
გენიოსი რომ ამბობს, რომ ქვეყანაზე ვინც კი კვდება, იმ წუთშივე მისი ჩრდილი ყველა ჩვენგანს ავიწყდება, რომ სიმართლე, ფიცი, სიტყვა მხოლოდ ენით არ მტკიცდება, რომ თვით ღმერთსაც უღალატეს, კაცი წესით დაფიქრდება. ნუ გაოცებს, გენიოსის ცხელი გულით თქმული სიტყვა, ხასიათით იდეალისტ, მეფის სიტყვაც ასე ითქვა, გულუბრყვილოდ აბრახუნებ, გულზე მწარედ ხელებს ირტყამ თავადაც გსურს დაიჯერო ის რაც მთელი გულით გინდა. რატომ სწამებ ზღაპრულობას მკვდარი გულით ნათქვამ სიტყვას ჩვენში დარჩეს, შენი ამბის ნამდვილობა არ გაიშვას სიყვარულის "სიკამკამე" მესაფლავეს არ აკლია ორპირობა შემოქმედმა ჩვენს თვისებად აარჩია რატომ არქვი ერთგულებას მსახურება, რაღაც ჯილდო თითქოს კაცმა ბრძოლის ველზე თავი უნდა დაიმკვიდრო
ყველაფერი გენიალურია! ისიც რომ ეს ლექსი ქალს უნდა წაეკითხა და კითხულობს გენიალურად! და ვინც სხვა კომენტარს წერს იმას ნამდვილი სიყვარული არ განუცდია! ჩემი პატივისცემა ქალბატონ ინა ცხვედაძეს! თუ შეგიძლიათ შემეხმიანეთ!
ვინც სიცოცხლის ბოლომდე დაღუპული მეუღლის ერთგულია,ყველა ეს ადამიანი ,,მესაფლევეს" პასუხს ცემს,რომ არსებობს სიყცარული , რომელსაც საფლავის ქვა ვერას ავნებს
ყოჩაღ საინტერესოა ზალიან გალაქტიონი რომ ცოცხალი იყოს აუცილებლად ჩამოგართმევდა ბოლოს ხელს არ ჩამორჩები გალაქტიონის შედევრს მე ნასიამოვნები დავრჩი ორი სხვადასხვა აზრის მოსმენით და დამაფიქრა კდეც
სრულიად გეთანხმებით. არ ვიცი, თქვენ როგორ შეიცანით ლექსი, მაგრამ ჩემი გადმოსახედიდან “მესაფლავე” არ არის ისტორია მხოლოდ დავიწყებულ თუ ახალ სიყვარულზე. ლექსის იდეოლოგია ბევრად ღრმაა. მაგრამ რომ კი ყოფილიყო მესაფლავე მხოლოდ სიყვარულზე, ნამდვილად საქები სიტყვებია რაც პასუხად გაუგზავნა ქალბტონმა მას ამ ლექსით. მოკლედ რომ ვთქვა - მესიამოვნა, რომ ლექსის დიად აზრად ყველა სიყვარულსა და ღალატს არ მიიჩნევს.
სიყვარული ღირს იმად, რომ ასეთი შედევრები მიუძღვნა, ჩვენი დალოცვილი ქართულიც ასე შესანიშნავად გამოხატავს ამ გრძნობებს! ავტორსაც და წამკითხველსაც უდიდესი მადლობა!💖👍
Да посвятить любовь к таким шедеврам стоит! И грузины красиво выражают чувства! Я например грузинка и горжусь этим по причине не только своих успехов но и огромного культурного наследия грузин!
@@LelaMicallefBekura არ ვიცი, მაგრამ ფაქტია უბრალოდ, ჰაერზე აფერი იწერება, მითუმეტეს როცა გალაქტიონის მესაფლავეს ეპასუხება. ზოგადად ადამიანები "ბრბო" ვართ, აზრი თავისთავად განსხვავებული უნდა გვქონდეს. კატეგორია ეთანხმება, კატეგორია აკრიტიკებს.
