Büyüteç: Yeni tehlikeli sınıf prekarya | "Z kuşağı, küresel köyün kaygılı çocukları" 

Yoksa Büyüteç🔎 serimizin diğer videolarından haberdar değil misin?😯 Videolarımız bir tık uzağında👇 ru-vid.com/group/PLLsTnmMgfDpJ4jBbGmDkRMupDHwEB26H6

“Biliyor musunuz? Aslında cumhuriyet tarihinde ilk defa, belki de dünya tarihinse ilk defa bir kuşak kendinden önceki kuşak kadar iyi bir hayat yaşayacaklarini düşünmüyor”

Merhaba ben Z kuşağından birisi. 20 yaşındayım, Hollanda’da yaşayan benimle yaşıt akrabamın arabasını, evini, işini, eğlencesini, hayatını yaşadığını görüyorum; ben ise ailemin evinde aman nutellayı az yiyeyim 27 lira olmuş diye düşünüyorum sabah kahvaltı ederken. Her gün siyasetçilerin iğrenç yalanlarını dinlemekten midem bulanıyor, bizler, halk acı çekerken kendilerini para içinde yüzerken görmek içimi acıtıyor. Bu ülkede artık bir şeyler yapmak, bir şeyler olmak değil, yaşamak çok zor. İçim daralıyor ama yapacak hiçbir şeyim yok...

gençler günün yarısını ders çalışarak diğer yarısını da yurtdışına nasıl gidebileceklerini araştırarak geçiriyor maalesef bu ülkede açık kapı kalmadı

liseyi bitirip 10 15 soruluk çok basit bir sınava girip , devlet memuru olmuş adam bana öğüt veriyor

*_Ortaokulu bitirip öğretmen olan dayı üniveriste mezunu işsize laf söylüyor şaka gibi_*

Merhaba ben Z kuşağından Toprak ve sürekli şey gibi hissediyorum... sıçıp batırmışım gibi. İyi günler

bu seriniz çok bilgilendirici trendlere girsin diye yorum yazıyorum.

19 yasindayim ama yasadigimi hic hissetmiyorum sadece nefes alıyorum sanırım.Tükendim

Bir z kuşağı olarak o kadar umutsuzum ki. Yks’ye hazırlanıyorum ama işsizlik korkusu ,gelecek kaygısı, aile baskısı, akran zorbalığı gibi şeylerle mücadele etmek zorundayım. Yaşamdan hiç keyif almıyorum her sabah bugün de mi ölmedim diye uyanıyorum. İntihar haberleri okurken acaba bir gün benim de adım burada mı yazacak diye düşünmeden edemiyorum. Dışım 19 içim 99 yaşında malesef. Tek umudum dilimi geliştirip yurtdışında güzel bir hayat kurmak. Umarım gerçekleşir...

Okumuş kasap , profesör bakkal.

Bize kalan ekonomik sıkıntılar, gelecek kaygısı, plastik kaplı denizler, yaşanamayan mevsimler ve azalan su kaynaklarıyla dolu bir dünya olacak.

Sadece insan gibi yaşamak istiyoruz, haklarımızı istiyoruz, özgürlük istiyoruz, adalet istiyoruz.

Üni kazandım diye sevinemedim bile . 10 yaşımdaki ben’e mektup yazacak olsaydım elim kilitlenirdi anlatamazdım şu anki beni . Hayallerim kurudu üniye geçince gerçekleri görünce . Keşke köyde kalsam da aşık olduğum kızla bir ömür mutlu yaşasaydım . Bu belirsizlik kaygı insana intihar ettirir ya abi yetenekli olduğum bir şeyi bile geliştiremiyorum şu okul bitsin diye .

Merhaba ben Z kusağindan Mustafa kendimi bir yarış atı gibi hissediyorum birinci olmaya ne kadar yakın olursam olayım yandaşların beni gececeğini biliyorum ve bizi bu hale getirenlere hakkimi helal etmiyorum...

Ben Z kuşağından bir psikoloğum , ve işsizim . Çok acı ama sanki toplumun bana hiç ihtiyacı yokmuş gibi bu mesleği yapamıyorum. Daha da acısı başka bir meslekte yapamıyorum. “Ne iş olursa yaparım” dahi diyemez oldum, o işte yok çünkü. Ben bir insana fayda sağlarken,hayır duasını alırken evime gülerek dönen bir gençtim, şimdi her gece ailem duymasın diye yatağımın içinde ağlıyorum. Sorun bende mi diye her gün kendimi sorguluyorum. 24 yaşındayım ama ruhum kaç bilmiyorum, çok yoruldum. Bu hayat çok güzel,ve yaşanası ama bana kendi ayaklarımın üstünde yaşama imkanı vermiyor.

