ای غم انگیزترین خوشحالی من و عشق تو و دستی خالی تویی اون کشمکش هر روزه لحظه ی پر تپش هر روزه من و یک جاده ی چشم به راه جاده یی از شب تا خلوت ماه آخرین حادثه ی جاده تویی اتفاقی که نیفتاده تویی کفشهایم که پر از خستگی اند نقشی از نوعی دلبستگی اند دستهایم که نیاز آلودند همه ی عمر به سویت بودند باز هم باش و فداکاری کن آرزوهای مرا یاری کن
