👦DYSCYPLINA👧 - Jak zacząć dyscyplinować dzieci? | moje początki | 

Jakbym słuchała o pierworodnej 😂❤ Sytuacja została opanowana, gdy urodził się brat. "NIKT ZE MNĄ NIE USTALAŁ, ŻE BEDĘ MIAŁA BRATA!" - usłyszeliśmy... 😅

Uwielbiam Pani spokoj w tlumaczeniu, poczucie humoru i wiedze! Pozdrawiam cieplo

Jest pani niesamowita. Dziękuję, że pani dzieli się wiedzą!

Ale fajnie Pani opowiada, tak spokojnie, plynnie i ciekawie ze chce sie sluchac. I ten smiech z rzeczy " smiertelnie powaznych" 😆👌

Super, że na Ciebie trafiłam! Miło się Ciebie słucha! Ostatnio brak mi sił na mojego 2 latka [dziś], dlatego weszłam na YT aby zaczerpnąć kilka porad. Pozdrawiam. :)

Pani jest niesamowita. Pozdrawiam serdecznie i zycze duzo milosci i zdrowia

Pani Kasiu! Dziękuję za głos rozsadku w otchłani internetu! Mój synek bedzie mial niedługo dwa latka. Agatka razy kilka 🤣. Od 9 mc biega i trudno go okiełznać. Odkąd zaczęłam go dyscyplinowac jest o niebo lepiej. Szkoda, że tak późno odkryłam Pani kanał!

Ten film spadł mi dzisiaj z nieba. Dziękuję ♡

👍 właśnie udostępniłem kuzynowi tą mądrą wypowiedź.

Doskonale zrealizowany temat! Czekam na dalsze filmy. Pozdrawiam :)

Witam właśnie obejrzałam pierwszy filmik wydaje się mega rozwiązaniem napewno obejrzę wszystkie :) dziękuję bardzo

Uwielbiam Panią! ❤️😊

Dziękuję za filmik.

Od razu łapka w górę 👍 czekałam na ten film, także dzięki 🙌

To samo mam z moją córką, dziękuję bardzo fajny film 😊👍🏻

jest Pani genialna! pozdrawiam serdecznie :))

Uwielbiam pani śmiech 😁

Super porady. Czekam na filmik że sposobami na dyscyplinowanie nastolatki. Z tego co Pani opowiada, to mam w domu taką Agatke 😉

Super sie pani slucha;) A ten filmik byl przezabawny.😊dziękuję

Filmik daje do myślenia, dziękuję :)

Ale fajne są Pani filmy. Dziękuję. Mam cel.

Świetny film 🙂🙂🙂

kocham Pani smiech !!! uzdrawiajacy :-)

Pieknie!

Jestem mamą 3 latki ;) Super przydatny odcinek. Zresztą obejrzałam kazdy:) Pozdrowienia

DZIEKUJE POZDRAWIAM SERDECZNIE

Uwielbiam Pani filmy 😊 mam 7 letniego syna który był totalnie "rozpuszczony" , ze spaniem była dokładnie ta sama historia a nawet i histeria. Potem problemy z chodzeniem do przedszkola. Na szczęście udało się wprowadzić dyscyplinę i w porównaniu z tym co było - mamy inne dziecko. Czekam na kolejne filmy i pozdrawiam serdecznie ☺️

Hmm chciałabym mieć takich rodziców jak Pani=) pozdrawiam

Swietne,💛

Też pamiętam ten etap u nas. Ile ja łez wypłakałam, ale teraz zbieram tego owoce. Bardzo dobrze się dogadujemy.

