9 oznak toksycznej rodziny 

►► Oceniając i komentując wspierasz kanał! niewiem.pl/ - bobrze artefakty

Smutne jest to że ludzie myślą że jedyne toksyczne zachowania na poziomie, rodzic- dziecko to przemoc fizyczna

Przepraszam, że takie długie, ale chcę pokazać że nie trzeba mieć rodziców alkoholików żeby zamienić czyjeś dzieciństwo w piekło. Opowiem historię mojego dzieciństwa zupełnie inną, niż te opisywane przez komentujących. Mam na myśli alkoholizm. Żeby być w toksycznej rodzinie, przeżywać większość przykrych momentów opisanych przez autora filmu, wcale nie trzeba posiadać rodziców z nałogami. Moi zawsze byli przeciwni przesadzaniu z alkoholem, za to ich szanuję. Niestety nie zmieniało to kwestii moich relacji z nimi, a konkretniej z matką. Standardowo - krzyki, awantury, nadopiekuńczość, kompletna nieufność, prześwietlanie mnie z góry na dół, nic nie mogło się przed nią ukryć. Ojciec na to wszystko dawał ciche przyzwolenie, tłumacząc się "świętym spokojem", raz się postawił za mną i skończył z oburzoną mamą która po prostu ze mnie przestawiła się na niego. Mam starszą siostrę, która zawsze była faworyzowana (czasem też się zdarzyły matczyne krzyki w jej stronę, ale sprawa zawsze szybko się kończyła, wszyscy zapominali i byli szczęśliwi). Do dziś widać, że jednak to ona jest tym ulubionym dzieckiem. Dogryzając mi, było wszystko w porządku (hehe ona sobie tak tylko żartuje) dopóki jej nie odpowiedziałem. Wtedy zaczynała się awantura, krzyki i "ciche dni" między mną a rodzicami. Dodajmy do tego jeszcze nadopiekuńczość matuli, która do tej pory chce trzymać mnie w "złotej klatce" (mam 21 lat btw) i bum, wychodzi cichy dzieciak który nie chce się otworzyć przed nikim, ma problemy z komunikacją z kimkolwiek (zwłaszcza z płcią przeciwną) i jest nieporadny (nic nie mogłem zrobić sam, przy każdej próbie po chwili byłem wyganiany z pokoju (standardowe "nikt mi nie pomaga, sama muszę wszystko robić w tym domu", przy jakiejkolwiek próbie pomocy "idź stąd bo mnie szlag trafia jak widzę jak to robisz")). Na początku gimnazjum nie zaskarbiłem sobie sympatii mojej klasy, byłem wyśmiewany, im bardziej się stawiałem, tym bardziej się ze mnie śmiali, nieraz chcieli mnie bić, potrafili mnie śledzić 15-osobową grupką przez całą trasę szkoła-dom. Gdy w końcu nauczyciele i pedagodzy (a także rodzice) o tym się dowiedzieli, wiecie co usłyszałem od matuli? Że ta cała sytuacja to moja wina i przeze mnie teraz musi zostawać dłużej po zebraniu. :> Mam hobby - lubię samochody. W związku z tym poszedłem do technikum na profil mechanika. Dwa miesiące po 18-stce miałem już prawo jazdy. Myślicie, że kochani rodzice wspierali mnie w pasji? Haha, dobre sobie. Nie miałem nawet jak uczyć się zawodu, ponieważ w technikum wiadomo jak jest z praktykami - straszna lipa. O chodzeniu na przyuczenie do jakiegokolwiek warsztatu nie było mowy, bo "zawalę szkołę i maturę, poza tym zajęcia praktyczne w zupełności powinny mi starczyć". Oczywiście do naszego rodzinnego auta nie dopuszczali mnie na długość ręki, ojciec zawsze sam wszystko przy nim robił. Zdenerwowałem się, za pieniądze z 18stki kupiłem sobie swojego pierwszego grata (specjalnie takiego wziąłem, żebym mógł sobie sam wszystko przy nim zrobić). Wiedziałem, że pochwalenie się tym pomysłem wcześniej skończy się wrzawą, dlatego postawiłem ich przed faktem dokonanym. W sumie i tak skończyło się awanturą, a ojciec się pukał tylko po głowie. Mimo to czułem się fantastycznie, w końcu spełniło się moje małe marzenie. Dzięki temu samochodowi dużo łatwiej zdałem egzaminy zawodowe, a rodzice i tak twierdzą że to ich zasługa, bo mnie trzymali krótko na smyczy i się uczyłem XD Pamiętam jedną sytuację, jak wyszedłem pojeździć sobie autem z kolegami. Miałem wyznaczoną godzinę powrotu do domu (chociażby 15 minut spóźnienia wiadomo jak się kończyło). Musiałem już powoli wracać, niestety samochód mnie zawiódł, stanąłem na środku drogi. Trochę czasu zajęło zanim udało mi się go zreanimować, dlatego spóźniłem się jakieś 0,5-1h. Oczywiście po wejściu do domu machina już była rozkręcona i gotowa do kolejnej wspaniałej awanturki. Spokojnie jej wytłumaczyłem, że auto stanęło i je próbowałem reanimować. Byłem wtedy kompletnie rozbity, bo nie dość że wiedziałem że czeka mnie awantura, to jeszcze auto zawiodło. Odpowiedziała mi "i bardzo dobrze, jeszcze tylko wywalić tego gruchota na skup złomu i będzie święty spokój". Wiem, że z boku nie wygląda to jakoś mega drastycznie, ale wtedy naprawdę zamarłem. Wszystko we mnie pękło. Przysięgłem sobie wtedy, że nie mają na co liczyć ode mnie w przyszłości. Do tej pory jestem w cieniu rodziny, na każdym spotkaniu rodzinnym, czy po prostu w gronie znajomych zawsze siedzę cicho, bo jestem pod ścisłą cenzurą. Ona jest w stanie mi zrobić awanturę nawet przy gościach. Oczywiście w oczach innych wychodzi na stanowczą i bardzo dobrą mamusię. Nic im nie zawdzięczam. Niebawem szykuje mi się wyprowadzka, będzie bardzo ciężko (z racji braku moich umiejętności jakichkolwiek prac domowych typu pranie, gotowanie i sprzątanie) ale coś mi mówi, że warto przeboleć. W końcu się nauczę. SAM. Żałuję, że dziadkowie (od strony matki), którzy mieszkają kilka bloków ode mnie, wierzą tylko matce, a moje opowieści (wielokrotnie im się zwierzałem) traktują jak bujdy i tylko mówią, że powinienem być wdzięczny, bo mam co jeść, w co się ubrać i żebym szanował i kochał matkę. Nie potrafię kochać kogoś, kto mnie tak zniszczył. Jeśli dotrzesz do tego momentu, to dzięki za przeczytanie :P

1:23 - nie wiesz co czeka cię w domu 2:55 - chore wymagania 3:55 - nadużycie alkoholu 5:15 - miłość warunkowa 5:55 - brak granic 6:59 - brak intymności 7:59 - obojętność emocjonalna 9:02 - słaba komunikacja 10:03 - przemoc Mam nadzieję że pomogłam, miłego dnia!

