#67 Güvenli, Kaygılı ve Kaçıngan Bağlanmış Kişiler Arasındaki Yakın İlişkileri Yönetmek 

Bu kanalı çok uzun bir süre var etmeyi planlıyorum. Bunu yapmak zorunda olduğumu da hissediyorum. Zira bana gelen yorumlar gün geçtikçe artıyor ve oldukça aklı başında yorumlar alıyorum. Büyüme hızım da bence organik olması nedeniyle hiç de fena değil. Öte yandan, sorunu memnuniyetle yanıtladım zira bu bağlanma kuramını somutlaştırmak bakımından gerekli idi. Buna ön ayak olduğun için teşekkür ederim. Bölümü izledikten sonra edinmiş olduğun izlenimler ve bu izlenimler üzerinde inşa etmiş olduğun kararlar çok isabetli, seni kutluyorum. Ne de olsa her zaman üçüncü bir yol vardır. Üçüncü yolun farkında varmak için de ufku genişletmek, bilgilenmek ve eyleme geçme cesareti göstermek şart bana kalırsa ve mesajından anladığım kadarıyla sen bunu, somut mesele özelinde yaşama geçireceksin. Senin bağlanma stilini merak ettim, mesajında açıkça belirtmemişsin. Güvenli olmadığını düşünüyorum, zira eğer öyle olsa idin partnerini değiştirmeye çalışmaz ya da onu (onun davranış örüntülerini ona aynalayarak) cezalandırma yoluna gitmezdin. Dolayısıyla, senin kuvvetle muhtemel kaygılı bağlandığını düşünüyorum. Bu spektrum çok geniş ölçekli olduğu için de önceki ilişkilerin de dahil olmak üzere bu ilişkinde güvenli bağlanma spektrumuna kayıp kaymadığın konusunda da ilişki örüntün hakkında bilgim olmadığı için herhangi bir kanıya ulaşamıyorum. Bunu ancak sen paylaşırsan öğrenebilirim. Neticede, esas olan, bu bilgiler sayesinde bilinçlenerek kişisel evrimimize katkı sağlamak ve daha doğru, bağlantısal, anlamlı ve bütüncül bir yaşam sürmek. Kendine iyi bak.

Ne mutlu ki artık bunu fark ediyorsun, bence en önemli adım bu, bunu takiben eyleme geçmek daha kolay. Lütfen her daim yapabildiklerine odaklan.

Sevgili Gökçe merhaba. Bağlanma stilleri ile ilgili videolarımdan bu ve bir diğer videomun altında paylaşmış olduğun her iki yorumunda da senin ailesinden ayrışamamış ve güvensiz bağlanmış çiftlerden oluşan bir çok ilişkide var olan (ben de böyle bir sürü ilişki yaşadım.) zalim ve kurban rolleri arasında senin bahsetmiş olduğu bu ilişkinde kendini kurban rolünde konumlandırmış olduğunu gözlemliyorum. Bu rol seni Eckhart Tolle'nin "Şimdinin Gücü" isimli kitabında bahsetmiş olduğu 'acı bedenine' hapsetmiş görünüyor. Bu da senin biten ilişkinin ardından haddinden fazla üzülmene ve ıstırap çekmene neden oluyor. Daha güvenli bir ilişki yaşamak için öncelikle kurban rolünden çıkman gerektiğini düşünüyorum. Bunun için de bağlanma stilinin farkına varmanı tavsiye ederim. Bu stili bebekliğinde sana bakım vermiş olan figür ile arandaki ilişkiye odaklanarak belirleyebilirsin. Bebekliğinde annesi ile olan bakım verme ilişkisinde güveni sarsılmış olan insanlar genellikle kaygılı veya kaçıngan ya da dağınık bağlanmış olurlar. Hepsinin özünde bir ötekine güvenememe durumu yatar. Dolayısıyla, bu insanlar bir başkasına ne kadar çok güvenmek isterse istesin güvenini kıracak davranışlara maruz kalırlar. Bunun temel nedeni aslında bu insanların bizatihi kendilerine ve diğerlerine güvenmemesidir. Bu nedenle, güvensiz ilişkiler yaşamak yerine içimizdeki güveni özellikle kendimize ve dünyaya karşı tesis edecek bir oto analiz sürecine girmek daha doğru olacaktır. Aksi halde sürekli acı bedenimizde yaşarken kendimizi mağdur edilen ya da mağdur eden konumda bulmamız kaçınılmaz olacaktır. Her iki durum da sağlıklı değildir. Dolayısıyla, insan önce içindeki güveni tesis etmelidir. Güvensiz bağlanma stili terapi, kişinin kendini analiz etmesi/çözümlemesi, sevmesi ve güvenli ilişkiler (dostluk, iş ilişkileri vb. ama özel olmak zorunda değil illaki) yaşaması sayesinde değiştirilebilir. Bu da lütfen aklında olsun. Zaman ve sabır gerektirir ancak her halde mümkündür. Sözün özü, lütfen yaşadıklarını dışşallaştırmaktan uzaklaşarak kendini utanç ve suçluluk sarmalına da sokmadan daha gerçekçi bir değerlendirme yapıver ve yaşadığın her ilişkinin özünde kendi içindeki güvensizliğin bir yansıması olduğunu kabul ediver. Bu kabul sayesinde olanı olduğu gibi kabul ettikçe kurban rolünden çıkacak ve yetişkin benliğini güçlendirerek çocuk ve ebeveyn benliklerinden elde ettiğin verileri daha isabetli bir şekilde kullanabileceksin. Bu da senin ilişkilendiğin kişiler konusunda daha doğru seçimler yapmaya sevk edecek. Sevgiyle.