Z nieba mi spadł ten filmik 😁

Uświadomiła mi pani, ze ja właśnie tak byłam wychowana😊. Z racji tego, ze byłam dzieckiem schorowanym moi rodzice nie dyscyplinowali mnie wystarczająco i w efekcie całe życie wydawało mi się, ze wszystko mi się należy. Dziekuje za ten filmik bo teraz wiem ze nie mogę popełnić tego samego błędu z moimi córeczkami. Jedna z nich jest jak moje odbicie w lustrze🙉🙉🙉. Ma 11 lat wiec do kąta na 11 minut dzisiaj pójdzie 😅 dziekuje 😊🤗

Właśnie dałam suba. Jako młoda mama (1,5 roczna córeczka i druga w brzuszku) bardzo chętnie będę Ciebie słuchać, a przede wszystkim interesują mnie na ten moment filmy o dyscyplinie, bo chcę wychować swoje dzieci na silne psychicznie, samodzielne osoby. Pozdrawiam!

Świetny filmik 🙂

Uwielbiam Panią 😊

Super seria Kasiu...ja mam w domu pięcioletniego sangwinika choleryka i nie jest łatwo😉

Z nieba mi spadlas Kobieto❤❤

No z tą kupą to piękne wspomnienia. Teraz tak fajnie się wspaniale wspomina. Godzina południowa gdy dzieci kładę spać, mały do łóżeczka,a ten starszy o 2lata na rozkładany materac,ja w kuchni siedzę cicho jak truchcia bo dzieci mają spać,nagle słyszę : Grzesiu nie śpij,nie śpij. Wchodzę i mówię a teraz mój dorosły synek zamyka oczka i zasypia. Zawsze trwało to kilka razy, aż obydwaj padli. Zawsze jestem tego zdania że każde dziecko musi mieć popołudniową drzemkę.

Hej witam serdecznie bardzo ciekawie wytłumaczy temat zwłaszcza że na przykładzie własnym mam podobny problem choć to trzecie moje dziecko pierwsza dwójka dzieci super szła spać wieczorem no a to trzecie cudowne urodzone po piętnastu latach przerwy to taki nasz cud choć problem nie jest tak bardzo duży bo mamy trochę zdrowego rozsądku po wcześniejszej dwójce reasumując mamy nad czym pracować jednak od dziś bierzemy się za problem dziękuję za otworzenie oczu pozdrawiam serdecznie

Witam i pozdrawiam 🙂

Jak patrzę na Panią to się uśmiecham 😇

It is many years ago made) But for me it is a light in the end! thank you for the story about first child!!

Strasznie lubię Pani słuchać :) Wiadomo - dlatego, że mówi Pani mądre rzeczy, ale też dlatego, że bardzo mocno kojarzy mi się Pani z moją Musią, nawet z wyglądu jesteście podobne - bardzo piękne :)

Ale świetny odcinek, wypisz, wymaluj sytuacje jak u nas w domu. Uśmiałam się. Jest Pani cudowna.

Pani Kasia ❤

Ale sie usmialam hihi, wlasciwie te inne tez mnie bawia, a poza tym lubie Pania sluchac i wierze w Pani madrosc...

Dzięki wielkie :-)

Zgadzam się z tym, że dziecko potrzebuje jasnych granic, zarówno dla poczucia bezpieczeństwa jak i adaptacji do dalszego życia. Natomiast przekonanie, iż stosowanie kar innych niż naturalnie wynikających z danej granicy(czyli np brak możliwości jedzenia w porze snu ale bez stawania w kącie) i czy nagród zabijających motywację wewnętrzną uważam za zupełnie nietrafione i cieszy mnie, iż rośnie tutaj świadomość wśród rodziców starających się świadomie kształtować swoje dzieci. Aczkolwiek nauczenie rodziców których jedyną metodą "wychowawczą" jest agresja czy autorytaryzm stosowania kar i nagród jest w ich wypadku i tak mniejszym złem niż ich dotychczasowe metody - oczywistość. Niestety nawet na studiach psychologicznych, przynajmniej na moim uniwersytecie tak było,wciąż można się dowiedzieć iż kary i nagrody to jest ta właściwa droga, mam nadzieję że to również się zmieni. Pozdrawiam serdecznie :)