Z własnego doświadczenia mogę dodać, że te schematy zachowania mogą być i często są "przekazywane w spadku". Moi rodzice wychowywali się w toksycznych rodzinach i pewnie nie chcieli żeby spotkał mnie ten sam los, ale niestety...spieprzyli po całości. Dlatego nie mam zamiaru spładzać potomstwa, bo obawiam się (a mam ku temu solidne podstawy), że nie byłbym dobrym rodzicem. Po prostu wątpię, że byłbym w stanie całkowicie pozbyć się tych "toksyn" którymi nasiąknąłem i nie przekazać ich kolejnemu pokoleniu.

Wniosek jest taki że większość ludzi nie powinna mieć dzieci bo do ich wychowania się nie nadaje ale przecież mamusia czy ciocia nie przeżyły by bez BOMBELKA i PIELUCH. Kij z tym że dana osoba mentalnie jest w średniowieczu i po prostu nie ma bladego pojęcia na temat wychowania dziecka. Najważniejsze jest przecież przeniesienie swoich upośledzonych genów i krzywdzenie niewinnego dziecka własną głupotą, niedojrzałością czy nieświadomością.

Ale że specjalny film poświęcony mojej rodzinie, nie spodziewałem się

Mój ojciec to typ, który miał wywalone, nie pomógł, nie nauczył, nie powiedział nigdy w oczy, że jest dumny czy zwykłe "dobra robota" zawsze było: "nie nadajesz się, nie znasz się, lepiej się za to nie bierz" itp. z kolei matka ma nerwicę natręctw i chyba jeszcze inne zaburzenia. Była cholernie nadopiekuńcza, kontrolowała i próbowała układać mi życie według jej widzi misie, nawet co do wyborów moich partnerek. To zestawienie olewki i nadopiekuńczości zarazem, spowodowało ogromne spustoszenie w moim dorosłym życiu. Żeby wam uzmysłowić jak bardzo sponiewierali mnie i moje rodzeństwo, podam tylko taki przykład, że każdy z trzech ich dorosłych synów nie ma prawa jazdy, bo ojciec: Nie nadajesz się, a Matka: zabijesz się, nie jedz, tyle jest wypadków każdego dnia! Nieźle co? Na szczęście trochę się od nich uwolniłem i nawet założyłem rodzinę. I mój syn dopiero uświadomił mi, jak ważna jest relacja ojciec-syn i jak bardzo ważna jest jakość tej relacji. Ona ma wpływ na nasze późniejsze życie, pewność siebie, zaradność. Gdy jestem w pracy, mój cztero letni syn biega po całym domu i mnie szuka, co chwilę pyta "gdzie jest tatuś" a jak wracam do domu, to pierwszy biegnie do drzwi i skacze z radości.. To jest tak wzruszający widok, tak poruszający, że brak mi słów, jak bardzo można bezwarunkowo kochać rodzica.. i pomyśleć, że tak wielu rodziców nie tylko gardzi w mniejszym lub większym stopniu swoimi dziećmi, a często też je maltretują, biją i poniżają. Nie mieści mi się to w głowie

Czasem nie doceniam szczęścia jakie mam w życiu, ale po obejrzeniu tego filmu zdałem sobie sprawę że liczba przykładów które wystąpiły w tym filmie, a które są też w mojej rodzinie wynosi 0. Tak zero. Dzięki za film, bo nie zwracałem na takie rzeczy specjalnie dużej uwagi, a teraz jestem nieco bardziej tego świadomy, jak (i dlaczego) moi znajomi są jacy są, oraz że mam tak wspaniałą rodzinę! Życzę miłego dnia wszystkim którzy to czytają.

Nurtuje mnie inna sprawa. Mianowicie, że tak naprawdę akceptujemy to jako społeczeństwo. Wszędzie promuje się negatywne zachowania i wyśmiewa/ dyskredytuje dobre wzorce. Dobrze się uczysz? Kujon. Ubierasz się skromnie? Biedak. Nie pijesz? Sztywniak. Nie palisz/nie ćpasz? Nudziarz. Można by wymieniać.. Uważam, że jako społeczeństwo, zwłaszcza ludzie młodzi powinni wziąć sprawy w swoje ręce. Jeżeli chcemy, aby coś się poprawiło to czeka nas długa i żmudna praca.

Bardzo dobry temat i jak najbardziej aktualny. Powiem Wam wszystkim coś na pocieszenie: nie przejmujcie się kimś, kto całe życie w Was nie wierzy. Zobaczycie, co się stanie, kiedy Wy w siebie uwierzycie i jaka będzie reakcja toksycznej rodziny czy znajomych. Na moim przykładzie: Kiedy byłam w podstawówce trzeba było wówczas zdawać egzamin na kartę rowerową i wyuczyć się mnóstwa znaków drogowych i przepisów. Powiedziałam sobie, że chce być jedną z najlepszych. Niestety, byłam tak naiwna, że powiedziałam to także swojej toksycznej rodzinie w jakże naiwnej nadziei, iż mnie wesprą choć raz, a ci tylko mnie wyśmiali. Mówili że jestem za głupia żeby nawet zdać minimalnie i mogę sobie pomarzyć. Zgadnijcie jaka była ich reakcja, gdy napisano o mnie w lokalnej gazecie- BYŁAM JEDNĄ Z NAJLEPSZYCH!!! Ich reakcja? Chwalili się i pokazywali ten artykuł komu się tylko dało. (Moim zdaniem, można tak ROBIĆ TYLKO WTEDY kiedy się choć minimalnie przyczyniło do sukcesu danej osoby. ) I od tamtej pory ich nie słucham co o mnie mówią bo wiem że to kłamstwo!! I nie uważam ich za rodzinę. Prędzej moją rodziną jest zwierzak i sąsiedzi, którzy całe życie mnie wspierali😘 i kochali niż oni. Pozdrowienia dla wszystkich i pamiętajcie "Nauczcie się kochać i wierzyć najpierw w siebie, a potem w innych, tylko Wy znacie swoje ograniczenia i słabości, a także nadzieje i marzenia."

