hobiler, hobilerimiz 

Sonucunda kimse kimseye bilenmesin kimse kendini yetersiz hissetmesin isterdim her geçen gün evinde yalnızca o günü atlatacak şekilde yaşayıp mutsuz olan bir insana dönüştüğünde "en azından evin var en azından yaşayabiliyorsun" gibi avuntular duyup delirmemek en büyük tesellim

Çocukken daha çok hobim vardı. Vaktim bol hayal gücüm genişti. Şiir yazar, güzel özlü sözler yazar, hikaye yazar, roman yazmaya çalışır, resim yapardım. Kitabı bir günde bitirirdim. Şu an ayda bir kitap okuyabilirsem kendimi şanslı hissediyorum. Sesli kitap dinleyebilirim ama okumak kitabın içine girmemi sağlıyor.

Param yok of o yüzden reels kaydırmak hobim :(

Ben de çare arayan ama bulamayanlar grubuna dahilim.Hobi harici bir yerde birine faydalı olma ihtiyacımdan ötürü bir gönüllülük derneğine girdim. Ayda bir yaptıkları toplantı da online. Sanırım giderek yalnızlaşıyoruz, özellikle koronadan sonra ekonominin hali ve insanların psikolojik durumu hiç iyi değil. Sadece Türkiye için konuşmuyorum bence küresel bir sorun. Figüran gibi arka planda kalabalık edip başrolleri izliyoruz kenardan; onlar geziyor, yiyor, içiyor, bizse bununla mutlu olmaya çalışıyoruz.

Param olsaydı surf ya da binicilik çok isterdim ingilizce vs diğer dilleri öğrenmek bizim icin hobi değil ders ödev gibi zorunluluk olunca keyifsiz oluyor

Bu videoyu elimde örgüyle izledim. Saatlerce tek bir uzun dikdörgen örüp onu hiçbir şeye dönüştürmeden söküyorum. Neden emin değilim ama bir kaç saat düşünmeden ellerimi çalıştırmak beni rahatlatıyor. Sıra bitirince gelen zevk için amaçsızca örüyorum.

Kitap okumayı çok severdim ama mağazadan almak yerine ikinci el ve sahaftan almaya özen gösterirdim parasızlıktan değil sadece ailemden gelen hep daha ucuzunu arama tutkum yüzünden ama bırakın bir mağazadan ikinci el karton kapak 200 sayfalık kitaplar bile 70 tl. d&R dan bakıyorum zamanında 15 liraya aldığım kitap şu an 250 tl kapağı bile değişmemiş korkunç. Bunu bile yapamıyorum ki başka hobilere zaman ve para nasıl ayırayım. Bir süre sonra insanın hevesi de kaçıyor.

Buradaki kişiler en basitinden ailelerine baksınlar ne hobileri var? Tiplemelere bakarsak baba ya futbolla ilgilenir ya kahve çay ocağı tipi yerlerde zaman geçirir. Anne örgü veya yemek pişirme ve belki pembe dizilerle zaman geçirir. Toplum tıkanmış. Herkes pasif. Gençler de ekonomik, politik veya kültürel yollarla pasifleştirişiyor.

17 yaşındayım çocukluktan beri hep piyano gibi enstrümanlar çalıp kendime adam akıllı bir telefonla kulaklık almak istemiştim bu yaz zengin akrabamın evini ziyaret etme fırsatım oldu kuzenimin hayatını görünce çok üzülmüştüm halime yıllardır gerçekleştirmek istediğim basit şeylere kolayca erişebiliyordu istediği enstrümanı çalıp istediği telefonu kullanıp istediği şeyleri satın alabiliyordu (kuzenim benden sadece birkaç yaş büyük) o an kalbim çok kırılmıştı... üstüne komşuları çocuğuyla ziyarete gelip kuzenimi piyano başında görünce oğluna istersen sana da alalım ne dersin deyince daha da kötü oldum orada

