HİKAYE… Sabah ne kadar alarm çalsa da uyanamamıştım ve şu an okula geç kalmıştım. Aptal kafam. Gece saat 2’ye kadar oyun oynarsam olacağı bu. Koşarak okula gitmeye çalışıyordum. Okula geldiğimde etrafta kimse kalmamıştı. Telefonumu çıkartıp saate baktım. Ders çoktan başlamıştı bile. Hızla okula girip merdivenleri çıkıyordum ki iki tane kızın seslerini duymuştum. Tuvaletten geliyordu. Merak ettim ve kapıyı dinlemeye başladım. Başta öğretmenler hakkında dedikodu yaptıklarını duydum ve gitmek için tekrar yürümeye başlayacaktım ki kızlardan biri Jungkook’tan bahsetmeye başladı. Jungkook bu okulun serseri çocuğuydu. Babası bu okulun sahibiydi bu yüzden okulda ne isterse onu yapıyordu. Çoğu zaman derslere bile katılmıyordu. Ama zorba bir tip değildi. Aksine okulda zorbalık yapan birisini gördüğünde o kişiye bin beterini yapıyordu. Yani hem iyi biri gibiydi hem de kötü. Çok fazla konuşmuşluğumuz yok kendisiyle. Ailelerimiz birbirini tanıyor ve iyi anlaşıyorlar. Bu yüzden bir kaç kere aile yemeklerinde görüşmüştük fakat ikimizde birbirimizle hiç konuşmamıştık. Sınıfta da hiç konuşmayız zaten. Kafamdaki düşünceleri silip tekrar kızları dinlemeye başladım. “Geçenlerde Jimin ile konuşurlarken duydum onları. Haewon’dan hoşlanıyormuş.” Kızın söyledikleriyle neye uğradığımı şaşırdım. Gerçek miydi duyduklarım? “Yanlış duymuş olmayasın?” Diğer kız konuştuğunda tekrar tüm dikkatimi onlara verdim. “Hayır, eminim. Haewon’dan hoşlandığını söyledi. Hem de 2 buçuk yıldır. Nasıl söyleyeceğini bilmiyormuş. Haewon’dan utandığı için de hiç bir zaman onunla konuşmaya cesaret edememiş.” Kızın söyledikleriyle donup kalmıştım. Hiç bir tepki veremiyordum. Bunca zamandır benden mi hoşlanıyordu? Jungkook benden mi hoşlanıyor? İyi de nasıl benden hoşlanabilir? “Kapı mı dinliyorsun Haewon?” Jimin’in sesini duyunca hemen arkamı döndüm ama keşke dönmeseydim. Yanında Jungkook da vardı ve o da bana bakıyordu. Bu tarafa geliyorlardı. Ne söyleyecektim şimdi? “Hayır. Sadece..” “Sadece?” Yanıma geldiklerinde daha da gerilmiştim. Jungkook’a bakamıyordum bile. Ama onun gözlerinin üzerimde olduğunu biliyorum. “Sadece içeride kimse var mı diye içeriyi dinliyordum ama varmış.” “Niye ki? İçeride biri olsun veya olmasın. Biri varsa girmeyecek misin.” Jimin seninle sonra görüşeceğim. Yemin ediyorum, seni eşek sudan gelinceye kadar dövmezsem bana da Haewon demesinler! “Önemli bir işim vardı da. Neyse boşver. Zaten derse de geç kaldım. Sonra görüşürüz.” Arkama bakmadan sınıfa koşmaya başladım. Sınıfa geldiğimde kapıyı çaldım ve içeri girdim. En gıcık olduğum hocaydı ve sebepsizce o da bana gıcık oluyordu. “Hocam kusura bakmayı-“ “Sana girebilirsin dedim mi Haewon?” “Anlamadım hocam?” “Dersime geç gelinmesinden hoşlanmadığımı bilmiyor musun? Çık dışarı.” “Ama hocam-“ “Hadi Haewon!” Sinirle kapıyı çarpıp çıktım sınıftan. Ne kadar gıcık bir kadındı bu? Benim haricimde kim geç gelirse alıyor, ama beni almıyor. Bu tarafa doğru gelen Jungkook’u görünce ne yapacağımı şaşırdım. Nereye saklanabilirim diye etrafa baktım ama kaçışım yoktu. Çoktan beni görmüştü. Büyük ihtimalle Jimin ile az önce ayrılmışlardı, çünkü Jimin farklı bir sınıftaydı. Jungkook bana iyice yaklaşınca durdu. Sınıfa girmesini bekliyordum ama o aksine benim olduğum tarafa döndü ve dikkatle bana bakmaya başladı. “Sen iyi misin?” “Evet, evet iyiyim. Niye sordun ki?” Telaşla konuşmuştum ve bunu fark etmişti. Yine de bir şey söylememişti. “Derse girmeyecek misin?” Diye sordu. “Hoca içeri almadı.” Kaşlarını çattı. Tabii kendisi okulun sahibinin oğluydu. Hayatında hiç böyle bir şey yaşadı mı ki? Sınıfa gireceğini düşünüyordum ama o girmeden önce beni kolumdan tuttu ve kendisiyle birlikte sınıfa çekti. Beni kendi sırama oturtup daha sonra kendi sırasına gitti. Hocaya baktığımda hiç bir şey diyememişti. Bakışlarımı Jungkook’a çevirdiğimde onun da bana baktığını görünce tekrar önüme döndüm. Gerçekten benden hoşlanıyor olabilir miydi? … Ders bittiğinde eşyalarımı topladım. Tam sınıftan çıkacağımda biri beni kolumdan tutup