3:55 Mój stary był /jest alkoholikiem. A właściwie bezrobotnym alkoholikiem, bo przez alkohol stracił pracę. Najgorsze były wieczne awantury i wyzwiska. Często "nadawał" do 4 rano, kiedy trzeba było iść do szkoły następnego dnia. Na szczęście od 8 lat nie muszę się z nim męczyć.

Większość symptomów pasuje do moich rodziców. Od jakiegoś czasu po położeniu się do łóżka nie zasypiam od razu tylko siedzę, przeważnie ze dwie godziny, i płaczę. Przez moich rodziców czuję, że przegrałem życie już na starcie. Nie zadbali ani trochę o moje zdrowie przez co w wieku prawie 18 lat mam dalej krzywe zęby. W 2019 byłem już w takim wieku, że można było coś zrobić, ale nie, bo nie ma kasy. Ojciec dla swojej zachcianki wydał paręnaście tysięcy złotych (a wcześniej rodzice mi mówili, że nie mają kasy na aparat). Później była pandemia, ojciec stracił pracę, ale na wakacje znalazł nową. Matka mnie pyta czy chcę aparat po paru miesiącach trzęsienia się, że żeby z domu nie wychodzić, bo wirus nas pozabija. No i co ja mogłem, dałem się przekonać i powiedziałem, że nie (p**przony altruizm). Później tamta jesień '20 to też oczywiście się nie ruszać, bo wirus. Rok temu im powiedziałem, że mnie naprawdę bolą zęby to dopiero w maju(!) zapisali mnie po raz pierszy od marca '20 do dentysty. Zanim zrobił co było trzeba to był już sierpień i zakładali już fotowoltaikę, więc kasy oczywiście nie ma i pożyczają ode mnie. Potem znowu wzrost zakażeń i gadanie, że chwila jeszcze i mnie umówią. Cudem wywalczyłem w końcu zapisanie mnie gdzieś. I co się okazuje? Kasy niby nie mieli, ja się trząsłem jak gówniarz ze strachu że pieniędzy nie będzie, a tu ojciec znowu wydaje na pojazd kupę forsy (paręnaście tysięcy z konta i trochę pożyczył, ale nie mówi ile). Dostaję nerwicy. Mój brat ma zęby od linijki, bo latali z nim od małego wszędzie, a u mnie lipa. Ojciec mówi, że auta to inwestycja. Czemu nie mówi tego samego o moim zdrowiu?! Przez to nawet nigdy się nie przytulałem, bo żadna dziewczyna na mnie nie spojrzy. Matka robi wszystko, żeby zohydzić i utrudnić mi związki, bo według niej mam się skupić na nauce. Serce mi pęka jak widzę szczęśliwe pary, a ja nie mam nikogo przez nich. Poza tym rodzice traktują mnie jako powiernika sekretów, rodzinnego bohatera i napuszczają na siebie. Mój brat nic nie robi (bo on mały), a ja zasuwam, że nie mam czasu taczki załadować. Co z tego, że to byk mojej wielkości i ja robię od jeszcze wcześniej? Codziennie słyszę tylko kłótnie i obelgi w moją stronę. Czuję, że nikt mnie nie kocha. Ostatnie osoby, przy których czułem, że mnie ktoś kocha, zmarli wiele lat temu. Od tego czasu nie czuję, by komukolwiek na mnie zależało. Mówiłem już parę lat temu rodzicom o myślach samobójczych to zbywali mnie, że "inni mają gorzej", "przesadzam", "oni mają poważniejsze problemy". Od tego czasu z tym walczę sam, bo nie chcą zapisać mnie do psychologa. Matce powiedziałem rok temu w kłótni, że parę razy miałem już nóż na nadgarstku tylko nie miałem siły na ruszenie nim i że to przez nią to się rozbeczała i poszła do siebie z płaczem, że śmiałem jej zarzucić, że jest złą matką. Nie zapisała mnie nigdzie, nie rozmawiała o tym ze mną i tyle :) A dlaczego to jej wina? Gdy gnębili mnie w podstawówce nie chciała mnie przepisać (bo szkoła za daleko niby, a do bursy mnie nie puści) ani zrobić rabanu w szkole czy w kuratorium (bo brat będzie chodził tutaj jeszcze i co sobie ludzie pomyślą). Szkołę też mi wybrała, bo powiedziała, że mam iść do tego miasta, bo dalej nie dam sobie rady. Siedzę teraz w szkole, w której nienawidzę, uczę się tego czego nienawidzę, z ludźmi których nienawidzę i nie mam już siły. Miałem super wyniki, mogłem pójść gdziekolwiek, a siedzę na tej pipidówie. Od zawsze miałem wrażenie, sami oceńcie, że matka stoi przeciw mnie, a nie za mną. Zęby, podstawówka, szkoła średnia, a jeszcze rzuca mi kłody pod nogi i neguje to, że miałem okropne dzieciństwo, bo miałem co jeść i gdzie spać, więc było git. Mówię jej teraz np. wypisz mnie z religii to będę miał więcej czasu na naukę do matury. Usłyszałem: "Dopóki tu mieszkasz będziesz chodził czy Ci się to podoba czy nie", " Co ludzie powiedzą" i "Wolałabym, żebyś nie zdał matury niż wypisał się z religii". To ostatnie szczególnie zabolało. Reasumującc, do 18 jeszcze kawałeczek, ale nie wiem czy do niej dotrwam. Mam coraz mniej sił na walkę z tym wszystkim i chciałbym to skończyć jak najszybciej. Jedyne co mnie jeszcze powstrzymuje to myśl, że mógłbym coś źle zrobić i zostać warzywem z nimi do końca życia, a to gorsze niż śmierć.

Dodał bym przemoc religijną i narzucanie różnych poglądów rodziców siłą.

Powiem tak: Przemoc jest elementem większości jak nie wszystkich rodzin w Polsce (i nie tylko). Niestety często jest tak, że rodzice uważają przemoc za coś dobrego, co jest moim zdaniem błędne przekonanie, gdyż przemoc może doprowadzić do mniejszych lub większych traum. Ja sam przez to, że byłem swego rodzaju "zabawką antystresową" dla mojej mamy, bo gdy ta wracała z pracy wkurw!ona przez wieczny mobing i nie tylko, to zawsze na mnie musiała się wyżyć, gdyż ojciec często pracował do późnych godzin. I tak od pierwszej klasy aż do piątej. Potem przy nadzorze babci udało mi się szczerze porozmawiać z mamą o tym, co czuję (Był to 2018 rok). Od tamtego czasu cały czas sytuacja systematycznie się poprawia, choć też nadal są pewne tarcia z powodów tego, że ojciec jest otyły, a mama jest przewrażliwiona na punkcie mojego wyglądu, bym nie skończył jak ojciec. Niestety, dopóki nie zostaną te negatywne wzorce zachowań przekazywane z pokolenia na pokolenie, to przemoc w wielu rodzinach nie zniknie.