ეს ლექსი მართლაც სინამდვილეზეა ერთი უბრალო ადამიანის დაწერილია თავის ძმის და თავის სარძლოზეა ეს ყველაფერი... დევს იუთუბზე თვითონ ზურას გადმონაცემი ბევრად საინტერესოდ კითხულობს
ლექსი მშვენიერია! გალაქტიონს მხოლოდ გაუხარდებოდა რომ ამ ასეთი ლექსი მიიღო პასუხად თავად მესაფლავეც პასუხია თუმცაღა მაგრამ მაინც. შენ კი გოგონავ ძალიან ჩქარი ხარ! რაც შეეხება კომენტარებს... ხალხო რა დაგემართად რატომ გაქვთ ამდენი ბოროტება გულში რატომ? არ მოგეწონათ ლექსი? რადგან ლექსში მეტი ნდობა და მეტი ოპტიმიზმი იდო? განა კიდევ ბევრი გვხვდება ცხოვრებაში, ასეთ დიდებული ხალხის ლექსებს სცემდნენ პასუხს ლექსით? ძალიან მებრალება ის ხალხი ვინც ამბობს ამ ლექს გალაქტიონისას ვერც შეედრებაო! რატომ უნდა შეადარო კი მაგრამ? ამდენი ბოღმა რატომ გიხევთ გულში? დაწერე მოგეწონა თუ არა, მაგრამ თუ საკუთარი აზრის გამოხატვა გინდათ კიბატონო მაშინ გაითვალისწინეთ ეს ლექსიც გამოხატული აზრია, სულაც არ არის იმის ვალდებულება რომ ასეთი ნეგატივი აფქვიოთ!
ვაი თქვენ საცოდავებო ... ახლა დიდი გენიოსი გალაკტიონი თქვენს კომენტარებზე უფრო გაიცინებდა და გაბრაზდებოდა ...ვიდრე ამ ლექსის ავტორზე ... რა რჯულის ხართ საიდან მოხვედით ეს შავ-ბნელი ბოღმა ადამიანები ....
ძალიან მომეწონა მე ეს ლექსი. ვისაც გიყვართ მე იმისი მესმის. გალაქტიონს გავუგე თუ არა არ ვიცი, მაგრამ ამ ლექსის მესმის. ამ ლექსის ავტორს სიყვარულის მადლი აქვს, ესეიგი ერთგულებაც შეუძლია. ეს ღმერთმა მისცა მას და მის პერსონაჟ გოგოს. ღმერთი მართლაც სიყვარულია...
მართლაც მიკვირს ეს ლექსი ჩბენ დროს მიხარია რომ გალაკტიონის გენიოსობა არ არის ერთჯერადათ მოვლენილი ჩვენს ქვეყნათ . ვინ კითხულობს ამ ლექს ასე ლამაზად ხომ არ იცით სახელი თან მწერლის და თან ვინც ეს ლექსი წაიკითხა
,, წვეთი წყლის" მადლიერებით.,, ღვთის სიტყვა" სიტყვით.,, უფლის'უფალში!, წვეთი წყლის საიდუმლო, სიცოცხლის მუდმივი ფორმულა! რომელიც, ვერცერთმა მეცნიერმა ვერ შეეძლო აეხსნა და ბოლომდე ამოეცნო!,, წყლის ფორმულა" დღემდე ამოუცნობი საიდუმლოება.,, ღვთის სიძლიერეზე და ყოვლად ძლიერი მამა ღმერთის, უზენაესობა ე და უწმინდესობა ე მიგვანიშნებს,, ღმერთის სული, ლივლივებდა წყალსა ზედა",, წყალი" იესოს სიცოცხლის წყალი! ,, მე, ვარ ნათელი წუთისოფლის" ამბობს იესო!,, იესო და სამ'არიე,' ლი დედაკაცი" იაკობის ჭასთან და მამა ღმერთის სიტყვით გახსნილი კვანძი და მარადიულობის საიდუმლო გასაღები და ჩვენ ადამიანები იესოს ძელთან გასამართლება და უსასრულოდ ყველა მისი