geri sınıfın içine çekti. Bu Jungkook’tu. Ne yapmaya çalışıyordu? “Ne yapıyorsun?” “Neyin var senin?” Sorusuyla afalladım. “Sana ne yaptığını sordum.” “Bende neyin olduğunu sordum.” “Gerçekten ne yapmaya çalışıyorsun?” “Bir şey yapmaya çalıştığım yok. Sabahtan beri bi’ garipsin? Bir şeyin mi var? Bir şey mi oldu?” Beni düşünmesine şaşırmıştım. Ne zamandan beri beni bu kadar önemsiyordu? “Bir şey olduğu yok. Ayrıca olsa bile, seni ne ilgilendirir?” Kolumdaki eli gevşedi. O zamana kadar kolumu tuttuğunun farkında bile değildim. Suratında bir şeylerin değiştiğini görebiliyordum. Bakışları değişmişti. “Doğru. İlgilendirmez. Haddimi aştıysam kusura bakma.” Deyip hızla sınıftan çıktı. Neydi şimdi bu? … Sonunda okul bitmişti. Sabahki konuşmamızdan beri Jungkook ortalarda yoktu. Nereye kaybolmuştu bir anda? “Haewon!” Bana seslenenin kim olduğunu görmek için arkamı döndüğümde Jimin olduğunu gördüm. Koşarak yanıma geldi. “Ne oldu?” Biraz bekleyip sonrasında konuştu. “Sabah dinlediğin kızlar. Jungkook olayını mı öğrendin?” Nereden biliyordu bunu? “Jungkook olayı derken?” bilmemezlikten geliyordum. Onun ağzından duymak istiyorum. “Senden hoşlandığını?” Her duyduğumda tüylerim diken diken oluyordu. “Benden mi hoşlanıyor?” Jimin pot kırdığını sanmış ve sıkıca gözlerini kapatıp sonrasında geri açmıştı. “Bunu benden duymadın tamam mı? Bak eğer Jungkook öğrenirse-“ “Neyi öğreniyormuşum?” Jungkook’un sesiyle Jimin ile birbirimize baktık. Jimin pişmanlık dolu gözlerle bana baktığında bir şey yapacağını anlamıştım bu yüzden ona kaş göz hareketleri yapıyordum. “Haewon senin ondan hoşlandığını biliyor!” Jungkook’a dönüp o kadar hızlı söylemişti ki, ilk başta ne dediğini tam anlayamamıştım bile. Kafamı Jungkook’a çevirdiğimde onun kızgın gözlerle Jimin’e baktığını gördüm. “Jimin, kardeşim. Seni öldürmeden önce kaç istersen.” Diye sakin bir ses tonunda konuştuğunda, sakinliğinden ben bile korkmuştum. Ki Jimin zaten korkup kaçmıştı. Onun hâline gülerken tekrar Jungkook’la göz göze gelmiştim. Gülümsemem yavaş yavaş silinirken o hâlâ bana bakıyordu. Beklemediğim bir zamanda beni kolumdan tutarak yürümeye başladı. “Jungkook ne yapıyorsun?” Beni umursamadan yürümeye devam ediyordu. “Jungkook!” Okulun arka bahçesine gelmiştik. Bizden başka kimse yoktu. Kolumu bırakmadan bana döndü. “Ne yapıyorsun!?” Bana gülerek bakıyordu. Kaşlarımı çattım. “Sana söylemem gereken bir şey var.” O ciddileştiğinde ben de ciddileştim. “Ben, senden çok hoşlanıyorum Haewon.” Kimden duyduysam şu an ondan duyduğum zamanki kadar etkilenmemiştim. Sadece… Sadece onun ağzından duymak, çok başkaymış. “Niye daha önce söylemedin?” “Korktum.” Ona anlamaz gözlerle baktığımda açıklama gereği duymuş olacak ki tekrar konuşmaya başladı. “Beni sevmemenden korktum. Senin bana karşı aynı duyguları beslemediğini biliyorum. Böyle bir şeyi böyle aniden söylediğim için de özür dilerim. Yani hepsi Jimin yüzünden oldu.” Diyerek güldü. Konuşurken kafası sürekli eğikti. “Bana cevap vermezsen anlarım. Ama reddetmesen olmaz mı?” Eğik olan başını tekrar kaldırıp gözlerimizi buluşturdu. “Deneyebiliriz. Beni hemen sevmeni beklemiyorum. Sana kendimi alıştırırım. Çoğu zaman birlikte olursak belki beni sevebilirsin?” “Deneyelim.” “Bak biliyorum senin için de zor ama den- Ne?” Bu hâline gülmüştüm. “Denemek istiyorum.” “Sen ciddi misin?” “Evet.” Gülümsemesi daha da genişlediğinde bana sıkıca sarıldı. Başta ne yapacağımı şaşırmıştım fakat sonrasında ben de ona sarıldım. Derin derin nefesler aldığını duyunca saçlarımı kokladığını anladım. Bende onunkileri koklayacaktım ki sarılmayı bırakıp geri çekilmişti. “Pardon. Ben öyle bir an-“ “Rahatsız olmadım Jungkook. Sakin ol.” Gergin ifadesi gitti ve yerine gülümseyen bir Jungkook geldi. Sol eliyle benim sağ elimi tuttu ve beklemediğim bir anda yanağımı öptü. Beni peşinden sürükleyerek koşmaya başladı. “Jungkook dur!” İkimizde gülüşüyorduk. Bugün, belki de Jimin sayesinde hayatımın en güzel anını yaşamıştım. Bir ara ona bugün için teşekkür etmem gerekiyor sanırım. -SON