U mnie nie było nigdy alkoholu ani problemów finansowych. Mimo wszystko na terapii dowiedziałam się, że jestem DDD. Na to nie ma reguły. Bardzo wartościowy materiał

Pierwszym i kluczowym objawem jest brak miłości między rodzicami. Na brak miłości składa się, brak czułości, dotyku między rodzicami, brak szczerego uśmiechu i wsparcia nawzajem. Brak rozmowy między członkami rodziny, obojętność wobec dzieci, stosowanie autorytetu jako metody wychowania, wymaganie od dzieci tego, czego się samemu nie osiągnęło. Czynniki ekonomiczne i kulturalne nie grają takiej roli jak świadomość rodziców, jaka jest ich odpowiedzialność za dom. Nie za budynek, ale za wspólnotę którą postanowili stworzyć.

Przykry materiał, ale bardzo potrzebny dla wielu, którzy doświadczyli lub doświadczają przemocy w rodzinie

Bobrze, a może seria odcinków o MBTI? To te tak zwane 16 osobowości. Dobrym pomysłem byłaby też analiza książki „Typy psychologiczne” Carla G. Junga

Świetny odcinek,daje dużo do myślenia i poszerza kąt widzenia. Słowa,ogólnie mają większą moc niż czyny. Rany fizyczne goją się szybciej niż te zadane psychicznie. Szczególnie przez osobę starszą,która powinna dawać oparcie,ciepło i zrozumienie zamiast wiecznego "plucia jadem" .

Po obejrzeniu tego filmu znałem sobie sprawę, jak bardzo powinienem być wdzięczny swoim rodzicom za wychowanie mnie w normalnej, zdrowej rodzinie. Dopóki niczego nie braknie, często nie doceniamy tego, co już mamy

Rodzina potrafi zabić jeszcze zanim człowiek trafi do piachu. Matka przez całe życie była fanatyczką religijną, a ojciec katem zawsze czekającym z kablem żeby mnie tłuc aż do krwi :D

Dzieki za ten film, ten problem jest bardzo mało poruszany a wiele osób nawet nie zdaje sobie sprawy że całe życie żyje w toksycznej rodzinie i uważa to wszystko za "normalne" :(

Wspaniały materiał mam nadzieję że pojawi się kontynuacja ze sposobami jak sobie poradzić po takich przeżyciach

Tak wielu dzisiaj dorosłych ludzi potrzebuje miłości takiej prostej która ktoś da i nie oczekuje niczego w zamian.Tak wielu potrzebuje dziś zrozumienia z tym czym sie borykają.Ta wielu potrzebuje dziś wsparcia ze strony najbliższych.A jest ich tak wielu że ich nie policze w tym również ja która ma pokaleczona duszę jak i ciało od wszelkich zmagań z tym światem(operacje).Ten świat potrzebuję ocieplenia serc i dusz.Gdzie żesz podziało sie to całe ciepło. Ludzie podajmy sobie dłoń nawzajem,usmiechajmy sie do siebie , wspierajmy siebie kochajmy sie nawzajem.Aby nasze ciepła nie wyparowało.❤❤💙💛💚💜💓. Dziękuję każdemu kto tu dotarł.Może to ci polepszy dzień. Mówcie między sobą o tym. Napisane pod natchnieniem.❤.

1:23 - nie wiesz co czeka cię w domu 2:55 - chore wymagania 5:15 - miłość warunkowa 5:55 - brak granic 7:59 - obojętność emocjonalna 9:02 - słaba komunikacja to wszystko jest u mnie w rodzinie :(

Każdy z objawów poza miłością bezwarunkową pokrywa się z moją rodziną. Oczywiście niektóre w małym stopniu, a pewne z dużym. Najgorsze jest to, że rodzina mająca być najbliższą ostoją najczęściej nas niszczy przez co cierpimy w dalszych etapach życia. No nic, pora próbować jakoś sobie radzić z tymi dziurami w dorosłym życiu.

Rodzice nie powinni sie wyżywać na dzieciach później może być tak samo u dalszych pokoleń.

W rodzinie najważniejsza jest miłość. Każdy bóbr wam to powie 🦫

Babcia mieszkała w domu więc wszyscy krzyczeli aby słyszała i aby nie była wyobcowana w domu, nie było awantur czy agresji w domu... I kiedy poszedłem do podstawówki to mówiłem krzycząc.... A nauczyciel z wielką awanturą do mnie czemu ja nie mówię tylko krzyczę.... I miałem wyjść z klasy i się uspokoić.... Tylko, że ja nie zrobiłem nic złego, mówiłem krzycząc bo w domu poprzez krzyk była komunikacja aby babcia słyszała....

Czasami niespełnione ambicje rodziców chcą przełożyć na dziecko , moja matka a szczególnie ojciec ciagle kieruje tym jak miałem postępować jaka szkołe i co musze robić w przyszłości , i tu nie że chce czegoś innego ty musisz dołaczyc do policji , a potem się okazało że sam kiedyś chciał ale mu się nie udało więc teraz cały czas mnie w to pcha, najlepiej jakbym siedzial w domu i się nawet z niego nie ruszal no poza wyjatkami jak trzeba coś dla niego zrobić, bylem posluszny do skończenia 18 , ale postanowiłem się w końcu wyrwać poznać normalne życie , złapać kontakty z moimi ruwieśnikami gdyż całe dziecinstwo spędziłem sam , taki schemat , wstanie, szkola , jedzenie , praca domowa, spać i tak do porzygu. Naprawde nie rzycze nikomu czegoś takiego , byl to jeden z przykladów sytuacji jakie doświadczam a jest jeszcze wyzywania mnie od debili , straszenia , b czy kłutni które roznoszą się na całą ulicę

Fajny odcinek, który uświadamia i może pomóc w dobrym rozwoju relacji, rodzic i dziecko.

Super odcinek:) myślałem ze dość dobrze wychowuje swoje dzieci ale uzmysłowiłeś Mi pewne rzeczy. Dziekuje!

U mnie rodzice często uzywają argumentu ze do 18 roku zycia mam sie ich słuchać być na kazde zawolanie a jak nie to wypad z domu.