KAFIMI İKİ ELİMİN ARASINA ALDIM VE NEFESİM SIKIŞTI İZLERKEN 18 YAŞINDA BU STRESİ YAŞAMAK... NEDEN NEDEN

Tarihin ortanca evlatlarıyız hepimiz. Ne bir amacımız ne de bir yurdumuz yok. Büyük savaş yok. Büyük buhran yok. Bizim büyük savaşımız kendi ruhlarımız. Büyük buhranımız ise kendi hayatlarımız. Bir milyoner, film ilahı veya rock yıldızı olacağımızı vaad eden televizyona inanarak büyüdük. Ama olmadık. Bu gerçeği yavaş yavaş ögreniyoruz. Bu yüzden çok ama çok kızgınız.

Hepimiz heba oluyoruz. Bütün bir nesil benzin pompalıyor, garsonluk yapıyor, ya da beyaz yakalı köle olmuş. Reklamlar yüzünden araba ve kıyafet peşinde. Nefret ettiğimiz işlerde çalışıyor, gereksiz şeyler alıyoruz Tyler Durden

Benim en çok zoruma giden okuma yazma bilenin memur olduğu kesimin üniversite bitirmiş kişilere akıl vermeye çalışması. Veya küçük görmesi.

Biz öyle üst seviye yaşam şartları istemiyoruz, biz "insan" gibi yaşamak istiyoruz. Hollanda'daki yaşıtım ilk arabasını alıyor ben de iyi bir kulaklık almak için iki üç ay para biriktiriyorum. Bu artık zorumuza gidiyor. Ayrıca Z kuşağı artık kendinden de geçti Türkiyede tarım artsın, işçilere önem verilsin, Türkiyemiz bağımsız olsun dışa bağımlı olmasın istiyor. Yemin ederim 18 yaşındayım bunları düşünmekten saçlarım beyazladı. Z kuşağını diğer dönemelerin gençleri gibi görüp internetle, hediyeyle gözümüzü boyayabileceklerini düşünüyorlar. Hiçbir siyasi parti bize gelecek vadetmiyor. Biz güvence istiyoruz, ülkemizi terk etmek zorunda kalalım istemiyoruz. Z kuşağı'nı üzmeyin. :(

Z kuşağı açgözlü değil sadece haklarını biliyor ve bu lastik patlar birgün

Kaygı içindeyim .Hayallerim ve gerçekler arasında çok var ve buna müdahale edecek durumda olmamam beni çok üzüyor.Türkiye düzelse bile bunun bizim gençliğimizde olacağını düşünmüyorum. Geçmiş kuşakların zararlarını sırtlıyoruz.

Z kulağından 1 yaş büyük sayılıyorum sanırım, antidepresan olmadan bir hafta yaşayabiliyorum

16 yaşındayım. fen lisesine gidiyorum. aslında hayallerim o kadar farklı ki. sinema televizyon okuyup, yönetmen olmak istiyorum. tabiki bunların hayal olduğunu çok iyi biliyorum. çünkü işsiz olmaktan çok korkuyorum. ailemin beklentileri çok yüksek. onlar çoktan yolumu çizdiler. sayısal bir bölüm okuyup, mühendis ya da doktor olurum.

21 yaşındayım yaşama sevincim kalmadı sürekli birseylerden kısarak büyüdük yoksa gecinemezdik bir şeyi alırken on defa düşünmek zorunda kaldik ve ekonomiyi geçtim adalet yok bu ülkede ya herşeyi bırakın eşitlik ve adalet yok hiç mi vicdanlari sizlamiyor bu insanların oy verirken gerçekten anlayamıyorum kendi ülkemin vatandaşlarından nefret eder oldum artık dayanacak gücümüz kalmadı herşeyi bir kenara bıraktım yaşlıları zaten biliyoruz ama en çok acı veren de gençler arasında bile belli bir kitle hala aynı düşüncede iktidardan memnun daha da diyecek bir şeyim yok bu ülkeyle alakalı

Bi z kuşağı olarak sadece tüm gün ağlamak istiyorum çünkü asla çabaladığım derecede bir yere gelebileceğimi düşünmüyorum.Gerçekten HARCANIYORUZ.

Kapak fotoğrafındaki çocuğun ağzının olmaması detayı.