Nie mam dzieci, ale wiedzę zachowam na odpowiednie czasy :) Bardzo cenię sobie Twoje filmiki. Zauważyłam, że sytuacja o której mówisz ma miejsce często przy najmłodszym z rodzeństwa, często takie dziecko ma więcej przywilejów bo jest malutkie, rośnie i nadal jest traktowane jak bezbronny okruszek, mimo, że jest dorosłe. Co więcej, godzi się na to i ta sytuacja mu pasuje! :P Taki przykład zaobserwowałam w rodzinie (ja nie mam rodzeństwa). Pozdrawiam :)

Chcialabym miec Pani wiedze gdy bede wychowywac wlasne dziecko.... genialny kanal ktory powinni ogladac wszyscy rodzice podczas 9 miesiecy ciazy. Dzieci potrzebuja dyscypliny, choc docenia to znacznie pozniej, kiedy zobacza sile swojego charakteru i swoje osiagniecia. Do tego czasu bedzie to wielka proba dla rodzicow...

Woda to podstawa z tym się nie zgodzę. Sam mam na noc przy łóżku butelkę wody mineralnej. Nigdy bym nie zabronił dziecią odmówić wody, nawet jak musiłbym przebrac pampersa młodszemu. w wieku 12/13 lat będą unikać wody. Pozdrawiam hodor_workout

super film. Moze cos o dyscyplinowaniu mlodziezy?

Świetny filmik! :D

Pani Kasiu, uwielbiamy z żoną Pani słuchać i rady wprowadzać w życie. Dziś wieczorem nasi synowie strasznie dokazywali, chodzili siku, potem pili słodzony sok i raz jeszcze przed snem poszli myć zęby… no rozgardiasz, który nam całkowicie rozwala poukładany wieczór. Nie jestem pewien, czy jeden z nich nie zrobił nawet kupy! Ale do sedna. Czy jeśli starszy ma 28 lat, a młodszy 23 lata, i jednakowo odstawiali teatrzyk, to czy możemy karę podzielić po równo, dyscyplinując ich metodą algebraiczną (28+23):2=25 i pół minuty na osobę w kącie. I tu nasuwa się drugie ważne pytanie, czy dyscyplinowanie można zaokrąglić do 26 min, czy lepszy efekt dyscyplinujący da zwolnienie po 25 minutach? I jak namówić ich i ich rodziny do kolejnych odwiedzin rodzinnego domu?

Witam serdecznie, czy mogę prosić o film z komentarzem do podejścia wychowawczego Jespera Julla, które zakłada między innymi, że "“Dzieci nie potrzebują wychowania, ale przyjaznego przewodnictwa”, a także podważa słuszność stosowania kar wobec dzieci. Bardzo cenię sobie Pani opinie i jestem ciekawa Pani zdania w tym temacie. Z góry dziękuję i pozdrawiam gorąco.

Chwała Bogu

umarlam ze smiechu, wspaniale

Mój to typ choleryka i cyrkowca w jednym. Jednym z przywilejów bycia rodzicem tak ciekawego dziecka jest... fast track na lotniskach 😂😂😂😂😂

nie chce nic mówić ale czy woda nie powinna być w pokoju przy łóżku

Moja córka jest upartym cholerykiem do tego przebiegłym i nauczyła mnie konsekwencji przede wszystkim, bo to ona sprawia ze takie procesy trwają krócej.

Czekam na kolejne filmy. Mam dwu latka ,którego muszę zacząć dyscyplinować. Historia z Agatą bardzo przypomina mój przypadek. Staram się ,ale czuje bezsilność ,kiedy mały zaczyna swój cyrk. Przydatny film. Dziękuję 🙂