ქმნილება და უსასრულოდ ყველა მისი ქმნილება და უსასრულოდ.,, იესოს ლოცვა მოწაფეთათვის" აააა,, აი ია!" ყოველთვის უერთგულე, სიცოცხლის სულით, სიცოცხლის სულს! 3.08.2018 0 1 1993 ნიშა! ერთგული,, გული" სიცოცხლის სულით! რასაც, სიცოცხლეში დავთესავთ?! სიკვდილის მონობისგანაც, ის გვიხსნის...... იესოს მსგავსად და სახედ!,, გახსოვდეს:უფლის მეშვიდე დღე, ჩემი იქნება! "უთხრა. ცის ლაშქართა ღმერთმმა ლუციფერს.. იერემიას 4 :4_6 4_31 2019 წლის ბოლომდე! , მე, ვარ გზა, ჭეშმარიტება და სიცოცხლე, მამასთან, ვერავინ მივა, თუ არა ჩემით!" ამბობს იესო! არა, 30 ვერცხლს! არა, ცილის'მწამებლობას! არა, სიცრუეს! არა, ღვთის სიტყვის" სიტყვით, სიტყვის წიაღის დამახინჯებას! მე, ნიშას სულის ამოცნობა, არასოდეს გამიჭირდება!,, ღვთის ნება სურვილით! ღვთის სიტყვა"სიტყვით!,, წლები და გზები" ერთად გამოვლილი გზები! ,, გამოისყიდე, ყოველი დღე უფალში" ამბობს:ცის ლაშქართა ღმერთი. უფლის ტაბლაზე, დატოვებული სიყვარული!,, გიყვარდეს შენი მტრები და კეთილი უყავი მათ. ილოცეთ მათთვის, ვინძლო, სიკვდილის მონობისგან იხსნა ისინი და, ღვთის სიყვარულით შეიძინოთ, მათი წიაღი!" ამბობს იესო!,, ამას გიტოვებთ ანდერძად, გიყვარდეთ ერთურთი და სიყვარულით მოეპყარით ერთმანეთს! რადგან, იმაზე დიდი სიყვ არული არ არსებობს?! როცა, მეგობარი, საკუთარ თავს გასწირავს, მეგობრის სიყვარულისთვის" ამბობს იესო. რომელმაც, ადამიანის გადასარჩენად, ადამის ცოდვებისგან, სიკვდილის მონობისგან დასახსნელად, საკუთარი წმინდა სისხლით და წმინდა ხორცით, სიყვარულით გამოგვისყიდა, გასწირა სიცოცხლის სული, სიცოცხლის სული, ტანჯვა წამების ძელზე.. ეწამა, მოკვდა და მესამე დღეს, მამამ აღადგინა, სულიწმინდის ძალით, განვლილი ცხოვრების წესის თანახმად!,, ღვთის წიგნში ჩაწერილი, განვლილი ცხოვრების გზა და კვალი!,, გული" თვისობრიობა და მიდგომები.,, ღვთის სიტყვა" სიტყვით!,, მამა, აპატიე, რამეთუ არ იციან, რას სჩადიან!" ევედრება იესო მამას. კაცობრიობის გადასარჩენად დედამიწაზე!,, მცირე დრო" მამისგან მოცემული, იესოს ვედრების საფუძველით. კაცობრიობავ, გაიღვიძე თქვი, საკუთარი სიცოცხლის გამოსასყიდად. არა, ბოროტების წიაღს! იესოს მსგავსად და სახედ!,, იესოს ლოცვა მოწაფეთათვის" აააა,, აი ია" წარმატებები გენიოსო! ღირსეული პასუხი გაცემული.. გალაქტიონ ე! მესაფლავე, რომელიც ხშირად გამხდარა ჩემი დავა, დავით.. მისი სიტყვები. ნიშას ხსოვნას თან დაკავშირებით. სიკვდილი, სიყვარულს ვერასოდეს მოკლავს რადგან,, ღმერთია თავად სიყვარული