Hocam meclise bi bakın. Parti ayırmaksızın gençlerin çok olduğu bir parti görmek imkansız. Çoğu babamdan bazıları dedemden büyük. Bu değişirse ancak bir şeyler değişir.

Merhaba ben 19 yaşındayım.Yks ye bu sene mezun olarak giriyorum ve geleceğim hakkımda tek bildiğim bir gün ölücek olmam teşekkürler.

Ben 19 yaşındayım üniversite sınavına çalışıyorum stresten saçlarım dökülüyor bazen sabah kalktığımda tamam ya yeter artık öleyimde bitsin bu dert diyorum. Offf çok mutsuzum

Merhaba, ben Z kuşağından Hakan. Türkiye'nin köklü üniversitelerinden birinde mühendislik okuyorum ve dört yıl sonra aç kalacağımı düşünüyorum. Teşekkürler ✌️

Z kuşağı memur değil bu ülkeden gitmek istiyor

Ülkemiz memur ülkesi olma yolunda emin adımlarla ilerliyor !! Gelecek kaygısı ve işsiz kalırım korkusu!! Sonuç sevdiği mesleği yapamamak ve o yaptığı meslekten ötürü mutsuzluk ve verimli olamamak. 🙏🙏🤷‍♂️🤷‍♂️

Benim yaşımdaki arkadaşlarımın kimisi işe girdi çalışıyor, kimisi tırcı oldu. Bu genç yaşına rağmen. Ben okumayı seçtim ve geleceğim yok. İnanın gelecekte çok istediğim şeyin hayalini bile kurarken yapamayabilirim diye hayalimi değiştiriyorum. Hayal bile kuramıyorum bu ülkede.(19 yaşındayım)

19 yaşındayım depresyon, obsesif kompulsif bozukluk ve anksiyete gibi psikolojik rahatsızlıklarım var o da yetmezmiş gibi gelecek kaygısı içimi kemiriyor resmen hayat kalitem düştü elimden hiçbir şey gelmiyor napacağımı bilmiyorum

"Neden var olabilmek için rekabet etmek zorundayım?"

Seriye devam edin lütfen. Böyle mühim konulara değinmeniz çok güzel.

Tekrar anksiyete krizi yaşadım

durup kendimi dinledim ne olmak ne yapmak istediğim hakkında çok saçma bir evim bir arabam olsundan öteye gidemiyor hayallerim. bunları da hayal ediyorum ama diyorum ki kendime bu dönemde piyasaya bak allah bilir ileride nasıl olur yine bi karmaşa içerisine düşüyorum. benim adım yasin 20 yaşındayım ama ne genç bir birey olduğumu hissedebiliyorum ne de değer görebildiğimi. sağlıcakla kalın ve söylemeden edemeyeceğim bize bir gençlik borçlusunuz kravatlılar.

Umutsuzluğu, geleceği, belirsizliği ve kaygıyı hiç bu kadar iliklerimize kadar hissetmemiştik, biz Z kuşağı bir şeylerin artık iyi yönde değişmesini istiyoruz, geleceğimizi istiyoruz !

Merhaba Z kuşağından rahatsız ediyorum. Geleceğimle ilgili hiç bir fikrim yok. Teşekkürler🤚

22 yaşındayım ve bu şartlarda çalışmaktansa emek üretmemeyi daha mantıklı buluyorum. Memur olmak düzenli bir gelir getirir ama getirisiyle birlikte ifade özgürlüğünü götürür. İfade özgürlüğüm etrafımda gördüğüm bütün soyut ve somut değerlerden ÜSTÜNDÜR!

Bende 33 yaşımdayım.bende aynı şeyleri yaşadım yaşıyorum.bizden büyüklerde diyor ki bu krizler hep vardı.yani hiçbir şey olumlu yönde gelişmiyor.bütün bunlar beni anlatıyor.

turkıyede yasamak yerıne almanyada şemsiye olmak ıstıyorum

Muhteşem bir video olmuş. Prodüksiyon kusursuz, devamını bekliyoruz. Tek eleştirim, akademisyen hanım gençleri bu denli ilgilendiren bir konu hakkında konuşurken daha güncel bir dille konuşabilirdi. Ya da örneğin tekrar edip durduğu “sosyal akışkanlık” teriminin ne anlama geldiğini ilk etapta izah etmeliydi. Sosyal akışkanlık: social mobility, yani yukarı yönde olduğu takdirde sınıf atlama, aşağı yönde olduğu zaman sınıf düşme.

