Հրաշք երեխա է ու դա չտեսնելը անհնար է: էդ ինչքան ենք չարացել,որ անգամ էս երեխայի մասին խոսելիս ենք թույն թափում: Իսկ ավելի ճիշտ կլիներ՝ սիրեինք նրան,ուրախանայինք ու հպարտանայինք նրա հաջողություններով:
Ուրախացե՜ք ուրիշի հաջողություններով որ ձերն ել գնահատվի, այդ երեխայի մոտ մի միայն մի բան է մշուշոտ, Աստծու հետ հարաբերություննրում պարզություն չկա, այդ ել ինձ թվում է ժամանակի խնդիր է, մնացած բոլոր ուղղությունները գեր գերազանց են, իրականում հրաշամանուկ է, բայց. եթե հնարաոր լինի մի ալ տիտղոս վերագրել իրեն, քանի որ այդ դյուցազնագրքի մշտական բնակիչը մեծանում է շատ արագ։