Ja też czekam na kolejne odcinki! :D Co prawda mam 14 miesięczną córeczkę, ale też wychowuję ją sama przez co jest moim oczkiem w głowie i wiele osób zwraca mi uwagę, że ją "rozpuszczam". Bardzo bym się cieszyła gdyby znalazła się rada odnośnie tego od kiedy można dyscyplinować malucha i co robić aby nie dać się zdominować roczniakowi. Chyba popełniłam błąd w tym, że wspominając swoje dzieciństwo (byłam zakompleksionym cichym dzieckiem ponieważ moja mama była bardzo dominująca, agresywna i niesprawiedliwa) chciałam od początku budować pewność siebie mojego dziecka. Udało mi się na tyle, że rzeczywiście w kontaktach z innymi dziećmi i dorosłymi się nie boi i często wychodzi z inicjatywą zabawy czy rozmowy, walczy o swoje i tak dalej, ale chyba nie za bardzo umiem wyczuć jak to powinno się przekładać na relację dziecko-rodzic. Boję się, że mając dobre motywacje w wyniku niepełnej wiedzy skrzywdzę ją w jakiś sposób. Pozdrawiam serdecznie, Początkująca Matka :D

Do kąta? Mój boże, dobrze, że pani podkreśla tę swoją wiarę, zwykle te "wierzące" osoby tak postępują. Na szczęście są inne metody

Lubię Pani filmy, ale ten wyjątkowo mnie dotknął. Można dyscypliwnować dziecko i go nie karać. Uważam, że kary odsuwają dziecko od rodziców ja miałam kary i bardzo źle to wspominam i nie budowało to bliskości. Rodzicielstwo bliskości stawia granice ale nie karami.

Szczęść Boże! ciekawa jestem co Pani powie na temat usypiania rocznego dziecka na rękach. Nie mam serca odłożyć płaczącej córeczki do łóżeczka, a rodzina radzi mi żebym tak robiła i że się przyzwyczai...

Kwestia czy warto dyscyplinować... Czy po prostu nie warto nauczać odpowiedzialności - za innych i też za siebie

Świetna historia! Ale i morał z niej wypływający. Zapamiętam te rady, bo według mnie są właściwe ❤️

Pani Kasiu uwielbiam Pani słuchać. Nie dość że bardzo obrazowo Pani opowiada to jeszcze podaje konkretne przykłady. Moja córka ma 4 latka i oglądając Pani filmy stwierdziłam, że to typowa choleryczka choć jest w niej dużo cech sangwinika. Również przerabiamy z nią ciężkie momenty :(. Mam nadzieję, że troszkę się podszkolę i będzie lepiej :).

Mam 14 ale lubię słuchać o dzieciach

To prawda z tymi karami.Dla mojej córy szlaban na kompa to żadna kara,ale już szlaban na trening.... O to jest dopiero kara:)