Her kim olursa olsun , hangi ideolojiden olursa olsun . Takım tutar gibi parti tutanlar olduğu müddetçe bu ülke düzelmez.

En verimli olduğumuz yaşlarda yaşam derdine düşmüş olmamız içler acısı

"Köyü tarafından sevilmeyen çocuk, sonunda o sevgi sıcaklığını hissetmek için köyünü yakar."

Ayrıca biz Z kuşağı bir önceki kuşaklar tarafından da sürekli olarak güvence görülen memuriyete itiliyor.

Kaygı bozukluğum var ve hep bir umutsuzluk halindeyim, daha ne diyebilirim ki...

19 yaşındayım artık vücut ağrılarımdan, kaygılardan, ne yapacağım diye endişelenmekten yoruldum . Yemin ederim kendimi yavuz çetinin yaşamak istemem şarkısında yasıyormuşum gibi hissediyorum.

Ben Y kuşağındanım. İlk okuldan beri bize öğretilen tüm milli-dini-toplumsal değerleri red edip bıraktım. Anladım ki eskiye dair ne varsa biz yoksulları uyutmak için kullanılan bir enstrümana dönüşmüş. Artık kendi manevi dünyamı kurguluyorum. Maddi dünyayı da olduğu gibi gözlemliyorum. İdeolojiler çöp oldu. Geleceğimi görmüyorum. Aile, evlilik vs. bunlar da bende anlamını yitirdi, zaten ekonomik olarak kolayca ulaşılabilecek şeyler de değiller. Sülük gibi beyinsiz omurgasız bir çalışma ve yaşam stili tutturmuşsanız ufak bir yaşam kurma şansınız var. Onun dışında rüya ile gerçek arası, ölüm ile yaşam arası bir hayatınız olacak. Günün yarısı uykuda, yarısı uykusuzlukla geçecek. Oy vermeyeceğim, kimseyi de affetmiyorum. Bu sistemi besleyecek hiçbir şeyi desteklemiyorum. 65 yaş üstü de kendi ektiğini biçiyor. Şimdi karantinada otursun dursunlar...

15 yaşındayım, 5 yılımı 50 yıl gibi geçirmişim sanki.

ortaokulda iken hatta geçtiğimiz yıla kadar hayalim bürokrat olmaktı. bugün herhangi bir memur olup kefeni yırtmak için günde 7 saat sınava hazırlanıyorum

Bir sosyolog olarak ve önerdiğiniz kitaplar içinden bölümler okumuş biri olarak "prekarya" kavramını işlemeniz hoşuma gitti. Yaptığınız işi o kadar seviyorum ki bir genç olarak yangınlarıma su serpiyorsunuz. Çünkü Türkiye'de işini doğru düzgün yapan insanlar var seviniyorum.

19 yaşındayım, pandemi döneminde kaldığım dersleri verdim, yabancı dilimi geliştirdim, ertelediğim yazılıma başladım düzenli çalışıyorum, IT alanında ilgim olan alanı keşfedip yol haritamı çizdim, 1.5 senede kendimi eğiterek mezun olmadan Junior seviyesine çıkmayı hedefliyorum. Seneye de Erasmus sınavını kazanıp burdan kurtuluyorum. Kendini yetersiz ve tükenmiş hisseden akranlarım: evet birçok sorunun içindeyiz ama işimize odaklanıp sadece önümüze bakalım. Kimse bizi kurtarmayacak, dişimizi sıkıp kurtulacağız. Pes etmek yok, internet üzerinden okulda aldığımızı sandığımız eğitimin çok daha kalitelisini alabiliriz. İş bizde bitiyor. Bir gün her şey çok güzel olacak!

sonunda şu gelir uçurumuna bi açıklık getiren insanların bundan haberdar olmasını sağlayan bir içerik ulan +90 ne kadar teşekkür etsek az gerçekten

Merhaba ben z kuşağından Ömer, siyasetçilerin gözünde "şeker ile kandırılabilen ama bu çağda şekeri internet olan çocuklar" olduğumuzu düşünüyorum ve ülkeyi terk etmek istiyorum iyi günler. *Ekleme: 13 yaşındayım saçımda 5 tane beyaz tel var hayattan bıkmış durumdayım

6 yaşından beri gelecek kaygısı yaşıyorum, ve bunu bu videoyu izlediğimde fark ettim ✨bruh moment✨

Buradaki çoğu kişi gibi YKS'ye hazırlanıyorum. Tamamen umutsuzluk içindeyim, çıkar yol arayışındayım ve yaşıtlarımın neredeyse tamamı gibi yurt dışına çıkıp orada yaşamak benim hayalim. Sadece buradaki saçma sapan eğitimden, kötü ekonomiden ötürü de değil. Türkiyede kimsenin mutlu olduğunu düşünmüyorum. Türk aile yapısından nefret ediyorum ki ben de o ailenin içinde büyümüş biriyim. Hayatım boyunca ne özel alanım oldu ne konuşma hakkım. Tek istediğim şey mutlu, huzurlu ve özgür bir hayat. İnsanlar birbirine katlanamaz duruma gelmiş Türkiyede.