Bu hobi işi her zaman canımı sıktı. Eskiden hobilerimiz ulaşılamaz değildi, kitaplar her zaman pahalıydı ama 'parası neyse vereyim işte' diyebiliyorduk. Peki ya şimdi? Kitap? Felaket pahalı. Çizgi roman/manga okuyan biriyim ama normal çizgi romandan uzaklaştım ve mangaya odaklıyım. Ilk zamanlar 'yaşa dışı' sitelerden çevirileri okurduk, ülkemizde fiziksel kopyaları yoktu. Şimdi manga basan kaç tane yayınevi var, sadece manga için yayınevleri var. Son zam mangalara fena yansıdı, %50'den fazla etiket artışı oldu. Toplu almak istiyorum diye yayını bekledim, araya zam girdi ve sepet aldı başını gitti. Ki kağıt kalitesi verdiğim fiyatın altında, bir sonraki sayfayı görüyorsun. Yayınevilerinin çakallığı da burada mesela. Yap kardeşim standart mangayı 200 tl, ben de paramı basayım da kaliteli bir şey geçsin elime. Manga, kitap hobimde deği, alışkanlığım. 'Internetten oku, tüket', tüketeyim hatta tüketirim ama ben bunu istemiyorum. 'Tatila gideceğine internetten fotoğraflarına bak'. Bu cümle size mantıklı geliyor mu? Birçoğumuzun ortak hobisi: resim. Ailem sağ olsun pastel, sulu ve resim kalemlerim vardı ama bunlar sizin aktifliğinize göre tükenen şeyler. Boya desen ayrı, fırçası desen ayrı, kağıdı desen ayrı. Geçenlerde fırçalarım kullanılamaz hale geldi, risk alıp gittim ve aldım. Kasada 'şu şey (ne aldığımı hatırlamıyorum) ne kadardı?', dedim. Adam bana gülerek 'fırçalar pahalı hanımefendi', dedi. Ya tamam, ben parasını vermeye hazırım ama üç tanecik fırçaya verdiğim para üzdü; 'zaten uzun kullanıcam, bir daha almama gerek kalmaz' diyemedim içimden. Özel çizim kalemleri? Tanesi 45 tl'den başlıyor, yanında yine kağıda bayılınan para. Zamanında oyun konsolum vardı, yalvarmıştım ve benim için ekstrem bir istekti, ailem şaşırmıştı. Çünkü hiç böyle 'pahalı' bir istekte bulunmamıştım. Gta V zamanları, birkaç oyun daha aldım, döndüre döndüre oynuyorum, sıkılmıyorum, ucuz oyun bulabiliyorum. Bulabiliyordum. Sonunda satmak zorunda kaldım, değerinden aza sattım ama beni üzen şey bu değildi; hobimden, kafamı dağıtmamı sağlayan şeyi 'atmak' zorunda kaldım. Ki yıllarca oynadım o konsolla. Yenisi çıktı, arkadaşlarım hep yenilerini aldı. Orada bi kırılma noktası yaşadım. Verilen yanıtlara bakıyorum, bazıları bana ekstrem geldi ama hepsi mükemmel hobiler. Bizim şikayet ettiğimiz 'kitap alamıyoruz anasını' bir de. Ben en yüklü kitabı, kitap fuarında aldım, çünkü aynı zamanda çalışıyordum ve çalışan indiriminden yararlandım. O bile cebimi kurtarmadı. Hobi dediğimiz şeyler insanı aktif tutan şeyler. Evde spor yapıcam diyorsun, ip ya atlama ipi pahalı. Belediyelerin kursları var, yüzmek istiyorsun ama o da fena para. Kendimi dengelemek için çalıştım, valla sıfır sosyal hayat, stres, mobing, düzensiz çalışma saatleri derken günün sonunda 'en azından ev geçiniyor' diyebildim. Bu zaman içerisinde bir kez şehir dışına gittim, o da yeğenimi görmek için. Şimdi param var dedim, kitap aldım ama okuyamadım. Yani sürekli bir yerden feragat etmek durumundasın, zorundasın hatta zorunda bırakılıyorsun. Çoğunluk çıkan yaş aralığındayım. Bir işten geri dönüş bekliyorum. O kadar karamsar bir süreç ki. Arkadaşlarım aynı durumda, varoluş sancıları çekiyorlar, evden çıkamıyorlar ve kayıp hissediyorlar. Düzenini oturmak zaman alır ama 25 yaşında biri 'ya ben ne bok yiyeceğim, bir halt yapamıyorum' diyorsa bu 'azınlık' değildir; bunu çekmeyenler de artık ayrıcalıklıdır. Insanlar zevk aldıkları şeylerden feragat etmek zorunda değil, bunun alayını çekmek zorunda değil, ona enerji veren şeyden vazgeçmek zorunda hiç değil. Hobi bir yandan terapi gibidir. Ben kafamda en huzurlu zamanları resim çizerken ve boyarken geçirdim. En son oturup 4 sene önce bütün enerjimle ve motivasyonumla elime kalem aldım; neden diye sorulunca da 'çünkü bunun için enerjim yok' diyince de 'hadi ordan' dendi suratıma. Bunlar ulaşılması zor, 'ulaşılamaz, gerçekleştirilemez' duruma gelmesi o kadar üzücü ki. Aklıma sonradan geldi: Bir ara bi video gündeme gelmişti. Bir kız 'bir günümde ne yapıyorum' tarzı bir video çekmişti, o zaman trend buydu. 'Sabah yüzme, piyano, bateri ve gitar kursu, okçuluk kursu, resim kursu, özel spor salonunda spor' yapıyordu. Sadece piyano ve bateri asgari ücreti geçiyordu, şu anda da geçiyor. Mesela böyle hayatı olan insanları görünce karamsarlaşıyor ve ister istemez imreniyorsunuz. 'O değil, ben yapmalıydım' değil. 'Yalnızca bir tanesini dertsiz yapabilseydim' diyorsunuz. Elbette bu kız baya ayrıcalıklı, yaptığı her şeyi hatırlayamadım bile.

