selam, burada yaşadığım ve bahsettiğim acıyı hâlâ zaman zaman yaşıyorum ancak uzmanlardan aldığım psikoloji ve psikiyatri desteği sayesinde şu anda epey azaldı, üzerine -acısı bakımından- çok çok daha az düşündüğüm bir mevzu hâlini aldı artık. videoya gelen yorumların birkaçı gerçekten ciddi ve beni aşan sorunların paylaşımını içeriyor. bense bir klinik psikoloji ya da psikiyatri eğitimi almış biri olmadığımdan ötürü, yanlış hiçbir yönlendirme yapmamak adına bu yorumlara yanıt yazmıyorum. benzer sorunlar yaşadığım tüm dert ortaklarıma en kısa zamanda (bir işe yarayacağını düşünmeseler de) bir psikolog ve/veya psikiyatriste başvurmayı şiddetle öneriyorum. içinde bulununca hissettirdiği kadar çözülemeyecek bir sorun değil, inanın bana. kimsenin acısını tam anlamıyla anlamam mümkün değil ancak en azından (klinik açıdan yanlış yönlendirme yapmamaya dikkat ederek) aradan geçen 3 yıl içinde bu konudaki tecrübelerimi ve sürecimi aktardığım kısa bir sohbete açığım. bunun için kanalımda belirttiğim mail adresimden ulaşabilirsiniz. dert ortaklarıma (yapmamın doğru olacağı kadar) yardımcı olmayı gönülden isterim. bunun yanında, bu mevzuyu felsefi olarak (bilgisel olarak) çözümlediğimi hissettiğim "Bir şeyin anlamsız olması olanaklı mı?" isimli yeni bir video çektim. ona da göz atabilir ve yorumlarınızı paylaşabilirsiniz. herkese çok sevgiler!
hiçbişey bilemiyor olman imkansız bizden üstün olmanda mümkün değil düşüncelerini paylaşıyorsun ve muhtemelen bu videoyu çektiğin zaman düşünce paradokslarına girmişsin aynı durumdan bende geçtim ve bi daha o durumu yaşamak istemem
@@lopsian evet, düşünce paradokslarına girmiş olduğuma ben de katılıyorum. bunun yanında kavramsal bir karmaşa da yaşayıp mevzuyu çarpıttıkça çarpıtmışım diye görüyorum şu an... teşekkür ederim yorumunuz için
Akla tapıyor, bilinmezliğe saygı duyuyorum. İnsan olmak zor ve doğmuş olmaķ korkunçluğu ile herkes başedemez. Bu sebeble, bu gerçeğin farkında olarak, birbirine tehdit oluşturmadıkça her türlü inanxlca hürmet göstermeli ve inananlar da inanmayanlara hürmet etmeli. çünkü kimse mutlak doğruyu bilmiyor, bilemez... Aynı gemideyiz, ve bu çıldırtan varoluş bizleri mütevazi yapmalı, hoşgörülü ve sevgiyle dayanışmak gerek. "Ne mutlu hic doğmamış olana"- Hayyam
Dini terminolojiyle bakarsak gaflet haline girmemiz gerekiyor yaşayabilmek için veya tam bir aydınlanma yaşayıp evliya olmak. Şu an dünyanın en çok tanıdığı bir yıldız bile olsaydım aynı şeyleri hissederdim. Eskiden Red Kid veya Pembe Panter izlerken bile her şey anlamlı gelirdi. Şimdi her şey anlamsız geliyor. Hacı hoca dinleyip feyz alayım diyorum, hepsi de ayet hadis tekrar etmekten başka bir iş yapmıyorlar, kalplere ve ruhlara hitap edemiyorlar.
Evet ortası yok gibi. ama biri insanı dalâlete götürebilir en kötü ihtimalle ya da gaflet halinde olmak için bilmemek lazım ama biliyorsan böyle bir şeyi sıkıntı olur vicdan rahat olmaz çünkü arayış olur
Kardeşim 8 ay önce sevdiğim eşim canımı kaybettim o melek oldu çekti gitti daha 27 yaşında , şuan psikiyatrik ilaçlarla ayakta duruyorum resmen . Eskiden hayat hep anlamsızdı şuan ise daha beter , hiç çalışasım yok yemek yiyesim yok uykunun tadı yok gezip tozmak zevk vermiyor . İnanki bende bu dünyadan göçmeyi çok istiyorum ....Neyse güzel video tşk ederim ...