İnsan gerçekten bir yerden sonra böyle düşünmeye başlıyor, o nedenle seni anlıyorum. Ancak herkesin her şeyi eşit derecede yeterli, zamanlı ve isabetli bir şekilde yapamaması kadar doğal bir şey yok. Zira her insan doğuştan benzersiz bir mizaçla doğuyor ve farklı bir çevre içerisinde o çevrenin duygu-düşünce-inanç kalıpları ile büyüyerek karakterini şekillendiriyor. Buna karşın, insanın (sağlıksız) egosu (kendisini korumak gayesiyle) bu gerçeği kabul etmek istemiyor ve bir yerden sonra kendisine zarar veren duruma ya da kişiye karşı saldırıya geçiyor (aktif ya pasif agresyon göstermek suretiyle). Bununla birlikte, bana kalırsa, insanın her ne olursa olsun önce kendisine bakması kişisel gelişimi için olmazsa olmaz. Biz bebekken bakım verenlerimizin davranışlarını aynalayarak kendilik algımızı ve değerimizi geliştirdik. Daha sonra bu dış değerlendirme sürecini içimize yönlendirmek gerektiğinde içinde büyüdüğümüz toplum (korku ve güç kültürü hakim toplum) buna gerektiği kadar izin vermedi, o nedenle ait olmak bilinci birey olma bilincinden daha yüksek olan insanlar haline geldik. Bu da bizim bireyselleşme sürecimizi ketleyerek daha çok kendi dışımızdaki olayların etkisi altında ve dış onaya muhtaç bir şekilde yaşamamıza neden oldu. İşte bu durumun doğal sonuçlarından birisi de bizzat yaptığımız ve bu nedenle sorumluluğunu almamız gereken seçimlerimizin sonucunu dış dünyadaki etkileri ile ölçme yanılgısına düşmemizdir. Buna göre seçimlerimizin gereği olan davranışları sergilediğimizde istediğimiz/umduğumuz etkiyi o durum ya da kişi üzerinde yaratamıyor isek bir yerden sonra artık bunun sorumlusunun o olay ya da kişi olduğunu düşünmeye başlıyoruz. Oysa, asıl sorumlusu biz olmaya devam ediyoruzdur. Zira, biz o davranış sergilerken "etki alanımızın" farkında değiliz. Yani yaptığımız davranışın en yakınımızdaki insanı dahi etkileyememe olasılığını hesaba katmıyoruz. Bunun sonucunda da hayal kırıklığına uğruyor ve topu karşımızdakine atıyoruz. Halbuki, en başta öyle davranmaya biz karar verdik ve eğer o kişinin bizim etki alanımız içerisinde olmadığını fark etmiş olsa idik o davranışı sergilemez ve o kişiyi değiştirmeye çalışmazdık. Dolayısıyla, bence bir ilişkide kaygılı bağlanmış insanlar kaçıngan bağlanmış insanları idare etmek durumunda kalıyorlar ve kaçıngan bağlanmış insanlar da bunun farkına varamıyorlar ise burada asıl mesele bağlanma stillerinin doğasını bilmemekten başka karşımızdaki insanı olduğu gibi kabul etmek ve fakat işimize gelmiyorsa bir yerden sonra oradan ayrılmak yerine orada kalmaya ve kalırken de karşımızdaki insandan bir şeyler beklemeye devam ediyor oluşumuzdur. Bunu yapmayı bıraktığımızda eğer kaygılı bağlanmış isek belki de bundan sonraki ilişkimizde kaçıngan bağlanmış birisi yerine kaygılı ya da güvenli bağlanmış birisine rastlama şansımızı artırmış oluruz. Böylelikle, yaşamımızın sorumluluğunu gerçekten almaya başlamış ve etki alanımıza giren ve girmeyen kişilerin farkına vararak kiminle neyi, ne zaman ve nasıl yapmamız gerektiği konusunda daha doğru kararlar verebilir hale gelmiş olabiliriz. Sevgiyle.