Haklı.. Eklenecek birşey yok. Her şeyden bahsetmiş. Elden de birşey gelmiyor 🤷🏻‍♂️

Kendimi bildim bileli tek bir hayalim var bilim yapmak, öğrenebileceğim kadar şey öğrenmek, boğulacaksam da bilgi denizinin içinde boğulmak.. Bu boktan hayatta hala yaşıyorsam bir tutam kalmış olsa da var olan umudum, bu dünyaya güzel işler bırakmadan, öğrendiklerimi öğretmeden gitmek istememe çabam içindir. Ancak büyüdükçe hayat endişesi o kadar sarıyor ki zihnimi, bedenimi her yanımdan acı duyuyorum. Yaşadığım ülkede bilime saygı yok. Temel bilimler gibi belki de bir çok alanın atası olan bölümlere hiç gözüyle bakılıyor, bitirene sahip çıkılmıyor, destek görmüyor. Biraz torpili yada cebinde parası yoksa yurt dışına da gidemiyor, iş de kuramıyor. Varolma çabası içinde gün geçirmekten öteye gidemiyoruz. Bu hayat ve ülkem için hala umudum olsada 19 yaşımda gelecek kaygısından dökülen saçlarım, ağrıyan vücudum, kitap masrafları için babamdan her seferinde utana sıkıla üzülerek para isteyişim, borcun harcın içinde kendinden eksiltip benim için uğraşıyor oluşu, psikolojik ve sosyal açıdan bitik olmam, öğrenmenin, bilimin bu kadar ulaşılamaz, pahalı olup değersiz görülüşü liste o kadar uzun ki saymakla bitmez.. Bizi Bu yaşımızda gezip tozup eğlendiremeyip, öğretip geliştiremeyip, sahip çıkıp değer vermeyenlere başka avrupa ülkelerinin gençlerine imrenerek baktıranlara hakkım haram olsun. Bana ve benim gibi nice gence bir gençlik borçlusunuz.

18 yaşındayım kendimi ve geleceğimi bir ziyan içinde görüyorum. Ülkemde gördüklerim ve duyduklarım bu ziyan karşısında hiç bir şey yapma fırsatı vermiyor. Sadece yönetmek için yönetilen bır devlet, anlayışsız ,eğitime ,bilime sırtını dönen devlet yöneticileri ve eğitimin bilmem kaçıncı sıraya alan bir politika.. Bu kaygıyla 10 yıl sonrasını düşünemiyorum bile..Kendimi bu cehennemden kurtarmak istiyorum

Gelecek kaygım var çünkü yaşadığım yer bana değer vermiyor. Gelecek kaygım var çünkü saçma bir sınav sistemi ile alakam olmadığı şekilde mezun oluyorum. Mutsuzum çünkü en güzel zamanlarımda akşamlara kadar test çözüp test makinesi olmam gerekiyor. Çok umutsuzum çünkü kendimi test makinesi etsem bile alacağım para bana yetmeyecek.