Üniversiteye ilk başladığım zaman hobi olarak fotoğraf çekmeye başlamıştım. Şimdi hem hobi olarak devam ediyorum hemde pasif gelir kaynağım oldu.

güzel bir şekilde hobilerimi devam ettirebilen şanslı insanlardanım :)) haftada bir ücretsiz drama atölyesine katılıyorum bütün enerjimi atıyorum, şehirde bir tane sahaf var ve çok uyguna yepyeni kitaplar oluyo ayrıca sahibi de çok bilgi sahibi biri onunla sohbet de ediyoruz kitaplardan vs., youtubedan da evde yoga yapabiliyorum her gün. Yksye hazırlanan mezun bir öğrenciyim ailemin durumu da ortalama ama sanırım küçük şehir avantajlarından ve zamanım çok olmasından kaynaklı yetişebiliyorum. Ücretsiz bir sürü kurs var halk eğitimde büyükler için gençlik merkezinde gençler için ve cidden hepsi çok faydalı..Bir diğer hobim de bıyama yapmak bazen mandala boyutorum bazen çocuk boyama kitaplarını bile boyuyorum 20 tl oluyolar genelde ve bir şeyler izlerken bunu yapmak çok hoşuma gidiyor. Cidden durumların kötü gittiğinin farkındayım ancak belki birilerine bir fikir veririm ilham olur diye yazmak istedim cidden hobilerim psikolojimi ayakta tutan şeyler, kitabı sahftan almak veya yogayı evde yapmak zorunda değilim bunun farkındayım, umarım daha iyiye gittiğimiz günleri görürüz 💞

Şımarıklık olarak algılanmasın ama maddi olarak bu hobilere ulaşmada zorluk yaşamıyorum ama arkadaşlarım yaşıyor bu yüzden ben kendimi geliştirsem bile o kadar zevk almıyorum çünkü bu hobilerin birini bile yapacak maddi durumu olan arkadaşım yok kimseyle hobilerimi konuşamıyorum. Ailemde de bu imkanlara sahip olan ilk nesil olduğum için aileyle bunları konuşmak da olanaksız oluyor.

Deep streching ve anatomy öğreniyorum youtubedan. kas gruplarımı esneyerek tanıyorum. Vucudum hakkında bilincim arttı. Kitap okumak hobim değil alıskanlık. telefondan okuyorum, sosyal medya bagımlılıgımı kindle app ile degiştirdim. 4 yıl boyunca yarı amator boks yaptım sonunda sakatladım. teknik bilgim yuksek ama fıtıgımdan oturu yapamıyorum. dönüştürmeyi bildim ve bildiklerimi öğretmeyi tercih ettim. Bundan cok keyif alıyorum. 2 tane öğrencim var Gönüllü olarak bisiklet tamir etmeyi ögrendim. Bir dükkanda hafta 1 aksamları gidip çalışıyorum. Paramı biriktirip bir dikiş makinası alıcam ve şapka dikmeyi öğrenicem. Kendini geliştirmek istiyorsan kendini yalnız bırak, herkesin herkesi yargıladıgı yerde hiç bişey yapamıyor olman gayet normal

çok güzel konuşmuşsun yine. Bir de ben ekleme yapmak istiyorum; cinsiyet rolleri bile bu hobi konusunu ele alınması gereken çok önemli bir etken. Toplum hakkında çok şey söyler. Ayrıca hobi sadece hobi değildir. Üçüncü alan dedikleri şeydir aynı zamanda. Bu sistemde gittikçe sadece bir işte çalışıp eve gelip uyuyan ve bu döngüye ölene dek devam eden robot gibi bi şeye dönüşüyoruz. çok yazık. Hobinin önemini anlamayan insanlar da yaşanamanın ne olduğunu tam anlayamamış kişiler bence.

Hobiye para ayırmayı geçtik artık simit alırken bile ikincisini almaya tereddüt eder olduk.

