„Serotonina” Houellebecqa. Czy to jest na serio? 

Mój mózg czuł się jak w niebie, słuchając tej recenzji :D Teraz do spróbowania Houellebecqa czuję się przekonana. Nareszcie! Dzięki za to :)

Fantastyczna recenzja! Bosko, że jest taki kącik w internecie

Cudownie się Pana słucha.

Na wstępie dziękuję serdecznie za tego vloga. Dobrze jest posłuchać mądrego człowieka! Nie ze wszystkim jednak się zgadzam- według mnie niesprawiedliwe jest stwierdzenie, że w "Serotoninie" Houellebecq odcina kupony od wcześniejszych powieści- szczególnie w temacie seksu. Oczywiście, jest on obecny w książce, jednak w przeciwieństwie do przywołanych przez Pana "Cząstek elementarnych", bohater "Serotoniny" kochał, potrafi sam przed sobą się do tego przyznać, i potrafi dostrzec wartość miłości- nawet jeśli czyni to zbyt późno. Dajmy chociażby ten akapit: " mogliśmy wtedy uratować świat (...) lecz tego nie zrobiliśmy, w każdym razie ja nie zrobiłem, miłość nie zatriumfowała (...) a kiedy nie jestem w stanie zasnąć, co się zdarza niemal każdej nocy, w swojej biednej głowie ponownie słyszę powitanie nagrane na jej automatycznej sekretarce (...) a jej głos brzmi tak świeżo, jakbym się zanurzał pod wodospadem w tchnące pyłem letnie popołudnie, człowiek od razu czuje się obmyty z wszelkiego brudu, zaniedbania i zła". Po przeczytaniu tego akapitu zaczęłam się zastanawiać, czy ja aby na pewno czytam książkę Houellebecqa. W kwestii rozpoczęcia akcji dziś i rozwijania jej w przyszłość- być może Houellebecq wziął sobie do serca to, że niektórzy francuscy krytycy uważają go niejako za proroka naszych czasów :) a prorok przecież o przeszłości pisać nie będzie :D A ostatni akapit- cóż, za niego samego według mnie Houellebecq mógłby dostać nagrodę Goncourtów. Książkę skończyłam z początkiem lipca, a ostatnie kilka linijek tej powieści siedzi mi wciąż w głowie. I tak już chyba pozostanie.

Bardzo wartościowa i merytoryczna recenzja. Pozdrawiam !

Świetna recenzja

Bardzo ciekawa recenzja. Ksiazke czyta sie jednym tchem, ale przezywa jeszcze wiele dni. Faktycznie ten ostatni akapit jest frapujacy - nie moglam uwierzyc, ze to juz koniec powiesci ;) Ta powiesc przy np. Mapie i terytorium jest faktycznie slabsza, ale nie warto jej nie przeczytac moim zdaniem.

Porzuciłem książkę mniej więcej w połowie, znudzony śledzeniem tego samego bohatera w kolejnej złowieszczej powieści Michela H. Kiedyś zachwycony Platformą i Możliwością Wyspy, wciąż jestem mu wierny, ale coraz bardziej zmęczony. Po tej vlogo-recenzji udaję się na ostatnią stronę książki :)

1:50 Ja bym rozróżnił między lubieniem pisarza, a lubieniem jego twórczości. Choć po prawdzie Bóg każe kochać również naszych nieprzyjaciół.

Witam, czy udostępnił Pan może gdzieś swoje tłumaczenia wierszy Houellebecqa? A jeśli nie, to czy mógłby Pan? Byłoby cudownie :)

Mój ulubiony

Swietna recenzja. Houellebecq ostatnio mówi o sobie jako o katoliku, więc kto wie...

10:30 Ten komentarz pobrzmiewa mi takim pustym liberalnym moralizatorstwem. „Jak to źle, że Houellebecq nie przestrzega politycznej poprawności, czyli tak naprawdę grzecznej poprawności w swoich książkach.”, przy jednoczesnym zostawianiu bez komentarza tylu przytaczanych rzeczy z tej książki, jakby wszystkie one były okej, a także zachowania pisarza wobec innych ludzi na zasadzie „Pisaża należy lubić za powieści, nie za zachowanie”, według mnie wskazuje na priorytety moralne twórcy programu. Które moim zdaniem są bardzo spaczone. „Może Pan Bóg jest sprawiedliwy i jak komuś daje talent to nie daje dobrego charakteru”, gdy ten zachowuje się ordynarnie wobec pracowników radia, żaden problem. To że pisze w swoich książkach rzeczy niepoprawne politycznie, o nie nie, tego nie można zostawić bez komentarza, bo poprawność polityczna to taka dobra rzecz.

10:40 Niech mi ktoś wyjaśni jak „political correctness” miała by być przetłumaczona jako „grzeczna poprawność”? „Grzeczna poprawność” to byłaby raczej „polite correctness”.

No do Pana wypowiedzi o Serotoninie jakże pasuje to wiercenie młotami na klatce dobrze to tło Pan dobrał. No bo przecież starczyło to nagrać trochę później bądź wcześniej. Przypadek no nie... sadze...

Z tego co kojarzę to Więzi określają się jako środowisko katolickie. Czemu więc w tym programie jest narzekanie na to jak niepoprawny politycznie jest Houellebecqu, ale komentarzy na temat tego czy wypada czytać książkę tak zaabsorbowaną seksem jak ta, o tym ani słowa? A przecież w tym wideo nie ukrywa się ile tam jest seksu, nawet się tłumaczy, czemu Houellebecq tak pisze. Wszak w Ewangelii czytamy by unikać pożądliwych spojrzeń na kobietą, więc pytanie o to czy warto zanurzać się w świat takich fantazji erotycznych?

Śmiała interpretacja ostatniego akapitu. Proszę nie wprowadzać potencjalnych czytelników w błąd!

Socjaliści wierzący i niewierzący

Co do zdania obrażającego zarówno wyborców pis'u i po to mam jedną propozycję: wy z pisu i z po jesteście tacy sami.

Przecież tego się nie da czytać. "Po poszerzeniu pola" walki miałem wrażenie, że Houellebecq to skrzyżowanie Czesława Miłosza i Maryli Rodowicz.

wiele ciekawych myśli, ale na końcu wszystko okryte "katolickim kapturem"....