6-7 Şubat ve 14 Şubat 2023 tarihleri arasında Mersin'de depremde ölenlerin kimliklendirilmesi hususunda neredeyse 2 gün boyunca uyumadan çalıştım, o gün tek bir hastaneye gelen ölü sayısı 1.000 kişiyi aşıyordu (sayabildiğimiz rakam buydu) ve bizzat kendimde iki büyük depremi ve de artçılarını yaşadım. Hatay/ Antakya'da depremden 1 hafta sonra gidip 2 hafta görev icra eden kamu görevlisi tanıdığım sadece Hatay'daki bilançonun 36 Bin ölü olduğunu söylemişti.Ayrıca 1999 Gölcük ve 1999 Adapazarı depremini de yaşamış bir insandım. Benim için gördüklerimi ve duyduklarımı unutamayacağım anlarla dolu bir tarih oldu. Görevimi yaptıktan sonra hissettiğim acıyı tarif edemem, resmen içime oturmuştu, üstelik de yakınımı kaybetmemiş olmama rağmen bu duyguyu yaşamıştım. Benim tek avantajım ise ilkokul çağında deprem bilinciyle büyüyen bir insan olmam oldu, deprem anında ne yapacağımı biliyordum. Buradan depremi bizzat yaşayıp da sağ kalanlara geçmiş olsun ve ölenler için de baş sağlığı diliyorum. Umarım İstanbul Depreminde yaşanacak felaketi hiçbirimiz görmeyiz.
Ölen sayısı asla gerçek değil tüm vefat eden arkadaşlarım ailecek vefat etti. Deprem 11 ilde yaşandı maraşın bir ilçesinde bir mahalledeki bir siteden sadece 1000den fazla kişi öldü gerisini siz düşünün
Deprem olduğunda Denizli'deydim. Yardım kolileri depremzedelere gönderilmeyip bekletildi ve depoyu su bastı. Depodakilerin dediğine göre 2. El eşyalar yardım tırına taşınırken sıfır eşyalar başka bir yere taşınmış. Bizim verdiğimiz kıyafetler giysiler montlar nerede acaba bir depremzedeye mi verildi bilmiyoruz. Tüm sorumlu Denizli Büyükşehir Belediyesi...
selamlar, ben marasta depremi yaşamış sonrasında denizliye gitmiş biriyim. afad'in yönlendirmesi ile yardımcı olanlar oldu fakat dediğiniz sıfır eşyaların arkasında yağmacilik olduğunu düşünüyorum ve hatta artık kim eline nasıl geçirdiyse o tarz sıfır mobilyaların tanıdıklarına verildiğini gözümle gördüm. spesifik bir belediye, parti, insan özelinde konuşmuyorum insanlar kim neyi kopardıysa onu aldi. birebir kendi yaşadığım bir şeyden bahsedeyim gözümün önünde benim adima para toplandı ama o para elime gecmedi. yaşadığımız onca derdin üstüne gittiğimiz yerde de dilenci muamelesi gördük rezil olduk. ama kendi kıyafetinden eşyasından erzagindan yardimci olan herkese sonsuz minnettarım. siz icinizi temiz tuttun yaptığınız iyilikler illaki yerini bulmuştur.
@@ironeumaben de depremden sonra Denizli'ye geldim fakat burda ki insanların bu konuda ki cahilliği beni benden aldı geldiğimden beri her gün daha da kötü bir psikolojiye giriyorum yeri gelince depremden kaynaklı bana bir engelim varmış gibi davranıyorlar bazen de yaralarımı daha da eşeliyorlar keşke buranın insanı daha bilinçli olsa kullandığım otobüs kartına bile laf edenler var :(
@@younasx Ege insanında bu olay çok oluyor her şeye karışıyorlar. Onlara göre bir şeye laf söylemek burnunu sokmak yapılması gereken yegane şey gibi. Umarım Denizli'de mutlu olursunuz...