Öncelikle kanalıma abone olduğun için teşekkürler. Sevgilinin bağlanma stilini keşfetmiş olman çok iyi. Senden kaçınmasına neden olacak davranışlar içine girmemende yarar var. Buna mukabil ona alan tanıman da çok güzel. Anladığım kadarıyla ona karşı anlayışlısın. Yalnız mesele ona alan tanımakla da çözülmüyor ne yazık ki. Onu bağlanma stili ile yüzleştirmek de bir nevi onu olduğu gibi sevmediğin ve bu stille yüzleşip sence gereğini yapmaz ise onu terk edebileceğin mesajını iletiyor olabilir. Sonuçta bir Kaygılı-Kaçıngan, bir yandan yakınlaşmak isterken diğer yandan nasıl olsa bir gün terk edileceği yanılsaması ile ilişkisinden kaçmaya da aynı şiddette meyilli olabiliyor. Yani kaygılı yanı onun, salt kaygılı bağlanma stiline sahip birininkinden farklı olarak, ilişkisinden bir şekilde kaçmasına mani olmuyor. Ve lütfen unutma Kaçıngan kişi bir kaygılı kadar da empatik davranamıyor. Zira, bebekliğinden beri kendini korumaya, gözetmeye ve yönetmeye alışmış. O yüzden kendisini sınırlayan hiçbir söz ya da eylemin içinde kapana kısılarak otonomisinden vazgeçmek istemiyor. Bir şey daha var: Kaçınganın en büyük korkusu "İSTİLA EDİLMEK". Senin onu bağlanma stili ve etkileri ile yüzleştirme çaban da dahil olmak üzere onunla iken bir şeyleri belirginleştirmek için yaptığın her şey onun çok hızlı ve güçlü bir şekilde istila edilmekte olduğu korkusuna kapılmasına neden olabilir. Bunu anlamlandırmaya lütfen çalışma ve Olan'ı kabul et ki o da istila edilmediğini düşünmeye başlasın. Eş deyişle, bir kaygılı Kaçıngan ile beraberken onun istila edildiği düşüncesine gark edecek hiçbir şey yapma ya da bir yerden sonra sana bu kadar özveride bulunmak zor geliyorsa ondan ayrıl. Birlikte gelişmediğin bir ilişkiden çık başlıklı videomda da vurguladığım gibi doğalında gelişen, serpilen ve kasmalardan uzak bir ilişki yaşamak her daim daha sağlıklı bir seçenek olacaktır. Bu noktada, böyle bir partneri neden seçtiğimizi anlamak için çaba sarf etmek sevgilimizi bağlanma stili ile yüzleştirmekten daha evla gibi geliyor bana. Böyle bir davranış, kendi içinde zaten başlı başına bir ayrılık kaygısı içeriyor. Gerçekten ihtiyacın olana odaklan, belki de ihtiyacın olan böyle bir ilişki değil. Hele hele daha çok yakın bir zaman önce narsisistik bir eşten kurtulmuşken. Ve inan bir narsisistten sonra kaygılı Kaçıngana geçiş yapmış olman da bir ilerleme ancak bu kişilerin geçmişinle ortak olan özelliklerine odaklanmanın da aklındaki bir sürü başka soruya doğrudan olmasa bile dolaylı olarak yanıt olacağına eminim. Kendine iyi bak. Sevgiler

@@kendinias8533 Çok teşekkür ederim. Bilinçaltımda var olan şeyleri ve artı bakış açısını kelimelere ne güzel dökmüşsünüz. Sağ olun🙏.

