(159) Münazarat (4) Giriş, Emirdağ Lahikası, 4.Cilt, sh 430 | İstikbalde bir nur çıkacak! 

159 Münazarat (4) Giriş, Emirdağ Lahikası, 4.Cilt, sh 430 | İstikbalde bir nur çıkacak!
• MEKTUBAT DERSLERİ Av. ...
Emirdağ Lahikası, 4.Cilt, 430
 [670] 
بِاسْمِه۪ سُبْحَانَهُ
اَلسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ
Azîz Kardeşlerim,
Evvelâ: Tekrâren Ramazânınızı rûh u cânımla tebrîk ve ma‘nen yardımınızı bu zayıf ve hasta kardeşinize ricâ ederim.
Sâniyen: Eski Saîd’in matbû‘ eski eserlerinden birisi elime geçti. Merâk ve dikkatle baktım. Bu gelen fıkra kalbe geldi. Münâsib ise Mektûbât âhirinde yazılsın.
Sâlisen: Hürriyet’in üçüncü senesinde meşrûtiyet-i meşrûa-yı aşâire tam bildirmek ve kabul ettirmek için Ertuş Aşâiri içinde, husûsen Küdân ve Mamhûrân’a verdiği ders ve 1329’da Matbaa-i Ebuzziyâ’da kırk bir sene evvel tab‘edilmiş. Fakat maatteessüf yirmi otuz seneden beri arıyordum, bulamamıştım. Bu def‘a birisi bir nüsha bulup bana göndermiş. Ben de Eski Saîd kafasını alıp ve Yeni Saîd’in sünûhâtıyla dikkatle mütâlaa ettim. Anladım ki, Eski Saîd, acîb bir hiss-i kable’l-vukū‘ ile otuz kırk sene sonra, yani şimdi vukūâ gelen vukūât-ı maddiye ve ma‘neviyeyi hissetmiş. Ve bedevî Ekrâd Aşâiri perdesi arkasında, bu zamanın medenî perdesini kendilerine maske yapan ve vatanperverlik perdesi altında dinsiz ve hakîkî bedevî ve hakîkî mürteci‘, yani bu milleti, İslâmiyet’ten evvelki âdetlerine sevkeden hâinleri görmüş gibi onlarla konuşup başlarına vuruyor.
Râbian: O matbû‘ eserin yüz beşinci sahîfeden tâ yüz dokuzuncu sahîfesine kadar olan parçaya dikkatle baktım. O zamanda aşâire ders verdiğim o suâl ve cevablar vaktinde, mühim bir velî içlerinde bulunuyormuş. Benim de haberim yok. O makāmda şiddetli i‘tirâz etti. Dedi:
“Sen ifrât ediyorsun, hayâli hakîkat görüyorsun, bizi de tahkîr ediyorsun. Âhir zamandır, gittikçe daha fenalaşacak!” O vakit, ona karşı matbû‘ kitabda böyle cevab vermiş:
“Herkese dünya, terakkî dünyası olsun, yalnız bizim için mi tedennî dünyasıdır? Öyle mi? İşte ben de sizinle konuşmayacağım, şu tarafa dönüyorum. Müstakbeldeki insanlarla konuşacağım.
Ey yüzden, tâ üç yüz seneden sonraki yüksek asrın arkasında gizlenmiş, sâkitâne benim sözümü dinleyen ve bir nazar-ı hafiyy-i gaybî ile beni temâşâ eden Saîd’ler, Hamza’lar, Ömer’ler, Osmân’lar, Yûsuf’lar, Ahmed’ler ve sâireler, sizlere hitâb ediyorum.
Tarih denilen mâzî derelerinden sizin yüksek istikbâlinize uzanan telsiz telgraf ile sizin ile konuşuyorum. Ne yapayım, acele ettim, kışta geldim. Sizler İnşâallâh cennet-âsâ bir bahârda gelirsiniz. Şimdi ekilen nûr tohumlar, zemîninizde çiçek açacaklar. Sizden şunu ricâ ederim ki, mâzî kıt‘asına geçmek için geldiğiniz vakit, mezârıma uğrayınız. O çiçeklerin birkaç tanesini, mezâr taşı denilen ve kemiklerimi misâfir eden toprağın kapıcısının başına takınız.”
Yani İhtiyâr Risâlesi’nin On Üçüncü Ricâsı’nda beyân ettiği gibi, Medresetü’z-Zehrâ’nın mekteb-i ibtidâîsi ve Van şehrinin o yekpâre taşı olan kal‘asının altında bulunan Horhor Medresemin vefât etmesi ve Anadolu’da bütün medreselerin kapatılması ile vefât etmelerine işâret ederek, Medrese-i İbtidâiye umûmunun bir mezâr-ı ekberi hükmünde olmasına bir alâmet olarak, o azametli mezâra azametli Van kal‘ası mezâr taşı olmuş.
Ey yüz sene sonra gelenler! Şu kal‘anın başında bir Medrese-i Nûriye çiçeğini takınız. Cismen dirilmemiş, fakat rûhen bâkî ve geniş bir hey’ette yaşayan Medresetü’z-Zehrâ’yı, cismânî bir sûrette binâ ediniz, demektir. Zâten Eski Saîd’in ekser hayatı, o medresenin hayâliyle gitmiş ve o matbû‘ risâlenin yüz kırk yedinci sahîfeden, tâ yüz elli yedinci sahîfeye kadar Medresetü’z-Zehrâ’nın te’sîsine ve fâidelerine dâir ehemmiyetli hakîkatleri yazmış.
Bir fâl-i hayırdır ki, yirmi beş senelik dehşetli ve medreseleri öldüren istibdâdın kırılması ile, Maârif Vekîli Tevfîk, ..
Birincisi:..
Birincisi: ....
Saîdü’n-Nûrsî
 
Emirdağ Lahikası, 4.Cilt, 465
 [684] 
Hey’et-i vekîleye ve Tevfîk İleri’ye arzediyoruz ki,
Şark Üniversitesi hakkında çok kıymetdâr hizmetinizi Üstâdımıza söyledik. O dedi: Ben hasta olmasa idim, ben de o mes’ele için vilâyât-ı şarkiyeye gidecektim. Ben bütün rûh u cânımla Maârif Vekîli’ni tebrîk ediyorum. Hem elli beş seneden beri, Medresetü’z-Zehrâ nâmında şark üniversitesinin te’sîsine çalışmak ve o üniversiteyi biri Van’da, biri Diyarbakır’da, biri de Bitlis’te olmak üzere üç tane veya hiç olmazsa bir tane Van’da te’sîs etmek için, hürriyetten evvel İstanbul’a geldim. Hürriyet çıktı, o mes’ele de geri kaldı.
Sonra İttihâdcılar zamanında, Sultân Reşâd’ın Rumeli’ye seyâhatı münâsebetiyle Kosova’ya gittim. O vakit Kosova’da büyük bir İslâmî dârü’l-fünûn te’sîsine teşebbüs edilmişti. Ben orada hem İttihâdcılara, hem Sultân Reşâd’a dedim ki:
Şark böyle bir dârü’l-fünûna daha ziyâde muhtâç ve Âlem-i İslâm’ın merkezi hükmündedir. O vakit bana va‘dettiler. Sonra Balkan Harbi çıktı, o medrese yeri istilâ edildi. Ben de dedim ki: Öyle ise o yirmi bin altın lirayı şark dârü’l-fünûnuna veriniz. Kabul ettiler.
Ben de Van’a gittim..
Saîdü’n-Nûrsî
__________