Depremi unutamıyorum, ben Türkiyede yaşamıyorum bile (Azerbaycanlıyım) ama durmadan rüyalarıma girdi, ondan sonra bizde küçük çaplı depremler oldu ve her birinde gözümün önüne Türkiyedeki deprem geldi. Gerçekten anlatılamaz duygular yaşadım ve bu depremi sadece kenardan izleyen biri olarak hala atlatamadımsa sizin neler yaşadığınızı tahmin bile edemem.. Her kese geçmiş olsun
Ben de, arabasına ise yarayacağını düşündüğü ne varsa doldurup, arabanın ustune de yatak,yorgan , battaniye bağlayıp gelen Azeri kardeşimizi unutmuyorum... Binlerce teşekkürler O'na💗. Ver yardıma koşan herkese.
Önemli bir nokta da hasar tespitine güvenememek çünkü örnek olarak bunun için devletten gelenler bizim apartmana az hasarlı dedi ama ardından site olarak para toplayıp üniversiten birilerini getirdik ve gelen adamlar bizim apartmanların olduğu sitede ağır ve orta hasarlı apartmanlar olduğunu söylediler nasıl güvenebilir ki insan üstelik bazı yakınlarımızın yana yakıla tanıdık arayıp evlerinin hasar seviyelerini düşürmeye çalışmalarını izledik mahallemizde bulunan bazı komşularımız da bunu yaptılar
Azerbaycanda çok az ve çok düşük şiddetde 5-6 yıl önce küçük çaplı 2-3 tane deprem oldu. Benim ailem küçük bir şehirde yaşıyor ve herkesin orda kendi evi vardır (Binada oturmuyorlar). Depremden sonra bazı evlerde çatlaklar ve hasarlar oluştu. Assla kimse ölmemişti ve evler yıkılmamıştı. Cumhurbaşkanının emriyle hasarlı raporu verilen evler 5 kuruşsuz tamir edildi, bazı ailelere ise (aslında baya çok aileydi) yepyeni evler yapıldı en baştan. Bİzde de tabiki Rüşvet işi çalışmaya başladı ama nasıl, onu da anlatayım. İnsanlar belediyeye para verip evlerini deprem hasarlı kayd ettirmeğe çalışıyorlardı ki, onlara da yeni evler yapılsın. Kimde işe yaradı orasını bilmiyorum tabi, ama en azından insanlara kendi evleri parayla satılmamıştı. 1 yıl önce bu zamanlarda tam 1 hafta durmadan ağladığımı hatırlıyorum. Hatta bi süre sonra annem bana çok kızdı, yeter izleme artık diye. Üstelik Türkiyede yaşamıyorum ve etkilenen hiç bir yakınım yok. Bu günedek ne diyeceğimi bilemiyorum. Başınız sağolsun, Allah sabır versin. Her manada....
Deprem olduğunda Adana'daydık,halen buradayız ve yıkım çalışmaları bitmiş değil.O tarihten sonra yaklaşık 1,5ay şehirde büyük bir sessizlik oldu.Evini,ailesini,işini ,yakınlarını,okulunu vs. kaybetti insanlar.Ancak en büyük kayıp ve sınav insanlıkta oldu.Kart çalanlar,televizyon götürenler,powerbankin fiyatını uçuranlar,kolilerden çıkan alakasız şeyler, ...4sene eğitim nedeniyle Hatay'da bulunmuştum ve orayı konuşmak bile istemiyorum.Bu konu konuşulup çözülecek gibi değil,ne zaman ki insanlar(özellikle siyasi otoriteler) önceliğin para değil de iş etiği,vatandaşa verilen değer olduğunu anlar biz o zaman bunları konuşmayı bir nebze olsun bırakabiliriz.Tabi onun için daha kaç deprem meydana gelmeli,kaç kişinin canı yanmalı,o da birinin/birilerinin inisiyatifine kalmış...Tekrardan hepimize geçmiş olsun 🤍
O an ilk üç gün depremin merkezinde oldugum için sadece Kahramanmarasta deprem oldugunu dusunuyordum ve tekrar eski hayatıma doneblecegimi şimdi 1 yıl geçti ve eski diye bir seyin kalmadını daha iyi biliyorum sevdiğim insanları kaybettim evimi ve şehrimi kaybettim ve bu ne yazık ki 11 ilde milyonlarca insanın basına geldi bu durumda bile istediğimiz tek sey biraz empati ama basından beri iyi insanların varlığını ve ne kadar destek olabileceklerini gordugumuz kadar kötü insanlarında ne denli vahşileşebileceğini gördük umarım böyle bir şey benzeri bile olsa kimsenin basına gelmez biz o gece depremle sarsıldık ve bidaha asla eskisi gibi olamadık.