Biz Z kuşağı bireyleri olarak o kadar büyük bir gelecek kaygısı yaşıyoruz ki öyle bir döngünün içerisindeyiz ki anlatsakta anlaşılamıyoruz ne yazık ki. Diplomalı sertifikalı işsizler çoğalırken sosyal medya mecralarında kısa yoldan şöhret sahibi olup para kazanma peşinde olan hatta bunu hayata geçiren birçok insan var. Artık insanlar ilimden kaçıyor çünkü herhangi bir getirisi olduğunu görmüyorlar sadece boşa zaman kaybı olarak yer alıyor zihinlerde; okuyupta işsiz mi olayım veya yeterli gelmeyecek maaş için gece gündüz çalışayım mı diyorlar. Ve evet çok haklılar kimse Z kuşağını umursamaz, tembel, üretmeyen, bilgisiz, terbiyesiz diye adlandıramaz çünkü buna hakları yok. Yaşamadığınız duyguları, kaygıları, korkuları bilemez ve bunlar hakkında eleştiri yapamazsınız. Öylesine bir sistem içerisinde yer alıyoruz ki hangi yoldan nasıl ne şekilde yürümeliyiz bilemiyoruz çünkü yol meşakkatli ancak yolun sonunda ışık görünmüyor öylesine bir belirsizlik hakim. Bütün enerjimizi sınavlarda heba ediyoruz. En verimli çağlarımızda masa başında yatıp kalkıyoruz. Gezmemiz görmemiz gereken ülkeler varken okumamız gereken kitaplar varken kendimize katabileceğimiz birçok şey varken fiyatları uçmuş olan sorubankaları ile yatıp kalkıyoruz ki onu alamayan öğrenciler de var ne yazık ki işte o zaman sorguluyor insan nerede eğitimde eşitlik diye. Eşit olmadığının A dan Z ye hepimiz farkındayız aslına bakarsanız ağzında gümüş kaşıkla doğmamış her insanın birde sistem tarafından ezildiğinin farkındayız biz sandığınızın çok daha fazlasının farkındayız. Ancak bu kaygı bu stres bizlere hastalık olarak geri dönüyor ben yks yüzünden cilt hastası oldum saçlarımda ciddi derecede dökülmeler meydana geldi neden mi çünkü yeteneğimin ve isteğimin doğrultusunda bir meslek seçemiyorum dünyanın ve ülkemizin şartlarında hayatta kalabilmek için ekonomik olarak ayakta durabilmek için bir meslek seçmem gerekiyor yani en iyisini ve ben en iyisine zorlarken sağlığımdan oluyorum ve bana söylenen tek bir şey var: buna mecbursun çünkü sistem şartlar böyle. Peki söyler misiniz gerçekten bunun için mi dünyaya geldik? Yeterli gelmeyen bir maaş karşılığında istemediğimiz mutsuz olduğumuz ama yaşama devam edebilmek için çalışmak zorunda olduğumuz bir iş kredilerle alınan ev çok zorlarsak belki bir araba evlenmek ve hatta çocuk yapmak için bile yeterli imkan sağlayamama kendime bile bakamıyorken onların hakkına nasıl girerim korkusu.. Bunun için gelmiş olamayız değil mi? Bundan daha fazlasını hak ediyoruz hepimiz. Yani dünyaya gel oku işe gir ölene kadar çalış evet ölene kadar çünkü emekliyken bile rahat yok ve sonra vakti gelince öl. Kim böyle yaşamak istiyor şahsen ben istemiyorum..

Ben 20 yaşındayım geleceğimin son derece flu olduğunu düşünüyorum yüzlerce test , onlarca konu anlatımı kitabı vb bitirdim sonra etrafa ve mezunlara bakınca hepsnin boşa gittiğini gördüm hiç mutlu değilim Schopenhauer a göre en azından mutsuzluğu nötrlemek için bu belirsizliği kontrol etmek gerekirmiş o kadar ümitsizm ki bunu bile yapmak istemiyorum .

NE YAZIK Kİ bizim kuşağımız ancak eski kuşakların sıçıp batırdıklarını düzelttikten sonra yeni bir gelecek inşa edebilir. Bence az da olsa gelecek için umutlu olanlar da var çünkü değiştirecek olanlar yine gençler. Sadece karar verilmesi gereken şey, ya memnuniyetsiz biçimde zamanın geçmesini izlemek ya da küçük de olsa bir adım atmak.

Ben artık gelecek kaygısı duymuyorum ben artık gelecek kaygısının ta kendisiyim ve bunun 18 yaşındaki bir genç için ne kadar acı verici olduğunu tahmin bile edemezsiniz

En büyük sorun iklim bizim kuşak için. Cowspiracy filmini izleyin gençler.

Z kuşağından olarak videodaki hemen hemen her şeye katılıyorum ama memurluktan ziyade çoğumuz yurt dışını düşünüyoruz

Yaklaşık 10 yıldır İktisat alanında çalışmalar yapan bir insan olarak, iktisadi bir alt yapısı olan bu videodaki tespitler oldukça dikkatimi çekti. G. Standing'e de selam olsun. Her şeye rağmen ümitvar olmanın altını çizmiş. "Bulabildikleri işlerin niteliğinden daha yüksek bir niteliğe sahip" "Sadece güçlü olanların ayakta kalmasına izin veren piyasa aklının bizi getirdiği yer burası" "Ve eğitimde bir sosyal akışkanlık olma niteliğini kaybetti" "Biliyor musunuz? Aslında Cumhuriyet tarihinde ilk defa, belki de dünya tarihinde ilk defa bir kuşak kendinden önceki kuşak kadar iyi bir hayat yaşayacaklarını düşünmüyorum." Anlaşılan neoliberalizm denen sistem Prekarya sınıfını ortaya çıkarıyor. Kaygan bir zeminde belirsizlik hali...