Bazı hobilere ciddi bir bütçe gerekiyor.2021 senesinde piyanoya merak salmıştım,kursa yazılsan da fiziksel olarak evde olmadığı sürece o bilgiler çöp olup gidiyor.Şükür ki zamanında başlamışım,şimdi bırakın kursu ufak bir araştırma yapınca bile çoğu kişi anında vazgeçiyor.Kitap fiyatları olmuş kol kadar.Konudan bağımsız olabilir,ancak ülkede üniversite hayali kurmak dahil kimi gençler için imkansız olmuş.Sınav parası,kitaplar,deneme,uzak yere gidilecekse yol-kalacak yer vs...Kazandın diyelim yurdu,yemesi içmesi falan onlar çıkıyor.Sadece son 5yılda yaklaşık 2milyon öğrenci eğitim hakkından vazgeçmiş.Toefl,ielts sınavlarına girip kendini ileriye taşımak istiyorum desen bir sınav 5000TL,evet maalesef. Ülkedeki bazı kişilerin vatandaşa o kadar çok borcu var ki,ödemeye ömrü yetmez. Not:İngilizce bilenler için bir ufak bilgi,Udemy sitesinde indirim var.Kurslar paralı,300tl olan kurs 130'a inmiş.Bakmak isteyenler acele etsin 🫶🏻

Üniversite hakkında söylediklerine yüzde yüz katılıyorum

herkesin iç sesi oldun valla teşeşkkür ediyorum bu videoyu yaptığın için

öğrenci olarak piyano kursuna bütçe ayırma şansım yok spor salonuna da üni sayesinde gidebiliyorum özel salonlara verecek param yine yok dolayısıyla tek hobim kitap okumak, ayda 3 4 kitap alacak param var...

Cok dogru bi yere deginmissiniz 👏🏻 kitap okumak en az 100 tl oldu en buyuk hobimdi haftada bir okuyordum simdi ayda bire indirdim mecburen.. arti sayilarla boyama yapiyorum bikac ayda bir cunku cok pahali.. spora gidiyordum gecen sene bu sene pahaliliktan onu biraktim ne diyim Allah sonumuzu hayir etsin gidisat kotu takip edemiyorum fiyat artislarini artik 😪

Ben enstrüman almak istiyorum kendime aylardır ama bir türlü ikinci el bir gitar bile alamadım . Bu tarz bi ekonomide , birde öğrenciysen hobi edinmek imkansiz .

Türkiye ve hobi 😅 metrobüste yer tutmak veya taksi durdurmayı başarabilmek en büyük hobi ise akşama sağ çıkabilmek kafi

Atanamayan öğretmen problemi.. Kpss kitaplari, denemeleri vb almaktan hobi için farkli bir şey almaya asla para kalmiyor. 25 yaşında atanamamış bir öğretmenim ve hobim yok gibi bir şey. Tüm zamanımı 30 farkli derse çalışmaya harcıyorum, gençliğimi veriyorum ama karşılığı koca bir HİÇ. "Tasarruf" dönemine denk geldik tüh!

8:25 hatta eklemek isterim üniversite zamanı benim o kadar aktiftim ki 2 klüp kurmuş yönetmiş ve kendim başka klübe de origami ve uzak doğu düğümü dersi verip başka başka bir sürü şey de yapıyordum ama ne zaman tam zamanlı bi işe girdim... eve zaten 7.30da giriyorum ve yarın kalkabilmek için 11de kesin yatmam gerekiyor ki sabah 6da kalkayım... bu yönden de iş hayatında hobi edinmek çok zor çünkü iş şartınız ne kadar iyi olsa da iş zamanı çok yer hale geliyor ve ben ilk birkaç ay sıkışmış hissedip daha sonra eskisi gibi olamasam da bi zaman buldum hobilerime az veya çok

o kadar haklısın ki ağlayarak dinledim

Ya zaman para ve ortam bulamamak çok normal maalesef ama zamanları varsa en azından ve ortama sahipseler gencilk merkezlerinde başvuru üzerine ücretsiz kurslar açılabiliyor ve zaman zaman geziler tiyatrolar tarzı şeylerde düzenliyorlar bu kuruluşlar hani üniversite öğrencileri için en azından bir alternatif olabilir

Hobim yok. Neyse ki işimi seviyorum da işim hobim gibi oldu. Onca kötü iş tecrübesinden sonra evde kendi başına devam etmek, daha doğrusu mobing, anlamsız mesailer, milletin dırdırı, emeğinin karşılığını vermeyen patronlar olmadan sevdiğin şeyi yaparak para kazanmak güzel bir şey. Amaa tabii ki aynı zamanda düzenli işler gibi yeteri kadar para kazanamadığım için bir tane hobi edineyim en azından diyemiyorum. Arada sırada bundan şikayet ettiğimde yeteri kadar şükretmemekle suçlanıyorum falan… Bu arada yanlış anlaşılmasın ülkemiz şartlarında işini sevmeden çalışmanın ne kadar yaygın ve zor olduğunun farkındayım fakat tek başıma yaşıyor olsaydım ben de sevmediğim işlerde çalışmaya devam ediyor olurdum, çünkü şu an yaptığım işi kurmaya cesaret edemezdim ne yazık ki. Artık kendimi “en azından sevdiğin şeyden para kazanıyorsun” diyerek teselli ediyorum, ne yapalım. 🥺🥹

