#15 Autoterapia: przypadek Heleny 

Pani Heleno, zostałam nauczycielką aby zmienić życie dzieci w szkole we wspaniałą przygodę. Też jestem DDA, było trudno, pamiętam, że bardzo bałam się szkoły, nauczycieli, reakcji rodziców. Wtedy jako mała dziewczynka postanowiłam, że zostanę nauczycielką aby pomagać tym którym jest najciężej. Czasami w szkole od uczniów słyszę, żę jestem dziwna. Traktują to jako komplement. Przytulam.

Pani Heleno, Pani była w dzieciństwie zawstydzana w sposób przestraszny. Zawstydzana przez pijących rodziców, a także zawstydzana przez nauczycielkę i to w sposób publiczny. Ten toksyczny wstyd uruchomił u Pani mechanizmy obronne ego, o których mówił Pan Jarosław. Jeżeli chce Pani lepiej zrozumieć genezę tego co Panią w życiu spotkało to polecam lekturę książki John'a Bradshaw'a "Toksyczny wstyd. Jak uzdrowić wstyd, który cię zniewala". Pochodząc z patologicznej rodziny znam te zagadnienia jak własną kieszeń. W moim przypadku ojciec alkoholik karał mnie za dobre oceny. Im miałem lepsze oceny tym więcej agresji ze strony ojca doświadczałem. W sytuacjach skrajnych kończyło się połamaniem okularów lub zniszczeniem komputera z materiałami ze studiów, abym już nie mógł się więcej uczyć. Niestety w patologicznych rodzinach spętanych toksycznym wstydem żadnemu z członków rodziny nie wolno wychodzić ze swoich ról. Ja nie chciałem z ojcem pić wódki, postanowiłem wyjść z mojej roli, ale koszty psychiczne tego wyjścia były ogromne. Mój brat pozostał w swojej roli, jest byłym alkoholikiem, pracuje jako magazynier, ale wiedzie mu się 10 razy lepiej niż mi inżynierowi po Politechnice Warszawskiej. Natomiast nie winę ojca. Ojciec w dzieciństwie był świadkiem ludobójstwa podczas rzezi Woli w trakcie Powstania Warszawskiego. To wydarzenie zdewastowało go psychicznie. Potem ojciec dewastował psychicznie własną rodzinę. W ten oto sposób trauma Powstania Warszawskiego trwa już 80 lat, bo ja swojej drogi ku zdrowiu wciąż nie zakończyłem.

A ja myśle, że w genach Heleny jest historia bardzo wybitnych przodków. I w jakimś momencie z jakiegoś powodu wspaniałość rodu została rozbita . Znieczulaczem na rozpacz stał się alkohol. Może już w dwóch lub więcej pokoleniach. A poczucie wstydu nie pozwoliło przetrwać opowieściom rodowym . Dlatego przy nadmiernym spożyciu alkoholu mogło nie być w rodzinie brutalności i przemocy . Helena wewnętrznie czuła, że istnieje inne życie i pragnęła go od wczesnego dzieciństwa. A filary genetyczne pozwoliły jej na urzeczywistnienie tego pragnienia. Helena jest w środku siebie bardziej DAMĄ niż jej nauczycielka.. Która prawdopodobnie wyczuła to od samego początku i dlatego chciała zniszczyć małą Helenkę.. Serdecznie gratuluję Helenie tego co osiągnęła 💟 ☀️🍀 Myśle, że i tego problemu z udowadnianiem światu swej wartości też się kiedyś pozbędzie. Może, gdy ukocha swoje wewnętrzne Dziecko . Stanie w jego obronie i przytuli . Czego gorąco jej życzę 💝

Ja byłam ,,zdolna ale leniwa,, .W wieku 50 lat zrobiłam liceum,policealną i prawo jazdy a z tyłu głowy ciagnęło się wiano z podstawówki. Kolega syna usłyszał,, orłem to ty nigdy nie będziesz,, jest obecnie szefem kuchni dobrej restauracji . Drugi miał nie zdawać matury żeby wstydu nie przynieść nauczycielce. Podszedł i zdał a ta,w której nauczycielka składała nadzieję nie zdała. Tak,że czasem ludzie nie wiedzą,jak ich słowa mogą innym ludziom podciąć skrzydła . Dobrze,że niektórzy pozwolą sobie na ,,odrośnięcie,,skrzydeł.

Wielkie uznanie jak zawsze dla Pana Jarosława.

Pani Heleno,jest Pani niesamowitą osobą, z niesamowitą siłą woli. Zgadzam się z Izabelą, powinna Pani napisać książkę.

