58 Bulvarda çalıştım- teyzem orada otururdu- biz telsiz camisinin karşında 111/2 sokakta idik. Özlem pastanesi vardı orada, babam caminin önünde seyyar satıcı idi. Herkes tanırdı babamı, her gece işten dönerken mahallenin çocuklarını sıraya dizer hepsine muz verirdi. O caminin karşısında samsunlu küçük bir market vardı- zeytinparkın karşısında, birtek o kalmış eskilerden. Geçen yıl gezdim oraları, öyle hüzünlendim ki, içten ağladım. Hayatımın en güzel yılları telsiz mahallesinde geçti. Daha önce de teyzem sümer 28/3 sokakta otururdu. O pazar pazarını, okulu unutmak mümkün değil. Fakir olsa da bu mahalle, bence istanbulun en mütevazi anadolu semtiydi. Çok değişmiş- gecekondular yok olmuş, insanlar başka. Apartmanlar yükselmiş korkutucu- vel hasıl paranın gücü yemiş en güzel günleri, insanları, zeytinburnunu.
Dedem Merhum uzun yıllar Bakırköy de ikamet ve çalıştıktan sonra 1993-94 arası Zeytinburnu vargeller deki bloklarda aldığı evine taşınmıştı. orada 94-2001 e kadar kaldılar. deprem sonrası site içinde henüz yeni olan bina gözlerinin önünde yıkılınca yok pahasına evi satıp Yenibosna dan ev alıp taşındılar. Gözümü açtığım Bakırköy den sonra Zeytinburnu nu hiç sevememiştim halen de sevmem. Yenibosna zaten dedemin sonu oldu. Allah rahmet eylesin.
Vallaha plastyi çok özledim keşke gene olsada oynasak ataride ne günlerdi bee hasan abiyle hep langırt kapisirdik dükkan sahibiydi aynı zamanda ah güzel gunler