dans kurslarına gitmek, dövüş sporları öğrenmek, enstürman denemek hep istediğim şeylerdi. kimi zaman başlayabilsem de devamlılığını sağlayacak bütçe olmadı. bi arkadaşım senelerdir dans kursuna gidiyor ve gösterilere çıkıyor artık onun için çok mutlu oldum ve düşündüm. eğer benim de devam ettirebilme şansım olsaydı acaba ilerletebilir miydim birinde kendimi, nasıl olurdu istediğin hobiyi istediğin zaman deneyebilmek diye. pandemi zamanı da çok dikkatimi çekmişti bu. biz elimizdekilerle kendimizi oyalamaya çalışırken infu tayfa için hobi edinme zamanı olmuştu. bir anda boyalar tuvaller alındı, sen tuval alsam parasına değer mi diye düşünürken o denemek için alabiliyor, normali bu zaten ama. düşüncelerimi toparlayamayınca yorum da karmaşık oldu baya.

Cozy hobbies i merak ettim coz yazdim direkt çıktı gerçekten bir sürü video var

Ben bitki besliyorum sayılır mı bilmem. Her ay bir bitki alıyorum ve onlara bakıyorum.

Çok ilginç ben çoktan yaşayanları izleyen bilenen ve karamsar mutsuz olan kişi olmuşum sonrası ne olcak dibin dibi

Beni en çok engelleyen şey insanların yapmak istediğim şeyler hakkındaki görüşleri oluyor. Ne yapmak istesem birileri bunları gereksiz, yetersiz veya gülünç buluyor.

Çok fazla hobi edinmek insanı biraz yoruyor.Benim gibi evden çıkmayan biriyseniz bile birine fazla zaman ayıramamak insanı üzebiliyor.

Valla benim hobi şiir yazmak, onun için de bir uygulama buldum,hem şiir yazıyorum ve okuyorum,hemde genel sohbet inde bir sürü arkadaş edindim sattlerce sohbet ediyoruz 😊 yapacak bir şey yok:)

benim hobim dilara tunes izlemek

Bedava olduğu için youtube dan öğrenmeye başladığım ve ilerlerlettiğim hobilerim oldu (gitar, resim) ama ileri seviyede bir kursa gitmek istiyor insan elbette. Ayrıca özellikle belediyelerin açtığı kurslar ücretsiz olduğu için çok değerli, ben ebru atolyelerine katılıyorum bazen ve malzemeler orada hazır veriliyor bize. Bu videoyu izlerken bir süredir tiyatro/drama eğitimi almayı erteledğimi fark ettim ve belediyenin kurslarına baktım başvuru yapması çok kolay. Ama tabi istanbulda yaşadığım için bu tarz eğitimler bulmam kolay, keşke her yerde bu imkanlar olsaydı. Ayrıca bu yaz japonca öğrenmeye başladım youtube+udemy ile. Çok merak ediyorsanız ve ilginiz varsa bazı hobilere ulaşması nispeten daha kolay oluyor. Param ve imkanım olsa at binme eğitimi alırdım (lisedeyken almıştım ama devam ettiremedim). Sevgilerle

Ot muyum ben gerçekten katılıyorum

Sınırlı olmayan(kolay tükenmeyen) malzemeler ve ekipmanlar için paylaşım veya ikinci el bazen ufak yardımı olabilen bir şey. Ama tabi ki çözüm asla değil. Kitap ödünç almak, kütüphane, bir ekipman ödünç alarak bir hobiyi denemek, aile içi veya arkadaş arasında ürünleri paylaşmak(çok saçma olabilir ama sınırlı zamanda kullanılabilir olan boya tarzı ürünlerde paylaşımlı kullanım daha makul oluyor, ortak malzeme alacak network bulmak tabi ki zorlayıcı). Erişilebilir imkanlar ve indirimleri, ücretsiz hizmetleri olan mercileri birbiriyle paylaşmak...Atıyorum x belediyesinin y etkinliği k arkadaşımın ilgi alanında ise ona iletmek.(Evet bazen malesef bu tür şeylere muhtaç olmak üzücü). Yani bu güçlükler karşı iş birliği veya dayanışma ile idare etmek belki. Keşke buna gerek olmasa. Fakat hiç yoktan iyidir. :/

Kitap fiyatları uçmuş durumda en basitinden kitap okumak icin bile para harcaman lazim dergilerden bahsetmiyorum bile eskiden (45lirayken) severek her ay Vogue alıyordum suan 100 lira falan gecen yıl ekimden beri almıyorum