Gezi eylemleri bir y kuşağı hareketiydi ancak arkamızda duracak diğer kuşaklar yoktu. Ölümlerden sonra bastırıldı. Şimdi z kuşağının arkasında abi ablaları olan y kuşağı var. Açıkcası bize oranla daha pasif bir nesil gibi z kuşağı. Umarım ki beni yanıltırlar ve el ele seçimde bu düzene son verebiliriz.

19 yaşındayım sınava hazırlanıyorum 2 senedir yapmak istediğim şeyleri sürekli erteliyorum (dil öğrenmek, spor yapabilmek gibi) sınava düzgün çalışayım diye. Yemin ediyorum gecem gündüzüm birbirine girdi. Her gün nasıl burdan gidebilirim diye düşünüp sadece eğitim sistemi daha iyi olan ve adaleti olan bir ülkede yaşamak istiyorum diye dua ediyorum. Ne yaşarsam yaşayım hep olumlu kalmaya çalışan bir insanım ancak özellikle son zamanlarda *müslüman olduğum halde* yaşamak bile istemediğimi düşünüyorum. Sadece yaşlandığımı ve ilerde güzel günlerim olabileceğini düşünemeyip, hissedemiyorum artık. Bir yandan da diyorum ki, çalış elinden geleni yap. Ülkeyi kurtaracaklar biziz. Ama değiyor mu emin değilim? Beni ülkemden soğuttular, çok üzgünüm...

14 yaşındayım ve gelecek kaygısı yaşıyorum ve depresyona girmiş durumdayım her saniye geleceğimi düşünüyorum hiçbir şeyden zevk almıyorum hayata siyah beyaz bakıyorum

yine çok güzel bir video hazırlamışsınız ve duygularımıza tercüman olmuşsunuz, teşekkür ederiz.

Geçen sene LGS ye girdim.Eğer iyi bir lise kazanmazsam mutsuz ve kötü bir hayat yaşayacağıma inanıyordum.İyi sayılabilecek bir lise kazandım.Şimdiyse iyi bir üniversite kazanmazsam kötü bir yaşamım olacak düşüncesinin kafama sızmaya başladığını fark ettim.Niye bugün iyi yaşamak için değil de yarın için çalışıyorum.Gelecek değilde bugün iyi olsa olmazmı.Zaten ölmezsek bir gün gelecek de bugün olmayacak mı

babam daha deminden evde gereksiz kutlamalar yapmayı yasakladı. doğum günü vs. her genç hayatında sadece 1 günde olsa aile arasında bir farkındalık ister ve bu farkındalığı bu kutlamalarla gidermeye çalışır. 5 kişilik bir pasta olmuş 100 tl haksızsın baba diyemedim. kitap paramı söyleyecek yüzüm dahi yok en son dışarı cıktıgımda çay olmuş 7 tl kaç günlerdir para harcayacagım diye dısarı cıkmıyorum. şimdi sorun bana genç, sen yaşıyor musun ?

Arkadaşlar ben de Z kuşağından bir birey olarak söylüyorum eğer sistemi değiştiremiyorsak değiştirene kadar kendi lehimize kullanmalıyız. Bunun en iyi yollarından biri girişimciliğe atılmak pazarın ihtiyacı olan ürünleri vermek,yani gençlerin satıcı konumuna geçmesini sağlamak. Sistem için o kadar çalışıp bir şey elde edememektense onun oyununu ona karşı oynayıp kazanmalıyız.

Ben bi Z kuşağı olarak gram ümit beslemiyorum nasılsa doktor falan olmadığım sürece işsiz kalıp sıradan bir işte 3 5 kuruşa çalışcam. Neden okula gidiyorum ki ? zaten bana bir katkısı yok

Üni okurken erkeğim diye devlet yurdundan yararlanamadık kızları aldılar haliyle özelde kira ödemek için kyk borcuna girmek zorunda kaldık onun da yarısı kiraya gitti. Kyk borcu 20.000 olduğu halde mezun olunca yeniden hesaplandı oldu borç 27.000. Muhasebe finans mezunuyum Bırakın asgari ücreti düşük ücrete deneyim kazanma amacıyla bile iş bulamıyorum. Sonra askere gideceğim ve neyi borçlu olduğumu dahi bilmediğim bir devlete vatan borcumu ödeyeceğim Doğduğum güne lanet olsun bu ülkede.

