Bazen endişeyle beklediğiniz bir haber gelecek korkusuyla mesajlara bakmak istemez, telefon çaldığında “Acaba mı?” diyerek duymamazlıktan gelirsiniz. Hiçbir şey yokmuş gibi davranmaya çalışırken, bir yandan da “Acaba o korktuğum haber mi geldi?” endişesi tüm benliğinizi sarar.
Bu gece benim için tam da böyle oldu. Sabah namazı vaktinde, telefondaki mesaj sayısının fazlalığı nedeniyle endişeye kapıldım. Göz ucuyla bakarak kendimi avutmaya çalıştım fakat cevapsız bir arama gördüğümde korkum daha da arttı. Akabinde, “İnna lillahi ve inna ileyhi raciun” mesajını gördüğümde dizlerimin bağı çözüldü ve olduğum yere çöküp kaldım. İstemsizce ağlamaya başladım.
İnsan ölümün hak olduğunu ve bir son değil, başlangıç olduğunu bilse de çok sevdiği bir dostunu kaybettiğinde kendini tutamıyor. Maalesef, iyi bir dost, gerçek bir arkadaş ve samimi bir yoldaş olan Ömer Turanlı, bugün sabaha karşı ebedi istirahatgahına gitti. “Kaybettik!” demiyorum; çünkü onu kaybettiğimizi düşünmüyorum ve de aslında kaybetmiş olmak istemiyorum.
► Av. Nurullah Albayrak'ın yazısı: buff.ly/3W7OWnQ
► Destek olmak için: / tr724
► Abone olmak için: buff.ly/31CrcfN
#haber #tr724 #SesliKöşeler
5 июл 2024