uwielbiam Pani filmiki, ale tutaj pozwolę sobie na polemikę, Pani Kasiu ;) Opór przed tzw. wychowaniem bezstresowym nierzadko wynika z tego, że ludzie nie do końca rozumieją czym ono w rzeczywistości jest ( co, z resztą, nie jest zadziwiające- ponieważ bardzo mało rzetelnych informacji na ten temat można odnaleźć w mediach). Wychowanie bezstresowe często jest utożsamiane (mylone) z przyzwoleniem dziecku na wszystkie jego zachowania. Tymczasem, jest to po prostu wychowanie oparte na bezwarunkowej miłości bez względu na zachowania dziecka. Oznacza to, że nie stosujemy wobec dziecka kar wynikających z jego "niewłaściwych" zachowań, ponieważ nie stosujemy modelu wychowania opartego na teorii behawioralnej Burrusa F. Skinnera, która koncentruje się wyłącznie na zachowaniach dzieci, z pominięciem ich emocji i myśli. Metody te zakładają dyscyplinowanie, stosowanie kar w postaci odosobnień ( w patologicznych przypadkach- nawet kar cielesnych) i opierają się na poglądzie, że to rodzic jest bezwzględnym autorytetem dla dziecka, które jest zmuszone mu się podporządkować. Ta metoda wychowawcza jest powszechnie stosowana wobec dzieci, zarówno w rodzinach, jak i w szkołach; a jej celem jest nauczenie- najpierw dziecka, następnie nastolatka, a później dorosłej osoby- podporządkowania się wobec autorytetu. Jednakże, zachowania człowieka są przecież zewnętrznym przejawem jego emocji i myśli i wynikają z narracji tychże emocji i myśli. Małe dziecko ma na tyle nieukształtowany mózg, że czasami po prostu nie jest w stanie w konstruktywny sposób wyrazić tego co czuje inaczej niż przez nieprzyzwoite, niechciane przez rodziców zachowania. Czasami może być bardzo niegrzeczne, a nawet dominujące i agresywne. Czasami potrzebuje uwagi rodzica, dlatego np. marudzi lub krzyczy. Wcale nie dlatego, że z natury jest złe- ale dlatego że nie wie co ma zrobić np. ze swoim lękiem, nudą, zazdrością i całą paletą różnych innych uczuć. Jeśli np. takie dziecko jest przez rodziców wysłane w odosobnienie (kara izolująca), nie tylko nie zrozumie ono motywów rodzicielskich związanych z tą karą, ale może to jeszcze pogłębić jego problem z emocjami, które pozostając niewyjaśnionymi przez rodzica, są dodatkowo potępiane przez niego poprzez dyscyplinowanie dziecka zwanym dzisiaj górnolotnie "wytyczaniem dziecku granic". Taka metoda wychowawcza jest nie tylko nieskuteczna, ale czasami może przyczynić się do pogłębienia się w dziecku przekonania, że rodzice nie chcą zrozumieć jego emocji i rzeczywistych motywów jego zachowania (wniosek: nie zależy im na mnie). I teraz- odnosząc się do tego co Pani powiedziała w nagraniu- nie powinniśmy robić z dziecka "bożka, ale sami -jako rodzice- też nie powinniśmy stawiać siebie na takim piedestale na zasadzie: "Wymagam od Ciebie żebyś mi się podporządkował, tylko dlatego że jestem rodzicem"/ " Jestem starszy i dlatego wymagam żebyś zachowywał się według narzuconych przeze mnie reguł). Nie oceniam tego jak Pani postąpiła wobec małej Agatki, bo na pewno działaliście Państwo w wielkiej miłości i trosce w stosunku do swojego dziecka, ale nie zastanawiała się Pani nad tym co mogło się kryć pod jej dziecięcymi zachowaniami? Może to był lęk przed ciemnością, może po prostu potrzeba bliskości. Nie można przecież zakładać że kryły się za tym jakieś manipulatorskie tendencje ;) Nie wydaje mi się żeby tak było. Na koniec dodam, metody Burrusa F. Skinnera są metodami wychowawczymi z przełomu lat 60/70, a więc są dosyć przestarzałe, i były oparte na badaniach które wykonano na zwierzętach (!). Pozdrawiam serdecznie, Pani Kasiu. Agata

Jestem za granicami ale przeciwko karaniu. Stosuje rodzicielstwo bliskości i to zdecydowanie najlepsza dla nas droga. Bo zadajmy sobie pytanie co daje kara,co jeśli kara nie działa zaczniemy stosować przemoc? Tłumaczenie, rysowanie granic,wskazywanie na potrzeby rodziców, naturalne konsekwencje.

Pani Kasiu, to jest naprawdę niemożliwe tyle podobieństw.... My też mamy corke, też wymodlona, też po poronieniu i też choleryka...i też okręca nas sobie wokół palca... Chyba musimy z mężem wypracować strategie na najtrudniejsze nasze sytuację z dzieckiem i trzymać si etego bezwzględnie... Najgorsze jest chyba ubieranie i wychodzenie. Załatwianie na nocnik... Jak to się uda to chyba otworzymy szampana i będziemy świętować przez miesiąc... Na razie jeszcze nie wiemy jak sobie z tym poradzić. 🤔

Szukam porady. Mam synka, który jeśli robię wszystko tak jak on chce, to jest super. Jest grzeczny kochany i nie ma problemu. Lecz jeśli tylko chce alby zrobić coś po mojemu od razu jest teatr, placz i rzucanie się po podlodze. Nie wiem czy coś robię źle? Zawsze go przytulam i wszystko tłumaczę. Ostatnio przestałam reagować. Ale mam wrażenie że efekty są marne .