Hocam ben kaygılı ve kaçıngan bağlanan birisiyim. Kaçıngan yanım daha fazla ama kaygılı bağlanan yönümde var. Kız arkadaşım ise kaygılı bağlanan birisi ve benim en ufak telefona cevap vermemem veya konuşmak istememe mi onu aldattığıma yoruyor. Ben kendi bağlanma stilimi kabul ediyor ve bunu duzeltmek istiyorum ama ona kaygılı bağlandığını ifade ettiğimde benim gibi çözümsel yaklaşmıyor. Öyle bir durum ki bir süre sonra çalışıyoruz ve ben ayrılıyorum ama bir şeylerin yanlış olduğunu hissedip onu tekrar kazanmak istiyorum. Bir kısır döngüye giriyoruz. Siz bu iliskiyi duzeltmeye çalışmak mı yoksa bağlanma stilimiz farklı deyip uzaklaşmak mı gerekiyor.

Teşekkürler Merve.

Sevgili Metehan bilinç haritasını henüz inceleme fırsatı bulamadım. Biraz inceleyip mesajındaki ilk bölüme ayrıca yanıt vereceğim. Mesajında paylaştığın diğer hususlar çok ama çok önemli. Ulaştığın farkındalıklar, yaşadığın tecrübeler hem öğretici hem de çok gerçekler. Onlar hakkında da daha ayrıntılı yanıt vereceğim. Müthiş bir içsel yolculuk. Yorulmuşsun ama buna değmiş. Benim ve senin de dediğin gibi bilinç evrimi öncü iyileştiricilerden. Ben de buna katkı sağlamak için bu bölümleri çekiyorum biliyorsun. Herkesin yolculuğu farklı ama bizimkiler herşeye ve herkese rağmen özümüze doğru acılarla hemhal olmamıza karşın ısrarla sürdürdüğümüz yolculuklar. Bunu çok önemsiyorum. Görüşmek üzere.

​@@kendinias8533 Bilinç Haritası ve Dr. David R. Hawkins'in kitaplarıyla tanışmanızı çok isterim. Bilinç haritasının ve kitapların sizi çok derinden etkileyeceğine eminim. 4 kitabı Türkçe basılmış durumda; Güç vs Kuvvet (Bilinç Haritasını dünya ile paylaştığı kitap) Bırakmak: Teslimiyete Giden Yol Ben'in Gözü Açıklamalı Bilinç Haritası