Cale zycie agresja. Mieszkam z rodzicami w 1 domu a nigdy nie rozmawialismy.

Mój ojciec pił, pił i nigdy i mnie nie uderzył. Obiecałem sobie, że będę innym człowiekiem. Niestety ja już piję.

Ah skad ja to znam, maniakalna chec kontroli,( kazda moja decyzja jest podwazana, nawet wybor auta, gdy znajomy kupil ladnego benza to bylo uuu dobry model, a potem jak ja chcialem go kupic to nagle awaryjny i Wogöle) a w dyskusje z nawet nie wchodze Bo dzieci i ryby glosu nie maja, jajko mardzejsze od kury i koniec gadki, co nawet kiedys rozmawiamem o kwestii mojego zawodu(operator frezarki CNC) to slyszalem dyrdymaly Ale nie chcialem nawet podejmowac dyskusji bo wiedzialem ze nawet moje egzaminy zawodowe ich nie przekonaja ze mam racje. Z tego co myśle mam w glowie ze nie chce taki byc Ale potwierdzam zrycie beretu jest( przez brak prywatnosci maniakalnie lubie zamykac drzwi od pokoju w jakis sie znajdzie nawet Jak Dom jest pusty :/ )

Najgorsze że te osoby skruchy nie mają, sama o tym wiem. Mieszkając z kimś kto wie co zrobił, ale nie uważa tego za przemoc a sama uważa siebie za w pełni zdrową mimo to że się założę że w aktach ma co innego 'moze nie w pełni, ale ma swoje ataki, groźby tez się zdarzały' moja matka żyje pod reta, więc nie ma reguły w kwestii zarobków. Co nie zmienia faktu że czeka mnie procesowanie się z nią, ale coraz bardziej wolę się tylko do siostry wprowadzić. Jak już wyzdrowieje, tak to wykorzystuje 'okazje' a jak zaczęłam zdawać sobie sprawę z tego że mną manipuluje to że hy nie dać satysfakcji to mnie to aż tak nie ruszało. To dosłownie jak by mieć do czynienia z osobą która nie pogodziła się z własnym losem i problemami, i przez to odbija na mnie 'na moją siostrę też odbijała ale i jedno i drugie' a babcia i tak miała to gdzieś i pozwoliła mi z nią mieszkać lata temu :-: już wolę dom dziecka czy rodzinę adopcyjną niż jej twarz, a niejednokrotnie wolałam śmierć niż ją wiedzieć na co dzień.

Dzień dobry, dzięki.

Dzięki za zrobienie odcinka z tematu który ci podsunąłem :D

Nienawidziłem wspólnych obiadów, nie przez to, że nie lubiłem rozmawiać z rodzicami, ale dlatego, że byłem regularnie ograniczany przez ten wielki RYTUAŁ i nie mogłem sobie zjeść o porze, o której ja chciałem zjeść, a nie oni. Uważam, że to chore i nie powinieneś tego wymieniać

Świetny materiał dzięki 💪💪💪

Ogólnie jestem bardzo mocno za tym, żeby świadomie zakładać rodzinę z odpowiednim partnerem, bo niestety większość dzieci to tzw. "wpadki" ze świeżych związków a rodzice biorą śluby tylko przez to, że to dziecko ma sie zaraz pojawić na świecie (oczywiście nie wszyscy ludzie tak robią) a potem w takich trochę wymuszonych rodzinach pojawiają się zachowania patologiczne i rozwody (oczywiście nie we wszystkich przypadkach), bo po prostu rodzice nie byli emocjonalnie gotowi na posiadanie potomstwa. Moim zdaniem dobrze jest najpierw dobrze poznać partnera, świadomie myśleć o rodzinie i zabezpieczać się dopuki oboje partnerów nie stwierdzi, że są gotowi na posiadanie dzieci i na całą odpowiedzialność z nimi związaną. Przez takie rzeczy i dzięki temu, że dosyć wcześnie sama zaczęłam interesować się i edukacją seksualną i wychowywaniem dzieci, jestem w stanie powiedzieć, że przepracowałam swoje problemy i stałam się osobą odpowiedzialną, która wie już na tyle dużo, żeby chociaż zacząć myśleć nad zakładaniem rodzinki. Myślę, że na ten moment byłabym dobrym rodzicem 🥰

Dzieki za ten material. Nie spodziewalem sie ze znajda sie w nim takie rzeczy. Przyznam ze troche poszerzylo to moje postrzeganie tego tematu

definicja rodziny jest dla mnie jak najbardziej toksyczna, pracowałam z wieloma ludźmi i każdy opowiada jakiej to miłość doświadczyli od strony rodziców. Zresztą, mam podobnie, i dla mnie wybawieniem jest jednak pozostaniu samemu, ale ten system znęca sie nad osobami którzy wybiorą taką droge życia, bo wolą wspierać patologie, dając 500 plis i zasiłki za nic robienie

Warto wspomnieć, czym jest tak naprawdę przemoc w rodzinie. Bo samo słowo nic nie mówi i może być mylące. Ja się np. dopiero w dorosłości dowiedziałem, że przemoc w rodzinie, to jakiekolwiek naruszenie fizyczne dziecka/osoby, nawet coś takiego jak szarpanie, czy lanie. Nie musi to być bicie. Dla niektórych może to się wydawać oczywiste, ale dla wielu z nas, którzy wychowywali się w takich rodzinach, jak np. u mnie, wydawało się to czymś normalnym. Dopiero w dorosłości odczuwamy tego skutki i dowiadujemy się, że nie, to nie było normalne.

Może to co napisze będzie kontrowersyjne ale niektórzy ludzie powinni być obowiązkowo sterylizowani by nigdy nie mogli mieć dzieci, niektórzy mogą zniszczyć swoim dzieciom psychikę na zawsze

Niestety mój ojciec zawsze mówił że ma być tak jak ja mówię, bez wyjaśnień, sam używał słów że Ciebie trzeba wytresować bo nie da się wychować, poza tym nigdy nie wiedziałem jaki humor ma ojciec jak wrócę ze szkoły i jak spędzę wieczór - na karze, nauce, pomocy rodzicom, czy może na szczęście o mnie zapomni

Słyszałam wiele razy że niektórzy zachowania można odziedziczyć po rodzicach. Jest to między innymi powód dla którego nie chcę mieć dzieci. Wolę umrzeć samotnie o suchym pysku niż spieprzyć komuś dzieciństwo A nawet życie