ja pamiętam jak tzw. rodzice dyscyplinowali dzieci (w każdym wieku, póki nie było na tyle duże że potrafiło wyszarpać pasek czy zablokować cios) w czasach postkomuny (wieki ciemne) ręką, pasem, kablem (wyobraźnia "oprawców" była przeogromna) i to było według nich normalne :O otrzymywało się zero wyjaśnień tylko wp... i nakazy oraz zakazy, a teraz się dziwią, że ich dzieci maja na nich wywalone ;] a tłumaczą sobie to tym że to wyrodne s.... (a miał co jeść i gdzie spać więc czego gówniarz jeszcze chce - łaska pana ;)) bo przecież oni tak byli chowani i wyrośli na porządnych :) ba normalnych :D ludzi ;] zero refleksji nad własnym postępowaniem ;]

Bardzo lubię pani filmiki. Chętnie chciałam posłuchać na temat dyscypliny. Jednak gdy uslyszalam słowo kara... trochę mnie to zaskoczyło. Jestem przeciwniczką kar a zwolenniczką konsekwencji. Może pani to jakoś wytłumaczy...? Była bym wdzięczna. Serdecznie pozdrawiam!

❤️

Kasiu, jesteś piękną i mądrą kobietą :) Mam 4 letnią córcię i 6 letniego synka. Mój synek jest niesamowitym złośnikiem, w swojej bezradności postanowiłam zaczerpnąć mądrości od innych rodziców i trafiłam na Ciebie :) Ponieważ powiedziałaś, że jesteś wierząca, mogę Ci zdradzić, że modliłam się o jakieś dobre wskazówki, jak postępować z trudnymi dziećmi i proszę... :)) Dzięki za Ciebie :* :)

No nie moge ale sie usmialam, jakbym slyszala moja corke, te same teksty. Jestesmy na etapie tlumaczenia i wprowadzania dyscypliny😉

Moj tatus gdy mialam ponad 20 lat ze lzami w oczach powiedzial, chodz nie widzialam go nigdy placzacego, cyt. ``musisz sie od nas wyprowadzic, bo jestes dorosla, musisz ulozyc sobie zycie, miec meza i dzieci``, i to byla wlasnie milosc, chodz przeciez najpiekniej by bylo gdymym sie nim opiekowala i z nim mieszkala, ale on bardziej myslal o mnie. Dzis niestety chodz sie rozwiodlam i nie mam dzieci, mam ciagle jeszcze mala nadzije, ze jeszcze bedzie to mozliwe. pozdrawiam Pania serdecznie.

