“Ben sevilmeye layık biri değil miyim❓” 

Sevilmeye değer olduğunu hissedememek ne kadar acı bi duygu

Güzel bir video; yalniz farkindalilik bizi ileri götürmüyor, insan o yarayi zaten hep icinde hissederek yasiyor, daha cözüm odakli video olabilirse bircok kisiye isik tutmus olabilirsiniz, tesekkürler.

Şunu paylaşmak isterim, babam hayatta ve sevdiğini iki kızına da hiç gösteremedi.Ben şöyle bir an yaşamak isterdim babamla, ben onun göğsüne vurayım ve neden beni hiç sevmedin diyeyim o da bana sıkıca sarılsın. Burdaki mizanseni bir çok kadın anlayacaktır. Tek eksik sevgiydi o da tahsil edilemedi,kabul ediyorum. Cebimde bu bilgi ve ben kendimi bir yerden bir şekilde sevmeye başladım💚Sevgiler hocam 🧚🏼‍♀️🧚🏼‍♀️🧚🏼‍♀️

hayata bir kiz cocugu olarak gelmis fakat erkek olarak devam eden biriyim. videoyu actigimda baba-kiz iliskisi uzerinden ilerleyecegini bilmeden dinledim yine de o kadar cok seye degindi ki.. universite sinavinda derece yaptim, turkiyenin en iyi okullarinda okudum ama hicbir zaman babam icin yeterli olmadi. cocuklugumdan itibaren o kadar elestirildim ki babam oleli 9 sene oluyor hala bazen kendi kendimi elestiren ic sesim sanki onun ses tonuyla geciyor kafamdan. 35 yasimdayim hala kendimi degerli goremiyorum. ne basarilarimdan tatmin olabiliyorum ne de sevildigime emin olabiliyorum. zamaninda sevilmemis ve surekli asaglanmis olmanin sanirim tamiri yok. yine de videonuz icin tesekkurler. umarim daha cok icerik yaparsiniz

‘Çocukları olduktan sonra kadınlar eşleri iyi bir babaysa şayet, öfke duyabilirler’ o kadar şu ana ait bir cümle ki teşekkür ederim❤ Umarım kabul edebilirim

Benim babam şizofren hastasıydı bırakın sevgiyi güvenliğimiz tehlikedeydi bence reşit olmak kendine yetmektir kendine acıyan bir insan reşit nasıl olsun ben sevgi değil çevrenin akrabalarımın bile saygısını kaybetmiştim babam yüzünden ama hayata tutundum yani babaymış anneymiş 30 ,40 yaşındaysanız boş şeyler yetimhanede büyüyenler ne yapsın güçlü olun hayat devam ediyor maalesef

23 yaşımdayım, duygusal anlamda ilgi duyduğum erkekler hep başarılı,ahlaklı ve karakteri,hayatı oturmuş kişiler. İçten içe o karakterlere hayranlık duyuyorum ama asla kendime layık göremiyorum. Benden nice iyisi var onlara denk gelir onlarla yakışırlar diyorum...bu histen bu yetersizlikten nasıl kurtulucam bilemiyorum...

Gülcan Özer hanım videolarınız yetkinliğinize dair güven veriyor... Evet, ancak 05.12.2023 itibariyle ''seans ( 50 dk. ) ücretinizin 8000 TL'' olması hekim ahlakına uyuyor mu? diye düşünmeden edemiyor insan.