Ekonomi eğitim adalet çözülür de. Kürüsel ısınma ve su sorunu çözülmez. Şansa bak ki dünyanın sonuna doğmuşum kafayı yiyeceğim artık. Hem iyi gözük. Hem derslerin iyi olsun. Hem spor yap aynı zamanda kültürülü olmak için kitap oku. Sanatla ilgilen resim çiz sonra kitap yaz şiir yaz. Aynı zamanda emüstürman öğrenmeye çalış şan dersinde kendini geliştir. Üstüne üstlük kodlama öğren güzel yemek yap. Birde aklımda bunca şey yetmezmiş gibi küresel ısınma ve Türkiyenin gelecekte yaşayacağı su sorunu geliyor. Onada çözüm arıyorum yuh ya. Başkalarının düşünmesi gerekenleri de ben düşünüyorum.

Harika işler yapıp gerçekleri söylüyorsunuz umarım bir gün şafak operasyonu yemes'siniz ...😀☹️

*BU VİDEOYU TRENDLERE SOKMAMIZ LAZIM!*

Büyüteç serisi harika oluyor devamı gelsin☺️

İnsanın iş bulamayacağını bildiği bir bölümü umutsuzca okumaya devam etmesi sözün bittiği yer.

Çok faydalı işler yapıyorsunuz. Emeğiniz için teşekkürlerimi sunuyorum.

Tesekkürler cok güzel aydinlatici bi video olmus. Umarim ülkemiz ve dünya bunu da atlatir. Bir umut iste 🙂👍

beynim: Zengin olmalıyım.

Bu videoyu izlerken gözlerim doldu. Bu ülke beni o kadar yoruyorki anlatamam. Ben güzel sanatlarda okuyorum boya fiyatları ateş pahası. Bir kuru boya setine 700tl verdim. Okadar kaliteli de değil. Kulkanmak istiyorum öğrenmek için ama bitmesinden korkuyorum çünkü her şey okadar pahalıki ayın sonunu zor görüyoruz. Genciz ve hayatımızın en güzel yılları en sağlıklı zamanları ve istediğim gibi gezmeye yeni şeyler tatmaya para harcamayı bırak. Yeni boya almamak için çizim yapmaya korkuyorum. Bu hiç normal değil

Yine her zamanki gibi cok kaliteli bir video olmus.elinize emeginize saglik

Görsel yönetmenlik muhteşem Denizhan Kaymak'ın ve Fayn Studio ekibinin ellerine sağlık harika olmuş.

Yine harika bi video olmuş💪🏼💪🏼💪🏼

30 yaş altı lütfen umudunu yitirmesin. 40 yaş üzerindekiler için aynı şeyi söyleyemem. Ben ikinci gruptayım. Kısa cümlelerin okunduğu sosyal medyada şunu öncelikle belirtmek isterim : Apolitik olmak, rüzgarın estiği tarafa göre tavır almak, günü kurtarmak.. Bunlar hayatımızda belirleyici olursa hepimiz hapı yuttuk demektir. Dünyanın bütün gençlerini saygıyla selamlıyorum.

Doğal kaynakları talan ederek emlak işinden ve inşaatlardan köşeyi dönen, istedikleri an sahip oldukları niteliklere göre çok daha üst düzey işlere girebilen, her şeyi kendinden önceki nesilden altın tepside alanların bizi anlaması mümkün değil. Çok öfkeliyim.

Türkiye'de memur olmaktansa yabancı bir yer de garson olurum daha iyi bu ülke beni bu yaşımda yordu

İçi çürümüş,kurtlar yemiş,kararmış bi ağaç kütüğü gibi hissediyorum

Prof.Dr. Ayşe Buğra'yı konuk almanız özellikle hoşuma gitti

Selam ben 22 yaşındayım. önceden benimde kendimce planlarım, hayallerim vardı ama yavaş yavaş anladım gercek olmayacaklarını. Etrafımda herkes tutmuş bi yol gidiyor. Yani bu düzen içinde kendine yer edinmeye bakacaksın. Başka türlü olmaz.

Listen listen diyince çok güldüm.