o kadar büyük sorumsuzluklar var ki insan dehşete düşmekten kendini alamıyor. insanlık olarak yozlaştığımızın farkındaydım ama bunu kanlı canlı görmek beni çok etkiledi. depremi adana'da yaşadım ve burası nispeten az etkilenen bir yer olmasına rağmen iki milyonluk bir şehrin nasıl hayalet şehre döndüğünü izlemek acı vericiydi. her zaman cıvıl cıvıl olan sokaklardan geçerken caddedeki apartmanların en fazla üç- dört dairesinin ışığını açık görmek, evimin yüz metre ötesindeki enkazda canlı aramaya çalışmak... 34 bina yıkıldı ve toplamda en fazla on kişi kurtulmuştur. buna rağmen hiç kimsenin sorumluluk almak istememesi ya da daha kötüsü bunu önemsememesi canımı çok yakıyor. keşke bunlarla kalsa diyeceğim ama mahallemizdeki ağır hasarlı bir apartmanda oturanların yana yakıla binayı "orta hasarlı"ya dönüştürerek bu daireleri kiralamaya çalıştıklarına şahit olduk. bu depremde en çok yozlaşmışlığımız ve yitirdiğimiz insanlığımızla yüzleştik bence. bir ay sonra herkes seçim konuştu, bir yıl sonrasında da hiçbir şey olmamış gibi seçim konuşuluyor. insan böyle bir felaketi yaşamadıkça sanırım illüzyon gibi geliyor anlatılanlar. çok uzun oldu ama bir yılı aşkındır deprem hakkında hiç bu kadar detaylı konuşmamıştım, senin anlattıkların ve samimiyetin içimi dökmemi sağladı çok teşekkür ederim
Depremi direkt yaşamamış birisi gözünden anlatmak gerekirse 1 ay her gece kabuslarımda enkaz altındaydım. Enkazın altında olmanın ne demek olduğunu bilemem ama ben bile o şekilde hissettiysem yaşayanı düşünemiyorum.
Biz Ankara’da yaşıyoruz ama annem Doğanşehirli ve biz doğduğumuzdan beri yazın hep Malatya’da olurduk. Depremin ilk günleri anneannemin evinin durumuna dair hiçbir haber alamadık. Büyüdüğüm, bir sürü anımın olduğu evin yıkılmış olma ihtimali bile beni üzmüşken yakınları kaybedenlerin acısı tahmin edilemez bir acı. Depremde anneannemin evi dışında yıkılmamış, hasar almamış ev yoktu ki o sokak ve etrafındaki evler hep müstakil evlerdi. Koca upuzun sokakta çatlakları olsa da bir tane ev sağlam kalmıştı. O evi de dedem zamanında kendisi yaptırmıştı. Bir akrabamız sonrasında evi kontrole gitmişti ve evin camı bile patlamamıştı. İki senedir gidemedim zaten depremden sonra çok merak etsem de aklımdaki hali öyle kalsın istiyorum. Akrabalarımızın hepsinin evi yıkıldı günlerce yemek ve su bile gitmedi onlara. Köylere yardımlar çok gitmedi zaten. Yerel yönetimle merkezi yönetim de el eleyken bir şey olmuyormuş demek ki. Üstünden bir yıl geçti ve hâlâ değişen hiçbir şey yok. Bu yaşadığımız gerçekten yıllarca unutulmayacak büyük bir acı. Depremi yaşayan ve sağ kalan insanlar tamamen şansına hayattalar. Hataydaki arkadaşlarımdan birisinin evlerinde çıkış kapısı, merdivenleri ve mutfakları yan binanın onlarınkinin üstüne yıkılmasından dolayı yok olmuştu. Binaları onlara evden çıkabilecek şansı vermişti. Bazı şeylerin ne kadar hızlı değişebileceğini, hayatımızın pamuk ipliğine bağlı olduğunu o gece çok daha iyi anladım. Hepimizin başı sağ olsun.