Eski jenerasyon babaların davranışıyla ilgili söyledikleriniz kesinlikle yeni jenerasyon cocukların yaralarını ve travmalarını anlamakta cok önemli. Benim rahmetli dedim hakikatende soguk, mesafeli, ilgisini ve sevgisini kolay vermeyen bir babaydı. Iki kızından biri olan annem bu sevgiye gercekten çok açtı. Teyzem ise bu durumu kabul etmis ilgiyi daha cok annesinden isteyip bulan cocuk. Annem hep dedemin iyi yanlarını hatırlardı. Ailedeki siddetten, dedemin kötü yanlarından hic bahsetmezdi hatta yaşanan olayları hatırlamazdı. Aklında baska bir sekilde idealize etmisti ve bundan mutluydu. Babamla olan iliskilerinde de babam hep dısarıya dönük özgürlügüne düskün aile bağı cok kuvvelti olmayan bir eşti. Buna karşılık babamla olan ilişkim mükemmeldi. Birbirimize inanilmaz bir sevgi duyardik. Her zaman babam benim ilk sıgınacagım yerdi. Bu annem için hayatım boyunca sorun oldu. Hep aramızda bir engeldi. Öyle ki zamanla yaşadıgım depresyonların, ben istenmeyen biriyim, ben sevilmeye değer değilim düsüncelerimin sebebinin bu oldugunu terapilerimde anladım. Annem hayatında babamla olan iliskisini zedeleyen kişi olmaktan beni hep sorumlu tuttu. Bunu hep üstü kapalı ya da bazen direkt olarak ifade etti. Buna bağlı olarak bende cok yıprandım. Kötü bir anne kız ilişkimiz oldu. Birgün yetiski hayatımda eşimle ve hayatla ilgili yaşadıgım sıkıntılar esnasında anneme şunu sormustum " babamla neden boşandınız?" Senin yüzünden diyerek "şaka mahiyetli" yorum yapmıstı. O günü hic unutmam. Ebeveyn cocuk iliskisi ciddi anlamda cok önemli ve kuşaklar geçtikçe aktarılarak kapanması zor yaralar açacak bir konu. Lütfen tüm ebeveynler o yüzden önce kendi eksiklerini görsün, kendini tanısın, yaralarını sarsın. O sekilde ancak kendilerinin en iyi versiyonu olan cocuklar yetistirebilirler diye inanıyorum..

Özellikle orta yaşlarına ulaşmış kadınların orta yaş krizi denen dönemeçte içsel sorguları hep bu aileden tahsil edilemeyen duygusal yoksunlukları üzerine oluyor

Son derece hassas ve genel bir konu gerçek bilgiye sahip hocalar tarafından daha sık işlenmelidir. Iyi ki varsınız.

Zengin bir adamdan bahsederken 2 kızı olduğunu söyledim babam dedi ki 3. Yü yapsın bari o kadar mal mülk kızlara kalmasın. Ben 30 yaşındayım. Çocuk değilim artık açıkçası bu sözler zoruma gidiyor. Ben evlenirken de çeyiz alırken paralarımı damat yiyor diye panik olmuştu. Ben artık bu aileden çekiliyorum erkek kardeşimi çok seviyorum ama ne yazık ki ailem kız olduğum için beni 2. planda tutuyor. Tüm mal mülk sevgi saygı ilgi. Her şeyi kardeşime verip rahat etsinler.

Konunun başlığı bile benim bu ülkede yüzde 1 lik kesimde oldugumu gosterıyor benim babamda kızına herseyı yapıp bana ne maddi ne manevi yanımda 46 yasındayım daha birgün tek bir güzel laf duymadım onun için bu saatten sonrada umrumda degil yaptıkları

Anlatiminiz gercekten cok temiz ve de akıcı. Iceriklerin devamini heyecanla bekliyorum, sevgiler