და სიცოცხლის სული! სანამ ცოცხალი ხარ?! ყველა მოგონება, შენთან რჩება და, უკვდავჰყოფ ამით, მის ხსოვნას,, გული" ფიქრი დან, ფიქრამდე. უფლის მახსოვრობის ბარათი,, გული" ,, გულისა და თირკმელების მკვლევარი კი, მამა ღმერთია! პირისპირ ღმერთთან! ის, გვის'მენს! ძილშიც და ღვიძილშიც! ცხოვრების. წესით, სიცოცხლის სულით, გასარბენი მარათონული რბენა! პასუხისმგებლობა და მოვალეობები. მომავალი თაობების წინაშე!.! 3.08.2018 01
მეგობრებო გამომდინარე იქიდან, რომ ამ ლექსს ვკითხულობ მე სწორედ ამიტომ უკვე ძალიან დიდი ხანია ვადევნებ თვალს საზოგადო აზრებს , კონკრეტულად ამ ლექსის არსთან, გადმოცემასთან და კიდევ უამრავ დეტალთან მიმართებაში! რათქმაუნდა ყველა თქვვენგანს აქვს აზრის გამოხატვის უფლება და პატივისცემას იმსახურებს, თუმცა მინდა ჩემი მოწიწებული ხედვა დაგიფიქსიროთ ამ კონრეტულ ლექსთან დაკავშირებით.biggestwaydotcom.wordpress.com/2017/04/02/%E1%83%9E%E1%83%90%E1%83%A1%E1%83%A3%E1%83%AE%E1%83%90%E1%83%93-%E1%83%92%E1%83%90%E1%83%9A%E1%83%90%E1%83%99%E1%83%A2%E1%83%98%E1%83%9D%E1%83%9C%E1%83%98%E1%83%A1-%E1%83%9B%E1%83%94%E1%83%A1/ გადადით ამ ბმულზე სადაც ამ ლექსის ჩაწერისთანავე დავწერე ბლოგი და ჩემი შეხედულებები დავაფიქსირე რატომ დაიწერა და ზოგადად რისი თქმა სურდა ავტორს.. იმედი მაქვს იმ შეურაცხმყოფელ რეპლიკებზე და არაკორექტულ კომენტარებზე დაფიქრდებით და შედარებით ღრმად ჩაუკვირდებით შინაარსობრივად. ან უბრალოდ მოისმენთ და განიტვირთებით და სულ ბოლო უკიდურესობა თუ არ გეხამუშებათ ნუ მოგვისმენთ
ლექსიც არაჩვეულებრივია(ვეთანხმები სრულად) და თქვენც არაჩეულებრივად კითხულობთ. გენიოსი პირობითი ცნებაა. ვისთვის გენიოსი და ვისთვის ჩვეულებრივი ამპარტავანი საშუალო პოეტი. გადახედეთ მის ყველა ლექსებს და ნახავთ, რომ გენია არაფერ შუაშია მის პოეზიასთან. არ შეიძლება ყველა სისულელეს დაეთანხმო დაუფირებლად, რასაც იტყვიან, გინდაც გენიოსი იყოს. ადამიანს თავი მისთვის აბია, რომ ტვინი და გონება გაანძრიოს. ვისაც ერთგულების არ სჯერა, ბრიყვია და უმეცარი. ერთგულებაზე და სიყვარულზე დგას სამყარო, მითუმეტეს ქრისტიანული. ღალატი და ორგულობა კი სატანის მოციქულებს სჩვევიათ.
მაგარია დედას ვფიცავარ,დამბურძგლა..... ჩემი აზრი მინდა გამოვთქვა ამ ლექსთან დაკავშირებით ოგინდ არვის არ გეწყინოთ ძალიან გთხოვთ. ამ ლექსს ჩემი აზრით მესაფლავის პასუხი კი არ უნდა ერქვას, უნდა ერქვას უკვდავება და მკითხველი თავად მიხვდებოდა ყველაფერს. მაგარი ლექსია ძალიან.