dayinin yogurt almasi cok komik geldi cunku biz uc aile bag evine gittik depremden sonra ve uc kova yogurdumuz vardi..uc ailenin de evden aldigi ilk sey yogurt olmus
Bu video iyi geldi ve sondaki uzaktan etkilenenler için siz de konuşun demen.. İnsan buna hakkı yokmuş gibi hissediyor. Büyük felaket sonrası hayatta kalma travması. Kocaeli'de yaşıyorum ve depremin yaşandığı yerlerde hiçbir yakınım yok ama bende çok büyük iki travma bıraktı. Birincisi balkona çıktığımda ya da yolda mahallemde gezerken beynim her gün gördüğüm binaları pankek şeklinde yıkılmış halini canlandırmaya başladı. İkincisi ve en kötüsü deprem merkezi olmuş ve tekrar olması beklenen bir ilde yaşadığım için insanlar kurtulmayı beklerken kendi selalarını okudular ya. Ben şuan deprem olsa enkaz altında yardım gelmeyeceği fikriyle baş etmeye çalışıyorum. O sela belki de depremden fazla insan öldürdü. Kaç kişi umutlarını o sela ile yitirdi. Bir de çoğu yardım büyük şehirlerden gitti ve çoğu Marmara bölgesindendi. Kurtarma ekipleri yardım kuruluşları. Olası Marmara depreminde kurtarmaya gelecek insanlar enkaz altında olacak düşüncesi. Ve İstanbul'un Türkiye'nin yapı taşı olduğu için gelecek olan yardımların ekiplerin oraya ağırlıklı yönlendirileceği düşüncesi. Bu depremin değil deprem sonrası yapılan ve yapılmayanların travmasıymış yazarken fark ettim. Ve ben sadece gördüğüm haberlerden dolayı böyleyken içinde bulunanları düşünmek istemiyorum. Empati yapma sınırını aşan bir durum.
7:49 annemin ailesiyle yaşadığımız zorluk buydu ve bu malatyada yaşayan akrabalarımıza yalvardık nolur gelin buraya eviniz yıkıldı çıkın ordan diye depremden 2 hafta sonra çıktılar ve 3 hafta sonra malatyaya geri döndüler şu an malatyada konteynırlarda kalıyorlar ve ayrılmak istemiyorlar
5:20 ya bu saçmalamak konusu hakkında bi şeyler söylemeliyim. inanin ben havadaki enkazlarin kimyasallarindan midir, korkudan midir doğa üstü seyler bile gördüm, ne mantıklı karar almaktan bahsedelim ahahs ve cogu herkes bu şekildeydi panik halinde
Merhaba geçmiş olsun. Avukatlarla ilgili ithamınızı anlayamadım. Hukuken var olmayan bir menfaati varmış gibi göstererek kişilerden vekaletnamemi toplanmış? Eğer bu doğru ise dediğinizde haklısınız ancak sizin anlattığınızdan benim anladığım avukatların mağdur durumdaki depremzedenin yasal hakkını temin etmek üzere yargı yoluna başvurduğu ve doğal olarak bunun karşılığında para kazandığı.
