Dönüp dolaşıp Eser Gökay’ın sesinden Ahmet Erhan, Edip Cansever, Attila İlhan, Turgut Uyar, Sohrap Sepehri, Selim Temo... dinlerken buluyorum kendimi. Öyle uyumlu öyle tanıdık geliyor ki şiirler, ses, müzikler...
ölüm rengine bürünmüş bir Ahmet Erhan portresi gibi dolaştım kendi kıyılarımda yalnızlığı çileden çıkaracak kadar yalnızdım elimi düğmelediğim ayağımla bir çağdaş ve müslim olarak kendime sığındım yenilgimde bu kadardı boğulmalarım da… bütün aşklarım çoğul çıktı neden ve nasılsa bir sevenimi aradım o derin ücralarda. yoktu konuştular. onlar hep konuşurlar çoktular kum tıkadım kulaklarıma bütün aşklarımı yalnız bıraktım kendi çoğulluğumda şimdi tekil bir yaban gibi dolanıp duruyorum yollarda yok ki sevenim var mı sevenim çoktan gömüldüğüm o uçurumda ışık kusarak bekledim alkolün verdiği ayazda sanki. yoktum. bir hiçtim, yalnızlığımla vardım denizimin kıyıları hep çoğuldu kendimdim. o kadardım. tebdil gezdim ölümün uçurumlarında çoktum. o kadardım. dizüstü oturup denizine baktım ayna değildi. azı yok bir suydu yalnızlığımla vardım ışığım beni bıraktı artık ateş böceği topladım karanlıklarıma aklımı bir toplasam bitecek son isyan. ne? yenilenler bilir: var mısın, yok musun sorusu hep bellidir, yanıtı yoktur ölümüne bağırıyorum: -gelecek isyan! gelecek isyan! yenilgime bir inansam çağdaş ve devrimci olarak gün ışığı görürdüm, sevgili dünya her şey çünkü bir içim su ve denizse bir cigara içimi uzaklığında sanki hayatın dipnot evresindeyim ve ne çok yaşlıyım kuru otlar fışkırıyor her yanımdan bir elimde ateşi, bir elimde suyu tutsam her ölüm kendini bekler bir yarasanın ömrü kadar yaşadım -sahi, bir yarasa ne kadar yaşar? ışığım söndü, kalbim dindi bir anka masalıydı yaşadığım sondum, sonuncuydum yalnızlık ancak bu kadar taşardı fışkırırdı bazan, öyleydi ve usulca akardı. kalbimden olsa olsa ömrümle yaşıttı beni yalnızlığımla vurdular o gece vakti kalbimi su ile yuğdular o gece vakti öldüğümü bile söylemediler bedenime sözüm vardı bir şafak üzre alnımı kumla ovdular o gece vakti tenimde ışıyan bir ışık çiçeği bu kadar yoracağını bilmezdim sevgilim… benimle yıka ellerini mesela alfabenin 14. Harfinde ölmek yarım kalmış bir ansiklopedinin sayfalarında kalmak… adamım, kendini kıran bir dal kadar yalnızım… ne kadarsan öyle gel kabulüm sayım suyum çok. ben öleyim ücralarda ey şehir uleması siz tıpış tıpış yaşayın! ada da şehirli bir yarasayım gün yüzü görmemiş ömrüm hep derinlere kaçıyor kalemim gitgide sararıyor yalnızı ve yazığıyım bu dünyanın mağrur bir komutan kadar mazurum ellerime söz geçirmekten caydım yalnızlığımın beş bin nüsha kopyasını çıkardım tanrım, çayı demledim… daha önce hiç bu kadar ölmemiştim. erhan gidiyor, haydi bakalım iyi de yalnızlık yerinde duruyor, ölüm, acı… bari ben yazdığımla kalayım ey, yarasa ölüm yarasın sana!
"Yalnızı ve yazığıyım bu dünyanın Mağrur bir komutan kadar mazurum Ellerime söz geçirmekten caydım Yalnızlığımın beş bin nüsha kopyasını çıkardım.." kaç kere dinlesem doyarım sana.
@@gulbaharaytekin4611 Tabii ki, insanın sıkıntılarını hafifleten, güzel hayaller kurduran, hiç bilmediği diyarlara doğru seyahate çıkartan şiirler... Sizlere de iyi dinlemeler😊
Sesini içime saklamak istiyorum adam.Kimse bilmesin,kimse duymasın sesini diye bencillik bu ama ben bencil olmak istiyorum kimse bilmesin seni bir ben bileyim♥️
bu şiiri 5 yıl önce malataya felsefede tanıştığım ''Gülüş'' adlı bir kız atmıştı bana, buralara uğrarsan eğer, gülüş ben tekil bir yaban gibi dolanıp duruyorum...
Gülüşüne bir şeyler olmuş çiçek kız Yorgun ve kimsesizlik hissediyorum Saçlarının derbederliyi kör ediyor gözlerimi Korkuyor üşüyen ellerin galiba Bakışların kaçıyor bir kargaşadan hep Gözlerini seçemiyorum gecenin karanlığında Yenik düşüyorsun duygularının tehtidine Anlamsız ve bir o,kadar derin korkuların var sanırsam. Uzatıyorum ellerimi sana ellerimi, Aramızda ki,mesafe bir aşk kadardı oysa Başını omzuma yasla durma Kör etsin gözlerinin parıltısı sevdamızı Sanırım utanıyorsun,düyümleniyor gülüşün Kaldır başını çiçek kız Mevsimler bu vakitler daha güzel Ayağımı bastığım kaldırımlar,seninle çiçek açar mesala bir yaz günü Ayın ışığı üstüme sen varken vuruyor misal Yenik düşüyorum hep aynı kez gülüşüne Susma çiçek kız kaldır başını Gülümse biraz,erisin kıştan kalan karlar Güneş utanır sıcaklığından belki, Tamamlanır yarım kalmış şiirlerim Gülümse çiçek kız hadi durma Belki aynı şarkıyı başa almam bir daha bende
yenilgime bir inansam çağdaş ve devrimci olarak gün ışığı görürdüm, sevgili dünya her şey çünkü bir içim su ve denizse bir cigara içimi uzaklığında sanki hayatın dipnot evresindeyim ve ne çok yaşlıyım kuru otlar fışkırıyor her yanımdan bir elimde ateşi, bir elimde suyu tutsam Bu yorumu görürsün umarım
Birinde nedenler aradım, Buldum da Nedenlerle dolu bir hapishane yaptım Sonra baktım ki anahtarlarım alınmış Ben mahkum olmuşum Şimdi göğe bakıyorum kuşların kanadında 1998 Afrika'sına gitmek için
Noterlere ver onaylasınlar - her hakkı saklıdır Düşün, kalemimi sen tuttun yazarken Yeni okula başlayan bir çocuğa yardım eder gibi Öyle acemilikler yaptım ki ben Hiç kalır bu şiir onların yanında ve Nasıl ayaktayım diye şaşıyorum bazen.✍✍
@@aleynaerol704 Aklımın son kırıntılarını da burada harcıyorum Bundan böyle ibreler hep eskiye vuracak Yakınmıyorum, yerinmiyorum hiçbir şeyle Kalırsa odalarda unutulmuş birkaç şiir.🍷🍷
@@mehmetsalihtan2396 Şimdi telefonu sensizliğe aldım ; Az kelimesi gibi anlamlı A dan başlayıp Alfabenin son harfine kadar uzun bir Sevdaydı benimkisi Şimdiyse gidiyorum gömleğimin cebine koyduğum biletle