ps bardzo inspirująca historia i pozdrowienia dla Agaty

Dziękuję Ci Kasiu za ten film ❤️ powiedz mi, czy istnieje film w które mówisz coś na temat treningu snu? Dziękuję Ci przede wszystkim dlatego, że w dzisiejszych czasach promowane jest rodzicielstwo bliskości, wspólne spanie, cycuś na życzenie. O ile noworodkowi przypuszczam, że trzeba odpowiedzieć na każdą potrzebę, o tyle półroczne dziecko budzące się kilkanaście razy w nocy może doprowadzić do frustracji rodziców, mieć wpływ na relację rodzic- rodzić, rodzić-dziecko. Dziś pierwszy raz od pół roku przespałam dobrze pierwszą noc. Pewnego dnia poczułam po prostu, że moje jest już gotowe by wchodzić w głębsze fazy snu bez mojej pomocy. Czytałam wiele demonicznych rzeczy na temat treningu snu. Każdy artykuł o cosleeping i karmieniu piersią nawet co 25- 35 minut, sprawiał że czułam się fatalnie, bo każdy sugerował on, że na każdą pobudkę mam odpowiadać najlepiej radością. A ja czułam się wycienczona. Miałam ogromne wyrzuty sumienia, że nie jestem w stanie fizycznie dawać tego mojemu dziecku. Następnie dowiedziałam się, że badania o podwyższonym kortyzolu, który ma degeneracyjne wpływ na neurony w mózgu, dotyczyły dzieci z sierocińców i zaniedbanych i to nie do końca tak jak się sugeruje w modnym rodzicielstwie bliskości, lub w moim przekonaniu źle rozumianym rodzicielstwie bliskości. Zapoznałam się z innym punktem widzenia na ten temat i uznałam, że muszę wprowadzić trening snu, Bo mam wrażenie, że mój moje 6 miesięczne niemowlę steruje mną i moją wysoko wrażliwością. Proszę nie zrozumieć mnie mnie źle, ja nadal w nocy byłam dla niego i nie wyobrażam sobie wykorzystania metody cry it out. Poświęciliśmy z moim mężem zaledwie 4 noce na inną metodę i stał się cud,- moje dziecko ( ku mojemu zaskoczeniu tak szybko) przespało już dzisiaj noc. Dostało tylko butelkę w nocy (raz a nie 15 razy), a następnie samo spokojnie zasnęło. A ja czuję, że jestem człowiekiem i o wiele lepszą mamą i o wiele lepszą wersją siebie. Bardzo chętnie zapoznałabym się z materiałem, w którym mówisz coś na ten temat. Może zrobiłam źle, a może właśnie zrobiliśmy dobrze? Serce umysł i mózg podpowiada mi, że zrobiliśmy dobrze, moje dziecko nie sprawia wrażenia, że cierpi, wręcz przeciwnie jest o wiele bardziej zregenerowane i nie trze oczu od razu po wstaniu. Dzis w nocy nawet nie zakwilił, obserwowałam go na kamerce i ewidentnie czuł się bezpiecznie. Nie chcę jednak znajdować tylko i wyłącznie dowodów na to, że zrobiliśmy dobrze, może z punktu widzenia psychologii i długofalowo jest coś, na co warto zwrócić uwagę podczas odkładania dziecka do łóżeczka i nauce samodzielnego zasypiania? Mówię o niemowlaku, u którego jeszcze nie da się do końca stwierdzić jakie są jego języki miłości. Można tylko przypuszczać, że jest to czas wartościowy :)

Czy to stawianie w kącie jest właściwe ? Filmik super tylko z tym stawianiem w kącie się nie zgadzam , można to w inny sposób rozwiązać ?

Słyszałam, że nie powinno stosować się systemu kar i nagród. Zamiast tego poleca się język osobisty (np. nie rob tak, bo będzie mi bardzo smutno) prowadzący do dialogu. Jaki ma Pani do tego stosunek? Szkół wychowania wiele i człowiek łatwo w tym wszystkim się gubi

Mój 1,5 roczny synek, gdy chcemy go kłaść spać, woła: "czytać" i przynosi książeczkę... No i jak tu dziecku nie poczytać? Jest to na swój sposób rozbrajające, że musimy zwalczać to nocne czytelnictwo u dziecka. Ale to jego sprytny sposób na nas rodziców.

Od stania w kacie jest miotla.Jak chodzilam do przeczkola to zdarzylo mi sie stac w kacie parerazy i wspominam to bardzo zle.

To jak zdyscyplinowac dwulatka z zaburzeniami integracji sensorycznej ktore na wszystko tylko slowo nie i ryk okropny ?

Tez mam 2.5latka choleryka i co zrobić jak nie chce iść za karę do konta lubdo swojego pokoju?

A co zrobić kiedy dwulatka robi takie cyrki przy zasypianiu ale nie wychodzi z łóżka tylko co sekundę jest ryk i histeria o inną kolejną rzecz, którą by chciała?

To jest sprzeczne z tym wszystkim co przeczytałam do tej pory. Mianowicie unikanie karania jak i nagradzania dzieci. Nie karzę dziecka. Tym bardziej, że jest WWD.

Strata czasu na te "brednie o karach i stawianiu do kąta" .. :( Zacząłem oglądać z zaciekawieniem, gdyż jestem zwolennikiem stawiania granic, lecz zawiodłem się, że psycholog proponuje stosowanie kar. Czy mogłaby Pani odnieść się do negatywnego wpływu stosowania kar w wychowaniu, dlaczego jest Pani ich zwolennikiem mimo wiedzy, która jest powszechnie znana i dotyczy motywacji zewnętrznej/wewnętrznej do właściwego zachowywania się dzieci? Proszę wybaczyć pierwsze zdanie tego komentarza, ale na prawdę Panią szanuję, a tu się zawiodłem, że mój autorytet stosuje takie archaiczne metody i do nich zachęca.

