Mam 73 lata.Od 69 roku zajmuję się rękodziełem.Nieskromnie napiszę, że mam spore osiągnięcia.Tak późno odkryłam talent, o którym nie miałam zielonego pojęcia, chociaż moi synowie i córka mówili , że zawsze byłam bardzo kreatywn.Zupełnie tego nie widziałam. To się wydarzyło kiedy uległam wypadkowi i połamana leżałam 3 miesiące w łóżku.Widząc z łóżka tylko 1 drzewo z budką dla szpaków, których nie ma zimą, popadłam w depresję.Leki niezbyt pomagały.Niewiele mogłam się poruszać i postanowiłam robić coś z wolnym czasem.I tak się zaczęło.Robię nie tylkokartki, bombki świąteczne, szkatułki i albumy ale również duże gabaryty.Daję drugie życie meblom.Od zamówień nie mogę się opędzić.Miałam mieć operację wszczepienia protezy kolana, która została przesunięta bo się...nie zaszczepiłam.Kiedy mąz mnie zawiózł do szpitala lekarz był zdumiony, że samodzielnie chodzę, bez wóżka a nawet bez chodzika.Jestem b.szczęśliwa, bo odnalazłam pasję swojego życia. Mąż mnie w tym b.wspiera i ubóstwia moje dokonania.W młodości nie był taki miły ale starość mamy piękną starość.Doczekaliśmy się 13 wnucząt, które bardzo kochamy. Pozdrawiam wszystkich gorąco i życzę wygospodarowanie czasu dla swojej pasji.To genialna terapia i wielka radość.
Super przekaz , wszystkie te wartości polecam wszystkim ,którzy chcą szczęśliwie żyć ( zwłaszcza tym ,których los nie bardzo oszczędzał).Powodzenia👍🌈🍀❤️
Fajnie mi się ogląda Twoje filmy. Jako, że prowadzę dwie firmy, to doskonale rozumiem Twój przekaz, ponieważ z tymi wszystkimi emocjami mam do czynienia każdego dnia. Zresztą, tak jak każdy inny człowiek. Dla mnie wyjściem ze strefy komfortu, była decyzja o otwarciu drugiej firmy. Pierwsza firma, chodź nie duża, stabilnie się trzyma jak na te rozchwiane czasy. Natomiast nowa, druga, dopiero rozwija. To zaledwie trzy lata nowej firmy. Stricte import Sp. z o o Można rzec, że jazda bez trzymanki każdego dnia. Jak bardzo bym się nie starał, to zawsze tutaj są różnego rodzaju problemy. Szczerze mówiąc, większość, przez nasz system biurokracyjny. Ale jest to również każdy etap, od szukania produktu (nie wiesz, jak go rynek przyjmie. Nie wiesz jaka jest jego jakość, mimo zapewnień producenta), po kompletację dokumentów, które to każdy urząd celny ma swoją interpretację. A nawet ten sam UC ma inną interpretację tego samego produktu, który trzy miesiące wcześniej zwalniał z cła, a teraz nie, bo nie... bo brakuje przecinka na fakturze. :-). Itd... itd.... Kiedyś zacząłem się zastanawiać, co tak naprawdę wywołuje u mnie sytuacje stresogenne. Odpowiedź , w każdej niemal odpowiedzi, brzmiała: drugi człowiek. Prowadząc firmę, nie prowadzimy jej dla drzewa, trawnika czy przelatujących na głową chmur. Prowadzimy ją dla drugiego człowieka. I powiedziane jest, że biznes, to rozwiązywanie problemów innych ludzi i na tym to wszystko polega. Ale możesz mieć najlepszy produkt a i tak znajdzie się ktoś, kto podważy jakość tego produktu, ale nie dlatego, że w produkcie jest wada, ale z powodu złej decyzji zakupowej klienta, który są decyzję chce zganić na produkt, nie umiejąc wziąć na klatę swojej zakupowej decyzji. Tak więc stres to nasz towarzysz życia i należy się z nim spokojnie dogadać, by nie przeszkadzał, a był raczej inspiracją do szukania nowych rozwiązań i pomysłów.