Kitap okumak benim icin cok onemli bir hobiydi ama kitap fiyatlari aldi basini gitti online olarak okuyayim desem hadi bir yerden indirdin diyelim kindle falan almadim yazi kalitesi okuma zorlugu istedigimiz kitabi bile alamaz olduk😢

Yemek yapmak hobim ama cogu zaman istedigim malzemelere maddi gucum yetmiyor ya da malzemeleri bulamiyorum 😢

Bu aralar öyle borcum var ki hiçbir şey yapamıyorum. Önümüzdeki dönemde bitecek gibi de değil çünkü evlenmeyi düşünüyorum. İlgilendiğim cilt bakımına bile zar zor para yetiştiriyorum. Çalıştığım halde oluyor bu. Bahsettiğim cilt bakımı orta iyi kalite ve kendim evde yaptığım bir şey olmasına rağmen yine de bu durum yaşanıyor.

Ortaokulda resim ve kemanla ilgileniyordum ama ilk önce lise sonra üniversite sınavı için bunlardan vazgeçtim. Şu an kemana tekrar başlamak istesem derslerin ücreti cep yakıyor. Resim malzemeleri pahalı ama belki boyutu küçülterek hem kendimi hem malzemelerin dengesini sağlayabilirim.

Ben sosyal bir ayaklanma olması gerektiğini düşünüyorum, çünkü kaybedecek bir şeyimiz kalmadı. Ao3 ve tumblr olmasa ölürdüm filan ben her halde.

Yıllardır ailemden gitar istiyorum müzikle oldukça iyi bir bağım olduğunu düşünüyorum ama asla müziksel bir şey yapamadım. Tiyatro ile ilgilenmek istedim o da olmadı. Dans kursuna gitmek istedim onu da yapamadım. Ailemin ekonomik durumu yüzünden elektrogitar hayalime ulaşamadım. 18 yaşındayım ve bir hobim bile yok. Kitap okumayı sevmeme rağmen test kitabı almak için paramı harcamak zorunda kalıyorum. Elimde olan kitapları bile okumuyorum çünkü biterlerse okuyacak bir kitap kalmayacak diye düşünüyorum sürekli. Maalesef Türkiye'de çoğu genç hiçbir şey yapamıyor ve bu beni o kadar üzüyor ki. Arkadaşlarımızla dışarı çıkıp bir hamburger yiyeceğimiz zaman bile on bin kere düşünmek zorunda kalıyoruz.

Hobi olarak oyun oynuyorum. Kitap okuyorum ve tam hobi sayılır mı bilmiyorum ama vakit buldukça müzik dinliyorum. Oyun oynamak benim için hiç ucuz olmamıştı. 2022de stajdan kazandığım parayla indirim zamanlarında oyun alıyordum onları oynuyordum, güzeldi. Şuan ise online oyunların çoğu bedava onlara ağırlık verdim. Eğer çok beğendiğim fragmanına düştüğüm bir oyun varsa ve pahalıysa mecburen criminal yollara başvuruyorum. Kitap okumaya gelirsek, onu da 2.el sitelerinden ya da sahaflardan temin ederek okuyorum (onlar bilr ucuz değil wtf). Müzik dinlemeden ömür geçiren de ne bileyim. Müzik demişken saçma sapan 2 şarkıyı mashup yapıp dinleyenlerin de Allah belasını versin midem bulandı artık. Kendinize saygınız yok mu lan. Hayır ibrahim tatlises dinlediğini sanıyorsun birden rap giriyor. Rahatsız edici. Umarım bu dönemi atlatırız

hobim yok just yks calsiyorum 😭

Bu videoyu battaniye örerken izliyorum, şu ana kadar 15 çile ip harcadım, ip başı 49 TL, diyeceklerim bu kadar.