გალაკტიონის ლექსის შინაარს რომ ჩაწვდებით მერე ისაუბრეთ ეს არარის პასუხი ლექსზე კი ნაწერი კარგია მაგრამ პასუხი სულ სხვა უბრალოდ მთავარი სათქმელი ვერდაგინახიათ გალაკტიონის
martla ra geniosi xalxi gvyavda martlac ra genialuri leqsebi aqvt dzaan kargi da dzaan magaria mesaflave me uzomod momwons da chemi azrit es leqsi bichs unda waekitxa ese ara ufro sevdianad da sauketeso iqneboda esec kargia magram ar sheesabameba ❤❤
ეს პასუხი ალბათ ათასებში ერთია, გალას ლექსი კი უმრავლესობაზეა..დღესაც გვყავს ამ ლექსი პასუხის დამადასტურებელი ერთი საოცარი გოგო გამახსენდა ეხლა ელენე განაია, მაგრამ სხვაც მახსოვს რომელიც აგრძელებს სიცოცხლეს, და მეც ვფიქრობ რომ სიცოცხლე უნდა გააგრძელონ და დაიწყონ ყველაფერი ახლიდან რადგან იმ ტკივილს ვერასდროს ვერაფერი ვერ წაშლის 💕
პასუხი "მესაფლავე"- ს მოპასუხე პატიმარს. _" მესაფლავე"-ს საპასუხოდ წავიკითხე ლექსი რამე, გამაოცა სტრიქონების და ავტორის სითამამემ, აღიარებს,გატოლება მასთან ლექსით არის ძნელი, თუმცა მგოსანს შეჰკადრა, რომ არ უყვარდა თურმე მერი! ანდა ისე გაბოროტდა, რომ შეშურდა გლოვა სხვისი, ჰყვარებოდა ვინმეს თურმე არ ყოფილა მაგის ღირსი?! დამიჯერე პატიმარო, არ გიცვნია ლექსი გენის, სიყვარულის სიტრფიალე "მესაფლავე"ს ანდა "მერი"ს, გენიოსი იმ სიწმინდეს უკვდავების ხვდება კარგად, რა ქნას, რომ ეს უკვდავება ერთეულში დაეკარგა? " სამუდამოდ ასამარებს კაცთა ხსოვნას სამარის ქვა", გენიოსის სითამამე ამ სტრიქონში ფიქრობ ითქვა? გამიგონე პატიმარო, შენ არ იცი გენი კაცის, და ბოლომდე ვერ ახსენი სიდიადე " მესაფლავის". მოგიყვები მცირე ამბავს, არც ზღაპარს და არც მოგონილს, სინამდვილეს, სიყვარულის უკვდავების არ გაგონილს. გოგო იყო ერთი,ჩემი სიყმაწვილის მეგობარი, სათნო, წმინდა,ლამაზმანი,თვალები ცის შესადარი, ჭორფლი ცხვირზე უხდებოდა მის ზღვისფერი თვალთა ცქერას, ალბათ ვაჟებს ამ უსიტყვო ცქერამ გული აუძგერა, არ იკარებს თუმცა არვის, არ იჯერებს ძგერას გულის, ამბობს: ქვეყნად არ არსებობს ერთგულება სიყვარულის, დრო გავიდა და მას, რომელს ერთგულების არ ეწამა, სიყვარულის სიტკბოების აღმაფრენა დაეამა, აღიარა, წრფელიაო ერთადერთი ვაჟის გული, ქორწინებით დაგვირგვინდა ღვთაებრივი სიყვარული, " მაგრამ ხანგრძლივ ეს სოფელი გაახარებს ვისმე განა?" ლამაზმანი გოგო მალე ღმერთმა მასთან წაიყვანა, გლოვობს ვაჟი, ტირის, დარდობს, სასაფლაოს არ სცილდება, ფიქრობ, განა სხვა ამგვარი სიყვარული მეორდება? დამიჯერე პარიმარო,შენ არ იცი კაცის გული, შენ გგონია ვაჟმა დიდხანს იერთგულა სიყვარული? დაიტირა წელი, ორი, დაიგლოვა მწარე ბედი, სიყვარულის ახალ ტრფობას მოუხარა მალე ქედი, ვნების თავბრუ დაახვია, დაინახა ვინმე ქალი, ქალმაც ტრფობა შესთავაზა, დასდებია მასზე თვალი, დაინახე?ერთგულების უკვდავება გაქრა მალე, შესვი ტრფობის თასი, თუმცა სიმართლეს ვერ დაემალე? მილიონში ერთი ვინმე ბწკარი როცა გამონახე, გენიოსის სტრიქონებში სიმართლე ვერ დაინახე? წამოდექი პატიმარო, შემაგებე ხელზე ხელი, არ მელოდი გენაცვალე? სამართალი გეახელი.