Ogólnie uwielbiam ten kanał można zawsze coś wyciągnąć ciekawego ale nie wiedziałem że masz tyle talentów śledzę e sport i myślę znam ten głos jak powiedziałeś że tworzysz na tym kanale to i tak w szoku byłem

Jak uciec od toksycznej rodziny jakieś rady ? Zganiają winę zawsze na mnie robią mi kłótnie o to że jem i nie szanują ale jak potrzebują pomocy to chcą pieniądze odemnie. moja matka ciągle mi mówi że jestem jak jej tata i mówi że moja dzieczyna będzie mieć ze mną źle i że ja ją skrzywdzę jesteśmy też biedni i obwinia mnie ona o to nie mam ojca i chce uciec od nich ale nie wiem jak bo jeszcze zostały mi 3 lata nauki w technikum.Nie wiem co zrobić mam pracę dorywczą na weekendy ale z powodu nauki jie mogę mieć stałej pracy moje zarobki nie starcza na wynajęcie mieszkania.Nie chcę być w miejscu gdzie jestem obrażany i obrzucany książkami przez młodszego brata razem z matką która krzyczy żebym wypierdalał.Nie mam gdzie iść dajcie jakieś rady

Wolałabym mieć ambitnych rodziców którzy by mi kazali się uczyć i dążyć do jakiegoś celu niż matkę która olała moje problemy z nauką, ojca który ją bił i zdradzał przez co teraz męczę się bo nie dość że ludzie mnie "wkurw***ją" więc ciężko mi utrzymać z kimś dłuższe relacje to i praca byle jaka za marne pieniądze. I kilka dni w miesiącu gdzie mam nawroty depresyjnych myśli i zastanawiam się jak skoczyć pod pociąg..

prawda jest taka że boomerzy nie rozumieją ambicji bo sami żyli inaczej i zarabiali w inny sposób

Pozdrawiam Post Scriptum moglbys kiedys zrobic film o tym jak gry lecza z depresji

Wszystko sie zgadza oprócz alkoholizmu i miłości warunkowej... powiem tak, jestem po nieudanej próbie samobójczej. Dopiero teraz, w wieku 17 lat bylam w stanie poprosić o pomoc, wlasnie po próbie. Ale czy jest sens, skoro za dwa miesiące osiągnę pełnoletność?? Zostanie mi rok do ukończenia szkoły, i wyjadę na studia...

Jak sie nie ma dobrej płatnej pracy swojego lokum to po co rodzic dziecko żeby cierpiało przez rodziców nieudaczników którzy pobierają socjale bo nic w zyciu nie dorobili. Na dziecko trzeba mieć dużo pieniędzy żeby je utrzymywać do 18 r. zycia a nie którzy sie wydaje ze to hop siup a to tak nie działa to samo z psami oddają ich do schroniska bo nie maja gdzie ich trzymać albo ich nie stać na utrzymanie

Uszanowanie 🤝🏽

Subskrypcja tego kanału była dobrą inwestycją.pozdrawiam

Sama nie wiem czy moja rodzina podchodzi pod toksyczną , ale z każdym dniem wydaje mi się to coraz bardziej możliwe. Moi rodzice oboje zostali wychowani w bogatych i „snobistycznych” rodzinach ich relacje z rodzicami zawsze były oschłe widzę się z dziadkami może raz na 2 lata , może i siebie kochają , ale zdecydowanie tego nie widać zawsze muszą o coś się kłócić :// Moi rodzice zdecydowanie "przesiąknieli" metodami wychowawczymi moich dziadków , szczególnie mój Ojciec nigdy nie umiał przepraszać zamiast tego można przecież coś kupić i sprawa załatwiona - Moi rówieśnicy zawsze mówili mi ze powinnam się z tego cieszyć ? Z czego ? Z tego że relacje w rodzinie są oschłe , że nie mam zaufania do nich , że wymagają od mnie praktycznie nie możliwe do osiągnięcia rzeczy , a może z tego że w każdej dziedzinie porównują mnie do mojego "idealnego" brat , albo to ze przez nich mam zaburzenia odżywiania , ale przecież kupili mi nowego iPhone zapomniałam teraz moje życie jest przecież idealne :))) Ludzie chyba nadal myślą że Pieniądze dają szczęście , takie szczęście ze trafiłam już 3 razy do szpitala psychiatrycznego.

z 5 oznak z tego filmu to taki standardowy pakiet w polskiej rodzinie

swietny film

Doliczyłbym jeszcze zabranianie pewnych rzeczy, "bo to dla Twojego dobra" i "jeszcze mi kiedyś podziękujesz". I w przypadku np. rodzica, zamiast owej wdzięczności, dostaje od dziecka czasem żal na całe życie.

Gdy ironicznie w trakcie słuchania powiedziałam "bingo" do swojego chłopaka, doszłam do wniosku, że jednak opłaca się chodzić na terapię po rollercoasterze w dzieciństwie

Mam pomysł na film ale nie wiem czy dobry Analiza optymizmu pesymizmu i realizmu Jak wpływają na życie itd

ale super film 👍

a jak se chcialem spróbować herbaty z 2 torebek i stary na mnie zaczal drzec pizde i prawie mnie najebal to co wtedy

Już lepiej raz czy dwa razy w roku schlać się na umór przy okazji świętowania niż tydzień w tydzień na rozpoczęcie weekendu popijać drineczka. Najlepiej ani nie chlać na umór, ani nie wyrabiać nawyku picia. Pilnujcie swoich starych w tym temacie, bo u mnie zaczęło się w sumie znikąd i dość niewinnie, ale w porę to zdusiłem.

Smutne jest to że często rodzice mają cię w dupie po co cię robili zatem ?

To i tak nic w porównaniu z tym, co ja mam, mieszkam u dziadków bo mama założyła nową rodzinę a ojciec uciekł za granicę, niby nic takiego, ale ostatnio umarła moja babcia, a dziadek... jest bardzo wierzącą osobą, a ja nie do końca, gdy zauważył że nie modlę się w kościele zaczął mnie pytać co się dzieje, wyłączał mi internet dopóki nie pójdę do spowiedzi, i modlił się przy mnie w ten sposób: ,, boże ratuj Bartosza, boże ocal to dziecko'' O matko, mdliło mnie wtedy, mało brakowało a bym zwymiotował.

