ഒരിക്കൽ പോലും മുഴുവൻ കേൾക്കാൻ സാധിക്കാതെ, എന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ നേർ സാക്ഷിയായ, മുറിപ്പെട്ട ഹൃദയവുമായി നിൽക്കുന്ന ഒരു 5വയസുകാരിയായി എന്നും പാതിയിൽ നിർത്തുന്ന കവിത 😔
നാലാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ തുടങ്ങിയതാണ്..... ഇപ്പോൾ വയസ്സ് 48ആയി.... ഇന്നും കണ്ണീർ തോന്നിട്ടില്ല.... എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും ഇപ്പോഴും ഉണ്ട്.... എന്നാലും ഇത് കേട്ടാൽ കരഞ്ഞാലേ ഞാൻ ശാന്തനാവു.....
വയലാർ രാമവർമ്മ ഇന്ന് ജീവിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ തീർച്ചയായും പറയുമായിരുന്നു ., എന്റെ കൃതികളിലെ ഏറ്റവും ഭാവസാന്ദ്രമായ ആലാപനം എന്ന്. ഓരോ തവണയും കണ്ണീരോടെയല്ലാതെ ഈ കവിത കേട്ട് മുഴുമിച്ചിട്ടില്ല .... പി എസ് സുമം.... , ആയിരം നന്ദി, നമസ്കാരം .
മനോവേദനയിലെ മനോഹാരിത കൃത്യമായി വിവക്ഷിക്കുന്ന, വളരെ ഹൃദ്യമായ, ഹൃദയസ്പൃക്കായ ആലാപനം. കവിതയിലെ ചില വരികൾ വിട്ടുപോയിട്ടുണ്ട്... "കത്തുന്നു കാറ്റിന്റെ കാണാത്ത കൈകളിൽ എത്തിപ്പിടിക്കാൻ നിലവിളക്കിന്റെ തിരി"
Njn 7 std padikkunnu Ente achan vayattil kidan oru maasam ullappo maranapettu njn ithu vare ente achane kandittilla. Athukonduthanne youth festivalinu ee kavithayanu aalapikkunath. Thank you so much❤️
ആലപ്പുഴയ്ക്കു പോയെന്നു കേള്ക്കുന്നതു പോലൊരു തോന്നലാണുണ്ടായതപ്പൊഴും ആലപ്പുഴയ്ക്ക് പോയി വന്നാല് അച്ഛനെനിയ്ക്കാറഞ്ചു കൊണ്ടത്തരാറുള്ളതോര്ത്തു ഞാന് The most touchining line.....
അച്ഛൻ.... ഒരിക്കലും മരണമില്ലാത്തത് എന്റെ മനസ്സിൽ മാത്രം 😞😞😞 അച്ഛൻ മരിച്ചതിനു ശേഷം എപ്പോൾ അച്ഛൻ എന്ന വാക്ക് പറയുമ്പോഴും എനിക്ക് സങ്കടം അടക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല..... 😞😞😞😞
This is from Rama Varma’s own experience as a child when he lost his father. The sad part is As a dad he didn’t get enough time to spend with his kids, especially his son.
ചെറുപ്പത്തിൽ റേഡിയോയിൽ കേട്ട ലളിതഗാനം ആണോ? കവിതയാണോ?എന്ന് അന്ന് അറിയില്ല ഇത്ര വർഷത്തിനുശേഷം ഇന്നാണ് കേൾക്കുന്നത്. സങ്കടം കൊണ്ട് ചങ്ക് വിങ്ങി പോകുന്ന അവസ്ഥ.
ഈ കവിതയോട് കൂടുതൽ ഇഷ്ട്ടമുള്ളതുകൊണ്ട് ചോദിക്കുകയാണ്,, ഈ കവിത ഞാൻ വീഡിയോ ആൽബം ആക്കട്ടെ -? ഈ കവിതയുടെ ഓഡിയോ അവകാശം വാങ്ങിയവരോടാണ് ഞാൻ ചോദിക്കുന്നത് 👍🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