ლექსი ზუსტი მეცნიერება არ არის მათემატიკასავით, ორჯერ ორი რომ ოთხია... ზოგნი ამ ახალგაზრდას ლანძღავს ზოგი ბუმბერაზ გალაქტიონს, ან ერთი რატო ან მეორე, ნუ ეს ახალგაზრდა თითქოს ლექსში კი იწუნებს გალას,მაგრამ ნუ ლექსია და სხვანაირად ვერ ქნა ალბად, მაგრამ ხალხს რა დაგვემართა? ლექსი არის ის სულიერი მდგომარეობის ასახვა და გადმოტანა ფაქტიურად, ხოდა გალა იმ სულიერ საფეხურზე იყო სადაც უნდობლობა სჭირდა, და 100 დან რომ 99 თუ არა 90 ასეა, რთულია არ დაეთანხმო გალას, და ამ ახალგაზრდამ რაც დაწერა ისიც სიყვარულმა დააწერია, მაგრამ რამდენად გაუძლებს ეს ლექსი და აზრი შინაარსის მტკიცებას ცხოვრებაში უნდა ნახო, ნუ ერთეულები ალბად კი სამარეშიც ჩაყვებიან ლამის სიყვარულს, მაგრამ გალამ დაწერა იმაზე რაც ზოგადად ბუნებრივი მოვლენაა სამყაროში, არ დაუწყია იმ ერთეულების ძიება და მათზე ლექსის დაწერა, ასე რომ საჩხუბარი არაფერია და არც შესადარებელი, ვისაც გინდათ შეედარეთ ამ ბიჭის ერთგულ გმირს და ნუ დაემსგავსებით გალას ორგულ პერსონაჟებს, ვსო ეგაააა, ორივე რეალობაა,თუმცა მეორე ძნელად საპოვნი დღევანდელ დროში მითუმეტეს
უბრალოდ შეუდარებელი ლექსია🌟💗🎀,მაგრამ გალაკტიონისას არც კი შევადარებ💗💌.მის ,,მესაფლავე''۔ს არ სჭირდება პასუხი რადგან პასუხი თავად მესაფლავეშია.გალაკტიონმა დაგვანახა რეალობა სადაც ადამიანმა შეიძლება გატეხოს ფიცი და აირჩიოს საკუთარი თავი.ეს ლექსი კი რომელიც ამ ქალბატონმა წაიკითხა მიმაჩნია ,რომ საპირისპიროაა... გალაკტიონმა დაგვანახა რეალობა,ამ ლექსმა კი ფანტაზია... 🎉🎀მოდი ახლა ვისაუბრებ ლექსის, წაკითხვაზე.ქალბატონი კითხულობს ამ ლექსს მთელი სიფაქიზით თითქოს ის იყო ის 14 წლის გოგონა.მისი ხმის ტემბრი უბრალოდ სასწაულია.მე ვფიქრობ ,რომ ეს ლექსი სწორედ ქალს უნდა წაეკითხა. სხვათაშორის უდიდესი გამბედაობა უნდა პოეტის ლექსს უპასუხო მითუმეტეს თუ ეს არაა უბრალო პოეტი... ეს ხომ გალააა პოეზისს მეფე.👑🌟
Если кто-то умирает - так сказал ты мне, могильщик? - даже тень его не может нас тревожить, духом нищих... Нет, не верю я насмешке! Не кощунствуй, ради Бога: потерявших близких сердцу - скорбью выстлана дорога! Нынче май, согреты солнцем и вершины, и долины, вновь цветы луга расшили, декабрем неодолимы; юный ветер, ластясь к розам, в травы падает с разбега, белый цвет омыл деревья - эта нега чище снега... Но гляди - вон к той могиле вновь пришла вдова и плачет, от печали став прелестней, жгучих слез она не прячет. Помнишь, мужа хоронила, горевала - не вчера ли? И сегодня эти очи влажный блеск не потеряли: днем покоя не находит, сна не ведает ночами, а лицом - еще прекрасней от божественной печали. Каждый день она приходит к молчаливому надгробью, и черты ее земные неземной облиты скорбью. Чем помочь ей? Я не знаю. Погоди, могильщик, тише, - ты не слышал стона глуше, ты не ведал чувства выше: «Пусть исчезну, как туман, я, как полночное виденье, пусть мне сердце рвет на части образ твой, как наважденье, в час любой из мне сочтенных, где б ни вел мой путь, повсюду, если я тебя не вспомню, если я тебя забуду!» Неужели снова скажешь ты, насмешливый могильщик, - мол, кто умер, тот не может нас тревожить, духом