@@metehan7433 tamamdır not alıyorum

Sevgili Metehan bilinç haritası ile ilgili olarak Dr. David R. Hawkins'in yukarıda önermiş olduğun ilk iki kitabını aldım ve okudum. Çok etkilendim. Bırakmak isimli kitabı duygularımızı ve duygularla olan işlevsiz ilişkimizi anlamak ve yeniden düzenlemek açısından acayip önemli. Bu kitabı okumadan önce yakın çevreme "polarize duyguların nötralizasyonu" ismini vererek açıkladığım tekniğin bu kitapta yazar tarafından da kaleme alınmış olduğuna şahit oldum. Bu beni ayrıca çok etkiledi ve sevindirdi. Şimdi yukarıdaki ilk yorumunun başında bilinç haritası ile ilgili sormuş olduğun soruya gelecek olursam. Yorumunun o bölümünde şunları demiş ve sormuşsun: "Bilinç Haritası eğer bir hakikat ise (genetik ve birtakım nörolojik hastalıklar hariç) Psikolojik hastalıklar takıntılar nasıl açıklanabilir? Bunlar bilinç enerji alanımızın bizim zihnimize ve dolayısıyla davranışlarımıza kodladığı birtakım programlar değil midir? Doktor Hawkins bilinç seviyesi ilerlediğinde, egonun çözüleceğini, takıntıların ve ruhsal hastalıkların kendiliğinden ortadan kaybolacağını söylüyor. O halde bu programlar(takıntılar, birtakım psikolojik engeller) bilinç seviyesinin otomatik bir yansıması olamaz mı? Yani koşulsuz sevgi seviyesine erimiş bir ruhani öğretmenin bir psikolojik rahatsızlığı olabilir mi?" Öncelikle bilinç haritasının dahiyane bir buluş olduğunu belirtmeliyim. İnsanın kendi bilinç seviyesini anlaması ve bunu yükseltebileceğini bilmesi için biçilmiş kaftan bir somutlaştırma haritası. Soyut bir kavram olan bilinci aslında Hawkins bu harita sayesinde somut ve elle tutulur bir hale getiriyor. Bu gerçekten derin bir felsefi yordamanın sonucunda erişilebilecek muazzam bir bilinç seviyesini ve anlayışı içinde barındırıyor. Bu harita bize neyi neden yaptığımızı anlamamızda da yardımcı olabilir. İçinde bulunduğumuz bilinç seviyesinin içerdiği kişilik özelliklerini kendi açımızdan objektif bir şekilde değerlendirebildiğimizde hangi bilinç seviyesinde olduğumuzu görebilir ve eğer bunu kabullenebilirsek daha üst bilinç seviyelerine çıkabiliriz. Ancak bunu yapamamış ve 200 puanın altında bir bilinc seviyesinde kalarak henüz kendisiyle yüzleşme cesareti gösterememiş kişilerin psikolojik rahatsızlıklar yaşamasını kaçınılmaz buluyorum. Bilinç seviyesi 200 puanın üzerine çıkan ve her geçen gün bu seviyeyi yükseltebilen insanların bedensel ve psikolojik rahatsızlıklarını duygularını doğru bir şekilde ifade ettikçe, bastırmak yerine bıraktıkça ve teslim ettikçe, hiçbir duyguyu iyi ya da kötü diye etiketlemeden var olmalarına izin verirken onlarla özdeşleşmedikçe ve onlari daha çok nötralize etmeyi becerdikçe zamanla iyileştirebilecekleri inancındayım. Ve evet tüm takıntılarımız, psikolojik rahatsızlıklarımız aile, sınıf ve toplumsal ortamlarda bize öğretilen işlevsiz ve yararsız kültürel kalıpların eseri. Özellikle bizimki gibi kişinin birey olmasına, sorgulamasına izin verilmeyen korku-güç odaklı aidiyetçi toplumlarda devlet başta olmak üzere hiç kimse çocukların (200 puanlık bir bilinç seviyesine çıkarak) kendiliklerini, yaşamlarını ve başlarına gelenleri sorgulayabilecekleri bir cesarete sahip olmalarını istemez, bu cesareti sergileme cüreti gösterenleri de hızlıca dışlar ve korkutarak sindirir. Dolayısıyla, beynimize kodlanmış bu maladaptif kalıplar esasen kolektif bilinçdışının ürünü olmakla beraber bizim de bilinç haritasında daha üst seviyelere doğru çıkmamızı engellerler. Bu engelleri aşmak için gece gündüz didinip duran bizim gibi insanlar ise Hawkins'in eserlerinden ve bilinç haritasından bihaber bir şekilde bilinç seviyelerini geliştirirken bulurlar kendilerini. Ve bunun sayesinde belki de senin de Hawkins'in kendi yaşam öyküsünde olduğu gibi kendini iyileştirmen mümkün olabildi. Zira sen Hawkins'in bilinç evriminin gerçek olduğunu ortaya koyan bilinç haritasını inceledikçe ve hislerinle daha fazla yüzleşerek onları bırakmayı başladıkça bilinç seviyeni yükseltebildin. Aynı yolda ilerlediğimizi söyleyebilirim ve bundan ötürü ikimizle de gurur duyuyorum. Şimdilik aklıma gelenler böyle. Çok isabetli olan sorularına aradan geçen zamana rağmen yanıt vermeye çabalamak beni çok mutlu etti. Bunun ve bana Hawkins'i tanıştırdığın için sana minnettarım. Kişisel dönüşüm yolculuğunda her zaman yanındayım. Sevgiyle.