Kimse senin çektiğin acını bilemez kardeşim hayat anlamsızlıklarla dolu kimileri için bu hayat son sonrası yok yada hayat vardır ama şunu bil bu yaşadığın anıları unutma mutlu ol ki onları yaşaya bildin kim bilir belki de öteki hayat harbiden vardır kendine iyi bak ve hep iyi olmaya çalış
@@cactuslover5”Allah” dediğin şey de tam olarak bu tarz anların acı gerçeklerini kaldıramayıp psikolojik bir dayanak arayışında olan insanlar tarafından ortaya atılan / desteklenen bir “şey” hayat acı ve o an ne yaşadığınız kimsenin umrunda değil yaşadıklarını yaşayacaklarını belki katbekatını yaşadılar / yaşayacaklar bu hayatın acı gerçeği. Bunun farkında olmak da insanı diğer hayvanlardan ayıran insanı insan yapan şey
insan hikayeleriyle yaşıyor hikayelerin içinde düşünmeden rahatça akıyor. mevcut hikayelerin hiçbiri seni cezbetmediği anlarda hayatta akamıyorsun. zorunlu olarak düşünüyorsun, düşünce kendi üzerine katlanıyor metabiliş bir seviyeye ulaşıyorsun . bir tanrı gibi yukarda en yukarda akışı ,çeşitli anlamlar içinde akıp giden insanları seyrediyorsun. trajedi o ki tanrı değilsin :)sen de insansın . irrasyonel yanının diğerleri gibi akmaya ,hikayeye ,anlama girmeye ihitiyacı var. hazır paket anlamla yetinenler depresyon yaşamıyor doğduğu andan itibaren akıyor. metabilişe çıkanlar hayata kendince bir anlam verebildiğinde halihazırda akan anlamlara kendi anlamını da katarak insanlığın ufkunu zorunlu olarak genişletiyor böylece kendisi de oyalanmış oluyor. ama ya o metabilişe çıktıktan sonra hayata kendince anlam vermeyenler.... ait olmadığın hikayelerin ayrıksı ot karakteri olarak ruh gibi geziyorsun. zorlana zorlana sürtüne sürtüne akmaya çalışıyorsun, buna daha fazla katlanamayanlar intihar edip eleniyor. Metabilişte daha fazla kalıp dünyanın en masraflı işi olan düşünmek çilesine biraz daha katlanıp iyice içine dönüp bıçağı kendi yarana saplayarak kendi anlamını bulmak, kendi kendine tanrılık edip kendi anlamını yaratmak gerek...Bunlar da benim yalanlarım :)
Müthiş! İşte bu aranan cevap👍🏼sanki kendimle konuşur gibi oldum hayranlıkla okurken yorumunuzu. Olayı çözmüşsünüz! ve o " alemi seyretme" boyutunda gezinip tekrar dilediği zaman dilediği kadar yeryüzüne inip hayata, akışa bilinćli şekilde karışan metabilişik gerçek kahraman göruyorum burda!👏🏻👏🏻🌎kutlarım sizi...çok şükür onca zihinsel çileden ve akıl zeka hudutlarımızı zorlayan bu yolculuktan delirmeden döndük, ham iken yanıp piştik adeta...ben öldüm ve dirildim sanki küllerimden, sonrası çocuksu bir safi mutluluk! İçsel huzur ve özgürlük... Insanların çoğu kendini keşfetmeden, hayatı sorgulamadan öylece yaşar ve ölürken siz varoluş sancılarını çoktan çekilmiş ve gerceği arama cesareti göstermişsiniz, yazınızdan bunu anlıyor ve bir ruh akrabama rastlamaktan ayrıca inanılmaz mutluluk duyuyorum şuan👏🏻👏🏻👏🏻 Cevap : " cevabın olmayışıdır" cümlesindeki o acı şerbet içilmiş, yolda belki Nietzsche gibi birara Tanrı öldürülmüş, sonra intihar fikri ve özgürlüğüyle derin bir nefes alınmış sanki ...korkunç gerçek keşfedilip sonra bu koca bilinmezliğe tahammül eden cesur bir insana evrilmişsiniz, kendi anlamını kendi yaratmış, tıpkı "Insanın Anlam Arayışı" kitabı yazarı gibi yahut Cioran gibi, Dostoyevski gibi, Varoluşcu dúşünürler gibi...Müthiş bir yolculuk, icsel tekamül ve zihinsel özgürlük bu ! Büyük ruhlu insan! Iyi varsınız, dünya daha anlamlı oluyor sizlerle😊
son birkaç aydır kafamı bu soruların özellikle bu aralar beni inanılmaz şekilde düşündürmesinden rahatsızım. Amaç bulamamak ve bulunamadığının bilincinde yaşamak ürkütücü geliyor bana. Son zamanlarda dinime de uzak hissettiğim için boşluğa düştüğümü hissediyorum. Hiçbir şeyi gerçekten istediğim için yapamıyorum ve düşüncelerimin bir sonuca varamaması çok yorucu hissettiriyor.