нищих? Вновь распахнуты ворота, снова кто-то глухо стонет. Молодой мужчина в горе - он любовь свою хоронит. Он ни зги не видит, кроме дорогого сердцу гроба. Разве это повторимо? Ты гляди, могильщик, в оба: скорбь его границ не знает, об одном его молитвы, и горячими слезами плиты кладбища политы. Он клянется: «Пусть истлеют мои кости на погосте, даже солнце пусть не греет мои проклятые кости; пусть исчезну, как туман, я, как полночное виденье, пусть мне сердце рвет на части образ твой, как наважденье, в час любой из мне сочтенных, где б ни вел мой путь, повсюду, если я тебя не вспомню, если я тебя забуду!» Неужели снова скажешь ты, насмешливый могильщик, - мол, кто умер, тот не может нас тревожить, духом нищих? Вновь та женщина приходит, как была, простоволоса, застывает у могилы - без упрека, без вопроса; у нее с собою розы - запах льют живой и сильный - принесла их, чтоб украсить ими белый крест могильный. Эта женщина, наверно, как цветок, сама увянет: +лик ее поблек от грусти, желтизна вот-вот проглянет, и бессонница, терзая, воспаляет ее очи, - так бывает, если память будит сердце среди ночи... И опять упрямо скажешь ты, насмешливый могильщик, - мол, кто умер, тот не может нас тревожить, духом нищих?
И мужчина вновь приходит, чья любовь ушла в могилу, - только вечером надгробье он покинет через силу. Все черты - как восковые; как свеча, он начал таять: в каждом слове - только траур, а на сердце - только память, и бессонница, терзая, воспаляет его очи, - так бывает, если чувства не дают уснуть средь ночи... Неужели снова скажешь ты, насмешливый могильщик, - мол, кто умер, тот не может нас тревожить, духом нищих? А сегодня увидала женщина мужчину в горе и подумала: «Страданье - и в его поблекшем взоре... Как и я, он ввергнут в бездну, брошен в мертвенное пекло, - вот удел всех тех несчастных, для кого любовь померкла!» Только очи голубые это молвили печально, как в ответ мужское сердце учащенно застучало. Что же в этом? Встреча взглядов - лишь сочувствие, и только. Почему же ты, могильщик, усмехаешься жестоко? Может, думаешь, незримо нити вяжутся меж ними - те, которыми два сердца навсегда соединимы? Нет! Не верю я, могильщик, чтобы клятву нарушали - ту, с которой провожали мертвых в скорби и печали. Эта клятва нерушима до последнего дыханья - если б знал ты, как безмерна в мире власть воспоминанья, если б ведал, сколько значит для живой души ушедший, не смеялся б хриплым смехом надо мной, как сумасшедший. Что же делать, коль мужчина розы женщине приносит и, склонившись перед нею: «Полюбил я...» - произносит? «Наша грусть, - он шепчет, - схожа, свяжем души воедино. Полюбил тебя - отныне не прожить мне нелюдимо. Пусть ни я, ни ты не сможем воскресить любовь былую, но ведь мертвым мало горя, если я тебя целую! Их покой не потревожить скорбью строгой и суровой... Позабудем боль и слезы, устремляясь к жизни новой!» Погоди, постой, могильщик, что-то женщина ответит? Ты