Çok teşekkürler🦋🦋

Sana da iyi bayramlar

Merhaba, mesajın için teşekkür ederim. Çok kıymetli. Durumu çok güzel bir biçimde izah etmişsin. Yanlış anlamadıysam bu çocuğu önemsiyorsun ve ilişkini eğer mümkünse, sürdürmek istiyorsun. Onun halinden anlamaya çalıştığını da gözlemliyorum. Ayrıca, ona karşı kızgın, kırgın ya da içerlemiş değilsin. Tüm bunları bir arada değerlendirdiğimde sende az bir kaygı hissetsem de daha çok güvenli bağlanmış olduğun izlenimi ediniyorum, bu da harika bir şey. Yorumlarımı bu düşünceden hareketle paylaşıyor olacağım. Kaygılı veya kaçıngan ya da kaygılı-kaçıngan bağlanmış birinin en önemli zaafı maalesef yakın ilişkilerinde partnerine kolay kolay "güven" duyamamasıdır. Çünkü bebekliğinde ya tutarsız bir ilgi ve alaka görmüştür ya da hiçbir ilgi ve alaka görmemiştir. Yani böyle biri için anne bebekliğinde ya bir var olmuştur, bir yok olmuştur (kaygılı) ya da neredeyse hiç var olmamıştır (kaçıngan). Bu nedenle, kaygılı kişi ya ebeveyne bağımlı, aşırı empatik, uyumlanmış ve belirsizliklerden çok rahatsız olan birine dönüşür ya da isyankar, sert, katı fakat bağlanma ihtiyacından da tam olarak vazgeçemeyen birisi haline gelir. Kaçıngan kişi ise yakın ilişki kurmaktan özellikle kaçınır ve her işini kendi başına halletmeye meyleder ya da yakın ilişki kurarsa bile bu ilişkinin sorunsuz sürebileceğine inanmadığı için (ne yazık ki varsayımsal olarak dahi) partnerinin onu terk ettiğini ya da etmeye meylettiğini düşündüğü bir olay sonrasında (bu meseleyi kafasında kurarak dahi kendi gerçeği haline getirebilir) partneri onu terk etmeden önce o partnerini terk eder ki hep bildiği ve rahat ettiği/terk edilme ihtimalinin olmadığı "konfor" alanına dönebilsin. Bu noktada kaçıngan kişi açısından partnerine duyduğu sevginin düzeyi ne olursa olsun, kaçıngan bağlanmış olduğu için empatisi düşük ve daha çok kendine dönük biri olduğundan, günün sonunda partnerini değil kendini düşünecek ve partnerine duyduğu güvensizliği haklı çıkaracak bir biçimde partnerinin sevgisinden kendisini ve onu da kendi sevgisinden mahrum bırakmayı tercih edecektir. Gördüğün gibi kaçıngan kişi (aslında hiç belli etmediği) bir kaygıyı da içinde barındırır. Kendine, inanmasa bile, acaba ben ömrü hayatımda gerçekten biri tarafından sabırla ve tutarlı bir ilgi-alaka ile sevilebilecek miyim? diye sorar. Ancak bunu sorarken bile partnerinin duygularından ve selametinden çok kendi selametini düşünür, zira, o bebekliğinden itibaren kendi başının çaresine bakmayı ve kendi selametini öncelemeye alıştırmıştır kendisini. Onun için partnerinin duyguları ve beklentileri ile uğraşmak çok yorucu ve üzücüdür. Her yakın ilişkisi bebekliğinde kendisini manevi anlamda terk eden annesini ve/veya babasını hatırlatır. Öte yandan, terk edileceği inancına tutunarak yaşar, güvensizlik duygusunu kendisine bir nevi "güvenli liman" yapmıştır. Bu limandan her ayrıldığında, geri dönmeye and içmişçesine, partnerinin en ufak bir ilgisizliğinde ya da bir süredir devam ettiğini düşündüğü ilgisizliğinde bu limana geri dönmesini garantileyecek sözler sarf eder ve davranışlar sergiler. Şu anda senin içinde bulunduğun durum da böyle bana kalırsa. Dolayısıyla esas mesele sevgilinin seni seviyor olup olmadığı değil, onun, senin tarafından gerçekten sevildiğine ve ilişkiniz süresince tutarlı ilgi, alaka, şefkat ve anlayış gösterileceğine inanmıyor oluşudur. Bir kaçınganı ancak bir güvenli bağlanmış-sağlıklı yetişkin modu güçlü biri teskin edebilir ancak bu, hiç de kolay değildir. Güvenli bağlanmış olan partnerin çok sabırlı olması gerekir. İlişki süresince kaçıngan partnerinin söz ve davranışları dolayısıyla sıkça gel-git yaşaması da olasıdır. Kaçıngan partnerin eşine güvenmeye karar verdiği noktaya kadar güvenli bağlanmış partnerin onu iyileştirmeye