Wychowanie dziecka jest mega trudne .Kiedyś miałam żal do rodziców o wiele rzeczy ,ale od kiedy mam sama dziecko wiem że rodzice rodzice robili tyle ile mogli zrobic by mnie dobrze wychować i dbać o mnie.Majac dziecko widzę ile trzeba się starac ,widze że wychowanie wymaga dużo czasu ,sił, zaangażowania .Czasem tych sił brak ale kochając córkę robimy z mężem tyle ile możemy by miała dobre dzieciństwo i by by była dobrym człowiekiem.Kazdy kochający rodzic chce dla dziecka dobrze.Czasem nie wychodzi wszystko tak jak chcemy .Jesteśmy tylko ludźmi.Dzisiejsze czasy są ciężkie dla rodziców,mogą wpędzać w kompleksy a to przecież nie jest dobre.Jest tyle porad,filmów na RU-vid o wychowaniu dzieci . Bardzo często krytykuje sie rodziców ,przez co mogą czuć presję bycia perfekcyjnym rodzicem a przecież bycie perfekcyjnym jest niemożliwe.Mysle ,że wychowując dziecko warto słuchać swojego serca i intuicji,każdy dobry kochający rodzic zna swoje dziecko najlepiej.Zadne porady nie zastąpią własnej intuicji rodzicielskiej.Z porad można czerpać inspirację ale nie opierać na nich całego życia.Moim zdaniem warto ograniczac wszelkie kanały o tematyce poradnikowej,nie tylko w wychowaniu dzieci ale wszelkie porady guru samorozwojowych itp .Takie kanały wpędzają w kompleksy,trzeba działać,robić coś a nie słuchać w kółko o tym co robić by coś zrobić albo osiągnąc.Kazdy ma swój rozum i warto być pewnym tego co się robi a nie słuchać wszystkim ludzi dookoła.Czasem samemy ma się więcej doświadczenia i wiedzy niż doradcy , tylko w to się nie wierzy.Wracajac do tematu zło trzeba piętnować ale też nie wywolywac u dobrych , kochających rodziców poczucia że są do niczego. Mysle ,że tego typu filmy nie trafia do prawdziwie toksycznych rodziców bo po prostu takie osoby się w ogole tym nie przejmą.Niestety oni w ogóle nie martwię się dziećmi i nie chcą się zmieniać,.co jest bardzo dokujące.Ci co powinni się zmienić się nie zmieniają a dobrzy rodzice mają poczucie że po prostu są nie wystarczająca dobrymi rodzicami.Jest to trudny temat bo powinno się piętnować zło , niestety takie treści mogą wywoływać smutek i zdolowanie u dobrych rodziców którzy chcą jak najlepiej wychowac dziecko.Ja osobiście wiem ,że to nie jest łatwe i dużo prawdy jest w powiedzeniu,, Zobaczysz jak będziesz miał swoje dziecko ".Ja zobaczyłam i jestem wdzięczna moim rodzicom za wychowanie mnie , wiem że było im nie raz ciężko i popełniali błędy ale robili tyle ile mogli bym była szczęśliwa.Oczywiscie są różne sytuacje i rozumiem że można miec żal gdy rodzice nadużywali alkoholu,używali przemocy wobec dzieci itp.Jednak trzeba odróżnić sytuację gdy od czasu do czasu są kłótnie od patologii.Uwazam że drobne nieporozumienia czasem nawet w najlepszych rodzinach się zdarzają i przede wszystkim trzeba umieć się pogodzić , najważniejsza jest miłość łącząca oboje rodziców i dzieci.

7/9 czyli więcej niż 51%... - zdałem :')

W skrucie (okrojone) 1 Siostra złote dziecko 2 ja kozioł ofiarny 3Matka doktor frankensztejn 4 ojciec igor 1 rozpieszczana narcyzm niestabilna 2 ja nieszanowany zawsze moja wina wszystko, nic nierobie zawsze zły ,wyżywanie się wszelkiej maści na mnie gardzenue nieszanowanie i znebcabie 3 zło wcielone,krulowa korpo stanowisko kierownicze,udawanie poza domem miłą,pacyfikator wrogów narcyzm i bordenline, darcie sie znencanie się na innyh ,manipulowanie i kłamanie powiduje hory hwilowy czensty uśmiech stosowanie gaslainting przekrzykiwanie brak emoati ,twożenie własnyh zasad mistrzyni manipulacji ,osoba przewrażliwiona 4 niemondry przygłupi ,głubsza wersja narcyzmu bez wstydu ,nabija sie z ofiary, niepoprwane i przekrencanie zdań np oddaj moje klucze znaczy oddaj twoje klucze Muwien8e bez ładu i składu Zazdrosny o ezystko że syn młodszy i masa unnyh Muwienie że tylko on ribi dobrze zwalanie na ofiare wszystkiego Ofiara nawet jego zdaniem nie umie trzymać latarki i litannia nabijanie sie z ofiary i wykożystywanie innyh i nabijanie się ,osoba brardzo przewrażliwiona.oszust

jak się wyprowadzisz to zaczyna się dopiero życie

Panie! Nalegam na sporadyczną zmiane contentu, gdyż ponieważ same smuty z mojej przeszłości nagrywasz. Dawaj coś o walce z nałogami, uzależnieniami, automotywacji lub medytacji. Baaaardzo prosze :)) :3 Pozdrawiam

Bardzo bardzo proszę o program o EUTANAZJI:))) z góry bardzo bardzo dziękuję:)))

Tak, się składa że nie pochodzę z patologicznej rodziny ALE Z TOKSYCZNEJEST NO RACZEJ ...😤😕

Jak to możliwe że człowiek potrafi oszukiwać samego siebie? Pytam drugi raz ale jestem tego bardzo ciekaw

To się nie zmieni gdyż nie któży rodzice przenieśli swoje marzenia na dzieci i zmuszają ich do tego czego nie chcą ale nic z tym nie zrobimy trudno jest i trudno będzie

Bo w tym spoleczenstwie kazdy ma prawo posiadania dziecka... co jest totalnym absurdem. Malo kto nadaje sie do wychowywania dzieci. Gdybym mogl sie cofnac w czasie to zrobilbym wszystko zeby moim starszym poczecie mnie sie nie udalo...

Niestety naleze do takiej rodziny :(

Takie spostrzeżenia: złe metody komunikacji - zostały tu wspomniane 2 mechanizmy obronne: agresja i milczenie ale te metody tak naprawdę przed niczym Cię nie obronią.... Milczenie spowoduje że prowodyr klutni będzie bezkarny i jak samonapędzająca się maszyna zacznie krzyczeć głośniej i głośniej -bo nikt mu nie zabroni. Natomiast agresja lub chociażby próba zwolnienia, uspokojenia samonapędzającego się kombajnu obelg spowoduje 2 możliwe reakcje: 1- myślisz że jesteś taki mądry, zjadłeś wszystkie rozumy gówniarzu 2- gdy nastąpi brak możliwość dalszego uzasadnienia przemocy i tu pojawia się najprawdopodobniej trzaskanie drzwiami aby zakończyć spór tu i teraz albo zabawa w menczennika- ja Ci chcę na dobrze a ty mi tak odplacasz, bez jakiejkolwiek refleksji nad własnym zachowaniem

Niestety u mnie 8/9, na szczęście w tym roku koniec szkoły i się wyprowadzam.

