“Bilmek, bilmeye yetmez Ciritçi Abdullah!” - Gönül Dağı 70. Bölüm 

Bu ikili diziden hiç çıkmasın bize de hep onları dinlemek, kendimize bir ders çıkarmak kalsın. İnsan huzur buluyor gerçekten. Hep böyle bir anlam arayışı içindeler..En iyi sahnelerden biriydi.

Ne kadar güzel ve anlamlı diyaloglar.Senaristi tebrik ediyorum 🤍

Ciritçi Abdullah " Bildim dedikce tökezledim, anladım dedikce sürçtüm" Yine efsane bir bölümdü 👏👏

Divane o kadar güzel mesajlar veriyor ki herkesin anlaması güç

Bu sahneye kalbimi bıraktım.❤ Divane ile Ciritci Abdullah hıc gitmesin bu diziden lütfen.🗣👌❤

Divane ve giritçi Abdullah iki si çok iyi oyuncu rollerini çok iyi oynuyorlar ellerine emeğine sağlık anlattıkları şey den ders almak gerekiyor

Divane ve giritçi Abdullah iki si çok iyi oyuncu rollerini çok iyi oynuyorlar ellerine emeğine sağlık

Bu diziyi daha ileriye taşıyacak olan kişiler divane, ciritci abdullah tır. Onlara daha çok yer verilmesi lazım, senariste saygılar

En çok sevdiğim iki karakter❤️ gönül dagi'nin olmazsa olmazlarından🌹🌹🌹

👏👏 bu tarz dililer yazanlara helal olsun 👏👏👏👏👏

Ne doğru söz bilmek bilmeye yetmez 👏👏👏❤️💙

Muhteşem ikili

Çok itinayla hazırlanmış bölüm Çok güzel yapım olmuş izlerken stersin,yorgunluk gidiyor. Teşekkür emeği geçen oyunculara herkese

Halden hale sürükleyen çok güzel sahneleri vardı bugün ciritçi dede ile güneş toplayan adamın daha güzellerini de izleriz İnşallah...

Allahim çok seviyorum bu ikiliyi 😔😔

Ciritci Abdullah dedyle yolculuga çıkmaya o kadar ihtiyacım var ki o konuşsa dinlesem, dinledikçe ruhum dinlense

Divane sen sen o kadar güzel ve anlamli konuşuyorsun ki kendimden geciyorum konuşmalarıma dikkat ediyorum bisey konusurken ❤ iyili varsin

bir kaç saatlikte olsa insanlarımızı birleştirdiğiniz için teşekkürler gönül dağı trt.. .. . ... .. . . .

Bu Dizi Hiç Bitmesin Diyenler 👍 Hem Gülüyorum 🤣 Hem Ağlıyorum 😭 Allah Kurtlar Vadisi Ömür Versin Amin 🤲

Yaa umarım Elif saçma sapan şeylerle, serdarla aklını karıştırmaz geçmişe takılıp kalmaz. Büyük haksızlık olur kenana ve bu aşka yazık olur. Lütfen Elif ikinci bir nankör Meryem vakası olma, kaldıramaz artık gönül dağı izleyicileri 😔😔

Gönül Dağı yine ters köşe yapar bence. Ciritçi Abdullahı kurtaran Adam Serdar gibi, ama değildir herhalde. Kenan da yarı yolda kalmasın. Elif çok kez yarı yolda kalmış. Nasıl olduğunu çok iyi biliyor. Kenana da bunu yaşatmasın.

Bilmek, bilmeye yetmez Ciritçi Abdullah!...

Serdar diziye dahil olursa çok zamansız olur... Bu sefer Kenan için düşer gönül dağından taşlar

Senaryoda bir hata yapılmış, eğer ashab-ı kehf ile ilgili bir konu işlerken, kehf sûre'sinin 22. Âyette geçen, onların sayısı belli değildir kısmını okuyup ona göre 7 uyuyanlar deseydi. Rabbimiz sayısını söylememiş, peygamberimiz aleyhisselâmın böyle bir hadis-i şerif'i de yokken çok dikkat etmeliyiz çünkü çok hassas bir konu.