Herkesin kendine göre bir doğrusu olması doğru olanın gerçekliğini değiştirmez. İnanmaktan başka şansın yok demek bile bir doğru belirtiyor ve biraz paradoksal bir durumua giriyor. Belki hiçbir zaman bilemeyecek olsak bile doğru olanı bilme ihtimali insanın yaşamını anlamlı hale getiriyor da olabilir.
15. dakikadayım ve aklıma şu soru geldi kimin ne olduğunu açıklayan bir tanrı olmalı ve onun kitabındaki yasalar koşulsuz şartsız kabul edilmeli bu anlamsızlığı ortadan kaldırabilir mi?
Evet kardeşim kesinlikle kaldırır :) Yanı sıra bütün nefeslerini, tüm anlarını ve tüm insanları, güneşi ve rüzgarı, yani her şeyi anlamlı ve amaçlı kılar. Tıpkı Aristotalesi'in söylediği gibi meyve insan yesin diye var, evren üzerine düşünüp kudretini farketmemiz için var. Zaten Arda beyin de gayet iyi anlattığı gibi, aksi halde durum derin bir nihlizm, derin bir anlamsızlık ve tanımsızlık, ancak ruhumuz bu karanlık fikrin içinde tepki gösterir, bunalır, boğulur, çünkü sezgilerin aslında seni uyarıyordur; bir anlam var! aslında sonsuzun arayışı ve ihtiyacıdır, ve o anlam bütün her şeyin sebebi ve sahibidir, onu düşündükçe ve ona yürüdükçe nefes alırsın, sen ona adım atarsan o sana koşar, sen onu tanımak istersen o sana tanıtır ve en nihayetinde kim olduğunu, ne yapman gerektiğini ve nereye gideceğini sana anlatır, sen hafiflersin çünkü kaybettiğin yolu bulmuşsundur, çünkü nereden geldiğini hatırlamışsındır, tıpkı çocukken top oynadığın sokağa ve hislerine yeniden dönmek gibi, böylece ağır bir ceza gibi gelen varoluş, mucizevi bir farkındalık hissiyle şükür sebebine dönüşebilir :) karanlıklardan -> aydınlıklara..
Bende senin bu düşündüklerini kendi kendime düşünmüştüm sonra zaten bu anlamsızlık çukuruna düştüm. Baştan düşünmeyecektik. Doğru bilginin her an değiştiği ve sürekli değişeceği bu yüzden sarılacak net bir gerçeklik olmayacağı için hayata ve gerçeklik algımıza duyulamayan bir güven ve anlamın kaybolması gibi bir şey. Ya bu bilgi o zaman doğru değil o zaman hiçbir bilgi doğru değil doğruluğu saptanamaz der demez anlamsızlık üzerimize kara bulut gibi çöküyor. Bazen kendi kendime düşünüyorum. 1 hafta önce bir hata yaptım. O hatayı neden yaptım acaba sonuç çıkarmak istiyorum ve bulmak istiyorum sebebini ama çok unutkan olduğum için hatırlayamıyorum. Yine de o hatadan ders almak istiyorum. Anımsama çalışırken acaba hangi beyin aktivasyonu içindeydim o an hangi bilgi birikimimle bakış açımla o hatayı yaptığım ortamdaydım o anki ortamda olsam bulacağım cevabı diyorum. Başka türlü bulunamayacağına kanaat getiriyorum. Bunu beni doğru sonuca götürmesi gerekiyor ama şu an o bakış açısına sahip değilim. Bakış açım değişti. Bu yüzden geçmişteki bir hatamın sebebini hesaplayamam. Bu da doğruyu bulamadığımız için bizi anlamsızlığa sürüklüyor. Anlamsızlık içerisinde debelenip durmak yerine Tanrı eğer geçmişteki bir hatamızı neden yaptığımızı bu şekilde hesaplayabilmemizi umsaydı zaten bize böyle bir mekanizma verirdi demek ki buna gerek yokmuş ki bulamıyoruz