En waar ik bij jou, Michiel, nog vooral begeestering waarneem, merk ik bij Daan toch wel een enorme neiging om de dingen plat te slaan en terug te willen reduceren tot een bepaald "uiteindelijk is het niet meer dan zus of zo" narratief - ironisch genoeg iets wat hij zelf volgens mij één van de manco's vindt van deze tijd...? I could be wrong...
Oef, dit vind ik wel héél erg cynisch...Ik ben echt niet de meest blinde volger van alles wat er in het theater wordt uitgepompt (as you know), maar: ik heb dingen in Frascati gezien die ik - inderdaad - niet te pruimen vond én dingen gezien die zo m'n verbeelding prikkelden dat ze me op de dag van vandaag nog achtervolgen - daar kan geen seizoensfinale van Downton Abbey tegenop! Bovendien: zelfs al zou Downton Abbey het hoogst haalbare zijn, een perfect kunstwerk, dan zou je je daar toch alsnog nooit oneindig aan kunnen laven? Het gaat toch om de verrassing, het risico op teleurstelling van het ontdekken van iets nieuws en daar vervolgens iets van vinden? Verder luister ik graag naar je :D X
Of laat me er dit nog over zeggen: ik ben me ervan bewust dat wij onszelf binnen de video op verschillende manieren volstrekt tegenspreken en dit is meteen een goed voorbeeld. Ik zeg ergens anders dat ik WF Hermans en Gi Ga Groen van KvK niet hoef te vergelijken omdat ze tot de 'realm of tens' zijn doorgedrongen en tienen niet onderling met elkaar in concurrentie zijn. Dat geldt hier natuurijk ook. Ik zag een tijdje terug die nieuwe Bambie in Frascati en dat was evengoed een tien. Dus waarom dan Downton Abbey erbij halen? Ik laat zoiets erin omdat ik dit soort innerlijke tegenstrijdigheden prachtig vind en ook menselijk trouwens. En ook omdat het 't onderliggende punt wat we volgens mij willen maken nog altijd onderschrijft: theater leeft gewoon niet meer zo, zelfs niet in het belangrijkste onafhankelijke experimentele vlakkevloertheater podium van Nederland (vandaar Frascati erbij halen), alleen voor ingewijden (jij reageert en bent zelf invested want theatermaker wat dit punt dus ook weer onderschrijft) en een van de meest onderschatte maar simpele redenen van dat wegzakken in irrelevantie is het simpele feit dat zelfs iemand als ik, opgeleid in theater, liefhebber, vaste bezoeker, heb er zelf regelmatig gestaan etc, al zeg dat ik liever niet door de regen fiets als ik ook downton abbey kan kijken. En het feit dat theatermensen als je zoiets zegt verheven gaan doen is nou net ook weer de reden waarom het ook leuk is, in provocatieve zin, om zo'n fragment ondanks de innerlijke tegenspraak in zo'n video te laten staan
Ik krijg de kriebels van zijn Engels. 'Messif'. En ook wel verdrietig om te zien hoe jullie in een soort midlifecrisis zitten. Jullie zijn wat ouder en zien het niet meer zitten, er is geen oplossing en de jeugd is blind. Nihilisme voor 40-plussers/millennials - niet echt origineel. Heb hier zelf drie uur naar zitten luisteren, dus we zijn met z'n drieën. Ik sluit mijn laptop nu.
ben 25 en ik denk net hetzelfde. die tendens waar oudere generaties wantrouwig zijn tov de nieuwe generaties is er altijd wel geweest, maar ik denk dat er de laatste 20 jaar wel degelijk waarheid achter zit. alles is zo uitgehold en uitgeleefd dat er schijnbaar nergens nog echt smaak of diepgang in zit, tenzij je ervoor kiest om je van bijna heel de rest van de wereld af te zetten. het nihilisme zit m niet in de kritiek op het huidige cultuurlandschap, het is de basis waarop alles is gebouwd, de veronderstelling dat niks ertoe doet buiten egoïstisch genot en andermans aandacht en goedkeuring nastreven. pessimisme is geen nihilisme
