İnsanlar var ki, onlar bu dünyaya bahar kimi əlirlər. Kimlərinsə ömründə çiçək açdırır, ətirə qərq edir və xoş bir nəğmə kimi uzaqlaşıb gedir...
Ömrünü bahar kimi yaşayan sənətkarı anırıq... Biri var idi, heç bir fəxri titul almadan köçən, nəğmələri bu gün də ürəyimizin başına medal kimi sancılan Hüseynağa Hadıyev...
Hüseynağa Hadıyev 1946-cı ildə Bakıda anadan olub. Anası Törə xanım Cəfər Cabbarlının əmisi qızı olub. O, körpə olanda anası vəfat edir. Hüseynağaya bacısı baxır.
“Pionerlər” evində qarmon dərnəyinə gedən sənətçinin ali musiqi təhsili olmayıb. Ancaq sonradan İncəsənət universitetinə daxil olub.
1972- ci ildə o, Sveta adlı xanımla bir-birlərini sevib ailə qururlar. Elə həmin il də Hüseynağa universiteti fərqlənmə diplomu ilə başa vurub hərbi xidmətə yollanır. Xidmətdən geri qayıdanda onun Ceyhun adlı oğlu dünyaya gəlir.
O, elə 70-ci illərin əvvəllərindən başlayaraq Gülarə Əliyevanın dəvəti ilə “Dan ulduzu” ansamblında solist kimi fəaliyyətə başlayır. Ömrünün sonuna kimi də bu ansamblın solisti olur. “Mənim dünyam”, “Gecələr bulaq başı”, “Nərgizim”, “Bir xumar baxışla”, “unuda bilmirəm” mahnıları ilə böyük məşhurluq qazanır.
Dövlət televiziyasında çəkilişlərin birində AzTv-nin həmin dövr üçün məşhur diktorlarından olan Gülya Seyidbəyliyə aşiq olur. Həyat yoldaşı ilə rəsmi nikahda ola-ola ailəsini və evini tərk edib Gülya Seyidbəyli ilə vətəndaş nikahında yaşayıb.
Türk mahnılarının Azərbaycanda ilk ifaçısı olub. Fərqli stilə malik olan müğənni tez-tez ekranlarda görünsə də zaman-zaman geyim tərzləri onun efirə çıxmasına maneə yaradıb. Ondan səhnəyə kostyum geyinib çıxmasını tələb etsələr də, o, çox vaxt bu tələblərə qarşı çıxıb.
Sənətkar qızıl-zinət əşyalarının, xüsusilə də brilliant həvəskarı olub.
“Sovetski” məhəlləsində böyüyən müğənni “quşbaz” olub. Uşaqlıqdan sevdiyi bu məşğuliyyətindən sonralar da əl çəkə bilməyib.
Hər zaman fikri sevimli göyərçinlərinin yanında olan sənətçini günlərin bir günü qonşusu, qarmon ifaçısı, Əməkdar artist Faiq Əlibalayevi səhər saat 6-da yuxudan oyadır ki, bəs, dur, səninlə vacib işim var. Qəfil döyülən qapıya yuxudan qalxan Faiq Hüseynağanı görüb duruxur. Dostunun çaşqın baxışlarına məhəl qoymayan Hüseynağa deyir:
“Tez maşını işə sal, sür Sabunçu bazarına. Quşlarım acından öldü e, gedək dən alaq”.
Hələ uşaq yaşlarından vərəm xəstəsi olan Hüseynağa Hadıyev bunu ömrü boyu hamıdan gizlədib. Yalnız ömrünün son günlərində xəstəxanada ona baş çəkən sənət dostları bunu həkimlərdən öyrəniblər.
1992-ci ilin yanvar ayında onun səhhəti pisləşir “Səkkizinci kilometr”dəki vərəm dispanserinə köçürülür. O, həyat yoldaşının və oğlunun onu ziyarət etməsinə icazə verir. Digər xanımla da münasibəti bitən Hüseynağa Hadıyev 1992-ci il yanvarın 12-də dipanserdə dünyasını dəyişir.
Deyilənlərə görə, həmin vaxt həyatında olan hər iki qadın Hüseynağadan imtina edir və Hüseynağa Hadıyevin meyitini dünyasını dəyişəndən iki gün sonra bacısı morqdan çıxarıb dəfn edir.
Ömrünü sevgi içində, ürəyincə yaşayan Hüseynağa Hadıyev bəlkə də sonunun belə olacağını bilmirdi. Bəlkə də bilirdi, ancaq bu onu narahat etmirdi. Bütün bu söhbətləri bir yana qoyanda isə ortada bizə miras qoyduğu mirvar qalır - sinəsindən qopan həmin nəğmələr....
22 май 2022