diyebiliriz. İnsan aklının bir kapasitesi var. Geçmişi aynen hatırlayabilecek kadar yok. Ya da daha ikna edici bir çözüm yolu varsa sen söyle. Bu anlamsızlık yüzünden zaman zaman dinden bile uzaklaşıyorum çünkü her şey anlamsızlaşıyor din de buna dahil. Çünkü sistemde hack bulmuş gibi hissediyoruz ve sistem çöküyor. Din de çöküyor. Dünya tamamen bug içeren bir bilgisayar oyununa dönüyor. Alllah'ın kusursuz yarattığı dünya kusursuz olduğu için anlamlıydı, şimdi ise eksikleri var ve değil. Allah'ın bu dünyayı kusursuz yaratması bizim inancımızı pekiştiriyordu. Allah'ın ilmi dahilinde doğru bilgi var çünkü senin tıkandım dediğin yeri Allah önüne getirebilir o olasığı sana söyleyebilir. Sadece bizim kapasitemiz yetmiyor ve bocalıyoruz. Bu durum bizi depresyona sokuyor. Doğru ve yanlışı bireysel olarak belirleyebiliyorsak ya da öyle algılıyorsak her şey karmaşıklaşır. Her şey karmaşıklaşırsa dünyaya kaos hakim olur. Kendi dünyana kaos getirirsin. Anlamsız, karmaşa, kaos hissedersin. Herkes kendi kuralını koyar. Böyle bir hayat düzenli kabul edilemez. Derdini veren Allah dermanını da vermiştir. Anlamsızlık veren Allah anlamını da bir yere koymuştur. Öznel bilgiyi yaratan Allah nesnel bilgiyi de yaratır istese. Ben bir insan olarak kapasitemin sınırlı olduğunu biliyorum. Ne zaman bir yerde kapasitemiz yetmiyor o an gücü yeten birinden yardım istemeliyiz. İnsanlar sınırlıysa Allah'tan istemeliyiz. Çünkü o sınırsız ilim sahibi. Ben bu işin içinden çıkamıyorum dediğimiz yerde Allah'a başvurmalıyız.
Tesaduf ciktiniz karşıma, bu anlattiklarinizi şuan yaşiyorum. Derealizasyon, kişinin gerçek dünyanın dışına çıkıp kendi benliğinden ve çevresinden uzaklaştığı ve koptuğu dissosiyatif bir bozukluktur. İstesem sahte bir inanç ve mutluluk, amaç yaratabilirim ve buna sahibim ama ben kendimi soyutladim. Ben bunu hiç lik olarak yorumluyorum. Sizin düsunceniz nedir ? Lutfen cevap yaziniz.
merhaba, derealizasyonun bir "bozukluk" olarak tanımlanması aslında göründüğünden daha çok anlam taşıyor. travmatik-genetik sorunlardan kaynaklanabilen ve kesinlikle çözümü olan beyinsel-kimyasal bir durum. sabitlediğim yorumda çok kısa tecrübelerimden bahsettim, oraya da göz atabilir misiniz?
@@tala5511 evet öyle, duygulardan uzaklaşmak bir yerde zevkli olabiliyor fakat sosyal ortamda tutunabilmek de zorlaşıyor. denge en iyisi :)) hoşuna gittiyse ne mutlu
Hepimizin sahip olduğu tozpembe bir dünyası var ta ki kaybedene kadar. Henüz kaybetmediyseniz çok şanslısınız hayat sizin için çok keyifli bir yer olabilir ama kaybettiyseniz ve bunun kendinizi kandırdığınız bir yalan olduğunun farkındalık seviyesine sahipseniz geçmiş olsun. Çok sevdiğim bir dostumun güzel bir sözü var: ''Farkındalık bir insanın düşebileceği en ızdıraplı zindandır.'' Bu masumiyetimi kaybettikten sonra İslam'a daha çok yöneldim. Bu kendime bulduğum başka bir yalan değil gerçek doğru olan yol. Yaşadıklarımı biliyorum çünkü. İnşirah suresinin ruhuma verdiği rahatlamayı biliyorum tek bir kelime arapça bilmememe rağmen.
