157 Kastamonu Lahikası 51. Mektup Sayfa 94, 95, 96 (Hayrat Neşriyat Osmanlıca Orijinal Nüsha)
MEKTUBAT DERSLERİ Av. Ali KURT
ru-vid.com....
instagram : mektubatokumalari
www.youtube.co....
Kastamonu Lahikası, sh 150
بِاسْمِه۪ سُبْحَانَهُ
Te’lîfinden otuz dört sene sonra, Münâzarât nâmındaki esere baktım, gördüm ki, Eski Saîd’in o zamandaki inkılâbdan ve o muhîtten ve te'sîrât-ı hâriciyeden neş’et eden bir hâlet-i rûhiye ile yazdığı bu gibi eserlerinde hatîât var. O kusûrât ve hatîâttan bütün kuvvetimle istiğfâr ediyorum ve o hatîâttan nedâmet ediyorum.
Cenâb-ı Hakk’ın rahmetinden niyâzım odur ki, ehl-i îmânın me’yûsiyetlerini izâle niyetiyle ettiği hatîât, hüsn-ü niyetine bağışlansın, affedilsin.
Eski Saîd’in bu gibi eserlerinde iki esâs hükmediyor. O iki esâsın hakîkatleri vardır. Fakat ehl-i velâyetin keşfiyâtı te’vîlâta ve rüyâ-yı sâdıkanın te’vîle muhtaç oldukları gibi, o hiss-i kable’l-vukūun dahi, daha ince ta‘bîrlere lüzûmu varken, Eski Saîd’in o hiss-i kable’l-vukū‘ ile hissettiği o iki hakîkatin te’vîlsiz, ta‘bîrsiz bir surette beyânı, kısmen kusurlu ve kısmen hilâf görünüyor.
Birinci Esâs: Ehl-i îmânın me’yûsiyetine karşı, “İstikbâlde bir nûr var” diye müjde verdiğidir. Bir hiss-i kable’l-vukū‘ ile Risâle-i Nûr’un istikbâlde, dehşetli bir zamanda, çok ehl-i îmânın îmânlarını takviye edip kurtarmasını hissedip, o adese ile hürriyet inkılâbındaki siyâset dâirelerine bakmış. Ta‘bîrsiz, te’vîlsiz tatbîke çalışmış. Siyâset ve kuvvet ve kemiyet noktasında zannetmiş. Doğru hissetmiş, fakat tam doğru diyememiş.
İkinci Esâs: Eski Saîd, bazı dâhî siyâsî insanlar ve hârika edîblerin hissettikleri gibi, çok dehşetli bir istibdâd hissedip ona karşı cebhe almışlardı. O hiss-i kable’l-vukū‘ ta‘bîr ve te’vîle muhtaç iken, bilmeyerek resmî, zayıf ve ismî bir istibdâd görüp ona karşı hücum gösteriyorlardı. Halbuki onlara dehşet veren, bir zaman sonra gelecek olan istibdâdların zayıf bir gölgesini asıl zannederek öyle davranmışlar, öyle beyân etmişler. Maksad doğru, fakat hedef hatâ…
İşte Eski Saîd de, eski zamanda böyle acîb bir istibdâdı hissetmiş. Bazı âsârında, ona hücum ile beyânâtı var. O müdhiş istibdâdât-ı acîbeye karşı, meşrûta-i meşrûayı bir vâsıta-i necât görüyordu. Ve hürriyet-i şer‘iye, Kur’ân’ın ahkâmı dâiresindeki meşveretle o müdhiş musîbeti def‘ eder diye düşünüp öylece çalışmış.
Evet, zaman gösterdi ki, hürriyetperver nâmını alan bir devletin, o istikbâlde gelen istibdâdın bir numûnesi olarak, üç yüz müstebid me’muruyla, üç yüz milyon Hindistan’ı üç yüz seneden beri üç yüz adam gibi kolay bağlayıp deprenmeyecek derecede istibdâd altına alarak, eşedd-i zulmü a‘zamî derecede, yani birisinin hatâsıyla binler adamı tecziye etmek olan kanun-u müstebidânesine inzibât ve adâlet nâmını vermiş. Dünyayı aldatmış, ateşe vermiş.
Münâzarât nâmındaki eserde, bazı latîfe suretinde bazı kayıdlar, hâşiyecikler bulunur. O eski zaman te’lîfinde zarîfü’t-tab‘ talebelerine bir mülâtafe nev‘indendir. Çünki onlar, o dağlarda beraberinde idiler. Onlara ders suretinde beyân ediyormuş.
Hem bu Münâzarât Risâlesi’nin ruhu ve esâsı hükmünde olan hâtimesindeki Medresetü’z-Zehrâ hakîkati ise, istikbâlde çıkacak olan Risâle-i Nûr’a bir beşik, bir zemin ihzâr etmek idi ki, bilmediği, ihtiyârsız olarak ona sevk olunuyordu. Bir hiss-i kable’l-vukū‘ ile o nûrânî hakîkati bir maddî surette arıyordu. Sonra o hakîkatin maddî ciheti dahi vücûda gelmeye başladı. Sultan Reşâd, on dokuz bin altın lirayı Van’da temeli atılan o Medresetü’z-Zehrâ’ya verdi, temel atıldı. Fakat sâbık harb-i umûmî çıktı, geri kaldı.
Beş-altı sene sonra Ankara’ya gittim, yine o hakîkate çalıştım. İki yüz meb‘ûstan yüz altmış üç meb‘ûsun imzalarıyla, o medresemize yüz elli bin banknota iblâğ ederek o tahsîsât kabul edildi. Fakat binler teessüf, medreseler kapandı. Onlar ile uyuşamadım, yine geri kaldı.
Fakat Cenâb-ı Erhamürrâhimîn o medresenin ma‘nevî hüviyetini Isparta vilâyetinde te’sîs eyledi, Risâle-i Nûr’u tecessüm ettirdi. İnşâallâh istikbâlde Risâle-i Nûr şâkirdleri, o âlî hakîkatin maddî suretini de te’sîs etmeye muvaffak olacaklar.
Eski Saîd’in İttihâd-ı Terakkî komitesine şiddet-i muhâlefetiyle beraber, onların hükûmetine ve bilhassa orduya karşı tarafgîrâne yüksek takdîrâtı ve iltizâmları ise, bir hiss-i kable’l-vukū‘ ile, yağı içinde bulunan o cemâat-i askeriyede ve o cem‘iyet-i milliyede bir milyona yakın evliyâ mertebesinde olan şühedâ, altı-yedi sene sonra tezâhür edeceğini hissetmiş, ihtiyârsız olarak, meşrebine muhâlif, onlara dört sene tarafgîr bulunmuş. Sâbık harb-i umûmî çalkamasıyla o mübârek yağı alındı, yağı alınmış bir ayrana döndü. Yeni Saîd dahi Eski Saîd’e muhâlefet edip mücâhedesine döndü.
Saîdü’n-Nûrsî
6 сен 2024