True crime izlemekkkk

Dilara en basitinden sana söyleyebilirim kiben hem çalışan hem de üniversitemi devam ettiren bir insanım ve şu anda aldığım maaş benim bu aylık harcamama yetmedi. Net bir şekilde ben bunu söyleyebilirim ki ben bu ay ekstrem bir harcama yaptım kendime kıyafet aldım. Çok beğendiğim birkaç parça vardı. Birkaç parçaydı ama sonra onların hepsinin toplamı yaklaşık bana 4000 TL’ye patladı hani ben Türkiye’de de okumuyorum, yurtdışındayım, Kıbrıs’tayım. Türkiye’den maaş yüksek olmasına rağmen ben yine yetiremedim parayı sonra bir hobi edinmeye karar verdim ve çok uzun zamandır merak ettiğim takı yapmaya girmek istedim. Aynı zamanda ben örgü örüyorum. Gittiğim yerde ipler indirime girmişti ip de aldım. Bu da yaklaşık bana 1500 TL’ye mal oldu. Üzerine geçen hafta tekrar gittim çünkü ihtiyacım olan birkaç şey daha vardı 800 TL’de orada harcadım yani bu bana 2300 TL’ye mal oldu. Mesela benim kitap okumaktan vazgeçmemin en büyük sebeplerinden biri para çünkü ben 3 günde 500 sayfalık kitabı bitirebilen bir insanım, hal böyle olunca da bir ayda 15-20 kitap okuyordum ve ben en son kitap aldığımda bir kitabın fiyatı 100 liraydı benim hatırladığım. Hani ben karantina döneminde stok yapmıştım hatta kitapları okuyabilirim diye ama yurtdışına çıkınca tabi doğal olarak okuyamadım o kitapları da ama yani benim kitap almayı bırakmanın en büyük sebebi buydu çünkü burada soruyorum kitap fiyatları ne? En son bir arkadaşım 350 TL verdiğini söyledi bir kitaba ve ben o kitabı üç günde okuyacağım hani tatmin olmayacağım o kitaptan çünkü devamını gelmesini isteyeceğim. Ben bir ayda 15 tane kitap okumak istersem şöyle bir 4500 TL gözden çıkarmam gerekiyor ve bu nerede baksan imkansız yani 4500 TL’yi öğrenci halimde nasıl gözden çıkarabilirim. Her şeyi geçtim ben aynı zamanda örgü örmeye, kendi derslerimle ilgilenmeye(bu arada resim öğrencisiyim)kendi derslerimle ilgilenmeye, resim çizmeye ya da kitap okuma, boncukları yapmaya,aynı zamanda çalışmaya, hatta uyumaya bile zamanım olmuyor. Hani hepsini bir anda yapmak istesem bile bir noktada zamanım bile yok ki. Kendi daha yemeğimi yapamıyorum ucuza getirmek için yemeği evde yapmam gerekiyor. Kendi yemeğimi yapamıyorum, duş alamıyorum bazen sonra çamaşır yıkayamıyorum, odamı temizlemiyorum ona bile zamanım yok. Ben nereye hobiye zaman ayıracağım onu yapmak istesem bir şekilde, ona para bulsam bile çalıştığım için en sonunda, günün günün sonunda benim onu yapmaya zamanım yok yani. Bu noktaya geldiğimiz için çok koyuyor bana ona para harcasam bile onu yapmak istesem bile ben yapamıyorum çünkü zamanım yok ne zaman yapacağım?

Oyunlar 1500 lira falan oluyor. Yasal olmayan yollarda ulaşırsan zar zor aldığın pcne virüs bulaşıyor.

19 yaşındayım mezuna kaldım haziranda sınavım var ve boş zamanlarımda tam olarak bu hobi mevzusunu düşünüyorum. Aile yanında kalırsam ortalama bir ünide okuycam ama hobilerime zaman ayırabilicem(ailem bu durumu seçmem taraftarı), farklı bir ilde üniversiteye gidersem ailem sadece oradaki yaşam masraflarımı karşılayabilecek ve odun gibi yaşamak zorunda kalıcam(başka şehirde okuyan arkadaşlarım tam olarak odun gibi yaşıyorlar şuan) kafam çok karışık ne yapıcam bilmiyorum

6:03 abla teknosa da Hogwarts Legacy 1400 tl gördüm zaten artık tl ile oyun oynanmıyor bırak oyun almayı benim bilgisayarımın ekran kartı bile yok oyun oynamak fazlasıyla lüks bir hobi

Bu kızın ne zaman bir videosunu açsam herkesin düşündüğü zaten bildiği şeyleri anlatıyor öyle boş boş

ailem o kadar kıt kafalı ki kendilerini geliştirmek için 0 çaba sarf ediyorlar 0 hobi tek bildikleri tv veya internet .Annem bıraksan 100 yıl aynı yemekleri yapar yeniliğe hiçiri açık değil ve ben normal bir insanın keyif alabilmesi için şeyler istediğide çok şey istiyor oluyorum sosyete oluyorum o kadar bıktırıcı ir şey ki bu. Şua ana kadar hiçbir hobi paramı onlar vermedi . Bursluluğumun hepsini hoilere ve kişisel bakıma ayırıyordum (çünkü kişisel bakım veya makyaj diye de bir şey yok lügatlerinde) hepsi akpli zaten evine ekmek giriyor şükret diyolar deliricemmm. )HOBİLERİN NE KADAR ÖNEMLİ OLDUĞUNU ANLATMAM GEREKİRSE BENİ DEPRESYONDAN ÇIKARIP HAYATA TEKRAR BAĞLAYAN KENDİMİ TEKRAR BEN İBİ HİSSETTİREN VE DELİRMEKTEN KURTARAN ŞEYLER HOİLERDİ) ya ben hayvan mıyım da sadece su ve ekMeğe ihtiyacım olsun. Fazla paraları olsa bile onu çocuğumuz kültürlensin veya zamanını kaliteli harcasın diye değil yemeğe harcarlar. Yemek dediğim dışarda yemekf ln değil yani aynı anda hem balık hem tavuk hem et almak mesela.Lisede denemek istediğim çok şey vardı ama okulumda doğru düzgün hiçbir etkinlik yoktu sadece ders odaklıydı ve çok askı vardı zamanım olmuyordu sadece birkaç bölüm anime izleyebilmek için okula uykusuz gitmem gerekiyordu .SAanki bir şirkette izin hakkım olmadan çalışıyormuşum da zamanım yokmuş gibi hissediyordum