Rahmetli canim babacigimla cok seyrederdik hayatta iken simdi o yok benim hayatimda canim babam ama ben bu diziyi seyrediyorum ki sanki yanimdaymis gibi beraber seyrediyormusuz gibi seni o kdar cok ozledim ki babacigim kimse beni anlayamazlar sen benim golgem cinarimdin ve hep de oyle kalacaksin ben sag oldukca babammm benim 😭😭mekanin cennet olsun peygamber efendimize komsu eglesin seni benim adaletli,vijdanli ,temiz yurekli babacigim seni cokkkk ama cokk aeviyorum biricik kizin😭😭😭😭🤲🤲🤲😭😭😭

Dizinin en özel ve en iyi oyuncusu muhterem

İyi ki Geldin Mihriban Gönül hâneme hoşgeldin İyi ki geldin Mihriban Benim dünyamı hoşbildin İyi ki bildin Mihriban. Rabbim gösterdi gözüme Renk kattın her bir sözüme En güzel yere özüme İyi ki girdin Mihriban Sevginle hayat bambaşka Alkış tutun yeni aşka İnan ki sevgin birbaşka İyi ki sevdin Mihriban. Acılar geride kaldı Gözlerim gözüne daldı Aşkın geldi beni buldu İyi ki buldun Mihriban. Herkes gitti bir sen kaldın Beni tutup yerden aldın Sabırla duaya daldın İyi ki daldın Mihriban. Peşimden dağlara geldin Bensiz yaşamadın öldün Ben gülünce sen de güldün İyi ki güldün Mihriban. Samettin Şenkaya ( Kul Sami )