Ebeveynler ne yazık ki koruyucu rolünü fazla verdiklerinde ortaya kendini yetersiz gören, kendi ailesi tarafından birey olarak görülemeyen ve yetişkinlerle aynı ortamda bulununca afallayan, sevilmeye layık görülmeyen çocuklar yetiştiriyorlar. Ben 15 yaşımdayken organ nakli oldum ve doğal olarak ailem hep üstüme titredi, fakat bu durum hiçbir zaman daha aza inmedi ve annemin ‘sen bunu yapamazsın çünkü hastasın’ demeleri ve kendimle ilgili kararları çok uzunca süre onların almasından ötürü tek başıma hayatımı idame ettirmede zorluk çekiyorum. 31 yaşındayım ve girdiğim her işte yetersiz olduğum, acaba cidden annemin dediği gibi ben bunu yapamam mı düşüncesiyle başarısız olup işten ayrıldım. İlişkilerimdeyse sevilmeye layık görülmeme durumu var, ailem beni birey olduğuma inandırmadıkları için ilişkilerde sevgi görünce hemen karşımdaki insana gereğinden fazla değer verip sonucunda terkediliyorum. Keşke ebeveynler özgüvenlü çocuklar yetiştirmeye daha özen gösterseler. Ben bu yaşımda hala kendimi birey olarak görmekte zorlanmazdım. Yavaş yavaş kendimi toparlayıp bu konuda geliştirmeye çalışıyorum, zor ama bunu yapmak zorundayım.

Babam yaa... hic baba kiz olamadık ama ben seni hep cok sevdim. Keske yasasaydin da bir şansımız olsaydi. Her firsatta sevgimi soyledim sana herseye ragmen. Yokluğuna ragmen.... mekanin cennet olsun. ❤

Teksiniz alaninizda ❤Teşekkürler. .Çok zarar verdim çocuklarıma

Maalesef genel olarak bu coğrafya anne-baba olma konusunda oldukça bilinçsiz. Yaşı geçmesin diye evlenip yine aynı sebepten ya da millet "ne zaman çocuk" minvalinde sorular sormasın diye çocuk sahibi olan tipler. Çocuk sahibi olmak için gerçek bir istek yok. Böyle olunca da ne sevgi var ortalıkta ne de şefkat. Sadece hayatta yapılacaklar listesine bir tik daha atıyorlar. Dünyaya gelen canlı mı, duyguları ve duygusal ihtiyaçları var mı?, en önemlisi de "anne-baba olarak bunu biz karşılayabiliyor muyuz" diye durup düşünmek, kendilerine sormak yok. Yemeğini ver büyüsün, diğer ihtiyaçları önemli değil. Maalesef çoğunluğumuz gibi benim de baba ile sorunlarım/eksikliklerim vardı. Psikolojik ama özellikle de fiziksel şiddet gördüm liseye kadar. Sonrasında babam geçirdiği bir sağlık sorunu sonrasında yaptığı tüm hataların farkına vardı, özür diledi ve bunları düzeltme çabasına girdi ki bu çok değerli. Evet, geçen yıllar geri gelmeyecek ya da çocukluğumda eksik kalan manevi ihtiyaçlarım bir anda tamamlanmayacak. Yine de bu özürü değerli buluyorum. Bence bu videonun ANNE konulu olanı da gelmeli. Çünkü bir kız çocuğunun hayatında baba figürü kadar anne de çok önemli. Ve 34 yaşındayım, annem hala hayatımda bana en çok yara veren, duygusal olarak beni tüketen insan. Ne sevgi var ne şefkat, ne merhamet. Psikolojik şiddet çok ama. İmkanı varsa fiziksel şiddete de yöneliyor. Babam gibi de değil. Bunu düzeltme çabası yok. Asla haksızlığını kabul etmiyor. Şiddet de uygulasa haklı, çünkü anneymiş o (?) 🤬 Anne sevgisinin, ilgisinin, şefkatinin boşluğunu da hayatta hiçbir şey dolduramıyor. Yine bizim coğrafyamızda yaygın bir düşünce (!). Çocuk yaşlanığınızda size baksın diye ileri dönük yapılan bir yatırım değildir. O bir birey, kendi hayatı var, farkına varılsın artık. Ben bunu özellikle anneme söylüyorum. Bu kafadaki insana 1 bardak su bile vermem, kim olursa olsun. (gerçi ben böyle diyorum ama sonra üzülüyorum içimden, düşüncem değişiyor). Sonuç itibariyle hayata 2-0 yenik başlamak bu olsa gerek. Dünyaya 1 kere geliyoruz. Onda da payımıza düşen 😭 Umarım hayatımızın geri kalan kısmında mutlu olup, iyi insanlarla karşılaşırız 🙏