çalışması gibi bir sorumluluğu olmalı mı sorusu da bu noktada akla gelebilir. Bence bu güvenli bağlanmış kişinin hangi karakter tipine (ilişkiyi onaran, ilişkiye bağımlı, ilişkiyi geliştiren karakter tiplojilerinden birine) daha yakın olduğu ile alakalıdır. Sen hangisisin? Sevgilinle yaşadığın bu ilk olay ise hemen pes etmemeyi tercih etmen doğal bana kalırsa. Zamanla partnerin rahatlayabilir sen tutarlı davranır isen ancak bu roller coaster'da olmak seni ister istemez yoracaktır, buna hazır mısın, karşındaki insan buna değer mi ve daha önemlisi sen, gerçekten nasıl bir ilişki yaşamak istiyorsun? Söz gelimi kendi değerler setin, yakın bir ilişki içinde iken senin için ne kadar önemli ve öncelikli, partnerinin değerler seti ile ortak değerlere sahip olmak senin için ne kadar anlamlı, yakın bir ilişkide karşılıklı sınırlara saygı gösterilmesine ne kadar önem veriyorsun? Partnerinin kaçıngan olduğunu önceden bilse idin, salt bu husus, partnerini seçmende bir engel teşkil eder miydi? Bana kalırsa öncelikle bu soruları yanıtlaman, daha sonra bana sormuş olduğun soruya bir yanıt araman daha isabetli olacaktır. Yine de soruna yanıtım, 2 hafta kısa bir süre olmadığı için ve eğer sevgilin gerçekten kaçıngan biri ise seni aramayabileceği yönündedir. Bununla birlikte, seni arasın ya da aramasın, mesele seni araması ile çözülemeyecek. Diğer yandan 2 hafta oldukça uzun bir sessizlik dönemi. Ayrılmış gibisiniz sanki. Kaşımak doğru olur mu, bunu da en iyi sen bilirsin. Kaldı ki; bu durumu çözmek için de her şeyden önce partnerinin bunu algılamayı ve çözmeyi istemesi gerek. O hazır olmadıkça, ona yapacak olduğun her telkin ya da onunla ilgili her beklentin ters tepecektir. Son bir not: Kaçıngan insanların en büyük kaygılarından biri "işgal edilmektir" ve bu işgal, her türlü şekilde olabilir. Sözle, davranışla, hediye ile, süpriz planlar ile, telkinler ile, sık aramalar ile, sürekli mesaj göndermek ile, neredesin, kiminlesin soruları ile, şöyle yap, böyle yap komutları ile vs. Dolayısıyla, partnerin buncan zaman sonra seni arasa bile o senden hep tam da istediği gibi davranmanı bekleyecektir, onun tutarlı ilgi, sevgi ve şefkat anlayışı ne ise ona aynen bunları vermeni isteyecektir. Veremez isen onu sevmediğini düşünecek veya kendisinin yetersiz olduğunu varsayacak ya da fazla verir isen işgal edildiğini düşünerek senden kaçacaktır. Sözün özü, lütfen önce doğru soruları kendine sor, büyük resme odaklan, şu anda gerçekten nasıl bir ilişkiye ihtiyacın var, sence sen nasıl bir ilişkiye layıksın, bu ve buna benzer sorular sor ve en önemlisi, sence sen neden kaçıngan birisi ilesin, daha önce de benzer biri ile birlikte oldun mu, yakın bir ilişkide iken gizli kaygıların oluyor mu, aradan 2 hafta geçmiş olmasına karşın onun seni araması (ona aşık olman vb önemli nedenler haricinde) neden önemli, içinde bir hırs mı yaratıyor hiç aranmamış olmak, reddedildiğini mi düşünüyorsun, bunları da kafanda iyice netleştiriver. Bence bu soruları hakkıyla yanıtlayabilirsen doğru yanıtı bulursun. Belki de asıl sorman gereken soruyu henüz sormamış olduğunu da böylece fark edersin. Biz değerliyiz ve her şeyin en güzeline layığız diyebildikçe bize değer veren ve layık olduğumuz şekilde davranan insanları çekeriz hayatımıza, aksi halde, bizi yıpratan ilişkilere kapılıp sürükleniriz. Bu nedenle, güvenli bağlandığını düşünsem de mesajımın başında da belirttiğim gibi sende kaygı da hissediyorum, dolayısıyla, 2 haftadır hiç görüşmediğin birisi ile (onu ne kadar seviyor olursan ol, sen de onu aramamışsın, o yalnız kalmak istediği için desen de) yeniden iletişime geçmeyi neden istiyorsun, seni bunu istemeye iten şey aslında kendine de itiraf edemediğin kaygıların mı, bunları da değerlendirmen ileriye dönük olarak çok faydalı olabilir. Sevgiler