Wielkie gratulacje i podziw dla Heleny❤ Ja pamiętam ile trudności mi przysporzyła nauczycielka, u której zaczęłam się uczyć angielskiego. Zaczęłam jak poszłam do liceum, bo wcześniej w szkole mieliśmy tylko niemiecki. Nauczycielka przewracała oczami, krzyczała na mnie, tak jakbym zrobiła coś karygodnego, jej zdaniem W TAKIM WIEKU (a miałam +/- 16 lat) NIE DA SIĘ NAUCZYĆ JĘZYKA OD PODSTAW. Wiele lat się zmagałam z tym wstydem. Bałam się mówić po angielsku i faktycznie słabo mówiłam. To się zmieniło jak miałam prawie 30 lat i pomyślałam "A właściwie czemu miałabym się nie nauczyć, to jakieś bzdury". Dziś wiem,że to ta nauczycielka była zacofana, a nie ja. Wyobrażam sobie jak trudno miała Helena, która nie mogła liczyć na żadne wsparcie. Albo nie, jednak sobie tego nie wyobrażam nawet☹️

❤❤❤. Helenko jesteś wspaniała! Brawo. Powinnaś napisać książkę, myślę, że bardzo byś pomogła młodym ludziom. Gratuluję i chylę czoła!

Swietny film. Mój przypadek jest bardzo podobny do Heleny, czuję w sobie wewnętrzną siłę i chęć życia, ale od dziecka mam zewnętrzne naciski przekonujące mnie wprost przeciwnie. Mam dość udawadniania, że nie jestem wielbłądem. Już w przedszkolu Pani krzyczała na mnie, że wbrew poleceniom nauczylam się czytanki na pamięć, bo jej w glowie się nie miesciło, że 5latka potrafi płynnie czytać. Rodzice orbitowali wokół swojego obiektu. Też miałam niezwykłą wolę i siłę, by udowodnić im i światu, że jednak mogę żyć szczęśliwie i że jestem coś warta. U mnie też te naciski z zewnątrz dotyczą wszystkich obszarów życia - niejako mam świat zewnętrzny informuje mnie, że nie mam prawa do bycia sobą. Pracuję z tym intensywnie. Zostawienie przeszłosci to jedno, ale co zrobić z bieżącymi "przypominajkami", tj ludzmi, którzy teraz czasem pojawiają sie i zamast otwarcie spróbować zobaczyć mnie jako ja, usiłują wmawiać mi, że jestem głupsza niż jestem, że nie rozumiem tego, co rozumiem, że mam intencje, ktorych nie mam, że czuję to, czego nie czuję. Frustruje mnie to bardzo, gdy ktos z góry zakłada coś względem mnie i swoje niskie standardy, ktore ma względem siebie, świata czy innych ludzi przyklada do mnie, mówiac mi o tym wprost lub dajac do zrozumienia - co skutkuje uderzeniem w moje poczucie wartości i chęć udawadniania, że mylą się w swoich wyobrażeniach kim ja niby jestem, co niby myslę, co niby czuję itp, itd, itp. Najczęściej bez skutku, bo nie ma otwartości by wyprostować w czyichś umysłach i oczach tych negatywnych projekcji na mnie. Trudno się tej pętli wydostać na tyle, by co jakiś czas ludzie z zewnątrz ze swoimi osądami i brakiem otwartości nie ściągali w dół.🧿🌀

Dobry wieczór. Po intensywnym dniu dopiero wieczorem znalazłam przestrzeń na to żeby wysłuchać Pana dzisiejszego wykładu. Przyznaję, że cisną mi się na usta wulgaryzmy (czasem zaklnę siarczyście i sążnie. Traktuję te przekleństwa jak zaklęcia. Nie życzę jednak nikomu nic złego. No ok, raz jedyny rzuciłam hasło personanie * obyś się zesr*ł/a sraczką fioletową *). Utwierdził mnie Pan w moim przekonaniu, które kiedyś przyszło mi do głowy, mianowicie, że są ludzie, którzy nie powinni mieć kontaktu z Dziećmi i w ogóle ludźmi. Ich praca powinna polegać na staniu przy taśmie produkcyjnej. Pozdrawiam.

To wspaniałe i niezwykłe co zrobiła Helena ile wytrwałości i samozaparcia wielkie uznanie i pokłony. A teraz bez presumpcji iść z podniesioną głową przez życie. A czy czasem nie jest presumpcją gdy dorosłe dzieci nie chcą znać matki bo nie wpisuje się w ich wyobrażenia o matce, choć całe życie, często zapominając o sobie robiła dla nich wszystko by żyło się im lepiej, w trudnych czasach komuny i gdzie też ich ojciec często pił. Czuję się tak jako matka jakbym była gorszego sortu, a ponieważ jestem już stara i ogromnie dużo choruję I nic nie mogę, wyrzucona na śmietnik tylko na starość.