Babam hep sen şuna buna layık değilsin derdi. 48 yaşındayım hala öyle hissediyorum. Kendi paramla bile iyi bir şey alırken ben buna layık mıyım? diye düşünüyorum

Hocam çok doğru ve yerinde tespitler, söylediklerinizi hemen her gün bir danışanımla doğruluyorum, anasına bak kızını al, atasözü yetersiz kalıyor, atasözünü babasıyla ilişkisine de bak diyerek tamamlamak gerekiyor, emeğinize sağlık.

Agladiginda kosmak/kosmamak kismindan sonrasini izleyemedim. Toksik ebeveynlerin elinden cikmak cok kotu. Boyle yetismis bi insan olarak ebeveyn olmaya calismak cok daha kotu.

Ses çok az hocam. Onun dışında harika bir video. Bilmek ve farkında olmak, umarım çözüme götürür bizi.. bazen kokeni bilmek yetmiyor, patinaj devam ediyor...

Hocam emeğinize sağlık, ufak bir geri bildirim yapmak isterim. Sesinizi hiç duyamıyorum, bir sonraki videonuzda dikkat edebilirseniz minnettar kalırım. Çok sevgiler, saygılar.

Sizi çok seviyorum, iyi ki varsınız...

Teşekkürler

Peki açıkça sevmediğini haykıran baba? Bunu duyana kadar bir umuttu alacaklı olduğum sevgiyi bir gün alabilmek. Hatta duygusal manipülasyon ve istismarları bile fark ederek katlanıyordum. Kardeşimi bana kötülediği bir konuşmasında açıkca sordum, bizi gerçekten seviyor musun diye. O zaman mırın kırın edip yuvarladı cevabını ama 2 ay sonraki tartışmamızda haykırdı üç, beş tekrarlayarak sevmediğini. Kalbimden çıkıp gitti baba denen kişi ve sevgi umudu. böylesi daha iyi oldu, gerçek benliğini gördüm onun. yine de kendime üzülüyorum görünürde bir baba var ama hiç olmamış ve o boşluk benimle birlikte mezara kadar yaşayacak

Nefesimi tuttum ve izlemeye başlıyorum hocam 🤍

Fiziksel şiddet uygulamış, fiziksel şiddetle tehdit ederek terbiye etmeye çalışmış babalar peki?

Siz bence türkiyenin şansısınız

49 yaşındayım hala alacaklıyım babamdan 😓 Bekarım 😓 Eski jenerasyon baba 😓 Şiddet uygulayan baba 😓 Kız çocuk hayırlı evlat diyen baba 😓 niye çünkü babam 73 yaşında yaşlandı onlara bakmamı bekliyorlar 😰 Test sürüşünde duvara tosladım, hem de birkaç kez 😓😓😓

Rahmetli babam beni stres topu gibi görür, her firsatta döver hakaret eder asagilardi..bunu tabiki annemin yardimiyla yapardi....ben hic sevilmedim..hatta tum iyi niyetime ragmen,nefret edildim..sonra evden kurtulmak icin yanlis bir erkekle evlendim ve sonra bosandim..temelde suclulari anne babam..hadi sevmedin de neden nefret ettin be baba???

ya babamızı yılda bir veya iki kere görerek büyüdüysek? o kadar kötü bir duygu ki. baba tarafından terk edilme hissi yüzünden tüm ilişkilerini önce kendisi bitiren, hiçbir erkeğe güven duymayan, erkeğin hep hayal kırıklığına uğratmasını bekleyen ve böyle güvenilmez partnerler seçen birisi haline geliyorsunuz. sonra da terapilerle aşmaya çalışıyorsunuz işi ki işiniz çok zor

Hata normal birsey, herkes hata yapabilir. Bence ebeveyn ozde sevecen iyi bir iliski kurduysa hatalar da tolore olur. Iyi bir iliski cogu hatayi kaldirir. Bence asil sorun asla anne baba olmamasi gereken hatta mahkeme karariyla kisirlastirilmasi gereken insanlarin anne baba olmasi...