​@@kendinias8533geri donusunuz için teşekkür ederim hocam, benim için çok değerli verdiğiniz yanıtlar. Çok güzel yerlere değinmişsiniz. Yazı boyunca değindiğiniz kaçıngan birey davranışlarının hepsini onun agzindan da duydum. Gercekten ileride biri beni sevip cocuk sahibi olabilecek miyim, cevremdeki insanlari gordukce guvenim azalıyor gibi. Küçükken kendi basina buyumeye birakilmis bir cocuk ve aile sevgisi nedir hiç tadamamış aslında. Onceki iliskisinde de kendine benzer biriyle birlikte olmus ve hep birlikte iyilesme dusuncesiyle yaklasmis iliskiye, karsi taraf ona cok aci cektirmis ama onu kafasinda cok ideal bir karaktere sokmus ve hepsine razi gelmis. En sonunda daha fazla dayanamayip kendi ayrilmis. Benim ise Kaçıngan bağlanan kişiyle olan birlikteliğim 2. ilişkimdi. Ondan öncesinde bu kişiye benzer biriyle birlikte olmuştum ancak üzerinden 3 sene geçti. Sonunda yine bir bekleme sürecinde belirsizlikler ile bırakılmıştım. Karşı taraf ailevi sorunları iddia ederek ara vermek istediğini, geri donecegini soylemisti fakat uzun bir süre sonra aslında ara verme sebebinin eski sevgilisiyle birlikte olmak için olduğunu öğrenmiştim. Bu süreç,hele ki ilk ilişkimde böyle bir şey yaşamak beni başlarda etkilemişti ama sonrasında süreci iyi yönettiğimi düşünüyorum. Bu bireyde beni çeken şey de ilk ilişkimde birlikte olduğum kişiyle olan benzerliğiydi diye düşünüyorum. Baştan beri gelgitli olduğunu seziyordum fakat ilk tanıştığımızda onu kendini değersiz hissettiği bir durumda bulduğum için her zaman daha şevkatli ve anlayışlı yaklaşıyordum. Iliskilerim boyunca daha çok iliskiyi gelistiren ve bu süreci birlikte büyüyüp gelişme olarak adlandıran biriyimdir. Kendi hayatından mutlu ve işinde gücünde olan biriyim, her zaman önceliğim kendim olmuştur. Iliskime ve karşımdakine de gerekli değeri ve sevgiyi gösteririm fakat iliski boyunca bana acı vermeye başladığı zamanlarda da gerekli mücadeleden sonra fazla zorlamam. Bu sefer bende bir kaygı olduğunu kendimde hissediyorum, gerek önceki ilişkim gerekse olayların çok hızlı gelişmesi beni birden şok etti diyebilirim. Bu konuda endişelerim zamanla azalıyor fakat daha ne kadar böyle devam etmesi gerek bu beni bunaltan bir durum. Kacıngan bireye karşı şu anda bir öfke duymuyorum fakat olaylar daha çok tazeyken birden açıklamasız çekip gitmesi bende bir kırgınlık durumu oluşturmuştu. Şu anda biraz daha farklı düşünüyorum ilk zamanlara göre, başta iliskiyi kurtarma gözüyle bakıyordum fakat şu anda herhangi bir geri dönüş olsa bile kurtarmak gibi bir girişimde bulunmam buyuk ihtimalle. Belki geri dönerse saygımı bozmadan onu dinlerim oturup karşılıklı konuşabiliriz ama küçük bir sorunda bu kadar mesafe girecekse ve konusmayıp askıda bırakma gibi bir durum olacaksa daha fazla bulunmak istemem. Ne olursa olsun bana izah ettiğinde karsilikli çözüm bulabilecegi biriyim ama karsı tarafla ne kadar iyi anlassak da bu konuda uyusmadigimizı gördüm. Bir yandan da 2 hafta geçmesine rağmen özünde iyi biri olduğunu da biliyorum bu yüzden ister istemez ona karsı bir merhamet olusuyor icimde, yardım edemesem de iyi olmasını da istiyorum ama yol yakınken çok zorlamaya gerek yok diye düşünüyorum. Buraya kadar okuduğunuz için tesekkür ederim , iyi ki sizin gibi insanlar var...

Arkana bakmafan kacmissindir umarim

@@E_oh6ll merhaba sonrasında geri döndü birden ama erkek arkadaşım gibi değil de bir yabancı gibi davranıyordu. Yine belirsizlikte bırakıp 2 3 ay kadar yazmadı. Ayrılık için bir konuşma yapmaya dahi ihtiyaç duymadı. Sonrasında öğrendim ki bizim o ayrılık dönemlerimizde başka kızlarla da konuşuyormuş. En son 1 ay önce durduk yere kendi yazdı, yine umut verici şeyler dedi ama açıkça istemediğimi söyledim. O şekilde bitti

@@HikerGirl-ct3nd hahahaa biraz geç bunu yapsam da kaçtım valla

onderozden636@gmail.com adresinden ulaşabilirsiniz.