A jak dyscyplinować siebie, osobę dorosłą? Próbowałam pracować w domu, o czym marzę, ale nic z tego nie wyszło.

Miałam podobna sytuacje co prawda nie straciłam ciąży ale długo się o nią staraliśmy i bałam się tego (tez wymarzoną córkę urodziłam) ze zwariujemy na jej punkcie i ku zdziwieniu naszym i innych tak się nie stało. Nie miałam ani z nią problemu ani z oduczaniem czy uczeniem nowych rzeczy ani z dyscypliną. Był bunt 2 latka ale też łagodnie go przetrwalismy. Jedyne co nam sprawiło trudność to nauka nocnika. Druga córka za 2 lata po starszej tez jakoś przeszła choć było trudniej bo chciała robić to co starsza. Fakt przy niej nauczyła się wszystkiego szybciej ale i chciała szybciej rzeczy na które nie mogliśmy pozwolić. Moim zdaniem to takie stricte wychowanie zaczyna się około roczku kiedy kończy się okres niemowlęcy i wtedy trzeba zacząć stawiać granice. 2 latka to już mamy wychowanie poziom wyższy. Obecnie jestem mamą trojki. Teraz mam spory odstęp między dziećmi 8,5 i 6,5 roku najmniejsze ma 3 mce i juz widzę ze na więcej mogę pozwalać tej najmłodszej. Wiem ze tak tak wielu jest. Starsze rodzeństwo przecierać szlaki ;) plus ze jestem dobrze po 30 mąż przed 40 wiec trochę zwariowalismy na punkcie małej starsze siostry zresztą również. Boje się żeby nie popełnić błędów przez to no i tych co przy starszych. Pociesza Pani ze nawet taka ekspertka jak pani Katarzyno przy 1 dziecku popełniła błędy. Tylko ten co nic nie robi ich nie popełnia najlepsze stwierdzenie. Rodzice też i uważam uważam że mają prawo jak każdy. Nie jestem Bogami i tez się uczymy całe życie. Będę z chęcią oglądać dalsze odcinki o dyscyplinie starszych dzieci. Choć z tego co mówią mi wychowawczynie córek nie ma problemu ale zawsze można się dowiedzieć nowego. Pozdrawiam

Kasiu jestes super,Ale sie usmialam😄podziwiam ciebie

Pani Kasiu od jakiego wieku stawiać do tego przysłowiowego kąta?

Cudowna opowiesc o Agatce😁moj syn tez nie spal, smial sie I chcial bawic, przesiedzialam w ciemnosciach 14 wieczorow, nie odzywajac sie do niego, w koncu po szedl spac w wieku 3 lat💪👍

Pani Kasiu czy zna pani jakieś sposoby na podawanie leków? Jesteśmy z mężem bezradni. Synek 3 i pół roku od września w przedszkolu, infekcja za infekcją, nie przyjął ani jednego leku, nawet gorączki zbijane są zimnymi okładami. Krzyczy, ucieka, okazuje paniczny strach, pluje, wymiotuje itp.

niestety moj uparty 2 latek nie zostanie w kacie ani sekundy. Ja wymyslam sposoby, zeby nad nim zapanowac a on modyfikuje swoje zachowanie, zeby cos jednak wymusic. To dopiero wyzwanie. Moze ktos ma jakis pomysl?

A jeśli dziecko nie chce stać w kącie i nadal robi co chce to co wtedy? Nie pytam ze złośliwości tylko szczerze chciała bym wiedzieć co robić w takiej sytuacji. Pozdrawiam ;)

Polecam poczytać: www.blogojciec.pl/dzieci/dlaczego-tak-wielu-ludzi-blednie-rozumie-pojecie-dyscypliny/