Bir şeyin anlamlı olması için doğru olması gerekmez. Video boyunca bir doğru yok, bir doğru olmasa, biz nasıl yaşarız gibisinden sorular sormuşsunuz. Hayatın güzel yanında budur. belirsiz olması, tek bir doğrunun olmaması, göreceli olması ... örnek geçerli tek bir doğru olsaydı, robot gibi bir şey olurduk. Zamanla o degişmeyen doğrudan bıkardık bence ...
sanki orada konuşan bendim fikirlerimiz oldukça uyuşuyor. Tabi bu kanalı takip nedenim bile kandırmaca çünkü kendimde seni görmem ve bana benzemen bana cezbedici geliyor.
en ufak şeyi bile saçma bulmamak, en ufak umut kırıntısına sahip olmak teslimiyet demektir. anlamsızlık bile saçmadır. yaşamak başlı başına saçma. onun için yapılan bunca çaba, çalışma hepsi saçmalığın daniskası. bütün bunları yazmam bile saçma. tanrı'nın mucizesi olmak ne kadar muhteşemse, hiçliğin parçası olmak da bir o kadar muhteşem derecede saçmadır. algılamak, hissetmek, şaşırmak her şey saçma. saçma saçma saçma ulan
@@ArdaBatinTank Evet, biliyorum diyorum, bilmeden yaşamıyorum diyorum. Bilmeden yaşamak daha kötü geliyor. Izdırap dolu yaşayıp bilmek en güzeli olarak geliyor. Bu arada hala aynı anlamsızlık icindemisin? Yaşarken bende bir yerde kendimi kandırıyorum ve kandırarak yaşamak güzel değil, düşüncelerimi yazıyorum, bir kitap oluşturuyorum.
Evet, Viktor Emil Frankl bana neden intihar etmediğimi sorsaydi bunu söylerdim, lezzetli. Bir şekilde hiçbir şeyin anlamı yok ve her şey sahte ve bunu fark etmek, farkında olarak yaşamak insanda sanki kontrol duygusunu uyandırıyor, bir tsunami gibi, tsunami doğa olayıdır, tsunamiyi olduğu gibi akışında bırakmak gerekir fln bu Günesli hava da olabilir, ve doğayı, doğal olanı izlemek bir şekilde zevk veriyor, düzensiz gozukenin düzeni, sahteligin içindeki cevapsız soruların-tekrar açıp bakmak uzere- rafa kaldırılmasıyla MIŞGİBi yaşamak zorunda olduğunu fark etmek..bir yağmur, bir güneş, bir hortum gibi.
Doğduktan hemen sonra bizden 1000 tane kopyalasalar ve dünyanın farklı yerlerine koysalar sonrada 30 sene sonra kopyalarımızla bir araya gelsek acaba her konuya aynı mı yaklaşırdık? Hatta bu kopyalama işini farklı yüzyıllara da yayalım. 8.yy'da Avrupada doğan ben ile 17.yy'da Ortadoğuda doğan ben aynı şeyleri mi düşüneceğiz? Bütün kopyalarımızla bir araya geldiğimizde bütün konularda oybirliğini sağlayabilir miyiz? Basit bir şekilde saç,sakal mevzusunu ele alalım. 21.yy'da Türkiyedeki ben ile birkaç asır önceki beni/kopyalarımı bir araya getirsen aynı şeyi mi düşünürdük yoksa "tipe bak aq" mu derdik? Tek bir beyin ve kendi kendini eleştiren beyin. Aynı beyin ama farklı doğruları olan beyin. Peki normal hayatta iyi,güzel,doğru kavramlarını nasıl belirliyoruz? Hırsızlık iyi mi kötü mü? Biri benim telefonumu çalarsa kötü hissederim sonuç olarak kötü diyorum. İnsanların üstünde bir güç olduğu zaman sabit bir doğru algısı olabilir, diğer türlü her şey göreceli oluyor.
Yaşamın anlamı mı? Karşılaşmaları deneyimlemek derim. Sezen Aksu ne diyor? "Vazgeçilir gibi değil, bu med cezirler" Erkin Koray ne diyor? "Sen eskisi gibi, saf tavrını takın"
bende öyle bir raddeye çıkmadı. baskılamaya yönelik girişimlerde bulundum uzun bir süredir. daha az yaşıyorum fakat hiç yaşamadığımı söyleyemem. zor bir şey olduğu kesin.