считаешь - пониманье позабывший клятву встретит? Нет, не верю! Не вчера ли хоронила, горевала, не вчера ли у могилы клятву верности давала? Кто ж смеется, если горько, если память жжет и мучит? Вот увидишь, как бесстыдник от нее отпор получит! Но... и женщина, о Боже, взор потупив, тихо шепчет: «Я согласна! Новой жизни не зажечь от дней прошедших. Наше горе схоже, все же - вспоминать о нем не буду, я теперь твоя навеки, я пойду с тобой повсюду». Что ж, могильщик, нынче волен ты сказать мне все, что хочешь! Знать, над клятвами людскими не напрасно ты хохочешь. Под могильным камнем память похоронена надежно - у двоих, скорбевших порознь, дом один теперь, возможно. День за днем, проходит время, и могилы позабыты: заросли густой травою, пылью давнею покрыты, и у роз пожухли листья, лепестки на землю пали... Что ж, покойтесь, кости мертвых, вы живым нужны едва ли. О другом теперь их думы, и покров у душ их - прочен. Что ж, покойтесь, кости мертвых! Сон ваш крепок и бессрочен. Для чего могилам вашим нежный запах роз цветущих? И к чему лить вечно слезы тем, кто здесь - среди живущих? Ото сна вас не пробудит даже случай, даже сила. Так устроено на свете: всех, кто жил, возьмет могила. Горе тем, чья смерть не может потревожить и при жизни... Слышишь колокол? Те двое, что сошлись на скорбной тризне, в гроб положены сегодня - в день один угасли оба - и могильщик, усмехаясь, гвоздь вбивает в крышку гроба. Гвоздь вбивает, вспоминая о нарушенном обете... Знает, знает он, могильщик, как устроено на свете! Что ж, покойтесь, кости мертвых, прах заброшенный, забытый, - только вашей скорби - вечность, только ей не быть избытой! 1912
ხო უბრალოდ საერთოდ აზრი ვერ გამოუტანია რა დაწერა გალაკტიონმა და რისი თქმა უნდოდა. თვითონ კი საერთოდ სულელური ისტორია შეთხზა 14 წლის ბავშვზე რომელმაც სიცოცხლე გაინადგურა და 60 წლის უაზრო ქალიშვილ დედაბრად მოკლა. ნუ საერთოდ დეტალურად რო გავარჩიოთ სრული ნაბოდვარია და აცდენილია გალაკტიონის სათქმელს
Kvela geniosi rogor xart bijooo? Ritia es leksi cudi? Magram ara vigaca ucnobma dacera da ar varga, aba erti etkvat esec galaktionma dacerao da daickebdnen ara raa zmaaooo geniosia raa xo geubnebi, azrze ar xart arc leksis da arc araplis tore ritia naklebi es leksi raa am lekshi naklebi azrebi devs? Me tu mkitxav kide uketesi magram tkven arapeli ar geshvelebat mdivanis kritikosebi xart raa erti sitkvit
კარგი ლექსია მაგრამ გალაქტიონს თავის ლექსში ბოროტება აქვს მოყვანილი როგორც მესაფლავის როლში და თუ როგორ უხარია ბოროტებას ვითომ და სიკვდილის მერე სიყვარული არ არსებობს და ყველა ყველას ივიწყებს.
me minaxia da vicnobdi, ert qalbatons, romelic martla am leqis shinaarsit daberda, da gardaicvala, masze legendebi dadioda , me mashin bavshvi viyavi...magram mesaflavis pasuxi, arvici samwuxarod, tu sasixarulod,realobaa, mitumetes dges...cxovreba grzeldeba da sadgac mtavrdeba, tundac mashin rom ggonia rom yvelaze bednieria adamiani, magram, vicit ra aris bedniereba? ...