Trzeba wprowadzić jakieś papiery, aby mieć dziecko coś jak prawo jazdy

Mój ojciec jak wyszedł ze szpitala (leżał z powodu alkoholu) bił częściej, głównie dlatego że zajął się moim wychowaniem. Więc alkohol w rodzinie nie zawsze powoduje agresje.

Komentarz dla zasięgu

Tylko Bóg jest miłośierny

Tak bardzo prawdziwe

nagrywam recenzje gier, czekam na wasze opinie

Moj stary lubil powtarzac slowa zimny wychów i szorstka miłość, albo ze pies z lancucha spuszczony jak trochę pozniej do domu wróciłem. Od dziecka mnie tresował bo wymarzył sobie, że bedzie mial geniusza i w wieku 3 lat już plynnie czytalem, pisalem i tabliczke mnozenia znałem, oczywiscie chwalil sie tym kiedy mógł, gdy ktos przyjeżdżal w gości to mnie z tego odpytywal przy nich. Jak chodziłem do przedszkola zapisal mnie na karate, ja szedlem na trening a on chodził do baru obok, po treningu do niego przychodziłem jak juz byl najebany i tez mnie tam odpytywal tym razem ze stolic swiata bo pił tam z jakims kolega co kiedys uczyl geografii, stolice oczywiscie wszystkie na pamiec znalem. Z nim nie bylo nauki tylko bylo szkolenie, zajazd jak w wojsku bral talie kart i rzucal jedna za druga a ja musialem szybko dodawac, jak nie nadazalem kazal liczyc szybciej, musialem czytac na glos paski informacyjne jak ogladal tvp info po kilka godzin. Czułem wieczne napięcie i stres ale myslalem, ze to normalne bo mowil mi wtedy, ze jestem jego całym życiem. Mama musiala robic wszystko w domu plus na ogródku i ze zwierzętami a on siedzial i ogladal wiadomości bo on sie juz w zyciu napracowal, ponizal matke jeszcze jej gadajac ze ona nic nie robi, ze sie slizga po nim, ostre slowa tam padaly zawsze a jak ja cos zle zrobilem to mowil ze po matce taki jestem. Wiecznie wygorowane oczekiwania dostalem 5, zle czmeu nie 6, zdobyłem 2 miejsce na zawodach z karate barrzo zle, czemu nie pierwsze, tamten jakos umiał. Zawsze jak cos naprawialismy czy cos takiego mówił patrz i się ucz bo wiecznie zyc nie bede i czesto mi nie wychodziło bo nic nie tłumaczyl i w dupie mial czy w ogole cos widac, wtedy gadka ze ja sobie w zyciu nie poradze, ze prostych rzeczy nie potrafie zrobic, ze takiego to do zadnej pracy nie wezma. Do dzis sie zastanawiam po co mu byly dzieci, nigdy nie bylismy na spacerze ani obiedzie w restauracji czy w kinie, no doslownie nigdzie, mam jedno zdjecie z nim w zoo. Matka też 24/7 w domu, nie mogla wychodzic nigdzie, nie miala kolezanek i nawet papierosa nie mogla zapalic, kasy nic jej nie dawal za ta cala robote ktora odwalala jak go wyprosila o jakies drobne to na wszystko musiała miec paragon, jeszcze zawsze mówił ze ona zyje jak paczek w masle. Jedno zle slowo, cos odlozone na inne miejsce i od razu wydzieranie się i jazda od najgorszych, wiekszosc dziecinstwa patrzylem jak matka placze a on jej jeszcze kazal podawac do ręki cos co lezy obok niego, nie raz ja bil najebany i tlykl zaslaniala oko włosami i okularami. W 6 klasie zachorowalem na raka, zaluje ze przezylem ale juz po chorobie przestalem sie bac ojca i chodzic jak w zegarku to tez jego slowa, w gimnazjum olalem szkole, zaczalem pic cpac, autodestrukcja, proby s, deprecha, odwyki przy ciągłych wjazdach od starego ze jestem tepakiem, ze mialem byc prawnikiem i juz bym na studia szedl a tak to bede kopac rowy, nie raz gadal ze mu zycie zniszczyłem itp. Ciężko mi sie teraz zyje jako "dorosly" czlowiek, chciałbym zeby to sie wszyetko skonczylo juz

Zgadzam się 100%

jeszcze 5 lat i wreszcie się wyprowadzę może jednak 6 lub 7 i mam brata co ciągle jest irytujący i jeszcze dużo gada wulgaryzmów lub obrażone słowa

Witam

Nie mogło być 10, (*) dla mojego zmysłu perfekcjonisty

Czemu mówisz o mojej rodzinie?

u mnie w domu jest wszystko poza alko, mam 25 lat mialem juz depresje zaburzenia socialene sa u mnie i u brata ale u mnie jest lajtowo od zawsze bylem pojedynczm graczem wiec umialem o siebie zadbac ale moj brat poszedl w uzywki (narko) i skonczyl 2 x w psychiatryku zyc nie umierac

są rodziny gdzie po prostu rodzice godzą sie na zachowanie dorosłego syna darmozjada który po prostu robi żywnie co mu sie jedynie podoba a oni zamiast zrobić z tym porządek to dzień w dzień wysłuchują jak ich syn darmozjad drze morde / znęca sie nad siostrą *(najbardziej patologiczne zachowanie)* / bądź niszczy wyposażenie domu gdy akurat najdzie taka chwila. jest to chyba najgorsze gdy takie osobą nie chcą nic próbować zmienić, *A sterowanie sie wyrzutami sumienia w takich sytuacjach jest zwyczajnie zbedne a darmozjady na tym korzystają*

Moj tata kiedy zyl i mieszkal z nami, mial problem z alkocholem, ale na szczeacie nas nie bil, choc jak patrze na to z perspektywy czasu, troche wywolywal psyhiczne u starszego brata i mamay...

Tu akurat przed oglądaniem mogę stwierdzić że moja rodzina jest toksyczna Od pewniej części się dość mocno odciąłem

Jak się ma męża toksyka narcyza to nic nie wskórasz.Tragedia na pokolenia😢

9 oznak toksycznej rodziny : 1 posiadanie rodziny