Sıkıştık kaldık ben 56 yaşındayım kızım 18 hobinin h si yok

Alakasız ama Ankara’da iyi bi psikolog bilen var mı

Bu ülkeden s.ktr olup gitmek bir nebze refah olan, insan haklarına sahip olan fazla siyaseti de olmayan güzel bir ülkeye yerleşmek(buradaki aynı işimi yaparak yani)

Dilara en basitinden sana söyleyebilirim kiben hem çalışan hem de üniversitemi devam ettiren bir insanım ve şu anda aldığım maaş benim bu aylık harcamama yetmedi. Net bir şekilde ben bunu söyleyebilirim ki ben bu ay ekstrem bir harcama yaptım kendime kıyafet aldım. Çok beğendiğim birkaç parça vardı. Birkaç parçaydı ama sonra onların hepsinin toplamı yaklaşık bana 4000 TL’ye patladı hani ben Türkiye’de de okumuyorum, yurtdışındayım, Kıbrıs’tayım. Türkiye’den maaş yüksek olmasına rağmen ben yine yetiremedim parayı sonra bir hobi edinmeye karar verdim ve çok uzun zamandır merak ettiğim takı yapmaya girmek istedim. Aynı zamanda ben örgü örüyorum. Gittiğim yerde ipler indirime girmişti ip de aldım. Bu da yaklaşık bana 1500 TL’ye mal oldu. Üzerine geçen hafta tekrar gittim çünkü ihtiyacım olan birkaç şey daha vardı 800 TL’de orada harcadım yani bu bana 2300 TL’ye mal oldu. Mesela benim kitap okumaktan vazgeçmemin en büyük sebeplerinden biri para çünkü ben 3 günde 500 sayfalık kitabı bitirebilen bir insanım, hal böyle olunca da bir ayda 15-20 kitap okuyordum ve ben en son kitap aldığımda bir kitabın fiyatı 100 liraydı benim hatırladığım. Hani ben karantina döneminde stok yapmıştım hatta kitapları okuyabilirim diye ama yurtdışına çıkınca tabi doğal olarak okuyamadım o kitapları da ama yani benim kitap almayı bırakmanın en büyük sebebi buydu çünkü burada soruyorum kitap fiyatları ne? En son bir arkadaşım 350 TL verdiğini söyledi bir kitaba ve ben o kitabı üç günde okuyacağım hani tatmin olmayacağım o kitaptan çünkü devamını gelmesini isteyeceğim. Ben bir ayda 15 tane kitap okumak istersem şöyle bir 4500 TL gözden çıkarmam gerekiyor ve bu nerede baksan imkansız yani 4500 TL’yi öğrenci halimde nasıl gözden çıkarabilirim. Her şeyi geçtim ben aynı zamanda örgü örmeye, kendi derslerimle ilgilenmeye(bu arada resim öğrencisiyim)kendi derslerimle ilgilenmeye, resim çizmeye ya da kitap okuma, boncukları yapmaya,aynı zamanda çalışmaya, hatta uyumaya bile zamanım olmuyor. Hani hepsini bir anda yapmak istesem bile bir noktada zamanım bile yok ki. Kendi daha yemeğimi yapamıyorum ucuza getirmek için yemeği evde yapmam gerekiyor. Kendi yemeğimi yapamıyorum, duş alamıyorum bazen sonra çamaşır yıkayamıyorum, odamı temizlemiyorum ona bile zamanım yok. Ben nereye hobiye zaman ayıracağım onu yapmak istesem bir şekilde, ona para bulsam bile çalıştığım için en sonunda, günün günün sonunda benim onu yapmaya zamanım yok yani. Bu noktaya geldiğimiz için çok koyuyor bana ona para harcasam bile onu yapmak istesem bile ben yapamıyorum çünkü zamanım yok ne zaman yapacağım?