Pięknie uzewnętrznia Pan swój świat wewnętrzny. Pięknie! W sposób pełny, a jednocześnie bez zbędnych słów. Otwiera Pan na oścież bramy zapraszając gości do wnętrza. Weszłam, zagościłam, zachwyciłam się, podziwiam. Jest u Pana pięknie i pociągająco. :) A u mnie? Nie prezentuję oznak, że rozwijam się. (No może poza samoświadomością.) Nie jestem otwarta na nowe doświadczenia. Nie lubię zmian i nigdy za nimi nie nadążałam. Nie lubię tego pędu świata, nigdy nie lubiłam i nie nadąże. Już próbowałam nie raz. Ciągnę się gdzieś w ogonie świata. Czy umiem radzić sobie ze stresem? A diabli wiedzą. Biegła psycholog policyjna, która badała mnie w procedurze ubiegania się o broń palną zauważyła u mnie właściwość, że "po pobudzeniu szybko dochodzę do równowagi". No to po co mam wymyślać jakieś metody radzenia sobie, gdy ja hop-siup-chlup i jestem na miejscu według kryteriów psychologów? 🤪 Lubię potesknic za przeszłością, lubię odgrodzić się od wielu nowinek i nie korzystać z nich. Uczyć się też lubię, ale w swoim tempie, w swoim czasie i tego co jest mi potrzebne do życia lub tego co mnie w danej chwili zafascynuje. Czy czuję, że się zmieniam? Owszem. Nieustannie i w ekspresowym tempie. Dzisiejsza ja to już nie ja sprzed roku, a już w ogóle nie sprzed 10 lat itd. Czy przegram w dłuższym czasie? A co mnie to obchodzi? Ja nie gram, bo i po co? Ja żyję. Doświadczam życia. Różnych jego obszarów. Jestem kompletną ignorantką jako narkomanka i alkoholiczka. Zero doświadczeń. Nic się w tych obszarach nie rozwinęłam i nic nie umiem powiedzieć. Pierwszy, lepszy ćpun za rogiem czy menel spod budki mógłby mnie zadziwić swoimi doświadczeniami, przeżyciami, wiedzą, wnioskami. Nie jestem też ekspertką w wielu, wielu innych dziedzinach życia i nie będę, bo nie starczy mi czasu. Może w kolejnych wcieleniach? Mam swój mały świat, w którym poruszam się swobodnie jak na moje potrzeby. Nie czuję presji i przymusu. Ze spokojem przyjmuję, że każda następna godzina może być tą ostatnią w życiu. Czy rozwijam się? Jeśli Pan wyraża wolę, proszę samemu ocenić. 🙂 Pozdrawiam!
A tak ,rozwijam się.Uważam,że ludzie, którzy mają poczucie małej wartości,nie odkryli jeszcze swoich możliwości.Warto odkrywać w sobie te wartości,życie będzie lepsze i piękniejsze ,i zniknie gdzieś poczucie małej wartości...
Świadoma praca z wewnętrznym dzieckiem i traumami - to potrafi zmieść z planszy do tego stopnia, że wywali nawet ból w ciele fizycznym czy chwilową chorobę. Gdy puszczamy latami a czasem i nawet pokoleniami, nagromadzone ładunki to tak jakby wejść w ciemna noc swojej duszy by spotkać siebie. Mocny ogólnie shit 😉😱 nie ma co zamiatać tego pod dywan bo pominięte pójdzie dalej po rodzie a niejednokrotnie i tak nie od nas się zaczęło. W dziedzictwie dostajemy znacznie więcej niż zwyczajowy kolor oczu. Kiedyś sadzilam : rozwój! super! Miłość, kwiatki i puchate kotki 😅 Się uzdrowię, porozwijam - yhy... okazywać się zaczęło, że najpierw to solidnie mnie zwinie 😅 "Wjezd w mrok jak dzik w maliny" i tam się dzieją czary mary.
Czasem podpytuje Pan o czym nagrywać filmy. Mnie interesuje wybór człowieka na partnera, jakie cechy powinien mieć (a jakich nie mieć) i co bardzo wazne: jak je rozpoznać. Czasem ludzie przypisują sobie pewne cechy, zalety, których w gruncie rzeczy nie mają. Do detalu, np. w takiej a takiej sytuacji taka reakcja potwierdza te cechę, a taka reakcja ja wyklucza. Super ze głęboko wchodzi Pan w temat, to bardzo cenne i rzadkie w filmach na RU-vid.
Po tym, ze przyznaję się do błędów z przeszłości i przyznaję się zmiany swoich przekonań :) a to wszystko dzięki temu, ze staram się poszerzać horyzonty :)
Kontakty i praca zdalna to jest nowy wygodny wynalazek ludzkości ale to jest droga która prowadzi ku przepaści. Wygodne w tym przypadku nie oznacza dobre. Prowadzi to do zaniku relacji ludzkich i dalej do zaniku empatii a także zaburzeń osobowości i depresji.
@@matialigator2997 A ja to zrozumiałem, że postawił na własny rozwój osobisty, przez co ma więcej energii i nie musi się spóźniać bo sen teraz ma kaloryczny. Nie powiedział nic złego, żeby mu zaraz robić docinki.
A co gdy mam takie tempo że po prostu nie nadążam. Ze za nim nauczę się jednej rzeczy, fachu itp to ona już jest nieaktualna bo świat tak zapieprza ? Skąd brać motywację do robienia czegoś co gdy już będzie moja specjalizacja będzie już może nieaktualne ?