Pracowałam z taką osobowością. Teraz rozumiem skąd to bierze się. Powodzenia dla Pani Heleny :)

I to potwierdza że większość NAUCZYCIELI , to wybitne łagodnie to tu napisze : łobuzice i łobuzy którzy łamią ludzkie życia.

"Heleno", jesteś wielka! Jesteś bohaterką swojego życia! To nauczycielka pomyliła profesję. Powinnością jej było wspierać Ciebie, zwłaszcza, że byłaś dziewczynką. Cóż tego, że czasy były inne, że niebyło psychologów w szkołach...Bądź z siebie dumna, Wykonałaś tytaniczną pracę, żeby się wyrwać z zaklętego kręgu ❤ Jesteś niezwykle wartościową osobą💞

Wytłumaczył Pan to perfekcyjnie Pozdrawiam

Pani Heleno,jest Pani okej,najlepszego.

Straszne w tej historii, że wice dyrektorka szkoły mówiła tak straszne rzeczy! Co to miało spowodować? Jak taka osoba zajmowała wysokie stanowisko w szkole? Mam nadzieję, że jej słowa wróciły do niej:(

Helena, jedź do Jarka na sesję terapii transpersonalnej, on da Ci te narzędzia do pracy nad sobą i problem będziesz miała rozwiązany 😊 trzymam kciuki

U mnie w domu piła moja mama ale też nie było awantur czy wyzwisk .

Bardzo dobry odcinek

Dużo zawdzięczam dobrym ludziom, i ja pomagam innym bo tak trzeba

Podziwiam panią Helenę ! Wiele lat pracowałam jako pedagog.glownie skupiałam się na dzieciach z dysfunkcyjnych i patologicznych rodzin by choć trochę dać uwagi ! Mnie nauczyciele dawali to czego w domu nie dostałam budowali moje poczucie wartości !

❤

Heleno,, życzę ci powodzenia w przełamaniu tego destruktywnego myślenia.. jesteś wspaniałą osobą i podziwiam ciebie ❤❤❤❤

Bardzo dziękuję za tą wiedzę.

Popłakałam się słuchając historii Pani Heleny ,Pani dyrektor to okropna osoba trzymam kciuki za Panią Helenę

👍👍👍

Zachowanie nauczycielki absolutnie karygodne. Nie mieszkam w PL i tutaj takie zachowanie jest karalne. ‘’ Heleno” jako ktoś kto ma do czynienia ze studentami pomyśl czy Ty jako wykładowca chciałabyś kogoś gnębić w ten sposób czy wolałabyś dać komuś w podobnej sytuacji do Twojej kredyt zaufania ? Bez względu na to co odpowiesz sobie może dojdziesz do wniosku, że to co byś zrobiła wynika tylko i wyłączenie z Twoich przekonań , Twoich własnych filtrów i co najważniejsze: NIE MA TO NIC WSPÓLNEGO Z DRUGĄ OSOBĄ . Krótko mówiąc byłaby to tylko i wyłącznie Twoja opinia, w którą sama mocno wierzysz. Opinia nie oznacza faktu . Może analizując to w ten sposób zrzucisz z siebie bierzmo opinii nauczycielki i poczujesz, że jesteś wolna od udowadniania czegokolwiek komukolwiek. Tego życzę . Pamiętaj, wybrałaś inne życie dla siebie i tego dokonałaś więc opinia kogokolwiek jest tylko jego opinią do której każdy ma prawo.

Jak widać dyrektor przedszkola, szkoły nie od dziś jest bezkarny. Wiara w dziecko w takiej sytuacji to nie jest naiwność ani idealizm tylko wyraz człowieczeństwa, które powinno się okazać dziecku. Wiem, że praca z grupami dzieci z rodzin, gdzie są zaniedbywane może być skrajnie trudna. Zdarza się, że dziecko potrafi zagotować krew, bo dorośli rozgrywają nim nauczyciela, ale to nie wina dziecka, tylko tak jest uczone. Współczuję p.Helenie i dobrze, że coś osiągnęła. Tylko jakim kosztem nie ze swojej winy?

Brzmi jak moja historia środowisko wpychało na siłę w bagno, gdy jeździłam studiować wioska twierdziła iż umawiam się ...ojciec alkoholik matka narcyz

Nie ....to nie zemsta ale bardzo niskie poczucie wartości, spotkanie dobrych ludzi na swojej drodze którzy wierzą w ciebie choć ty sam w siebie nie wierzysz

Hellena chroni mit swoich rodziców alkoholików, zasada rodzice (kaci) zawsze dobrzy i święci. Klasyczna ochrona fałszywych autorytetów bez względu na własne cierpienie i koszty .

❤