1.5 hızda izleyince süper oluyor.

her video ayri bilgi birikim dolu, ama ses cok az geliyor.tesekkurler

Harikasınız...

Her kelimesine katılıyorum

Dünyanın en şanslı babaları , kız babalarıdır.

Ebeveynlik hatalar müessesi ama çocuklar ne yapsın? Telafisi olmayan hatalar yapıyorlar sonra ben böyleyim deyip geçiyorlar. Herkes evladını sevmez bence inanmıyorum

🎉🎉🎉🎉

Biri lazım babamı sevsin ..babam beni sevmedi diye dunyanin sonu değil ya ...karakteri olgunlaşmamış yaşta evlenmiş insanlar ...(annelerde )ne babalık yapacak

Sesiniz cok alcakta kalmis, mikrofonu lutfen yakinda tutunuz. Son seste bile zor duyuyorum.

Ben otuzüç yaşındayım en küçük tartışmada babam beni evden kovmakla dövmekle tehdit eder sürekli hizmet etmemi bekler hiçbir zaman sevmedi sevmeyecek

💙💙

❤❤❤❤

videoyu çok uzun tutmuşşsunuz daha özetle anlatabilirdiniz.

Haritaydınız

Ben şöyle düşünüyorum anne baba çocuk neyse çocuk değil ama anne baba bir sıfattır ve çokta üzerine dört yüz dört gibi yapışmanın gereği yok bireysel varlıklarız ve herkesin kendine göre ihtiyaçları var çocuktan kimse hesap sormaz ama büyüdüğünde vermek zorundasın ben bu çok ağır bir yük ben yirmi yaşındayım ama hala küçük çocukların sevdiği şeyleri sevebiliyorum ortam ne olursa olsun olay sende başlıyor

Video için ses çok az değil mi

Babam cok mac izliuorum diyee televisyonu kafamta kirdi kardeslerime daha iyi davraniyor bana hep hakared eder

Beni neden sevsin ki cümlesi

❤️🌻

Farkındalık eyvallah. Ama bu bizi iyileştirir mi, iyilestiriyor mu. İleri götürüyor mu. Anlatı çok güzel fakat çare, çözüm ? Yok. Bu , hep insanın içinde deniyor. Kendinde deniyor.. öyledir de. Kabul. Fakat şu var; bazı acılar,yaralar belki de biz ölünceye dek öylece kalacak. Taşa işlenmiş yazılar gibi. İyi ona da kabul. Kalsın bakalım. Ben artık böyle düşünüyorum ve kabul ediyorum. Varsın kalsın. Kalsın ki, o bizim nişanimiz olsun. Yara izimiz olsun.. onunla yürümeyi başarmış oluruz böylece. Zaten bütün mesele de bu galiba. Yaralarinla berelerinle yürümek, var olmak... O yaralarla ne kadar ne yapabilirsek artık. Sana bir kilo tuz ya da 20 ya da 50 ya da 100 kilo tuz veriliyor. Herkesin sınavı işte. Al bu tuzu , bununla nereye kadar çıkacaksın. O çıktığın yer , o çıkılan yol senin sınavın deniyor. Öyle. Görelim bakalım bu elimizdekilerle ne yapabileceğiz.. ekşi limonlarla belki tatlı bir limonata ya da hafif ekşi. Ya da tam ekşi .Allah korusun bundan tâbi. Allah hepimizin yar ve yardımcısı olsun arkadaşlar.

2x izleyin

Ne

Hicbiriniz degilsiniz! Helak olacaksiniz!