Ben sirf bu ikili icin bakiyorum buraya

Sonlara doğru bir fon müziği var bilen varsa yorum yapar mı lutfen

FARKINDALIK Allah’ın sahip ve hükümran olduğu şu dünya ve hayatında, bütün gayret Allah’ı tanımak ve O’na ibadet etmek olması gerekirken, bizlere ne oluyor ki nefsimizin kavgasına tutuşmuşuz? Her şeyi geride bırakıp gidecekken, neden -sahip olmaklık uğruna- ebedi düşmanlıklar peşindeyiz? Allah’ın hükümranlığında kullar olmak lazım gelirken, neden kula kulluk kavgaları içindeyiz? Farkındalık kelimesi; o güne kadar gözümüze çarpmayan bir şeyin tarafımızdan fark edilmesi veya çoktandır iç içe, yan yana olduğumuz bir şeyin farklı yönlerini anlamanın ifadesi olarak çıkmaktadır karşımıza. “Farkında mısın?” şeklinde başlayan cümleler kurmuş veya duymuşuzdur birçoğumuz. Bedîüzzaman Hazretleri, insanın dünyaya talim ile tekemmül etmek üzere gönderildiğini söylerken, aslında bu kelimenin de kapısını aralamış olmaktadır. Zira insan, bilmeyen olarak geldiği dünyada, her şeyi tek tek fark etmek zorundadır. Her şeyi ya bizzat fark edecek veya fark ettiğini zannettiği insanları takliden o şeyi anladığını varsayacaktır. Anladığını varsaydığı şeyi öyle kabul edecek ve ona karşı kendisinde bir tavır geliştirecektir. Mesela ateşe elini sokmayacaktır veya suya girecek fakat yüzme kurallarına dikkat edecektir. Gördüğümüz, tanıdığımız, anladığımız şeyler, elbette sadece bizim bildiğimiz ve anladığımız kadarıyla sınırlı değildir. Bir zaman bir arkadaş “Ateş ne yapar?” diye sormuştu. Ben de “Yakar” diye cevap vermiştim. Çünkü içine attığım bir şeyi yakıp kül ediyor, elimi soktuğumda ise elim yanıyor ve canım acıyordu. Fakat o “Hayır! Ateş yakmaz” dedi. “Nasıl olur? Biliyorum ki ateş yakar. Gözümle görüyorum ki, yakıyor. Nefsimde yaşıyorum zira elim yanıyor” dedim. “Doğru” dedi. “Dediklerin gibi oluyor. Fakat ateş, Allah dilediği müddetçe yakar. Eğer o dilemezse yakmaz. Yani yakıcılık hususiyeti ateşin bizzat kendisinde yoktur. Yakan, Allah’tır ve ateşi vesile kılar” deyince, “Allah Allah!” demekten kendimi alamadım. Sonrasında tefekkür ettikçe gördüm ki, o arkadaşım sözlerinde ne kadar haklıymış. Zira ateşe su döktüğümde sönüyor, önüne gelen her şeyi yakamıyordu. Demek bizzat kendisine ait bir özellik değildi yakıcılığı. Hadd-i zatında ateş, birisinin var etmesiyle vardı. Diğer bütün ateşler de ve yakıcılıkları da önümdeki ateşi var edene aitti. Peki su! Su kime aitti acaba? Ya sudaki özellikler, onlar nereden gelmişlerdi? Üzerine döktüğüm ateşi söndürüyordu. Ateşe malzeme olan oduna yani ağaca hayat oluyordu. Ateşten ya istifade eden ya da sıkıntı çeken bana dahi, hayat kaynağı hükmünde idi. Üzerinde yaşadığım dünyanın üçte ikisi onunla kaplıydı. “Evet” dedim kendi kendime. “Ateşin sahibi suyun da sahibidir.” Suyun sahibi ağacın da sahibidir. Ağacın sahibi benim de sahibimdir. Benim sahibim dünyanın da sahibidir. Zira her şey birbiriyle alakadar ve birbirini tanıyor ve hükmünü icra etmekte herhangi bir zorlukla karşılaşmıyordu. Hoş bir heyecan duyuyordum ruhumda ve denklem devam ediyordu. Dünyanın sahibi, güneşin ve güneş sisteminin de sahibiydi. Samanyolu galaksisi de ona aitti. Ve dahi bütün evren, bütün kozmos yani bütün kâinat onundu. Yani Allah’ın. Farkında olduğum şu hakikat, ruhumda yaşadığım bu sevinç ifadesini, bütün kâinatın sahibi olan Allah’ın hak kelâmında buluyor ve dudaklarımdan “Lâ ilâhe illallah!” olarak dökülüyordu. Hepimizin bildiği gibi şu kelam, tevhidin yani Allah’ı birlemenin ifadesidir. Evet, Allah vardır ve birdir. Yani her şeyin tasarrufu O’na aittir ve her şeyin dizgini O’nun elindedir. Biz ve etrafımızda fark ettiğimizi zannettiğimiz şeyler ise, aslında Allah’ın fark edilmesi içindir. O’nun fark edilmesi ve O’na marifetin yani O’nu tanımanın yolu Peygamber Efendimiz Muhammed Mustafa (asm)’dan geçtiği içindir ki, bu cümle iman anahtarı olarak “Lâ ilâhe illallah Muhammedün Resûlüllah” olarak lisan-ı şeraite yerleşmiştir. FARKINDA MISINIZ? Dünyanın küçülüp bir köy hükmüne geldiği, Allah’ın ihsanı olarak teknolojinin gelişip uzakların yakın olduğu, bir kimsenin oturduğu yerden başka yerlerdeki işleri yapıp denetleyebildiği zamanın insanları yani bizler, artık biliyoruz ki, gözümüze sınırsız dediğimiz kâinat, Allah’ın kudretine küçüktür. Allah’ın rahmeti, her tarafı kuşatıcıdır. Kainat ve içindekilerin sahibi, Allah’tır. Güneşi kendine musahhar edemeyen insan, rızkını kendisi kazanıyor değildir. Yani elmayı ağacın dalına insan asmadığı gibi, başka hiçbir sebep de buna muktedir olamaz demektir. Kimse nerede doğacağına, hangi ana babanın çocuğu olacağına, rengine ve şekline kendisi karar verememektedir. Elhasıl, Allah’ın sahip ve hükümran olduğu şu dünya ve hayatında, bütün gayret Allah’ı tanımak ve O’na ibadet etmek olması gerekirken, bizlere ne oluyor ki nefsimizin kavgasına tutuşmuşuz? Her şeyi geride bırakıp gidecekken, neden -sahip olmaklık uğruna- ebedi düşmanlıklar peşindeyiz? Allah’ın hükümranlığında kullar olmak lazım gelirken, neden kula kulluk kavgaları içindeyiz? Farkında mıyız? Ölüm var! Farkında mıyız? Allah var! Farkında mıyız? Ölümden sonra yepyeni ve daimi bir hayat var! İsterseniz farkındalığın en güzel ifadelerinden birisini Rabbimizden dinleyelim: “Ey iman edenler, iman ediniz…” (Nisa Suresi, 136) İrfan mektebi

*Üniversite öğrencisiyim.. RU-vid den gelir kazanmak istiyorum aileme yük olmamak için bu kadar insan içinden 10 kişi bile a-bo-ne olsa moral ve cesarett verir, şimdiden çok sağolun* oo